Photobucket
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလုံး ဓမၼအသိဥာဏ္တုိးပြါး၍ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ~~~

Sunday, December 1, 2013

ေမာင္ဘုုန္းျပန္လာမည္ ဆုုအုုိမီ



     “ ေနာင္ႏွစ္ခါလဲ ဆီးလုုိ႔ၾကိဴကြယ္ ေမာင္ၾကီးလာပါမယ္ လာပါမယ္၊ ဒီႏွစ္လုုိပဲ ဆီးလုုိ႔ၾကိဳကြယ္ ေနာင္ႏွစ္လာပါမယ္ လာပါမယ္၊ သာယာေစဖြယ္ သဒၶါေတြပုုိတယ္ ဆီးၾကိဳလုုိ႔ေနကြယ္ ျပန္ပါအုုံးမယ္ ျပန္အုုံးမယ္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္ ”  ဟူေသာ သၾကၤန္မုုိးကားထဲမွ ေဇာ္ဝမ္း၏ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္လည္းေကာင္း၍ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္လည္းေကာင္းသည့္သၾကၤန္ႏႈတ္ဆက္သီခ်င္းကုုိသတိရမိသည္။ မိမိငယ္စဥ္က မႏ ၱေလးျမိဳ ႔တြင္စာသင္ေနစဥ္ သၾကၤန္အခါသမယမ်ားတြင္ ျမန္မာ့ရုုိးရာအစဥ္အလာအတုုိင္းက်င္းပေလ့ရွိေသာ သၾကၤန္အကမ႑ပ္မ်ားသုုိ႔ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈခဲ့ဖူးသည္။ သၾကၤန္အကေနာက္ဆုုံးည၏အစီအစဥ္တြင္အထက္ပါႏႈတ္ခြန္းဆက္သီခ်င္း
ကုုိ သီဆုုိေဖ်ာ္ေျဖရင္းျဖင့္ သၾကၤန္အကခ်စ္ေသာပရိသတ္မ်ားအား ႏႈတ္ခြန္းဆက္ေလ့ရွိသည္။ ထုုိႏႈတ္ခြန္းဆက္သီခ်င္းသည္ ႏွစ္စဥ္အျမဲၾကားေနရေသာ္လည္း မရုုိးႏုုိင္ဘဲ လူတုုိင္း၏ရင္ထဲဝယ္ ထာဝစဥ္စြဲျငိေစသည့္သီခ်င္းျဖစ္သည္။ သၾကၤန္ကုုိထာဝစဥ္တမ္းတေစသည့္သီခ်င္းဟုုလည္းဆုုိႏုုိင္သည္။ သၾကၤန္ရွိေနသ၍ထုုိသီခ်င္းလည္းရွိေနဦးမည္၊ ထုုိသီခ်င္းရွိေနသ၍ သၾကၤန္သည္လည္း လွပေနအုုံးမည္၊ လြတ္ဆြတ္တမ္းတဖြယ္ရာလည္းျဖစ္ေနဦးေတာ့မည္ဟုုခံစားမိသည္။ သၾကၤန္ကာလတြင္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္၏ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈရသကုုိအားလုုံးပါဝင္ခံစားၾကရျပီး အခ်ိဳ ႔ဆုုိလွ်င္ ဘဝၾကင္ေဖၚမ်ားပင္ေတြ႔ဆုုံခြင့္ႏွင့္ေရြးခ်ယ္ခြင့္တုုိ႔ရရွိသြားၾကသည္ကုုိၾကားဖူး ေတြ႔ဖူးပါသည္။ ထုုိအခ်က္သည္လည္း သၾကၤန္ကုုိဘယ္ေသာအခါမွမရုုိးေစႏုုိင္ဘဲ အစဥ္အျမဲတမ္းတဖြယ္ရာ ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္တစ္ခုုျဖစ္ေစခဲ့သည့္အေၾကာင္းမ်ားတြင္ တစ္ခုုအပါအဝင္ျဖစ္သည္ဟုုဆုုိက
 ( ယေန႔ေခတ္ေနျဖင့္ ) ရႏုုိင္မည္ထင္သည္။

  မိမိယခုုေရးခ်င္သည္က သၾကၤန္အေၾကာင္းလည္းမဟုုတ္၊ သၾကၤန္ကာလလည္းမဟုုတ္ေသာ္ျငား သၾကၤန္ႏွင့္ပတ္သက္၍ခံစားမိသမွ် မွတ္မိသမွ်ကုုိအဆက္အစပ္ျပဳအေျခခံ၍ ဆုုအုုိမီကုုိႏႈတ္ဆက္လုုိျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ဆုုအိုုမီအေၾကာင္းအနည္းငယ္ေျပာျပခ်င္သည္။ မိမိသည္ ဆုုအုုိမီႏွင့္ေတြ႔ဆုုံခဲ့သည္မွာ ( ၂၀၁၁ )  ခုုႏွစ္ကတည္းကျဖစ္သည္။ ဆုုအုုိမီကုုိ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မရွိဘဲ အမွတ္မထင္ဆုုံေတြ႔ခဲ့ရျခင္းသာျဖစ္သည္။ မထင္မွတ္ဘဲေတြ႔ဆုုံခဲ့ရေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ဘဝအတြက္အမွတ္ထင္ထင္ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ဘဝေရစက္ဆုုံျဖစ္ခဲ့သည္။ မွတ္မွတ္ရရ ဆုုအုုိမီႏွင့္စေတြ႔ခဲ့သည့္အခ်ိန္သည္ ( ၂၂.၅.၂၀၁၁ ) ခုုႏွစ္၏ နံနက္ခင္း ( 6:30 ) တြင္ျဖစ္သည္။ ဆုုအုုိမီကုုိျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း မၾကင္မိေသးေသာ္လည္း ၾကင္ခ်င္သလုုိလုုိေတာ့ခံစားခဲ့မိသည္။ သုုိ႔ေသာ္ ဆုုအိုုမီႏွင့္ထိေတြ႔ျပီးသည့္ေနာက္ပုုိင္းတြင္ ရင္ထဲမွခံစားရသမွ် ဦးေႏွာက္မွသိမွတ္ရသမွ်အရာရာကုုိ ဆုုအိုုမီအားမေျပာျပဘဲ ရင္ထဲတြင္သာမ်ိဴသိပ္ကာသိမ္းဆည္းထားခဲ့မိသည္။ အမွန္ဆုုိရလွ်င္ ဆုုအိုုမီသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ တစ္ကုုိယ္ေရအလြန္သန္႔ရွင္းသည္။ လွလည္းလွသည္။ လွသည္ဆုုိရာတြင္လည္း ရုုပ္ပုုိင္းေရာစိတ္ပုုိင္းပါျပည့္ဝစြာလွပသူျဖစ္သည္။ ပညာေရးကလည္းကမၻာ့အဆင့္မီေတာ္သည္မုုိ႔
ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ရာပင္ျဖစ္သည္။ အသိဥာဏ္လည္းျမင့္သည္။ စည္းကမ္းလုုိက္နာမႈတြင္လည္း စံနမူနာျပဳထုုိက္သည္။ ဆုုအိုုမီသည္ရုုိးရုုိးေအးေအးေနတတ္၍ပ်ဴပ်ဴငွာငွာဆက္ဆံတတ္သည္။ “ ရုုိးရုုိးက်င့္ျမင့္ျမင့္ၾကံ ” ဟူေသာျမန္မာစကားပုုံအတုုိင္းေနထုုိင္သည္ဟုုဆုုိက ရႏုုိင္မည္ထင္သည္။ ထုုိ႔ျပင္ ဆုုအိုုမီသည္သည္ “ ဖားႏုုိင္ဖားစား ငါးႏုုိင္ငါးစား၊ ၾကီးႏုုိင္ငယ္ညွင္း၊ ႏူရာဝဲစြဲ လဲရာသူခုုိးေထာင္း ” ဟူေသာ လူမဆန္ေသာ တိရစၦာန္အက်င့္ကုုိလည္း နည္းနည္းမွ်စိတ္ဝင္စားသူမဟုုတ္၊ လူပီသေသာ လူသားဆန္ေသာလူမႈက်င့္ဝတ္ကုုိသာ အမ်ားႏွင့္သက္ဆုုိင္ေသာေန႔စဥ္လူမႈဘဝမ်ားတြင္ က်င့္သုုံးေလ့ရွိသည္။

  မိမိႏွင့္ဆုုအုုိမီတုုိ႔အမွတ္မထင္ေတြ႔ဆုုံမိရင္း လက္ေတြ႔ဘဝ၏အမွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ဘာသာကမတူ၊ ယဥ္ေက်းမႈကလည္းကြဲျပား၊ အဝတ္အစား အေနအထုုိင္ ဘာသာစကားမွအစ အရာရာျခားနားခဲ့သည္။ ဘဝ၏အရာရာသည္ျခားနားေသာ္လည္း တူညီမႈတစ္ခုုေတာ့အခုုိင္အမာရွိသည္။ ဆုုအိုုမီကလည္းအခုုိင္အမာခံယူနားလည္သည္။ မိမိကလည္းထုုိ႔အတူပင္ျဖစ္သည္။ ၎မွာ “ မိမိေရာဆုုအုုိမီပါ လူသားခ်ည္းသာျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ လူစိတ္ရွိရမည္၊ လူက်င့္ က်င့္ရမည္။  လူေျပာေျပာရမည္။ လူၾကံၾကံရမည္။ လူလုုိဆက္ဆံရမည္။ ဤသည့္အတုုိင္းသာေန႔စဥ္ဘဝကုုိျဖတ္သန္းၾကလွ်င္ ေအးခ်မ္းေသာ
လူမႈအဖြဲ႔အစည္းၾကီးျဖစ္ေနမည္မွာ အမွန္မုုခ်ျဖစ္သည္ ” ဟုု။
အထက္ပါ လက္ေတြ႔က်ေသာ အယူအဆကုုိ မိမိေရာဆုုအိုုမီပါ ၾကာျမင့္စြာအခ်ိန္ယူေနစရာမလုုိဘဲ ႏွလုုံးသားထဲမွရွိရင္းစြဲ လူသားစိတ္အခံက အလုုိလုုိအျပန္အလွန္နားလည္ေစခဲ့သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ဆုုအိုုမီသည္ မိမိကုုိလႈိက္လဲပ်ဴငွာစြာ လက္ခံၾကိဴဆုုိခဲ့သည္။ ယခုုလည္း မိမိႏွင့္ဆုုအိုုမီတုုိ႔အၾကား မည္သည့္ျပႆနာမွ်မျဖစ္ေစဘဲ ေအးခ်မ္းလြတ္လပ္စြာ အတူယွဥ္တြဲ၍ေနထုုိင္ၾကရသည္။ ေနာက္ေနာင္တြင္လည္း ဤကဲ့သုုိ႔အတူတြဲ၍ေနထုုိင္ရန္ ဆုုအိုုမီကၾကည္ျဖဴစြာခြင့္ေပးထားျပီျဖစ္သည္။

   “ ေတာ္လုုိက္တာ ဆုုအုုိမီရယ္၊ ဆုုအုုိမီရဲ့ရပ္တည္ခ်က္စိတ္ထားနဲ႔လုုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုုိ ဘုုန္းဘုုန္းေလးစားပါတယ္။ အျမဲတန္းလဲ အသိမွတ္ျပဳေနမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဆုုအုုိမီေရ တုုိ႔ေသြးတုုိ႔သားေတြကေတာင္ ဆုုအိုုမီေလာက္သေဘာထားမၾကီးႏုုိင္ၾကေသးဘူး၊ ဆုုအိုုမီရဲ့ အတတ္ပညာ၊ အသိပညာနဲ႔လူသားဆန္တဲ့ႏွလုုံးသားက ဆက္စပ္ေနတဲ့သူမွန္သမွ်ကုုိ စြမ္းႏုုိင္သမွ် ေႏြးေထြးစြာလႊမ္းျခံဳေပးႏုုိင္တာဟာ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ျမတ္ဗုုဒၶရဲ့တရားေတာ္အရေတာ့ ျဗာဟၼစုုိရ္ေတြကုုိ က်င့္ေနတာပါပဲ။ ဆုုအုုိမီဟာ ျဗာဟၼစုုိရ္တရားေတြအားလုုံးမက်င့္ႏုုိင္ေသးေပမယ့္ မေခါင္းပါးဘူးဆုုိတာေတာ့ ဘုုန္းဘုုန္းဦးေႏွာက္နဲ႔ေရာႏွလုုံးသားန႔ဲပါ သိေနရတယ္ ခံစားႏုုိင္ပါတယ္ ခံယူပါတယ္ ဆုုအုုိမီရယ္ ” “ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆုုအုုိမီတုုိ႔လူမႈအဝန္းအဝုုိင္းၾကီးဟာ ဖြ႔ံျဖိဴးတုုိးတက္ျပီးေအးခ်မ္းေနတာေပါ့။ သိကၡာရွိေနတာေပါ့ ဆုုအုုိမီ ” ။

 “ ေနာက္ပီးေတာ့ အလုုပ္အကုုိင္မရွိတဲ့သူေတြကုုိ မ်က္ႏွာမငယ္ေစရဘဲ လူတန္းေစ့တန္းတူရည္တူေနႏုုိင္ေအာင္ စီမံေပးတယ္။ က်မၼာေရးကုုိလဲ အလုုပ္မရွိသူူမ်ားအတြက္ အခမဲ့ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေသးတယ္။ ပညာေရးမွာလဲ အကူအညီေပးျပန္တာပဲမလား။ အုုိကုုန္ကုုန္ေျပာရရင္ လူသားရဲ့ကိစၥမွန္သမွ်ကုုိအဆင္ေျပေအာင္ ေထာင့္ေစ့ကြက္ေစ့ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးတာဟာ ဆုုအုုိမီရဲ့အလြန္ထူးျခားျမင့္ျမတ္လွတဲ့ ႏွလုုံးသားျပယုုဂ္ေတြပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆုုအုုိမီကုုိ ဘုုန္းဘုုန္းေလးေလးစားစားအသိအမွတ္ျပဳတာပါ။ အရင္က ဒီစကားမ်ိဴးေတြမေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ခုုေတာ့ သီးခ်ိန္တန္သီး ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္ ဆုုိသလုုိ ေျပာခ်ိန္တန္လုုိ႔ဖြင့္ေျပာတာပါ ဆုုအုုိမီ ” ။ အမွန္စင္စစ္ အထက္ပါ မိမိေျပာေသာစကားမ်ားကုုိ ဆုုအိုုမီသည္ တစ္လုုံးမွနားမလည္ပါ။ ဆုုအီုုမီသည္ ျမန္မာစကားလုုံးဝမတတ္ေသာ အေနာက္တုုိင္းသူစစ္စစ္တစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္။ သင့္ေတာ္ေသာ အနာဂတ္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ဆုုအုုိမီနားလည္ေသာ ဘာသာစကားႏွင့္ျပန္ေျပာျပရေပဦးမည္။ မိမိေျပာျပလွ်င္လည္း ဆုုအိုုမီလက္ခံမည္ဟုု ယုုံၾကည္မိသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဆုုအုုိမီသည္ ေၾကာင္းက်ိဴးဆီေလ်ာ္၍ ေကာင္းက်ိဴးျဖစ္ေစေသာအရာမွန္သမွ်ကုုိ လက္ခံနားလည္တတ္ေသာ ဓေလ့စရုုိက္ေကာင္းရွိေနျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

