ဒုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား (၂၇) ဖင္းလူမ်ိဴးတုုိ႔၏ ရင္ဖြင့္ခ်က္

သူမ၏အေမးကုုိေျဖျပီးေသာအခါ မိမိကသူတုုိ႔အားသိလုုိသည့္အရာမ်ားကုုိ

ဤသုုိ႔ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။“မင္းတုုိ႔ ႏုုိင္ငံကစုုံတြဲေမာင္ႏွံေတြရဲ့အေၾကာင္းေတြကုုိ

 သိခ်င္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ လူေတြလက္ရွိေတြ႔ၾကံဳျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့

 ေန႔စဥ္ဘဝအေျခအေနေတြလဲသိခ်င္တယ္။ ေျပာျပေပးပါ ” ဟုုေတာင္းဆုုိ

လုုိက္သည္။ ထုုိစဥ္အမ်ိဴးသားတေယာက္က နာရီကုုိၾကည့္၍ “ဆြမ္းစားခ်ိန္နီးျပီ၊ 

ဆြမ္းဆုုိင္ေရာက္မွပဲ ဆြမ္းစားျပီးေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေျပာျပမယ္” ဟုုဆုုိလာသည္။ သုုိ႔ႏွင့္ေန႔ဆြမ္းစားရန္အတြက္ အျပင္ထြက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ 

လမ္းေရာက္ေတာ့ “အရွင္ဘုုရားကုုိအာရွဆုုိင္မွာဆြမ္းကပ္မယ္။ နီေပါဆုုိင္ကုုိသြားၾကမယ္။ နီေပါအစားအစာသိပ္ေကာင္းတယ္။ နီေပါအစားအစာကုုိၾကိဳက္လား” 

ဟုုေမးလာသည္။ မိမိကလည္း “အဆိပ္မျဖစ္ေသာအစားအစာမွန္သမွ်

 ၾကိဳက္တာေတြပဲမ်ားပါတယ္” ဟုုေျပာလုုိက္သည္။ နီေပါဆုုိင္သုုိ႔ေရာက္ၾကသည့္အခါ 

အစားအစားမ်ားမွာထားဆဲအခ်ိန္တြင္ မိမိကသိလုုိသည့္ေမးခြန္းမ်ားေျဖၾကားေပးရန္

ေတာင္းဆုုိလုုိက္သည္။

သူတုုိ႔ေျပာသမွ်ကုုိ စာေရး၍မွတ္ထားလုုိက္ရာ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္မွ်ရွိသည္။

 ေျပာသမွ်ကုုိေရးမွတ္ျပီးေသာအခါ မွာထားသည့္နီေပါအစားအစာမ်ားေရာက္လာသည္။ အိႏၵိယတြင္ေနထုုိင္ကာပညာသင္လာခဲ့ေသာမိမိအဖုုိ႔ နီေပါအစားအစာသည္

 ရင္းႏွီးျပီးသားပင္ျဖစ္ေနေလျပီ။ ထုုိစဥ္ခဏဝယ္ နီေပါႏုုိင္ငံ 

ခတၱမႏၵဴျမိဳ ႔ေတာ္သုုိ႔ေရာက္ခဲ့စဥ္က ျမန္မာဟင္းခ်ိဳမွာစားခဲ့ဖူးသည္ကုုိသတိရမိသည္။ ၾကီးမားလွေသာစားေသာက္ဆုုိင္ၾကီးထဲသုုိ႔ဝင္ေရာက္ျပီးေနာက္ ရနုိင္သည့္အစားအစာ စာရင္းကုိၾကည့္လုုိက္သည့္အခါ ျမန္မာဟင္းခ်ိဳဟူေသာနာမည္ကိုုေတြ႔လုုိက္သည္။ 

သုုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာလက္ရာႏွင့္အရသာအတုုိင္းတကယ္ဟုတ္ မဟုုတ္သိလုုိသျဖင့္မွာလုုိက္သည္။ ဟင္းခ်ိဳကုုိေသာက္ၾကည့္လုုိက္သည့္အခါ အမွန္ပင္ျမန္မာဟင္းခ်ိဳ၏

အရသာကုုိေတြ႔ထိရသျဖင့္အ့ံၾသခဲ့ဖူးသည္။ယခုုဆုုိင္တြင္ကား

 နီေပါအစားအစာသက္သက္သာလွ်င္ရႏုုိင္ေလသည္။ 

ယခုုေတာ့ သူတုုိ႔ေျပာသမွ်ကုုိေရးမွတ္ထားေသာစာရြက္မွာ 

ဘယ္ေရာက္သြားသည္မသိေတာ့ဘဲ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ေပ်ာက္ဆုုံးသြားေတာ့သည္။ 