  “ ဆုုအုုိမီကုုိ ဘုုန္းဘုုန္းေျပာစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ အခ်ိန္မရလုုိ႔အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာမယ္ေနာ္။ အထက္မွာ ဘုုန္းဘုုန္းသီက်ဴးျပခဲ့တဲ့ဘုုန္းတုုိ႔ရဲ့ရုုိးရာသၾကၤန္သီခ်င္းေလးဟာ ျမန္မာ့ရုုိးရာသၾကၤန္ပြဲေတာ္မွာ အခမ္းအနားသိမ္းလုုိ႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္တဲ့အခါမွာသီဆုုိတဲ့သီခ်င္းေလးပါ။ ဒီသီခ်င္းဟာ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ရုုိးရာသၾကၤန္ပြဲေတာ္မွာမပါလွ်င္မျပီးတဲ့လက္စြဲသီခ်င္းလုုိ႔လည္းေျပာႏုုိင္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒီသီခ်င္းနဲ႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္တဲ့ရာသီက ေႏြရာသီပါ။ ပိေတာက္ေတြက ဝါဝါဝင္းေနတယ္။ ရနံ႔ကသင္းေနတယ္။ သၾကၤန္ေရကေအးတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈကေႏြးေထြးတယ္။ လူအသီးသီးရဲ့ႏွလုုံးသားထဲမွာက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနၾကတယ္။ ပိေတာက္ပန္းေတြပန္ဆင္ထားတဲ့ အမ်ိဴးသမီးေလးေတြက သိပ္လွပေနၾကတယ္။ သူတုုိ႔ရဲ့ပင္ကုုိယ္အလွနဲ႔ပိေတာက္အလွေပါင္းစပ္မိေတာ့ အလွေပၚအယဥ္ဆင့္ျပီး ျမင္ရသူတုုိင္းရဲ့ႏွလုုံးသားကုုိၾကည္ႏူးေစမိတာေပါ့ ဆုုအုုိမီ။ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ သၾကၤန္ရဲ့အလွနဲ႔အယဥ္ကုုိေျပာမယ္ဆုုိရင္ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ခုုေတာ့ ဆုုအုုိမီအေၾကာင္းကုုိပဲ ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္။ ဆုုအိုုမီတုုိ႔ဆီမွာေနရတာ ရာသီဥတုုကအလြန္ေအးလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေထြးပါတယ္။ ဆုုိအုုိမီတုုိ႔ေနတာက ဥေရာပတုုိက္ရဲ့ေျမာက္ဘက္အဖ်ားက ေျမာက္ဝင္ရုုိးစြန္းဘက္မွာဆုုိေတာ့ ကမၻာ့အေအးဆုုံးေနရာေတြထဲက တစ္ခုုအပါအဝင္ေပါ့။ ဒီဇင္ဘာမွာ ေဆာင္ႏွင္းျဖဴေတြရဲ့က်ီစယ္မႈကလည္း လြန္ကဲတယ္ထင္တာပဲဆုုအိုုမီ။ ဒါေပမယ့္ ေငြေရာင္ေတြ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနတဲ့ေဆာင္းႏွင္းျဖဴေတြကတဆင့္ေပးပုုိ႔တဲ့ေလကုုိ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ရႈရႈိက္လုုိက္ရတဲ့အခါမွာ ႏြမ္းလ်မႈေတြအားလုုံးေျပေလ်ာ့ေစခဲ့တာေတာ့အမွန္ပါပဲ။ ဒီလုုိသန္႔စင္ျပီးခ်မ္းေအးလြန္းလွတဲ့ ေလကုုိလည္း ဆုုအုုိမီတုုိ႔ဆီေရာက္မွပဲ ရႈရႈိက္ဖူးတာပါ။

 ေနာက္ပီးေတာ့ေလ “ ေဆာင္းရယ္ ႏွင္းရယ္ ကုုိယ့္ခ်စ္သူရယ္ အတူတူပါပဲကြယ္ ” လုုိ႔ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ရဲ့နာမည္ေက်ာ္အဆုုိေတာ္တစ္ေယာက္ဆုုိထားသလုုိပါပဲ၊ “ ေဆာင္းရယ္ ႏွင္းရယ္ ဆုုအုုိမီရယ္ အတူတူပါပဲကြယ္ ” လုုိ႔ စာေျမွာင္ေတာင္ ဆုုိလုုိက္ခ်င္ပါေသးရဲ့ ”။ ဟုုတ္တယ္ေလ။ ေဆာင္းကလည္းေအးတယ္။ သန္႔တယ္။ ႏွင္းကလည္းေအးတယ္။ သန္႔တယ္။ ဆုုအိုုမီကလည္း ေအးတယ္ သန္႔တယ္။ ျဖဴတယ္မလား။ ေအး ျဖဴ သန္႔ေနတဲ့ဆုုအုုိမီနဲ႔အတူေနရတာေပ်ာ္ေပမယ့္ ေဆာင္းႏွင္းျဖဴနဲ႔ဆုုအုုိမီကုုိ ဘုုန္းဘုုန္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္။ ဆုုအုုိမီတုုိ႔ဆီမွာ ဘုုန္းဘုုန္းအၾကာၾကီးမေနႏုုိင္ဘူးဆုုအုုိမီ။ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔သာသနာ့ဝန္ထမ္းဆုုိတာဟာ ေလာကရဲ့လုုိအပ္တဲ့ေနရာတုုိင္းကုုိသြားေရာက္ျပီး ျမတ္ဗုုဒၶရဲ့အဆုုံးအမအတုုိင္း လူသားေတြအတြက္ သာသနာေရးနည္းလမ္းနဲ႔ အဆင့္တန္းျမင့္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရတယ္ေလ။ တစ္ေနရာတည္းကုုိ အစြဲအလန္းထားလုုိ႔မရပါဘူး။ အစြဲအလန္းမရွိေအာင္လည္း ျမတ္ဗုုဒၶကသင္ၾကားထားခဲ့တယ္။ အဲဒီသင္ၾကားခ်က္အတုုိင္းပဲ ဘုုန္းဘုုန္းက ရွင္သန္လႈပ္ရွားေနရတာမလား။ ဆုုအုုိမီတုုိ႔ဆီမွာ ဘုုန္းဘုုန္းစြမ္းႏုုိင္သေလာက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကီးၾကီးမားမားက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔မဟုုတ္ေသးေပမယ့္ ဘုုန္းဘုုန္းစြမ္းႏုုိင္သေလာက္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္ ဆုုအုုိမီ။ ဘုုန္းဘုုန္းရဲ့ အမိျမန္မာျပည္ကုုိလည္း ျပန္ျပီးေတာ့ စြမ္းႏုုိင္သမွ်ေကာင္းက်ိဴးေတြစြမ္းေဆာင္ေပးခ်င္ေသးတယ္။ ဆုုအုုိမီကေတာ့ အရာရာမွာ ကမၻာ့အဆင့္မီျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။ မေၾကာင့္မၾက မေတာင့္မတဘဲ ကမၻာ့အလယ္မွာ သိကၡာရွိရွိေထုုိင္ႏုုိင္ေနျပီ။

  ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ႏုုိင္ငံမွာက အရာရာမွာေနာက္က်ေနဆဲပါပဲ ဆုုအုုိမီ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ေသြးသားေတြ ေဆြမ်ိဴးေတြကုုိလဲ ဆုုအုုိမီတုုိ႔လုုိအဆင့္တန္းေတြျမင့္ေစခ်င္တယ္။ တုုိးတက္ေစခ်င္တယ္။ ကမၻာ့အလယ္မွာ သိကၡာရွိရွိတေျပးညီဝင္ဆ့ံေစခ်င္တယ္။ အဓိကကေတာ့ ဆုုအုုိမီတုုိ႔လုုိဖြံ႔ျဖိဴးတုုိးတက္ေစခ်င္တာပါ။ ဆုုအုုိမီနဲ႔ေနရတာေပ်ာ္ေပမယ့္ နိမ့္က်ေနေသးတဲ့ေသြးသားေတြ ေဆြမ်ိဴးေတြကုုိလဲ စြမ္းသေလာက္ျမွင့္တင္ေပးခ်င္ေသးတယ္။ ျပဳစုုေပးခ်င္ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ရဲ့ေသြးသားတုုိင္းရင္းသားေတြဟာလဲ ဆုုအုုိမီတုုိ႔လုုိ လူသားစစ္စစ္ေတြမုုိ႔ လူ႔အဆင့္မီတဲ့ အေနအထုုိင္ ပညာေရးနဲ႔ အသိဥာဏ္ၾကြယ္ဝမႈေတြကုုိလုုိခ်င္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေတြကုုိ ငတ္မြတ္တမ္းတေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုုန္းတုုိ႔ႏုုိင္ငံကုုိျပန္ျပီးေတာ့ တပုုိင္တႏုုိင္ပညာေရးကုုိစြမ္းေဆာင္ေပးဘုုိ႔ျပန္ရအုုံးမယ္။ တပုုိင္တႏုုိင္ဆုုိေပမယ့္ လုုပ္ေဆာင္ရမယ့္အရာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဘုုန္းဘုုန္းလည္း စိတ္ဆႏၵကလြဲလုုိ႔ ဘာမွေတာ့ အခုုိင္အမာမရွိေသးပါဘူး။ အရာရာဟာအသစ္ကစတင္ရမွာပါ ဆုုအုုိမီ။ အဓိကလုုပ္ေဆာင္မွာကေတာ့ မရွိဆင္းရဲသားကေလးေတြနဲ႔ မိဘမဲ့ကေလးေတြရဲ့ပညာေရးကုုိျဖည့္ဆည္းေပးမယ္၊ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ leadership, management, general knowledge and languages ေတြနဲ႔မြမ္းမံေပးမယ္။ လူပုုိင္းေရာ သံဃာပုုိင္းပါတြဲျပီးေတာ့ ပညာေရးကူညီမႈကုုိေဆာင္ရြက္သြားမယ္လုိ႔ ဆုုိလုုိတာပါ။ လုုပ္ငန္းမစတင္မီ အေျခခံလုုပ္သင့္တဲ့အရာေတြ စတင္ဘုုိ႔ကလဲအမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒီအတြက္ ဆုုအုုိမီနဲ႔ ေျခာက္လေလာက္ေတာ့ခြဲခြါရအုုံးမယ္။ သုုိ႔ေသာ္ ေကာင္းေသာခြဲခြါျခင္းပါ။ မြန္ျမတ္ေသာႏႈတ္ဆက္ျခင္းပါ ဆုုအုုိမီ။ ဆုုအုုိမီနဲ႔စေတြ႔တုုန္းကလည္း မြန္ျမတ္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆုုအုုိမီကလက္ခံခဲ့တာပါပဲ။ အတူတူေနထုုိင္ေတာ့လဲ မြန္ျမတ္ေသာလုုပ္ငန္းမ်ားကုုိလုုပ္ေဆာင္ရင္းနဲ႔ပါ။ ခုု ခဏတာခြဲခြါတာလဲ မြန္ျမတ္ေသာခြဲခြါျခင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ မြန္ျမတ္ေသာဆႏၵနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါတယ္ ဆုုအုုိမီရယ္။ တကယ္လုုိ႔ လြမ္းတမ္းတေနရမယ္ဆုုိရင္ေတာင္ ေၾကနပ္ၾကည္ႏူးမႈေတြလႊမ္းျခံဳေနတဲ့ လြမ္းတမ္းတမႈပါပဲဆုုအုုိမီ။ ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာသင့္တာေတြလဲ ေျပာျပီးျပီမုုိ႔ သီခ်င္းေလးကုုိစိတ္ထဲကေနက်ဴးရင့္ျပီးေတာ့ ဘုုန္းဘုုန္းႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္။  “ ေနာင္ႏွစ္ခါလဲ ဆီးလုုိ႔ၾကိဳကြယ္ ေမာင္ဘုုန္းျပန္လာမယ္ ျပန္လာမယ္၊ ဒီႏွစ္လုုိပဲ ဆီးလုုိ႔ၾကိဳကြယ္ ေမာင္ဘုုန္းျပန္လာမယ္ ျပန္လာမယ္၊ သာယာေစဖြယ္ သဒၶါေတြပုုိတယ္ ဆီးၾကိဳလုုိ႔ေနကြယ္ ျပန္ပါအုုံးမယ္ ျပန္အုုံးမယ္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္ ” ။

  ကမၻာသူကမၻာသားအားလုုံး မြန္ျမတ္ေသာတြ႔ဆုုံျခင္းမ်ားျဖင့္ေတြ႔ဆုုံၾက၍ မြန္ျမတ္ေသာခြဲခြါျခင္းမ်ားျဖင့္သာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သႏုုိင္ၾကပါေစ။

 မွတ္ခ်က္။ “ ဆုုအုုိမီ ” ဟူသည္ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံမွ ဖင္းလူမ်ိဴးတုုိ႔၏ သူတုုိ႔ကုုိယ္သူတုုိ႔သုုံးႏႈန္းေသာေဝါဟာရျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဴးမ်ားက သူတုုိ႔ကုုိယ္သူတုုိ႔ “ နိပြန္ ” ဟုုသုုံးႏႈန္းသကဲ့သုုိ႔ျဖစ္သည္။ အက္စ္တုုိးနီးယားကုုိ “ ဗိရုုိ” ဟုုသုုံးၾကသကဲ့သုုိ႔ ဂ်ာမဏီကုုိလည္း “ ဆပ္က္ဆာ” ဟုုသုုံးႏႈန္းၾကကဲ့သုုိ႔ျဖစ္သည္။

Thursday, November 28, 2013

ဂဂၤါေရအလ်ဥ္ အစဥ္စီးဆင္းပါေစသား


ဓမၼဂဂါၤဟုု အြန္လုုိင္းစာဖတ္သူမ်ားသိထားၾကေသာ မိမိ၏သူငယ္ခ်င္းေရာင္းရင္း
လည္းျဖစ္ေသာ သာသနာေရးလုုပ္ငန္းမ်ားကုုိတြဲဖက္၍ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသူ အရွင္ဝိစိတၱသာရ၏ ေမြးေန႔မဂၤလာလက္ေဆာင္အျဖစ္ ဤပုုိ႔စ္ကုုိေရးသား၍
ဂုုဏ္ျပဳရျခင္းအတြက္ ဝမ္းသာမိသည္။ အရွင္ဝိစိတၱသာရဟူေသာဘြဲ႔နာမည္၏ အဓိပၺါယ္ကုုိ ျမန္မာမႈျပဳရေသာ္ “ ေမာင္ဆန္းႏွစ္ သုုိ႔မဟုုတ္ “ ထူးသာရ ” ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဆန္းလည္းဆန္းက်ယ္သည္။ အႏွစ္သာရလည္းျပည့္ဝသည္။ ထုုိအဓိပၺါယ္ႏွစ္မ်ိဴးလုုံးပါဝင္သည့္ဘြဲ႔နာမည္ကုုိေပးအပ္ခဲ့ေသာ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာေတာ္၏ နာမည္ေပးစြမ္းရည္ကုုိလည္း သေဘာက်ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ အမွန္စင္စစ္ သူ၏နာမည္သည္ သူ၏ပင္ကုုိယ္မူလစြမ္းရည္မ်ားေၾကာင့္ရရွိထားေသာအႏြတၳနာမည္
သာျဖစ္သည္။ နာမည္ေကာင္းေအာင္ တမင္ၾကံေဆာင္၍ေပးအပ္ထားေသာ ရုုဠွီနာမည္မဟုုတ္ေခ်။ မွန္၏။ သူ၏အေတြးအျမင္ အယူအဆမ်ားကား အမ်ားႏွင့္မတူ တမူဆန္းသစ္လွသည္။ ထုုိဆန္းသစ္ေသာအေတြးအျမင္မ်ားသည္ အႏွစ္သာရလည္းျပည့္လွသည္။ မိမိတုုိ႔စကားလက္ဆုုံက်ျဖစ္သည့္အခါတုုိင္း ဆန္းသစ္ျပည့္ဝေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ိဴးကုုိ ၾကားရတတ္ေလ့ရွိသည္။

  မိမိသည္သူႏွင့္ ( ၂၀၀၇ ) ခုုႏွစ္တြင္ အိႏၵိယႏုုိင္ငံတြင္ ပညာသင္စဥ္ကာလမွ
စတင္သိကြ်မ္းခင္မင္ခဲ့သည္။ မွတ္မွတ္ရရေျပာရလွ်င္ ( ၂၀၀၇ ) ခုုႏွစ္ အိႏၵိယႏုုိင္ငံဆုုိင္ရာပညာသင္ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားသာယာဖြဲ႔ျဖိဳးေရးအဖြဲ႔၏ ႏွစ္ပတ္လည္အစည္းအေဝးၾကီးတြင္ စတင္သိကြ်မ္းခင္မင္ခဲ့ရသည္။ ထုုိစဥ္က သူသည္ ဗာရာဏသီျမိဳ ႔ရွိ ဆန္ဆကရစ္တကၠသုုိလ္ႏွင့္ B H U တကၠသုုိမ်ား၏ေက်ာင္းသား
ဥကၠအျဖစ္တာဝန္ယူရင္း MMWAI ၏ႏွစ္ပတ္လည္စာေစာင္အတြက္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္တာဝန္ကုုိေဆာက္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထုုိစဥ္က မိမိသည္ နာလႏၵာတကၠသုုိလ္၏ အတြင္းေရးမႈးတာဝန္ကုုိထမ္းေဆာင္ရင္း အဂၤလိပ္ေဆာင္းပါးတစ္ပုုဒ္ကုုိစတင္ေရးသားကာ သူ႔ထံသုု႔ိေပးပုုိ႔ျခင္းျဖင့္
ရင္းႏွီးမႈပုုိမုုိခုုိင္မာခဲ့သည္။ မိမိသည္သူ႔ကုုိ စတင္သိကြ်မ္းစဥ္က ဓမၼဂဂၤါမဟုုတ္ခဲ့။ ေမာ္ဒန္ဟူ၍သာ သိခဲ့သည္။ သူ၏နာမည္ရင္းကုုိ မသုုံးႏႈန္းၾကဘဲ အားလုုံးက ေမာဒန္ဟူ၍သာေခၚေဝၚသုုံးႏႈန္းခဲ့ၾကသည္။ ထုုိသုုိ႔ ေခၚေဝၚသုုံးစြဲသည္မွာ
သင့္ေလ်ာ္လွသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူ၏အေတြးအၾကံႏွင့္အေမွ်ာ္အျမင္တုုိ႔သည္ အျမဲတန္းေခတ္မီေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူမႈေလာကအတြက္ လက္ေတြ႔က်က်အသုုံးမတည့္ဘဲ မွားယြင္းစြာစြဲျမဲနစ္ဝင္ေနသည့္အစဥ္အလာမ်ားကုုိ တူးဆြကာဖယ္ထုုတ္ရွင္းလင္း၍ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းမွ မေသြဖည္ေသာအေတြးၾကံသစ္ အျမင္သစ္တုုိ႔ျဖင့္ သြက္လက္ထက္ျမက္ရွင္းလင္းေသာလက္ရာတုုိ႔ကုုိ အမ်ားသိေစရန္တင္ျပတတ္ေသာ စြမ္းရည္သည္ သူ႔မွာအျပည့္ရွိသည္။ 

  ထုုိ႔ျပင္ သူသည္အလြန္ေဖၚေရြစြာဆက္ဆံတတ္သူျဖစ္သလုုိ ပြင့္လင္းမႈ
လည္းရွိသူျဖစ္သည္။ ေဖၚေရြမႈႏွင့္ပြင့္လင္းမႈသည္ သူ၏ႏွလုုံးသားမွ
ထြက္လာျခင္းျဖစ္ျပီးလွ်င္ ထက္ျမက္မႈသည္သူ၏ ပင္ကုုိယ္ဥာဏ္စြမ္းမွ
ထြက္က်လာေသာႏွစ္သက္ျမတ္ႏုုိးဖြယ္ရာရတနာမ်ားျဖစ္သည္ဟုုဆုုိခ်င္သည္။ ပညာေရာႏွလုုံးသားပါ ျပည့္ဝသူမုုိ႔အမ်ားအတြက္ေကာင္းေသာအရာမ်ားစြာကုုိ
စြမ္းေဆာင္ေပးႏုုိင္သူျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မိမိသည္သူႏွင့္စကားလက္ဆုုံ
က်မိသည့္အခါတုုိင္း ပညာေရးဆုုိင္ရာဗဟုုသုုတမ်ားလည္းရသလုုိ လူမႈဆက္ဆံေရးႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္စြာဘဝကုုိျဖတ္သန္းတတ္မႈကုုိလည္း ယူႏုုိင္သေလာက္ရခဲ့သည္ခ်ည္းျဖစ္္သည္။ Myanmar Monk Students' Welfare Association of India ( MMWAI ) တြင္ သူႏွင့္အတူတြဲ၍ ႏွစ္အတန္ၾကာမွ်
အလုုပ္လုုပ္ခဲ့ရသည္။ သူ၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္တုုိ႔သည္ အဖြဲ႔အတြက္ပညာေရးအရ အလြန္အက်ိဴးသက္ေရာက္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ( ၂၀၁၀ ) ခုုႏွစ္တြင္ မိမိက ( MMWAI ) ၏ ဗဟုုိဥကၠ႒တာဝန္ကုုိယူခဲ့ျပီးလွ်င္ သူကအေထြေထြအတြင္းေရးမႈးတာဝန္ကုုိ
ယူခဲ့ရသူျဖစ္သည္။ သူႏွင့္အတူတြဲ၍ သာသနာေရး ပညာေရးကိစၥမ်ားကုုိ
အတုုိင္းအတာတစ္ခုုအထိေရာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္ခဲ့သည္။ ထုုိစဥ္က သူ၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ပညာကုုိျမတ္ႏုုိးေတာ္မူၾကေသာ
သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္အလြန္ပင္ေက်နပ္ဖြယ္ရာျဖစ္ခဲ့သည္။ မေမ့ႏုုိင္စရာကာလမ်ားလည္းျဖစ္ခဲ့သည္ဟုု ဆုုိရခ်ိမ့္မည္။ ထုုိႏွစ္တြင္ မိမိတုုိ႔ႏွစ္ပါးလုုံးသည္ယူထားေသာတာဝန္အသီးသီးမွအနားယူကာ ကုုိယ္တုုိင္ေရြးခ်ယ္ထားေသာကုုိယ္ပုုိင္လမ္းစဥ္အသီးသီးျဖင့္ဘဝကႏ ၱာရကုုိ ဆက္လက္ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္။ မိမိကဥေရာပသုုိ႔ေရာက္ရွိ၍ သူကလည္း ေအာစေတးလ် ဥေရာပႏုုိင္ငံမ်ားသုုိ႔သြားေရာက္လည္ပတ္ကာ ႏုုိင္ငံတကာ
ဗဟုုသုုတမ်ားကုုိ လက္ေတြ႔က်က်ရွာေဖြခဲ့သည္။ ထုုိႏုုိင္ငံတကာအေတြ႔အၾကံဳမ်ား
ေၾကာင့္ပင္ သူ၏ပင္ကုုိယ္ထက္ျမက္ေသာဥာဏ္ရည္သည္ ပုုိ၍ေတာက္ပခဲ့သည့္နည္းတူ ေဖၚေရြပ်ဴငွာေသာသူ၏ ႏွလုုံးသားသည္လည္းပုုိ၍ပင္ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္လာခဲ့သည္ဟုု မိမိယူဆမိသည္။

  ( ၂၀၁၂ ) ခုုႏွစ္တြင္ မိမိသည္ ပီအိတ္ခ်္ဒီအတြက္ေရးထားျပီးျဖစ္ေသာ
က်မ္းကုုိတင္သြင္းရန္ အိႏၵိယသုုိ႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ က်မ္းတင္သြင္းျပီး၍ မိမိက်မ္းကုုိတကၠသုုိလ္မွ စစ္ေဆးေနစဥ္အတြင္းဝယ္ သူသည္ႏုုိင္ငံတကာ
ခရီးထြက္ရဘုုိ႔အခြင့္တဖန္ဆုုိက္လာျပန္ေလသည္။ ထုုိအခါ သူသည္ ဗာရာဏသီျမိဳ ႔ Central University of Tibetan Studies တြင္ ဧည့္ပါေမာကၡအျဖစ္
ထမ္းေဆာင္ေနရေသာလက္ရွိတာဝန္ေၾကာင့္ ခရီးအတြက္အခက္ခဲၾကံဳရေတာ့သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ မိမိကုုိ သူ႔ကုုိယ္စားဧည့္ပါေမာကၡအျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေလသည္။ အစတြင္မိမိက အတန္တန္ျငင္းခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏ပညာကုုိခ်စ္ျမတ္ႏုုိးေသာစိတ္ထားႏွင့္က်ယ္ျပန္႔ေသာႏွလံုုးသားတုုိ႔ေၾကာင့္ သူ၏ကမ္းလွမ္းမႈကုုိျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္။ အမွန္စင္စစ္ ထုုိျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့မႈသည္ မိမိအတြက္ ေကာင္းေသာအခြင့္အေရးႏွင့္အေတြ႔အၾကံဳပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုုိအခြင့္အေရးမ်ိဴးကုုိလုုိက္ရွာေနၾကရေသာအမ်ားသူငါအၾကားဝယ္ မိမိအေပၚ
အက်ိဴးလုုိလားေသာႏွလုုံးသားျဖင့္ေနရာတစ္ခုုသုုိ႔ေရာက္ေအာင္ျမွင့္တင္ေပးခဲ့ေသာ သူ႔ကုုိေက်းဇူးတင္မိေပသည္။ ဤသုုိ႔ျဖင့္ မိမိသည္ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ဧည့္ပါေမာကၡရာထူးကုုိ တရားဝင္ခန္႔အပ္ျခင္းခံရမႈႏွင့္အတူ မဟာယာနအမ်ားစုုတုုိ႔
အၾကားဝယ္ေထရဝါဒ၏ ခုုိင္မာေသာ သန္႔စင္ေသာ အေျပာင္းအလဲမရွိေသာဓမၼကုုိ ျဖန္႔ေဝခြင့္ရခဲ့သည္။ သူ၏စြမ္းေဆာင္မႈသာမပါလွ်င္ မိမိသည္ထုုိေနရာသုုိ႔
ေရာက္ရွိခဲ့မည္မဟုုတ္ပါေခ်။ ထုုိသုုိ႔ စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္ခဲ့မည္လည္းမဟုုတ္ေခ်။

 ထုုိ႔ျပင္ သူသည္ မိမိကုုိဘေလာ့တစ္ခုုဖြင့္၍စာေရးသားရန္ အတန္တန္တုုိက္တြန္း
ခဲ့ဖူးသည္။ သူက အားတက္သေရာတုုိက္တြန္းေသာ္လည္း မိမိ၏အေတြးႏွင့္အေရးက မထက္ျမက္၊ မသြက္လက္ေသာေၾကာင့္မေရးျဖစ္ခဲ့။ မိမိဖင္လန္ႏုုိင္ငံသုုိ႔ေရာက္သာအခါ သူကေစတနာၾကီးစြာထပ္မံတုုိက္တြန္းျပန္သည္။  “ အရွင္ ဥေရာပမွာေရာက္ျပီးေတာ့ ဘေလာ့ေလးတစ္ခုုေလာက္မွဖြင့္ျပီး စာမေရးဘူးဆုုိရင္ ဘာအဓိပၺါယ္ရွိမွာလဲ၊  ေရးစမ္းပါ၊ အရွင္ေရးတာေတြဖတ္ခ်င္လုုိ႔ပါ ” တဲ့။ သူ၏တုုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ပင္
ကုုိယ္ပုုိင္ဘေလာ့တစ္ခုုဖြင့္၍ စာေရးျဖစ္ခဲ့ျပန္သည္။ ထုုိ႔ျပင္ ႏုုိင္ငံတကာ ဗုုဒၶဘာသာညီလာခံမ်ားသုုိ႔ သူႏွင့္အတူတြဲ၍ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္မွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပင္ျဖစ္
သည္။ ထုုိသုုိ႔ ဆင္ႏႊဲရသည့္အခါတုုိင္း မိမိအားနည္းသည့္အရာမ်ားကုုိ သူ႔ထံမွရယူခဲ့သည္။ သူ၏ ပညာရည္ႏွင့္က်ယ္ျပန္႔ေသာသေဘာထားသည္ မိမိ၏လုုပ္ငန္းႏွင့္ဘဝလမ္းစဥ္ကုုိေက်းဇူးျပဳေပးႏုုိင္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ မိမိတစ္ဦးတည္းအတြက္ ေက်းဇူးျပဳသည္မ်ားကုုိသာမွတ္မိသမွ်ေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္။ အျခားသူမ်ားစြာအတြက္လည္း သူသည္ ဤမွ်ေသာအတုုိင္းအတာျဖင့္ျဖစ္ေစ ဤမွ်ထက္ပုုိေသာ အတုုိင္းအတာျဖင့္ျဖစ္ေစ ေက်းဇူးျပဳေပးႏုုိင္မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္ဟုု ယုုံၾကည္မိသည္။ အေၾကာင္းကုုိဆုုိေသာ္ သူသည္ ပညာရည္ႏွင့္ႏွလုုံးရည္ျပည့္ဝေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