သုုိ႔ျဖစ္၍ ဤေနရာ၌ မိမိမွတ္မိသမွ်ကုုိသာေရးသားပါမည္။

သူတုုိ႔ေျပာျပသည္မ်ားမွာ 

၁။ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံတြင္ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာေနတယ္

၂။ အလုုပ္လက္မဲ့ေတြတုုိးလာေနတယ္

၃။ ပညာတတ္အလုုပ္လက္မဲ့မ်ားလည္း တုုိးလာေနတယ္

၄။ လူေတြမွာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားလာေနတယ္ မေပ်ာ္ရႊင္ၾကဘူး

၅။ သက္ၾကီးရြယ္အုုိေတြမွာ စိတ္အလုုိမက်မႈေတြျဖစ္ေနၾကတယ္

၆။ လုုပ္ငန္းခြင္မွာ အထက္လူၾကီးရဲ့ဖိအားေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲလာတယ္ စသည္ျဖင့္ပြင့္လင္းစြာ ရင္ဖြင့္ၾကသည္။အထက္ပါအခ်က္တုုိ႔တြင္ ပုုိ႔ခ်ဆဲျဖစ္ေသာ

 အေၾကာင္းအရာႏွင့္ဆက္စပ္ေနသည့္ “ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာေနတယ္” ဆုုိေသာအခ်က္ကုုိေဆြးေႏြးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာသည္။ သုုိ႔ျဖစ္၍ မိမိက

 “ကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာရတာ ဘာေၾကာင့္လုုိ႔မင္းတုုိ႔ထင္လဲ” ဟုု ေမးလုုိက္သည့္အခါ

 “မသိဘူး၊ သူမ်ားမိသာစုုအေရးကုုိ ငါတုုိ႔မသိဘူးေလ” ဟုုဆုုိေလသည္။ 

သုုိ႔ႏွင့္ ဆြမ္းကိစၥျပီးသျဖင့္ သင္တန္းဌာနသုုိ႔ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။

သင္တန္းဌာနသုုိ႔ျပန္ေရာက္၍ ေခတၱအနားယူျပီးေနာက္ အခ်ိန္ေစ့ေရာက္သျဖင့္သင္တန္းကုုိျပန္လည္စတင္သည့္အခါ

 မိမိကေမးလုုိက္သည္။ “ငါေျပာျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ငါးခ်က္ကုုိမင္းတုုိ႔ႏုုိင္ငံမွာက်င့္သုုံးၾကသလား” 

ဆုုိေတာ့ “ငါတုုိ႔က ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးဘူး” ဟုုဆုုိေလသည္။ 

“ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ဟာ အထက္ပါအခ်က္ငါးခ်က္ကုုိသာတကယ္က်င့္သုုံးၾကရင္ ကြာရွင္းမႈဆုုိတာမျဖစ္ႏုုိင္ပါဘူး။ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အနည္းအက်ဥ္းပဲျဖစ္မွာပါ” ဟုု မိမိ၏ယူဆခ်က္ကုုိေျပာျပသည့္အခါ သူတုုိ႔က ေခါင္းညိတ္ျပလွ်က္ အခ်ိဳ ႔က ျပဳံးျပလွ်က္ သေဘာတူေၾကာင္းတုန္႔ျပန္ၾကသည္ကုုိေတြ႔ရေလသည္။ “ဒါနဲ႔ မင္းတုုိ႔မိသားစုုဘဝေတြမွာ ေငြကုုိဘယ္သူကကုုိင္သလဲ” ဟုု ရုတ္ျခည္းေပၚလာေသာေမးခြန္းကုုိေမးလုုိက္သည္။ “ေငြကုုိသီးျခားထိန္းသိမ္းကုုိင္တြယ္သူေတာ့မရွိပါဘူး။ ကုုိယ့္လစာက 

ကုုိယ့္ဘဏ္ကဒ္ထဲကုုိဝင္လာတယ္။ ကုုိယ့္ဖာသာကုုိယ္သုုံးခ်င္တာသုုံးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္အတြက္တခုုခုုဝယ္မယ္ သုုံးစြဲမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ ဥပမာ ကားဝယ္မယ္ဆုုိရင္ေပါ့ေလ ႏွစ္ေယာက္သားတုုိင္ပင္ၾကပါတယ္” ဟုုေျဖေလသည္။ သုုိ႔ႏွင့္မိမိကပင္ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတခုုျဖင့္ထပ္ဆင့္၍ပစ္သြင္းလုုိက္ျပန္သည္။ 

( ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)