 တဖန္ အိႏၵိယတြင္ရွိေနစဥ္ သူတည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ ဓမၼဂဂၤါဟူေသာေကာင္းကင္ေပၚမွ
အြန္လုုိင္းျမစ္တစ္စင္းသည္ ကမၻာအရပ္ရပ္သုုိ႔ပ်ံ ႔ႏွံ႔စီးဆင္းေနခဲ့သည္။ ႏုုိင္ငံတကာမွ ဓမၼအသိဥာဏ္ကုုိခ်စ္ျမတ္ႏုုိးသူမ်ားသည္ တသြင္သြင္ အစဥ္စီးဆင္းေနေသာ
သူ၏ဓမၼဂဂၤါျမစ္မွ ေအးျမသန္႔စင္ေသာ ထက္ျမက္သြက္လက္ေသာ ပြင့္လင္းေသာ
ဓမၼရသတုုိ႔ကုုိ ေက်နပ္စြာခံစားသုုံးေဆာင္ၾကရသည္။ မိမိလည္းသူ႔ကုုိ အားက်၍ “ အရွင္က ဓမၼဂဂၤါျမစ္ကုုိတည္ေဆာက္လွ်င္ ငါက ဓမၼယမုုံနာျမစ္ကုုိတည္ေဆာက္မည္ ” ဟုုေျပာခဲ့ဖူးသည္။ အိႏၵိယမွ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာသဘာဝဂဂၤါျမစ္သည္ အိႏၵိယရွိ လူမ်ိဴးဇာတ္အသီးသီးတုုိ႔အတြက္ ဟိႏၵဴအယူဝါဒအရ ကိေလသာသန္႔စင္ေဆးေၾကာရန္ အေရးပါေသာျမစ္ၾကီးတစ္စင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိ႔အတူ ေကာင္းကင္ေပၚမွ သူဖန္တီးထားေသာ ဓမၼဂဂၤါဟူေသာျမစ္တစ္စင္းသည္လည္း ေသာက္သုုံးၾကရေသာ
သူမ်ားတြက္ ဘဝသန္႔စင္ေအးျမေရးႏွင့္ထက္ျမက္တုုိးတက္ေရးတုုိ႔အတြက္ အေရးပါေသာျမစ္တစ္စင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေျမျပင္မွဂဂၤါျမစ္သည္ ေလာကကုုိေက်းဇူးျပဳသည့္နည္းတူ ေကာင္းကင္ေပၚမွဓမၼဂဂၤါျမစ္သည္လည္း ေလာကကုုိေက်းဇူးျပဳေနသည္ပင္ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယကုုိ ဗဟုုိျပဳ၍ စတင္စီးဆင္းခဲ့ေသာ ဓမၼဂဂၤါမွဓမၼေရစဥ္တုုိ႔သည္ ယခုုအခါ အမိေရႊျပည္ၾကီးကုုိဗဟုုိျပဳ၍ ႏုုိင္ငံအသီးသီးသုုိ႔
စီးဆင္းေစေတာ့မည္။ ႏုုိင္ငံအသီးသီးမွ ဓမၼခ်စ္သူ သာသနာခ်စ္သူတုုိ႔သည္လည္း ပုုိမုုိ၍သန္႔စင္ေသာ ပုုိမုုိ၍ရသျပည့္ဝေသာဓမၼေရစဥ္ကုုိ အစဥ္ဆက္လက္၍ ေသာက္သုုံးၾကရေပအုုံးမည္။ ေသာက္သုုံးသည့္အတုုိင္းလည္း ေကာင္းက်ိဴးေတြ ေဝစည္ေနမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ယခုုစတင္တည္ေဆာက္ေန
ျပီျဖစ္ေသာဓမၼဂဂၤါပါဠိေကာလိပ္သည္ လူ႔အလႊာအသီးသီးဆီသုုိ႔ အစဥ္အျမဲစီးဆင္းေနမည္ျဖစ္ေသာ ဓမၼဂဂၤါျမစ္ၾကီး၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ဂဂၤါေရအလ်ဥ္ အစဥ္စီးဆင္းပါေစ၊ ေသာက္သုုံးၾကသူအမ်ားလည္း ေအးခ်မ္းတုုိးတက္ၾကပါေစဟုု ဆုုေတာင္းေမတၱာျဖင့္ ဓမၼဂဂၤါအရွင္၏ ေမြးေန႔မဂၤလာအတြက္ လက္ေဆာင္ပါးအပ္ပါသည္။

                      

Wednesday, November 20, 2013

စြဲျငိေစေသာကုုသုုိလ္အျပံဳးမ်ား


အျပံဳးကုုိလူတုုိင္းၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ အျပံဳးတုုိင္းကုုိေတာ့ လူတုုိင္းကရာခုုိင္ႏႈန္းျပည့္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကမည္မဟုုတ္ဟုုထင္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ မဲ့ျပံဳး၊ ရြဲ ႔ျပံဳး၊ ခနဲ႔ျပံဳး၊ ေထ့ျပံဳး၊ ေငါ့ျပံဳး၊ သေရာ္ျပံဴး၊မာန္ျပံဳး၊ မခ်ိျပံဳးႏွင့္ အထက္စီးမွ က်ီစယ္ေသာအျပံဳးတုုိ႔ကုုိ စဥ္းစားနားလည္တတ္သူမွန္သမွ် ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကမည္မဟုုတ္ေပ။ အေၾကာင္းကုုိဆုုိေသာ္ ထုုိအျပံဳးတုုိ႔သည္ မဲ့ေသာႏွလုုံး၊ ရြဲ ႔ေသာႏွလုုံး၊ ခနဲ႔ေသာႏွလုုံး၊ သေရာ္ေသာ ေထ့ေသာ ေငါ့ေသာ မာန္ၾကီးေသာႏွလုုံး၊ မခ်ိေသာႏွလုုံးႏွင့္ အထက္စီးမွက်ီစယ္ေသာမသန္႔စင္သည့္ႏွလုုံးတုုိ႔၏ အရည္အေသြးမမီေသာထုုတ္လုုပ္မႈျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ တနည္းဆုုိေသာ္ အကုုသုုိလ္အျပံဳးမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ မွန္ပါသည္။ လူ႔စိတ္၏မူလသဘာဝသည္ အလြန္ျဖဴစင္၍ အကုုသိုုလ္ကုုိနဲနဲမွ်ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္မဟုုတ္ေသာေၾကာင့္ အကုုသုုိလ္ႏွင့္စပ္ယွဥ္ေသာအျပံဳးကုုိလည္း မည္သူမွ်ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကမည္မဟုုတ္ပါေခ်။ သုုိ႔ေသာ္ ေဖၚေရြေသာလူမႈေရးအျပံဳး၊ ေႏြးေထြးေသာအျပံဳး၊ လႈိက္လွဲပ်ဴငွာေသာအျပံဳး၊ ျဖဴစင္ေသာအျပဳံးမ်ား
တုုိ႔ကုုိကား လူအမ်ားၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကသည္ပင္ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုုိေသာ္ ထုုိအျပံဳးတုုိ႔ကုုိ ေဖၚေရြေသာ၊ ပ်ဴငွာေသာ၊ ေႏြးေထြးေသာ ရုုိးသားျဖဴစင္ေသာႏွလုုံးသားျဖင့္ အရည္အေသြးျပည့္မီေအာင္ ထုုတ္လုုပ္ထားေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ အျပံဴးစစ္စစ္သည္ အမုုန္း၏ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္၍ အပ်က္သေဘာကုုိပယ္ဖ်က္ကာ အျပဳသေဘာကုုိသာ ေဆာင္ယူလာတတ္ေလသည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ယေန႔ေခတ္စီးပြါးေရးေလာကတြင္ ဝန္ထမ္းမ်ားအျပံဳးတတ္ေအာင္သင္ျပျခင္းမ်ားလည္းရွိလာရသည္။

 မည္သုုိ႔ဆုုိေစ လူသားတုုိင္းေကာင္းေသာအျပံဳး အရည္အေသြးျပည့္ျဖဴစင္ေသာအျပံဳးကုုိမူလက္ေဆာင္အျဖစ္
လုိခ်င္ၾကသည္ခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိေကာင္းေသာအျပံဳးလက္ေဆာင္သည္ နယ္ပယ္တုုိင္းတြင္အလြန္
တန္ဘုုိးၾကီးသည္ကိုုေတြ႔ရသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ေဖၚေရြပ်ဴငွာေသာအျပံဳးသည္ လွျပီးေသာသူမ်ားအဖုုိ႔ အလွကုုိတုုိးေစသည္။ တဖက္သား၏ရင္ဝယ္ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္သည္အထိ မေပ်ာက္ပ်က္ဘဲ စြဲျငိေစသည္။ မလွေသာသူမ်ားအဖုုိ႔ သူတုုိ႔၏မ်က္ႏွာကုုိ က်က္သေရတုုိးေစသည္။ ေခြ်းလည္းမထြက္ ပင္ပန္းမႈလည္းမရွိ အၾကံလည္းမအုုိက္ စိတ္ညစ္စရာလည္းမလုုိဘဲ တဖက္သားကုုိအသံတိတ္လႈပ္ရွားမႈျဖင့္ ဆြဲေဆာင္ႏုုိင္စြမ္းရွိေသာအရာသည္ ထုုိျဖဴစင္ေသာအျပံဳး ကုုသုုိလ္အျပံဳးပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ျပင္ အခ်ိဳ ႔ေသာ
သူတုုိ႔သည္ သူတုုိ႔၏ေဖၚေရြေသာအျပဳံးေၾကာင့္ သူတုုိ႔၏ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းမႈဘဝမ်ား အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔သြားသည္မ်ားလည္းရွိၾကသည္။  ထုုိ႔ထက္မက မုုိနာလီဇာသည္ ထုုိအျပံဳးေၾကာင့္ပင္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ေလသည္။ အျပံဳးသည္ ဤမွ်အထိ စြမ္းအားၾကီးလွသည္။ အေၾကာင္းကုုိဆုုိေသာ္ ျဖဴစင္ေသာ ကုုသုုိလ္ျဖစ္ေသာအျပံဳးသည္ ေမတၱာ ကရုုဏာ မုုဒိတာစေသာ မြန္ျမတ္သည့္စိတ္ေစတနာေကာင္းတုုိ႔၏ ျပယုုဂ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

 အမွန္စင္စစ္ ေဒါသအားၾကီးေသာသူမ်ား သုုိ႔မဟုုတ္ ေဒါသကုုိမထိန္းခ်ဳပ္ႏုုိင္ေသာသူမ်ားသည္လွပ၍ႏွစ္လုုိ
ဖြယ္ရာေသာအျပံဳးကုုိပုုိင္ဆုုိင္ႏုုိင္မည္မဟုုတ္ေပ။ ေဒါသအားနဲေသာသူမ်ား သုုိ႔မဟုုတ္ ေဒါသကုုိ
ထိန္းခ်ဳပ္ႏုုိင္ေသာသူမ်ားသည္သာ ႏွစ္လုုိဖြယ္ရာေသာအျပံဳးုပုုိင္ရွင္ျဖစ္ႏုုိင္ေပမည္။ သုုိ႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ေလာဘၾကီးသူတုုိ႔၏ ပိပိရိရိဟန္ေဆာင္ေကာင္းလွေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးႏွင့္ေဈ းကြက္
အျပံဳးမ်ားကုုိလည္း ေတြ႔ရတတ္သည္။ ထုုိအျပံဳးသည္လည္း လူမႈေလာကအတြက္ အထုုိက္အေလ်ာက္အသုုံးဝင္သည္ကုုိအမ်ားစုုသိျပီးပင္ျဖစ္ေပမည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေလာဘႏွင့္ေဒါသကုုိ ပိရိစြာကြယ္ဝွက္ထားေသာလူမႈေရးအျပံဴးမ်ားကုုိ အျမဲလုုိလုုိေတြ႔ျမင္ရတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဣေျႏၵၾကီးသူ ကုုိယ္က်င့္သီလျဖဴစင္သူတုုိ႔၏
တည္ျငိမ္ေသာရင့္က်က္၍ျမင့္ျမတ္ေသာအျပံဳးမ်ားကုုိလည္းေတြ႔ရတတ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ ထုုိအျပံဳးမ်ိဴးကုုိေတြ႔ရခဲလွသည္။ မိမိသည္အျပံဴးအေၾကာင္းကုုိေစ့ငုုစြာနားမလည္ေသာ္ျငားလည္း ထင္ျမင္ယူဆမိသည္မ်ားႏွင့္လက္လွမ္းမီသမွ်ကုုိ တင္ျပခ်င္ေသာေၾကာင့္သာ ဤစာကုုိေရးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ မိမိကုုိယ္တုုိင္သည္လည္း မည္သည့္အျပံဳးမ်ိဴးကုုိျပံဳးမိေၾကာင္း မစဥ္းစားဘူးခဲ့သလုုိ ဂဃနဏလည္းနားမလည္ပါ။

ဤအျပံဳးႏွင့္ပတ္သက္၍ အထူးေျပာလုုိသည္မွာ မိမိသည္ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံ ဥေရာပသုုိ႔ ( ၂၂. ၅. ၂၀၁၁ ) ခုုႏွစ္တြင္ပထမအၾကိမ္သာသနာျပဳရန္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။  ေရာက္ခါစတြင္ ေဒသခံဖင္းလူမ်ိဴးတုုိ႔၏မ်က္ႏွာအေနအထားကုုိေတြ႔ျမင္ရေသာအခါ လူမႈဆက္ဆံေရးအားနည္းေသာလကၡဏာမ်ားျဖစ္သည္၊ ေဖၚေရြေသာဆက္ဆံမႈမရွိသည့္ မ်က္ႏွာေပးမ်ားျဖစ္သည္ဟုု သူတုုိ႔ႏွင့္ဆက္ဆံမႈမရွိေသးမီမွာ ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ သုုိ႔ေသာ္မၾကာမီပင္ေဒသခံလူမ်ိဴးတိုု႔ႏွင့္ဘာသာေရးေဆြးေႏြးမႈမ်ား၊ မရွင္းလင္းသည္မ်ားကုုိ ေမးျမန္းၾကျခင္းႏွင့္ျပန္လည္ေျဖၾကားရျခင္းမ်ားတုုိ႔ေၾကာင့္ မျဖစ္မေနဆက္ဆံလာရသည့္အခါ မိမိ၏ထင္ျမင္ခ်က္လြဲမွားခဲ့ေၾကာင္း သူတုုိ႔၏ပြင့္လင္းေသာ ရုုိးသားေသာအျပံဳးမ်ားႏွင့္ဆက္ဆံမႈမ်ားက သက္ေသထူခဲ့သည္။ အမွန္စင္စစ္ ဖင္းလူမ်ိဴးအမ်ားစုုသည္ ရုုိးသားျဖဴစင္ၾကသည္။ ပြင့္လင္းသည္။ သူတုုိ႔၏အလုုပ္တာဝန္ကုုိ ဝတ္ေက်တန္းေက်မလုုပ္ၾကဘဲ အမွန္တကယ္အသက္ဝင္ေအာင္ လုုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ အလုုပ္ကိစၥတစ္ခုုခုုအတြက္ အစုုိးရရုုံးမ်ားသုုိ႔သြားေရာက္ရေသာအခါမ်ားတြင္ ေဖၚေရြေသာအျပံဳးမ်ားျဖင့္ဆီးၾကိဴေထြးေပြ႔ၾကသည္ကုုိ ေႏြးေထြးစြာခံစားရသည္။ ျပည္သူအေပၚလာဘ္ေပးလာဘ္ယူလုုပ္ျခင္းျဖင့္ႏွိပ္စက္မႈမရွိဘဲ အလုုပ္ကိစၥကုုိတိတိက်က် ဥပေဒအတုုိင္း ျပီးေျမာက္ေစရန္ ေလးေလးနက္နက္ေဆာက္ရြက္သည္ကုုိသာေတြ႔ရေလသည္။ ရုုံးကိစၥျပီးဆုုံး၍ျပန္လာေသာအခါတြင္လည္း ႏွစ္လုုိဖြယ္ရာအျပံဳးျဖင့္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လက္ေဆာင္ပင္ေပးလုုိက္ေသးသည္။ ျပည္သူအတြက္ အလုုပ္ကိစၥတာဝန္ေက်သည့္အျပင္ လွပေသာအျပံဳးလက္ေဆာင္ကုုိပါ ေႏြးေထြးစြာေပးအပ္လုုိက္ျခင္းသည္ သူတုုိ႔လူမ်ိဴး၏ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ ႔ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေန႔စဥ္လူမႈဘဝထုုံးစံပင္ျဖစ္ေနမည္ထင္သည္။   အမိျမန္မာျပည္မွ အစုုိးရဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ေတာ့ မိုုးႏွင့္ေျမပမာ ကြာျခားေလစြ။ အျခားကြာျခားခ်က္မ်ားကုုိ အသာထား၍အျပံဳး၏တန္ဘုုိးႏွင့္အျပံဳးလက္ေဆာင္တုုိ႔သည္ပင္ ကြာျခားလွေတာ့သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ တုုိးတက္မႈႏွင့္ဆုုတ္ယုုတ္မႈ၊ ေခတ္ေရွ႔ေရာက္မႈႏွင့္ေခတ္ေနာက္က်မႈတုုိ႔သည္လည္း ကြာျခားလြန္းလွသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ဥပေဒကုုိေလးစားလုုိက္နာေသာအေလ့အက်င့္သည္လည္း သူတုုိ႔ဖင္းလူမ်ိဴးမ်ားအဖုုိ႔ ရုုိးရာအစဥ္အလာတစ္ခုုကဲ့သုုိ႔ပင္ျဖစ္ေနေလျပီ။

မွတ္မွတ္ရရဆုုိရလွ်င္ (၂၀၁၂ ) ခုုႏွစ္တြင္ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံ၏ျမိဳ ႔ေတာ္ ဟယ္ဆင္ကီျမိဳ ႔လယ္တစ္ေနရာမွ မိမိေက်ာင္းရွိရာသုုိ႔ရထားစီး၍ျပန္ခဲ့သည္။ ရထားမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စာဟူ၍ တစ္လုုံးမွ်ေရးမထားဘဲ သူတုု႔ိ၏ဖင္းစာမ်ားကုုိသာေရးထားေလသည္။ သူတုုိ႔၏ မိခင္ဘာသာစကားမ်ားကုုိသာအေလးထားကာအသုုံးျပဳၾကျခင္းသည္ ဥေရာပႏုုိင္ငံမ်ား၏မိခင္ဘာသာစကားအေပၚအေလးထားမႈကုုိျပသျခင္းလည္းျဖစ္ေပမည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ မိမိသည္လည္း ေက်ာင္းအျပန္ရထားမွားစီးခဲ့မိေတာ့သည္။ မွားစီးသည္ဟုုလည္း မိမိမသိေသးေခ်။ အမွန္ဟုုသာထင္ျမဲထင္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ခရီးေပါက္လာခဲ့ေတာ့မွ ရထားမွားစီးမိျပီဆုုိသည္ကုုိ သိလုုိက္ရေတာ့သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ ရထားေပၚမွ အသက္ ( ၂၀ ) ဝန္းက်င္ခန္႔ရွိေသာခရီးသည္လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကုုိ ေမးၾကည့္ရာ ေနာက္ကုုိအေဝးၾကီးျပန္၍ စီးရဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ရထားလည္းေျပာင္းစီးရဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ေျပာင္းစီးရမည့္ဘူတာႏွင့္ရထားတုုိ႔ကုုိ ေဖၚေရြေသာအျပံဳးျဖင့္ပင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပေလသည္။ မိမိသည္ လူငယ္ေလးေျပာျပသည့္အတုုိင္းပင္ခရီးဆက္ပါေသာ္လည္း ရထားေျပာင္းစီးရမည့္ဘူတာသည္ အေတာ္အတန္ၾကီး၍ ရထားအခ်ိန္ညႊန္းဆုုိင္းဘုုတ္မ်ားက မ်ားေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ မည္သည့္ဆုုိင္းဘုုတ္ကုုိၾကည့္ရမွန္း ျဗဳန္းကနဲမသိဘဲျဖစ္ေနမိကာ အထက္ဆုုံးထပ္မွမ်က္ႏွာခ်င္းဆုုိင္ေတြ႔ေသာ အခ်ိန္ညႊန္းဆုုိင္းဘုုတ္ကုုိသာၾကည့္ေနမိသည္။ ထုုိအခုုိက္ မိမိေနာက္မွ အသက္ ( ၂၅ ) ႏွစ္ဝန္းက်င္ရွိအမ်ိဴးသမီးငယ္တစ္ေယာက္သည္ အလြန္ေဖၚေရြေသာအျပံဳးျဖင့္ မိမိၾကည့္ရမည့္ဆုုိင္းဘုုတ္ႏွင့္စီးရမည့္ရထားတုုိ႔ကုုိေျပာျပေလသည္။ ေနာက္မွျပန္စဥ္စားမိသည္မွာ ရထားေပၚတြင္ လူငယ္ေလးရွင္းျပေနသည္ကုုိ သူမက မိမိေနာက္မွနားေထာင္ေနခဲ့ဟန္ရွိသည္။ ဤမွ်ႏွင့္မိမိျပႆနာကားမျပီးေသး။ သူမေျပာျပသည့္အတုုိင္း မိမိခရီးဆက္ခဲ့ရာ ဆင္းရမည့္ဘူတာတြင္ဆင္းျပီးသည့္အခါတြင္လည္း ေက်ာင္းကုုိမျပန္တတ္ေတာ့ေခ်။ မ်က္စိလည္ေခ်ျပီ။ သုုိ႔ႏွင့္လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကုုိေမးၾကည့္ရာ သူလည္း ဤေနရာမွမဟုုတ္ေသာေၾကာင့္မသိဘူးတဲ့၊ သုုိ႔ေသာ္ စာၾကည့္တုုိက္ကုုိသြား၍ေျမပုုံၾကည့္ျပီးအကူညီေပးမည္တဲ့။ အလြန္ပ်ဴငွာလႈိက္လွဲေသာအျပံဴးမ်က္ႏွာျဖင့္ မိမိကုုိကူညီလုုိေၾကာင္းေျပာျပေလသည္။ မိမိသည္ဤမွ်အထိ ထုုံထုုိင္းသူျဖစ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ မိမိသည္ ကိုုယ့္ကုုိယ္ကုုိမေက်နပ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏အကူအညီကုုိမယူေတာ့ဘဲ ကုုိယ္တုုိင္ပင္ၾကိဴးစား၍ေက်ာင္းေရာက္ေအာင္ျပန္လာခဲ့သည္။ ဤသုုိ႔ သူတုုိ႔ေလးမ်ား၏ ေမတၱာ ေစတနာအရင္းခံ၍ လႈိက္လဲွေႏြးေထြးေသာအျပံဳးမ်ားျဖင့္ကူညီမႈမ်ားေပးၾကျခင္းသည္ သူတုုိ႔လူမ်ိဴးမ်ား၏ ေလးစားစြာအသိမွတ္ျပဳထုုိက္ေသာ အေလ့အက်င့္ သုုိ႔မဟုုတ္ အစဥ္အလာပင္ျဖစ္မည္ဟုု ေကာက္ခ်က္စြဲမိသည္။

 ( ၂၀၁၂ ) ခုုႏွစ္ ေအာဂုုတ္လတြင္ ပီအိတ္ခ်္ဒီအတြက္ က်မ္းျပဳ၍ျပီးစီးသြားေသာအခါ အိႏၵိယႏုုိင္ငံ ဘီဟာျပည္နယ္ မဂဓတကၠသုုိလ္တြင္ က်မ္းတင္သြင္းကာ စာေတြ႔လူေတြ႔စစ္ေဆးေမးျမန္းခံရဘုုိ႔အတြက္ျပန္ရေတာ့သည္။ ထုုိအခါတြင္လည္း ဖင္းလူမ်ိဴးေလဆိပ္ဝန္ထမ္း အမ်ိဴးသားတစ္ဦးမွ မိမိစီးရမည့္ အိႏၵိယေလယာဥ္၏ ဂိတ္ေပါက္အထိ တည္ျငိမ္ေႏြးေထြးေသာအျပံဳးစျဖင့္ မေတာင္းဆုုိရဘဲကူညီခဲ့သည္။ သူ၏ကူညီမႈသည္ျဖဴစင္ေသာအျပံဳး သုုိ႔မဟုုတ္ ကုုသုုိလ္အျပံဳးကုုိအရင္းျပဳထားေသာေၾကာင့္ မိမိအတြက္အလြန္ပင္ေက်နပ္မႈကုုိခံစားခဲ့ရသလုုိ အျမဲတန္းအမွတ္ရေနစရာလည္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အိႏၵိယမွ ပညာေရးျပီးဆုုံး၍ အမိျမန္မာျပည္သုုိ႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ အမိျမန္မာျပည္တြင္ ေနထုုိင္သီတင္းသုုံး၍ မဝခင္ပင္ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံသုုိ႔ သာသနာျပဳရန္အတြက္ ( ၇. ၈. ၂၀၁၃ ) တြင္ တဖန္ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ယခုုအေခါက္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသည့္အခါ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံ၏ အလယ္ပုုိင္းျဖစ္ေသာ ျမန္မာဗုုဒၶဘာသာအမ်ားစုုေနထုုိင္ရာျဖစ္သည့္ Kuopio ျမိဳ ႔ တြင္ေနထုုိင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာ ဒကာဒကာမမ်ား၏ သာသနာေတာ္ကုုိ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏုုိးေသာစိတ္ထားႏွင့္သဒၶါတရားေၾကာင့္ ဆြမ္း သကၤန္း ေက်ာင္း ေဆး ဟူေသာပစၥေလးပါးအတြက္အခက္ခဲမရွိဘဲ အဆင္ေျပခဲ့သည္။

   ဤ Kuopio ျမိဳ ႔တြင္ေနထုုိင္စဥ္တြင္လည္း မိမိေနထုုိင္ေသာေက်ာင္း၏အနီးမွ Marku and Kepa ဟူေသာဖင္းလူမ်ိဴးအဖိုုးႏွင့္အဖြား ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ မိမိကုုိေဝယ်ာစၥျပဳစုုေပးကာကုုသုုိလ္ယူေနေသာ ေက်ာင္းဆရာကုုိျမတ္သစ္၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ ေတြ႔ဆုုံရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့သည္။ ထုုိအဖုုိးႏွင့္အဖြားႏွစ္ဦးလုုံးသည္လည္း ႏွစ္လုုိဖြယ္ရာအလြန္ေဖၚေရြေသာအျပံဳးမ်ားျဖင့္ မိမိကုုိဆီးၾကိဳခဲ့သည့္ျပင္ သူတုုိ႔အိမ္သုုိ႔လည္းအခ်ိန္မေရြးဝင္ထြက္လည္ပတ္ဘုုိ႔ရန္ အတန္တန္ဖိတ္မန္တကျပဳခဲ့ၾကသည္။ ထုုိ႔ျပင္ မည္သည့္အေၾကာင္းကိစၥေပၚသည္ျဖစ္ေစ သူတုုိ႔ကုုိအခ်ိန္မေရြး ဖုုန္းဆက္ကာအကူအညီေတာင္းႏုုိင္ေၾကာင္းကုုိလည္း ျဖဴစင္ၾကင္နာေသာအျပံဳးမ်ားျဖင့္ပင္ ပင့္ဖိတ္ခဲ့ျပန္သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မိမိိသည္ အကူအညီလုုိအပ္သည့္အခါ အဖုုိးအဖြားဇနီးေမာင္ႏွံကုုိေတာင္းခံရေတာ့သည္။ ထုုိအခါတြင္လည္း လႈိက္လွဲပ်ဴငွာေသာအျပံဳးမ်ားျဖင့္ပင္ အကူအညီေပးခဲ့ၾကသည္သာျဖစ္သည္။ မိမိသူတုုိ႔အိမ္သုုိ႔သြားေရာက္လည္ပတ္သည့္အခါတုုိင္း သူတုုိ႔ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ ဗုုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္တစ္ပါး သူတုုိ႔အိမ္သုုိ႔လာေရာက္လည္ပတ္သည္ကုုိလည္း ဂုုဏ္ယူေၾကာင္းေျပာၾကျပန္ေသးသည္။ ထုုိ႔ျပင္ အခြင့္သင့္သည့္အခါ အာရုုံဆြမ္းမ်ားလည္းကပ္လႈၾကသည္။ မိမိစားခ်င္သည့္အစားအစာကုုိေမး၍ေရြးခ်ယ္ကာကပ္လႈၾကေသာေၾကာင့္ မိမိမွာ အမွတ္တရလည္းျဖစ္ရသလုုိ ေက်နပ္မႈကုုိလည္းခံစားရသည္။

   ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာတရား၊ လူမႈစံနစ္၊ အစားအစာႏွင့္အသက္အရြယ္မ်ား ကြဲျပားေနေသာ္လည္း သူတုုိ႔၏ ျဖဴစင္ေသာေမတၱာ ကရုုဏာကုုိအေျခခံသည့္ အျပံဳးမ်ားျဖင့္ ကြဲျပားမႈအရာရာကုုိ တူညီေစခဲ့သည္။ အေရွ ႔တုုိိင္းႏွင့္အေနာက္တုုိင္း သုုိ႔မဟုုတ္ အာရွႏွင့္ဥေရာပတုုိ႔၏အရာရာေသာကြဲလြဲခ်က္မ်ားကုုိ လူသားပီသေသာသူတုုိ႔၏ႏွလုုံးထဲမွအျပံဳးမ်ားျဖင့္တူညီေသာအေျဖကုုိညွိႏုုိင္ခဲ့သည္။ သူတုုိ႔သည္ အဖုုိးအဖြားအရြယ္သုုိ႔ေရာက္ေနၾကေသာ္လည္း သူတုုိ႔၏အျပံဴးမ်ားက လတ္ဆတ္ေနဆဲ၊ တက္ၾကြေနဆဲျဖစ္သည္။ ေမတၱာႏွလုုံးသားကုုိအေျခခံထားေသာအျပံဴးမ်ားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လည္း မိမိအဖုုိ႔ စြဲျငိစရာျဖစ္ခဲ့သည္။ သုုိ႔ေသာ္ ရာဂျဖင့္ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႔ေသာအားျဖင့္ စြဲျငိျခင္းမဟုုတ္၊ သန္႔စင္ေသာေမတၱာ ကရုုဏာအျပံဳးမ်ားျဖင့္ လူသား၏စစ္မွန္ေသာႏွလုုံးသားတံတားကုုိ တည္ေဆာက္ျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္။ ျဗာဟၼစုုိရ္တရားပါေသာအျပံဴးျဖင့္ ကူးလူးေပါင္းစပ္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ အမွန္စင္စစ္ လူပီသ၍စစ္မွန္ေသာအျပံဴးသာျဖစ္လွ်င္ ကုုသုုိလ္တရားသည္ပင္ျဖစ္ခြင့္ရႏုုိင္ေလသည္။ မိမိအျပံဳးျဖင့္ အျခားသူအတြက္ေက်နပ္ဖြယ္ရာခံစားမႈကုုိေပးႏုုိင္လွ်င္ ကုုသုုိလ္အျပံဳးဟူ၍ပင္ဆုုိႏုုိင္သည္။ ထုုိသုုိ႔မဟုုတ္မူဘဲ မဲ့ျပံဴး၊ ရြဲ ႔ျပံဴး၊ ေထ့ျပံဴး၊ ေငါ့ျပံဴး၊ သေရာ္ျပံဴးမ်ားျဖင့္ျပံဴးမိလွ်င္ကား မိမိေရာသူတပါး ႏွစ္ဦးသားအတြက္ အကုုသုုိလ္ပင္ျဖစ္ႏုုိင္ေလသည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ လူသားမ်ားအခ်င္းခ်င္းအၾကားဝယ္ လူပီသေသာအျပံဳးမ်ား၊ ေဖၚေရြပ်ဴငွာေသာအျပံဴးမ်ား၊ သန္႔စင္ေသာကုုသုုိလ္အျပံဳးမ်ားတုုိ႔ျဖင့္ တံတားခင္း၍ လူခ်င္းခ်င္းယွက္ႏႊယ္ကာဆက္သြယ္ေပါင္းသင္းေနထုုိင္ႏုုိင္ၾကပါေစသားဟုု တမ္းတဆုုေခြ်လွ်က္။

***   ***   ***

Sunday, November 10, 2013

ေက်းဇူးတရားႏွင့္လုပ္ငန္းရပ္တည္ခ်က္

“ ေက်းဇူးတင္တယ္ ” ဟူေသာစကားသည္ယဥ္ေက်းေသာလူမႈအသုုိင္းအဝုုိင္းတြင္ မသုုံးမျဖစ္သုုံးရသည့္
ေဝါဟာရျဖစ္သည္။ “ ေက်းဇူးတင္တယ္ ” ဟုုေျပာဆုုိျခင္းသည္ သူတပါးက မိမိအေပၚေမတၱာေစတနာ
ျဖင့္ျပဳဖူးေသာေကာင္းမႈအေၾကြးတင္ရွိေနမႈကုုိေက်နပ္စြာ အသိမွတ္ျပဳျခင္း ထုုတ္ေဖၚဝန္ခံျခင္းပင္ျဖစ္
သည္။ ထုုိေက်းဇူးဟုု အဓိပၺါယ္ရေသာေဝါဟာရကုုိ တစ္ကမၻာလုုံးတြင္ ႏုုိင္ငံအသီးသီးမွ လူမ်ိဴးအသီးသီးသည္ အသံထြက္အမ်ိဴးမ်ိဴးျဖင့္ေျပာဆုုိေနၾကေပသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အိႏၵိယႏုုိင္ငံတြင္ ဒါေနးဘား ဟုုသုုံးသည္။ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံတြင္ ကီးတုုိ႔စ္ ဟုုသုုံးသည္။ တရုုပ္တုုိ႔က ရွဲရွဲလီ ဟုုသုုံးသည္။ အဂၤလိပ္တုုိ႔က သန္႔ခယူး ဟုုသုုံး
ၾကသည္။ မည္သုုိ႔ပင္အသံထြက္ကြဲသည္ျဖစ္ေစ အဓိပၺါယ္မွာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ တဖက္သား၏
ေမတၱာေစတနာကုုိယဥ္ေက်းစြာတုုန္႔ျပန္ၾကသည့္သေဘာခ်ည္းသာျဖစ္ၾကသည္။ တဖက္သား၏ေမတၱာ
ေစတနာႏွင့္ေဆာင္ရြက္ေပးမႈတုုိ႔ကုုိယဥ္ေက်းစြာအသိမွတ္ျပဳသည္ဟုုလည္းဆုုိႏုုိင္ေလသည္။

   ဘုုရားေဟာပါဠိေတာ္တြင္လည္း ကတညဳတ ကတေဝဒီဟူသည္ သူတပါးတုုိ႔၏ျပဳဖူးေသာေက်းဇူးကုုိ
အသိမွတ္ျပဳကာ ျပန္လည္၍ေကာင္းက်ိဴးျပဳေစရန္သင္ၾကားေပးေသာ မဂၤလာစကားျဖစ္သည္။ မွန္၏။
သူတပါးတုုိ႔က မိမိအေပၚျပဳခဲ့ဖူးေသာေက်းဇူးကုုိ ျပန္လည္၍အသိမွတ္မျပဳသူသည္ မဂၤလာရွိသူမဟုုတ္ေခ်။
တနည္းဆုုိေသာ္ စစ္မွန္၍ျမင့္ျမတ္ေသာၾကီးပြါးေၾကာင္းတရားကုုိ အမွန္တကယ္က်င့္ေဆာင္သူမျဖစ္ႏုုိင္ေခ်။ သုုိ႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံဝယ္ ေက်းဇူးကုုိသိေသာ္လည္း တုုန္႔ျပန္ဘုုိ႔အခက္ခဲႏွင့္ၾကံဳေတြ႔ရသည္လည္းရွိသည္။
ပစၥကၡျဖစ္ေပၚေနေသာအခက္ခဲေၾကာင့္ ေက်းဇူးကုုိမတုုန္႔ျပန္ႏုုိင္သည့္အခါ သုုိ႔မဟုုတ္ မ်က္ေမွာက္တြင္
အေရးၾကီးေနေသာလုုပ္ငန္းကုုိဦးစားေပးလုုပ္ကုုိင္ေနရသည့္အခါ သုုိ႔မဟုုတ္ တင္ရွိေနေသာေက်းဇူးတရား
သည္လက္ရွိလုုပ္ငန္းႏွင့္ေရာေထြး၍မျဖစ္ႏုုိင္ေသာေၾကာင့္လက္ရွိၾကံဳေတြ႔ေနရေသာလုုပ္ငန္း၏လမ္းစဥ္မွတိမ္းေခ်ာ္မသြားေစရန္ အမ်ားစုုအက်ိဴးစီးပြါး၏လုုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေရးကုုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဆာင္ရြက္ရ
သည့္အခါမ်ိဴးတြင္ ေက်းဇူးကန္းသူ သုုိ႔မဟုုတ္ ရုုိင္းစုုိင္းသူ သုုိ႔မဟုုတ္ သစၥာေဖာက္သူဟုု အစြပ္စြဲခံရ
တတ္ျပန္ပါသည္။ အလြန္ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္ေသာအေျခအေနပင္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သုုိ႔ေသာအေျခအေန
မ်ိဴးကုုိၾကံဳဖူးၾကသူမ်ားမနည္းလွဟုု ထင္မိပါသည္။

  မိမိငယ္စဥ္က စာအုုပ္တစ္အုုပ္ဖတ္ဖူးသည္။ စာအုုပ္နာမည္ေတာ့မမွတ္မိပါ။ စာေရးဆရာမွာ ဆန္းလြင္
ဟုုေတာ့ထင္သည္။  ထုုိစာအုုပ္တြင္ေရးသားထားသည္မွာ တစ္ခါက ျပင္သစ္လူငယ္တစ္ေယာက္သည္
မိခင္အုုိၾကီးႏွင့္အတူတူေနထုုိင္၍ မိခင္အုုိၾကီးကုုိလုုပ္ေကြ်းကာေက်းဇူးဆပ္ေနေလသည္။ ထုုိစဥ္ဝယ္
နာဇီဂ်ာမဏီတုုိ႔မွ ျပင္သစ္ကုုိက်ဴးေက်ာ္လာေသာအခါ ဂ်ာမဏီကုုိျပန္လည္တုုိက္ထုုတ္ရန္အတြက္ ျပင္သစ္ႏုုိင္ငံသည္စစ္အင္အားလုုိအပ္လာေလသည္။ ထုုိအခါ အမ်ိဴးသားေရးအျမင္ျဖင့္ စစ္တပ္ထဲ
ဝင္ဘုု႔ိရန္ႏုုိင္ငံေတာ္မွလႈံ ႔ေဆာ္ေသာအခါ ထုုိလူငယ္သည္ေက်းဇူးတရားအတြက္ အခက္ၾကံဳရေလ
ေတာ့သည္။ “ မိဘေက်းဇူး ျမင့္မုုိရ္ဦး ” ဟူသည္ႏွင့္အညီ ျမင့္မုုိရ္ေတာင္ဦးထိပ္ထက္မက ၾကီးမား
လွေသာ ေမြးမိခင္၏ေက်းဇူးကုုိလည္းဆပ္ခ်င္သည္။ ဆပ္သင့္ေသာအခ်ိန္ခါလည္းျဖစ္သည္။ တဖန္ အမ်ိဴးသားေရးအျမင္ျဖင့္ၾကည့္လွ်င္လည္း တုုိင္းတပါး၏ကြ်န္ျဖစ္ေနရေသာ အမိျပင္သစ္ႏုုိင္ငံအတြက္ ေက်းဇူးဆပ္သည့္အေနျဖင့္ စစ္တပ္ထဲသုုိ႔ဝင္သင့္သည္။ အမ်ိဴးသားေရးကုုိအေျခခံေသာအျမင္ျဖင့္ ႏုုိင္ငံေတာ္၏ေက်းဇူးကုုိတုုန္႔ျပန္ေပးဆပ္ဖုုိ႔အေရးႏွင့္အနႏ ၱဂိုုဏ္းဝင္ေမြးမိခင္အုုိကုုိေက်းဇူးဆပ္ဖုုိ႔
အေရးဟူေသာ ထုုိႏွစ္မ်ိဴးအၾကားတြင္ ထုုိလူငယ္သည္ဗ်ာမ်ားရေလေတာ့သည္။ တစ္ခုုခုုကုုိစြန္႔လႊတ္
ရေတာ့မည္။

  လက္ရွိတစ္မ်ိဴးသားလုုံး တုုိင္းတပါး၏ကြ်န္သေပါက္ဘ၀ေရာက္ေနေသာအေျခအေနဆုုိးမွလြတ္ေျမာက္
ႏုုိင္ေစရန္ အမ်ိဴးသားေရးအတြက္ ေက်းဇူးကုုိဆပ္လွ်င္ မိခင္အုုိသည္ဒုုကၡျဖစ္ရရွာေတာ့မည္။ သုုိ႔မဟုုတ္ မိခင္အုုိကုုိေက်းဇူးဆပ္လွ်င္ ႏုုိင္ငံေတာ္ႏွင့္အမ်ိဴးသားေရးအတြက္ သစၥာမဲ့ရာက်မည္။ အမ်ိဴးမခ်စ္သူ အမ်ိဴးသားေရးေက်းဇူးကန္းသူအျဖစ္ စြပ္စြဲမႈကုုိခံရေပေတာ့မည္။ သုုိ႔ဆုုိလွ်င္မည္သည့္လမ္းကုုိေရြးခ်ယ္ရ
မည္နည္း။ အလြန္ဆုုံးျဖတ္ရခက္ေသာ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္အေျခအေနပင္ျဖစ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ ထုုိလူငယ္သည္
ျပတ္သားစြာဆုုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုုိက္သည္။ အနႏ ၱဂုုိဏ္းဝင္ေမြးမိခင္အုုိကုုိခ်စ္ေသာ္လည္း တစ္မ်ိဴးသားလုုံး
ကြ်န္သေပါက္ေအာက္မွလြတ္ေျမာက္ႏုုိင္ေရးအတြက္ အမ်ိဴးသားေရးခ်စ္စိတ္ျဖင့္ စစ္တပ္ထဲသုုိ႔ဝင္ခဲ့သည္။ မိခင္အုုိချမာဝမ္းနဲပက္လက္ခံစားရင္း ဒုုကၡအခက္ခဲမ်ားႏွင့္တစ္ဦးတည္းအေဖၚမဲ့စြာက်န္ရစ္ခဲ့ရရွာသည္။ သုုိ႔ေသာ္ မိခင္အုုိသည္သာမန္မိခင္အုုိေတာ့မဟုုတ္။ အမ်ိဴးသားေရးအျမင္ရွိသည္။ အမ်ိဴးသားေရးခ်စ္စိတ္
အျပည့္အဝရွိသည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ သူမ၏သားစစ္တပ္ထဲဝင္သြြားျခင္းကုုိအျပစ္မတင္။ မိဘေက်းဇူးကန္းသူဟုု
လည္းမျမင္။ သူမတုုိ႔သားအမိႏွစ္ေယာက္အေပၚဝယ္ က်ေရာက္လာေသာအမ်ိဴးသားေရးတာဝန္ကုုိ စြမ္းႏုုိင္ေသာသားကေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္သြားျခင္းျဖစ္သည္ဟုုသာျမင္သည္။ အမ်ိဴးသားေရး
အတြက္သေဘာထားၾကီးေသာ အျမင္က်ယ္ေသာမိခင္ပင္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ မိခင္အုုိသည္ အမ်ိဴးသားေရးအျမင္ကုုိမျမင္တတ္ဘဲ အမ်ိဴးခ်စ္စိတ္လည္းမရွိပါဘဲ သေဘာထားေသးသိမ္စြာ အတၱ
ဆန္ဆန္ျဖင့္သူမကုုိလုုပ္ကုုိင္ေကြ်းေမြးမႈမျပဳေသာသားကုုိ အျပစ္ျမင္ပါလွ်င္ ထုုိအျမင္သည္ မိခင္
အတြက္ျဖစ္ေစ သားအတြက္ျဖစ္ေစ ႏုုိင္ငံအတြက္ျဖစ္ေစ လွပေသာ ေလးစားထုုိက္ေသာ မွန္ကန္ေသာ ဂုုဏ္ယူစရာေကာင္းေသာအျမင္မျဖစ္ႏုုိင္ေတာ့ေခ်။

   စာဖတ္သူူမ်ားလည္း ဤကဲ့သုုိ႔ေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္အလားတူေသာ အခက္ခဲမ်ားၾကံဖူးၾကမည္
ထင္သည္။ စာဖတ္သူတုုိ႔ကုုိယ္တုုိင္မၾကံဴဘူးသည့္တုုိင္ ျမင္ဖူး ၾကားဖူးၾကမည္မွာေတာ့အမွန္ပင္ျဖစ္
သည္။ စာေရးသူကုုိယ္တုုိင္လည္းၾကံဳေတြ႔ဖူးပါသည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိတုုိ႔ျမန္မာလူမ်ိဴးမ်ားသည္ ေက်းဇူးတရားဟူေသာေဝါဟာရႏွင့္အဓိပၺါယ္ကုုိ ေနရာမွန္ကန္စြာမသုုံးတတ္ၾကဟုုထင္သည္။
မိမိတုုိ႔စိတ္တုုိင္းမက် အလုုိဆႏၵႏွင့္မကုုိက္ညီလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ ခုုိင္းသည့္အတုုိင္းမလုုပ္လွ်င္ ေက်းဇူးကန္းသည္၊ သစၥာေဖာက္သည္ဟုုစြပ္စြဲကာ မေခၚႏုုိင္မေျပာႏုုိင္ျဖစ္ၾကသည္။ မိတ္ေဆြမ်ားအျဖစ္မွ သူစိမ္းမ်ားျဖစ္သြားၾကသည္။ အခ်ိဳ ႔ဆုုိလွ်င္ ရန္သူပင္ျဖစ္သြားသည့္အေျခအေနသုုိ႔ေရာက္ၾကသည္။ ဤသိုု႔ျဖစ္ရျခင္း၏အေၾကာင္းကုုိရွာေသာ္ ၁။ သေဘာထားေသးသိမ္ျခင္း၊ ၂။ personal and professional ဟူေသာပုုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္လက္ရွိလုုပ္ငန္းကုုိေျပလည္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ရမႈကုုိ မကဲြျပား မခြဲျခားဘဲ ေရာေထြးကာယူဆၾကျခင္း ဟူေသာအေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္သည္ အဓိကျဖစ္သည္ဟုုယူဆမိသည္။ မိမိအျမင္တြင္ ေက်းဇူးတရားဟူသည္ ပုုဂၢိဳလ္ေရး personal ႏွင့္အဓိကပုုိသက္ဆုုိင္ျပီးလွ်င္ လက္ရွိ
အခက္ခဲကုုိေျပလည္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ရမႈ professional ဟူသည္ ေက်းဇူးတရားထက္လုုပ္ငန္း
ရပ္တည္ခ်က္ကုုိဦးစားေပးရမႈႏွင့္ပုုိ၍သက္ဆုုိင္သည္ဟုုျမင္သည္။

  ပုုဂၢိဳလ္ေရးေက်းဇူးတရားႏွင့္လုုပ္ငန္းရပ္တည္ခ်က္ကုုိ ထုုိသိုု႔ခြဲျခားမျမင္ဘဲ ေရာေထြးျမင္ပါက ေက်းဇူးတရားဟူသည္ ဘဝ၏ေထာင္ေခ်ာက္ သုုိ႔မဟုုတ္ ဘဝ၏အက်ဥ္းေထာင္ျဖစ္လာေလသည္။ တနည္းဆုုိေသာ္ ေက်းဇူးတရားဟူေသာေခါင္းစဥ္ေအာက္ဝယ္ ေက်းဇူးခံဖူးေသာသူကုုိ ေက်းဇူးျပဳဖူးေသာသူက သူ၏အတၱအက်ဥ္းေထာင္တြင္ အက်ဥ္းခ်ေလေတာ့ည္။ေက်းဇူးျပဳဖူးေသာသူသည္ “ ငါ့ေက်းဇူးေတြ သူ႔ဆီမွာအမ်ားၾကီးရွိတာပဲ ” ဟူေသာအတၱမာနစိတ္ျဖင့္ ေက်းဇူးခံဖူးေသာသူကုုိ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႔ကာခ်ဳပ္ကုုိင္ေလေတာ့သည္။ ထုုိသုုိ႔ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ျဖင့္ အက်ဥ္းက်ခံလုုိက္ရေသာ ေက်းဇူးခံသည္ သူ၏ အယူအဆႏွင့္အေတြးအေခၚမ်ား၊ အေျပာအဆုုိမ်ားႏွင့္
ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္လည္း အက်ဥ္းက်ကာႏြံနစ္ရေလေတာ့သည္။ ထုုိအခါ ထုုိေက်းဇူးခံဖူးသူ၏
ဘဝသည္လည္းေကာင္း ထုုိသူ၏အစြမ္းအစမ်ားသည္လည္းေကာင္း ထုုိသူႏွင့္သက္ဆုုိင္ေသာ အဝန္းအဝိုုင္းသည္လည္းေကာင္း လြတ္လပ္မႈတုုိ႔ေပ်ာက္ဆုုံးကာတုုိးတက္မႈအခြင့္အလမ္းတုုိ႔သည္လည္း ပိတ္ပင္ခံလုုိက္ရသလုုိျဖစ္ရေတာ့သည္။ ဤကဲ့သုုိ႔အေျခအေနမ်ိဴးမ်ား မ်ားျပားလာသည့္အခါ တစ္ဦးခ်င္းမွသည္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းအထိ၊ တဖန္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမွသည္  ႏုုိင္ငံေတာ္အထိ
နစ္နာေလေတာ့သည္။

   မိမိတုုိ႔ႏုုိင္ငံတြင္ ပုုဂၢိဳလ္ေရးရာမ်ားကုုိ ေက်းဇူးတရားအျဖစ္ေရွ႔တန္းတင္ကာအသားေပးမႈေၾကာင့္
လုုပ္ငန္းကြ်မ္းက်င္သူတုုိ႔သည္ထုုိက္တန္ေသာေနရာတြင္မရွိေတာ့ေခ်။ ထုုိအခါလုုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မႈ
တုုိ႔သည္အျမဲေနာက္က်ခဲ့ရေတာ့သည္။  ဤသိုု႔ေက်းဇူးတရားဟူေသာေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပုုဂၢိဳလ္ေရးကုုိ
ေရွ႔တန္းတင္ျခင္းသည္ အဂတိလုုိက္စားဘုုိ႔အတြက္ ထပ္မံ၍လမ္းပြင့္သြားေစခဲ့သည္ဟုုလည္းဆုုိခ်င္သည္။ အဆုုိပါ ပုုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္လုုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ရမႈအေနအထားကုုိမခြဲျခားဘဲ ေရာေထြးကာက်င့္သုုံးျခင္းေၾကာင့္
 ႏုုိင္ငံသည္ယခုုကဲ့သုုိ႔ေနာက္က်ခဲ့ရသည္ဟုုလည္းဆုုိခ်င္သည္။ ဆုုိလုုိသည္မွာ ပုုဂၢိဳလ္ေရးက်းဇူးကုုိ
ေခါင္းစဥ္တပ္၍ လုုပ္ငန္းနယ္ပယ္တြင္ပုုဂၢဳိလ္ေရးကုုိေရွ ႔တန္းတင္ဦးစားေပးလာၾကသည္။ ေနာက္ျပီး သူ႔လူကုုိယ့္လူဟူ၍ခြဲျခားကာလူဆြယ္၍ လူေမြးၾကေတာ့သည္။ အမွန္စင္စစ္ လူကုုိေမြးရမည္ျဖစ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ သူ႔လူကိုုယ့္လူအျဖစ္ေမြးရမည္မဟုုတ္ဘဲ ႏုုိင္ငံေတာ္အတြက္ သုုိ႔မဟုုတ္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းအတြက္ လုုပ္ငန္းကြ်မ္းက်င္မႈဆုုိင္ရာမ်ားတုုိးတက္ေအာင္ အရည္အေသြးျပည့္ဝသူမ်ားေမြးထုုတ္ေပးရမည္ျဖစ္
သည္။ ထုုိသုုိ႔မဟုုတ္မူဘဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ကုုိယ္က်ိဴးစီးပြါးအတြက္ သုုိ႔မဟုုတ္ မိမိ၏ကုုိယ္က်ိဴးစီးပြါး
အတြက္  လူေမြးျခင္းသည္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုအတြက္ သုုိ႔မဟုုတ္ ႏုုိင္ငံေတာ္ႏွင့္လူထုုအတြက္
ေရတုုိေရာေရရွည္ပါအလြန္နစ္နာေလသည္။

         ေက်းဇူးတရားဟူေသာေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပုုဂၢိဳလ္ေရးေရွ ႔တန္းတင္မႈအားၾကီးလာေသာအခါ ထုုိေရွ႔တန္းေရာက္လာေသာသူသည္ မိမိျဖစ္ခ်င္ေသာအတၱစိတ္ဆႏၵျဖင့္ေက်းဇူးတရားကုုိခ်ည္ေႏွာင္
ကာေစစားေတာ့သည္။ ထုုိအခါ ထုုိပုုဂၢိဳလ္၏ ဆႏၵသည္ လက္ရွိၾကံဳေတြ႔ေနရေသာလုုပ္ငန္းအေျခအေန
မ်ားႏွင့္မကုုိက္ညီေတာ့ဘဲ ဆက္လက္လုုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေသာလုုပ္ငန္းအတြက္အေႏွာက္အယွက္
ၾကီးစြာျဖစ္ရေလသည္။ ထုုိ႔ျပင္ တာဝန္ယူလုုပ္ေဆာင္ၾကရေသာသူမ်ားအတြက္လည္း အခက္အခဲအက်ပ္
အတည္းကုုိျဖစ္ေစေလေတာ့သည္။ သုုိ႔ဆုုိလွ်င္ေက်းဇူးရွင္ကုုိ ေက်းဇူးမဆပ္ရေတာ့ျပီေလာဟုု ေစာေၾကာ
ဖြယ္ရွိျပန္သည္။ ေက်းဇူးရွင္ကုုိ ေက်းဇူးဆပ္ရမည္သာျဖစ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုခုုကုုိ အခက္အခဲမျဖစ္ေစေသာ ေက်းဇူးဆပ္မႈမ်ိဴးသာျဖစ္သင့္သည္။  အမွန္စင္စစ္ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းဟူသည္
လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုခုုကုုိအခက္အခဲမျဖစ္ေစလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုခုု၏ အက်ိဴးစီးပြါးကုုိမထိခုုိက္လွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုခုကုုိ အသုုံးခ်ရာမေရာက္လွ်င္ ေက်းဇူးရွင္၏ဆႏၵကုုိ ေက်းဇူးဆပ္သည့္အေနျဖင့္ လုုိက္ေလ်ာသင့္ေလသည္။ ထုုိသုုိ႔မဟုုတ္မူဘဲ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုခုုကုုိ ထုုိသူ၏ကုုိယ္က်ိဴးႏွင့္အတၱဆႏၵအတြက္ အသုုံးခ်ရာေရာက္ပါက မလုုိက္ေလ်ာသင့္ေခ်။

   အထူူးသျဖင့္ မိမိလက္ရွိေဆာင္ရြက္ေနရေသာ လုုပ္ေနေသာလုုပ္ငန္းသည္
၁။ မွန္လည္းမွန္မည္၊ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္လည္း  ေကာင္းက်ိဴးရွိမည္၊ အမ်ားစုုကလည္းၾကိဳက္မည္
ဆုုိလွ်င္လည္းေကာင္း ၂။ မွန္လည္းမွန္မည္၊ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္လည္း  ေကာင္းက်ိဴးရွိမည္၊ သုုိ႔ေသာ္
အမ်ားကမၾကိဳက္ မႏွစ္သက္ဆုုိလွ်င္လည္းေကာင္း ဤႏွစ္ခ်က္တြင္ တစ္ခ်က္ခ်က္ႏွင့္ညီလွ်င္ ဆက္လက္လုုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေသာ အလုုပ္ကုုိသာဦးစားေပးသင့္သည္။ ေက်းဇူးရွင္၏ဆႏၵကိုု ငဲ့ကြက္စရာမလုုိဟုု ခံယူသည္။ နားလည္သည္။ ဤလမ္းစဥ္အတုုိင္းသာ စြမ္းႏုုိင္သေလာက္ေလွ်ာက္
လွမ္းခဲ့သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မိမိအလုုပ္လုုပ္သည့္အခါ မိမိကုုိေက်းဇူးျပဳဖူးေသာသူမ်ားႏွင့္ မၾကာခဏ ထိပ္တုုိက္ရင္ဆုုိင္ရေလ့ရွိသည္။ သုုိ႔ေသာ္လည္း မေကာင္းေသာအၾကံဆုုိးျဖင့္မဟုုတ္ဘဲ စည္းကမ္းနည္းလမ္းႏွင့္အညီ အမ်ား၏သေဘာတူညီမႈကုုိရယူကာဆုုံးျဖတ္၍ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ခ်ည္း
သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံလည္းမတင္းပါ။ ေနာက္ဆံလည္းမတင္းသည့္အျပင္ စိတ္ဓာတ္အင္အား
သည္ပင္ပုုိ၍တုုိးပြါးရပါသည္။

 သုုိ႔ေသာ္ ေက်းဇူးရွင္ကုုိေက်းဇူးမဆပ္ရဟုုမဆုုိလုုိပါ။ သင့္ေလ်ာ္သည့္အခ်ိန္ သင့္ေလ်ာ္သည့္အရာဝယ္ မိမိ၏ကုုိယ္ပုိင္တရားမွ်တေသာနည္းမ်ားျဖင့္သာ ေက်းဇူးဆပ္သင့္သည္။ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုခုုကုုိ ခုုတုုံးလုုပ္၍ျဖစ္ေစ သုုိ႔မဟုုတ္ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုခုုကုုိ အသုုံးခ်၍ျဖစ္ေစ အမ်ားစုုကုုိနစ္နာေအာင္
ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးမဆပ္သင့္ဟုု ခံယူသည္။ နားလည္က်င့္သုုံးသည္။ မိမိတုုိ႔ ျမန္မာ့လူမႈအဖြဲ႔အစည္းအတြင္းဝယ္ ေက်းဇူးတရားျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ကာ အက်ဥ္းခ်ေသာအစဥ္အလာမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ၊ ေက်းဇူးရွင္မ်ားကလည္း သေဘာထားၾကီးၾကီး အျမင္က်ယ္က်ယ္ျဖင့္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုုိင္ၾကပါေစဟုု တမ္းတမ္းတတ ဆုုေတာင္းမိသည္။ အမိျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားလည္း
ဆုုိးေမြအားလုုံးမွလြတ္ေျမာက္ၾက၍ ေကာင္းေမြမ်ားကုုိဖန္တီးကာ ရယူႏုုိင္ၾကပါေစဟုုလည္း ထပ္ဆင့္ဆုုေတာင္းေနမိပါေတာ့သည္။




Monday, November 4, 2013

အသုုံးတည့္ပညာ ( ၂ )

ယေန႔ပညာရပ္အမ်ိဴးမ်ိဴးကုုိ ႏုုိ္င္ငံအသီးသီးတြင္ လူမ်ိဴးအသီးသီးႏွင့္အလႊာတန္းစားေျမာက္မ်ားစြာတုုိ႔
သင္ယူေနၾကျခင္းသည္ ထုုိထုုိပညာရပ္တုုိ႔ုကုုိ မိမိတုုိ႔သက္ဆုုိင္ရာဘဝနယ္ပယ္ႏွင့္မ်က္ႏွာစာအသီးသီးတြင္ အသုုံးခ်ရန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိထုုိပညာရပ္အသီးသီးသည္ သက္ဆုုိင္ရာနယ္ပယ္ႏွင့္မ်က္ႏွာစာအတြက္ အသုုံးတည့္ေအာင္အသုုံးျပဳပါက အသုုံးတည့္မည္သာျဖစ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ ထုုိအသုုံးတည့္မႈသည္
လူ႔ေလာကအတြက္အမွန္တကယ္ေကာင္းက်ိဴးျပဳ မျပဳကုုိေတာ့ သတိျပဳကာဆန္းစစ္ဘုုိ႔လုုိမည္ပင္ျဖစ္
သည္။ ေကာင္းသည့္ေနရာတြင္ အသုုံးတည့္ျခင္းေလာ သုုိ႔မဟုုတ္ မေကာင္းသည့္ေနရာတြင္အသုုံးတည့္
ျခင္းေလာ ဆုုိသည္ကုုိမူ သတိဥာဏ္ပညာႏွင့္ကရုုဏာတရားတုုိ႔ကုုိအေျခခံ၍ စဥ္းစားလုုပ္ေဆာင္
ရမည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ျပင္ အခ်ိဳ ႔ေသာပညာရပ္တုုိ႔သည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ သုုိ႔မဟုုတ္
အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုအတြက္ ယာယီအားျဖင့္အသုုံးတည့္သေယာင္ထင္ရေသာ္လည္း ေရရွည္တြင္
အမ်ားအတြက္ေရာ မိမိအတြက္ပါနစ္နာေစႏုုိင္ေစေလသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကုုိယ္က်င့္တရား
ကင္းမဲ့ေသာ အတတ္ပညာရပ္မ်ားႏွင့္ကုုိယ္က်င့္တရားမွေသြဖည္သြားေစေသာအသိပညာရပ္မ်ားျဖစ္သည္။ မွန္၏။ ကုုိယ္က်င့္တရားကင္းမဲ့လွ်င္ မည္သည့္ပညာရပ္ပင္ျဖစ္ေစကာမူ လူမႈေလာကအတြက္ေကာင္း
က်ိဴးမျပဳႏုုိ္င္ေခ်။ 

  ဤေနရာ၌အလ်ဥ္းသင့္သျဖင့္ သီလကၡန္ပါဠိေတာ္ ေသာဏဒ႑သုုတ္၌လာရွိေသာ ေသာဏဒ႑ပုုဏၰား
မွ ျမတ္စြာဘုုရားအားေလွ်ာက္ထားသည့္စကားရပ္ကုုိထည့္သြင္း၍အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကာသုုံးသပ္ျပခ်င္ပါသည္။
 ျမတ္ဗုုဒၶသည္ ေသာဏဒ႑ပုုဏၰားအား အဂၤါအခ်က္အလက္မည္မွ်ျပည့္စုုံမွ ပုုဏၰားဟုုေခၚဆုုိသတ္မွတ္ႏုုိင္
သနည္းဟုု ေမးေတာ္မူရာတြင္ ေသာဏဒ႑ပုုဏၰားမွဤသုုိ႔ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့သည္။ 
“ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုုရား ပုုဏၰားဟုုေခၚဆုုိသတ္မွတ္ႏုုိင္ရန္အတြက္ ၁။ ရုုပ္အဆင္းအဂၤါေခ်ာေမာလွပတင့္
တယ္ျခင္း၊ ၂။ ေဝဒက်မ္းဂန္မႏ ၱာန္တုုိ႔ကုုိတတ္သိနားလည္ျခင္း၊ ၃။ ပုုဏၰားအမ်ိဴးဇာတ္၏စင္ၾကယ္ျခင္း၊ 
၄။ ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ျပည့္စုုံျခင္းႏွင့္၊ ၅။ ပညာႏွင့္ျပည့္စုုံျခင္းဟူ၍ အဂၤါငါးခ်က္ျပည့္စုုံဘုုိ႔လုုိအပ္ပါသည္။ 
သုုိ႔ေသာ္လည္း အထက္ပါအခ်က္ငါးခ်က္တြင္ နံပါတ္ ၁၊ ၂၊ ၃၊ အခ်က္တုု႔ိသည္ ပဓာနမက် အဓိကမဟုုတ္
ေၾကာင္း၊ နံပါတ္ ၄ ႏွင့္ ၅ ျဖစ္သည့္ ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ပညာတုုိ႔ျပည့္စုုံျခင္းဟူေသာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္
သည္သာ ပဓာနအဓိကျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ထုုိပဓာနအခ်က္ႏွစ္ခ်က္တြင္ ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိျဖစ္ေစ သုုိ႔မဟုုတ္ ပညာကိုုျဖစ္ေစ တစ္ခုုခုုကုုိဖယ္ထုုတ္လုိက္ပါက ပုုဏၰားဟူ၍ေခၚဆုုိသတ္မွတ္၍မရႏုုိင္ေတာ့ေၾကာင္း ” ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္ဘုုိ႔ႏွင့္ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုုိေဆာင္ႏုုိင္ေရးအတြက္ ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္အသိ အတတ္ပညာႏွစ္ပါးတုုိ႔ မရွိမျဖစ္လုုိအပ္သည္ဟုု ဆုုိလုုိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ 

   ဆက္လက္၍ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ “ အုုိအရွင္ ေဂါတမ ပညာ သီလပရိေဓာတာ၊ ပညာကုုိသီလျဖင့္
ထက္ဝန္းက်င္ေဆးေၾကာအပ္ပါ၏။ သီလံ ပညာပရိေဓာတံ၊ ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိ ပညာျဖင့္ထက္ဝန္းက်င္
ေဆးေၾကာအပ္ပါ၏။ ဥပမာအားျဖင့္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အျခားလက္တစ္ဖက္ကုုိေဆးေၾကားသကဲ့သုုိ႔
လည္းေကာင္း၊ ေျခတစ္ဖက္ျဖင့္အျခားေျခတစ္ဖက္ကုုိေဆးေၾကာသကဲ့သုုိ႔လည္းေကာင္း ျဖစ္ပါ၏ ”ဟုု ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ဆုုိလုုိသည္မွာ ပညာေရာင္ကုုိ ကုုိယ္က်င့္တရားျဖင့္ထြန္းေျပာင္ေစႏုုိင္သလုုိ
ကုုိယ္က်င့္တရား၏အေရာင္အရွိန္အဝါကုုိလည္း ပညာျဖင့္ထြန္းေျပာင္ေစႏုုိင္ပါ၏ဟုု ဆုုိလုုိရင္းျဖစ္သည္။ 
မွန္၏။ ကိုုယ္က်င့္သီလကင္းမဲ့ေသာ ေလာကီပညာရပ္မ်ားသည္ ေျခလက္တုုိ႔က်ိဴးသူႏွင့္တူ၍ အသိႏွင့္အတတ္ပညာကင္းမဲ့ေသာ ကုုိယ္က်င့္သီလသည္ အကန္းႏွင့္တူသည္ဟုု မိမိဆုုိခ်င္သည္။ ၎ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ ပညာႏွစ္ပါးျပည့္စုုံမွသာလွ်င္ မိမိႏွင့္ေလာကေကာင္းက်ိဴးအတြက္ ေရတုုိေရာ
ေရရွည္ပါ လုုိရာပန္းတုုိင္ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းႏုုိင္ေမာင္းႏွင္ႏုုိင္ေပမည္။ ယေန႔ေခတ္စကားႏွင့္
ေျပာရလွ်င္ I Q and E Q ႏွစ္ခုုလုုံးျပည့္စုုံဘုုိ႔လုုိအပ္ေလသည္။ 

   I Q ( intelligence quotient ) ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးသာရွိ၍ E Q ( emotional quotient ) ႏွလုုံးရည္မရွိလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ E Q သာရွိ၍ I Q မရွိလွ်င္ ျပည့္စုုံလွပျပီးအမ်ားကစံျပဳေလာက္ေသာဘဝတစ္ခုုအေနျဖင့္ ေတာက္ပႏုုိင္မည္မဟုုတ္ေခ်။ ထုုိႏွစ္မ်ိဴးတြင္ I Q သည္ ပညာကုုိကုုိယ္စားျပဳ၍ E Q သည္ကုုိယ္က်င့္သီလ
ကုုိ ကုုိယ္စားျပဳပါသည္။ E Q သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိကုုိယ္စားျပဳႏုုိင္သနည္းဆုုိလွ်င္ ႏွလုုံးရည္ျမင့္မားေသာသူမ်ားသည္သာ ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိေစာင့္ထိန္းႏုုိင္ၾကျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မွန္၏ ႏွလုုံးရည္ည့ံဖ်င္းသူသည္ မည္သည့္ကုုိယ္က်င့္တရားကုုိမွ် ေစာင့္ထိန္းႏုုိင္စြမ္းရွိမည္မဟုုတ္ေခ်။ ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ည့ံ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲျဖင့္ အေခ်ာင္လမ္းစဥ္ကုုိသာလုုိက္၍ ေလာကအတြက္အမွန္တကယ္ အသုုံးတည့္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္မည္မဟုုတ္ေခ်။ သုုေတသနစစ္တမ္းမ်ားအရ I Q သာျမင့္၍ E Q နိမ့္က်ေသာသူမ်ားသည္ ေရရွည္တြင္အမ်ားအက်ိဴးျပဳလုုပ္ငန္းမ်ား၌ မေအာင္ျမင္ဘဲဆုုံးရႈံးရေၾကာင္း
ေဖၚျပထားသည္ကုုိ မိမိဖတ္ဖူးပါသည္။ သုုိ႔ျဖစ္၍ မိမိတစ္ဦးတည္း၏ေရရွည္ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ျဖစ္ေစ၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဴးအတြက္ျဖစ္ေစ လုုိရာပန္းတုုိင္သုုိ႔ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုုိင္ရန္အတြက္ သီလႏွင့္ပညာ၊ ျမန္မာေဝါဟာရအားျဖင့္ ပညာရည္ႏွင့္ကုုိယ္က်င့္ရည္၊ ယေန႔ေခတ္စကားႏွင့္ေျပာရလွ်င္ I Q and E Q တုုိ႔ဟန္ခ်က္ညီညီျပည့္စုုံဘုုိ႔လုုိအပ္လွပါသည္။ သုုိ႔မွသာလွ်င္ မိမိတုုိ႔သင္ယူတတ္ေျမာက္
ထားေသာ ပညာသည္ မိမိတုုိ႔တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ေရာ လူမႈေလာကအတြက္ပါ အသုုံးတည့္ေသာ
ပညာရပ္ျဖစ္ႏုုိင္ေပမည္။ ထုုိသုုိ႔အသုုံးတည့္မွသာလွ်င္ လူမႈေလာကသည္လည္း ဖြ႔ံျဖိဴးတုုိးတက္ကာ သာယာေအးခ်မ္းႏုုိင္မည္ျဖစ္သည္။ 

 မိမိတုုိ႔ႏုုိင္ငံသည္ ဗုုဒၶဘာသာအထြန္းကားဆုုံးႏုုိင္ငံဟုုဂုုဏ္ယူဝင့္ၾကြားေနၾကေသာ္လည္း ေလာကီပုုိင္းတြင္ ပညာရည္အားျဖင့္လည္း ကမၻာတြင္နိမ့္က်ေသာစာရင္းတြင္ပါဝင္ေနသလုုိ ကုုိယ္က်င့္ရည္အားျဖင့္လည္း အပ်က္ဆီးဆုုံး ျခအစားဆုုံးႏုုိင္ငံစာရင္းတြင္ပါဝင္ေနသည္ကုုိေတြ႔ရသည္။ တနည္းဆုုိေသာ္ I Q ေရာ E Q ပါ ႏွစ္မ်ိဴးလုုံးနိမ့္က်ေသာႏုုိင္ငံျဖစ္သည္မွာ အားလုုံးအသိပင္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ဝမ္းနဲဘြယ္ရာ ရွက္ဘြယ္ရာေကာင္းေသာအခ်က္ျဖစ္သလုုိ အထူးသတိျပဳဆင္ျခင္ကာ ျပျပင္ရမည့္အခ်က္လည္းျဖစ္သည္။ 
ဤအခ်က္ကုုိေထာက္ဆလွ်င္ မိမိတုုိ႔ႏုုိင္ငံသည္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ဓမၼမ်ားကုုိလူမႈ ့ေလာကအတြက္ အမွန္တကယ္
ထိေရာက္ေအာင္ အသုုံးမျပဳ မက်င့္ၾကံၾကေသးေၾကာင္း၊ အကယ္၍ အသုုံးျပဳ က်င့္ၾကံသည္ဆုုိလွ်င္လည္း အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မညွာမတာဘဲ အမွန္အတုုိင္းသုုံးသပ္ရမည္ပင္ျဖစ္သည္။ မွန္၏။ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ဓမၼမ်ားကုုိ လူမႈ ့ေလာကအတြက္အမွန္တကယ္သာက်င့္သုုံး၍ အေကာင္အထည္ေဖၚၾကမည္
ဆုုိလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဴးသည္ ကမၻာတြင္ I Q and E Q ႏွစ္မ်ိဴးလုုံးအျမင့္ဆုုံးျဖစ္ကာ အခ်မ္းသာဆုုံးႏုုိင္ငံ
စာရင္းဝင္မည္မွာလည္း ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲပင္ျဖစ္မည္ဟုု မိမိမမွိတ္မသုုံယုုံၾကည္ပါသည္။

   အကယ္၍ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ညႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္သင္ျပခ်က္မ်ားအတုုိင္းသာ လူမႈ ့ေလာကအတြက္
( နိဗၺာန္အတြက္မဆုုိလုုိပါ ) လက္ေတြ႔က်က်က်င့္ၾကံကာအေကာင္အထည္ေဖၚၾကမည္ဆုုိလွ်င္ ကမၻာတြင္ ဂုုဏ္ယူစရာအေကာင္းဆုုံးလူမ်ိဴးမ်ားသည္ အခ်မ္းသာဆုုံးေသာႏုုိင္ငံတြင္ အျမင့္ျမတ္ဆုုံးေသာ ျမတ္ဗုုဒၶ၏သာသနာေတာ္ၾကီးကုုိ ပုုိင္ဆုုိင္ခြင့္ ကုုိးကြယ္ခြင့္ကုုိ အလြန္ကံေကာင္းစြာရရွိထားၾကသူမ်ားအျဖစ္ ဝင့္ၾကြားေနႏုုိင္မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ မိမိဤစကားကုုိ ဤကဲ့သုုိ႔ ရဲရဲၾကီးေျပာရဲသည္မွာ သာဓကမဲ့စြာ
ေျပာေနျခင္းမဟုုတ္ပါေခ်။ သာဓကအေနျဖင့္ မေလးရွားႏုုိင္ငံလက္ေအာက္မွလြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ စကၤာပူႏုုိင္ငံကုုိတည္ေဆာက္ရာတြင္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္ယူ၏ အၾကံေပးအျဖစ္ ျမန္မာတစ္ဦးပါဝင္ခဲ့သည္။ အေမရိကန္သမၼတ ကလင္တန္လက္ထက္တြင္ စီးပြါးေရးအၾကံေပးထိပ္တန္းပုုဂၢိဳလ္ ( ၁၀ ) ဦးအနက္ ျမန္မာတစ္ဦးပါဝင္ခဲ့သည္ဟုု မိမိဖတ္ရဖူးသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ကုုလသမဂၢအတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔သည္လည္း ကမၻာ့ႏုုိင္ငံမ်ား၏ဦးေဆာင္ႏုုိင္ငံမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ အေမရိကန္ႏွင့္ဆုုိဗီယက္တုုိ႔၏ အလြန္ျပင္းထန္ေသာပဋိပကၡအေျခအေနကုုိ အေကာင္းဆုုံးေျပလည္ေအာင္ တည္ျငိမ္စြာဦးေဆာင္
ေျဖရွင္းႏုုိင္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ တတိယကမၻာစစ္ေဘးမွကင္းေဝးေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္ခဲ့သည္။

ဘာသာေရးပုုိင္းတြင္လည္း တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုုရားၾကီးသည္ မွတ္ဥာဏ္အေကာင္းဆုုံး
ေသာလူသားအျဖစ္ ကမၻာ့မွတ္တမ္းဝင္ခဲ့သည္။  အထူးသျဖင့္ အလြန္လည္းလူသိနည္း၍ ရဟန္းသံဃာ
စာသင္သားမ်ားသာသိေသာ ထန္းတပင္ဆရာေတာ္ဘုုရားၾကီးသည္ အထက္တန္းအဘိဓမၼာက်မ္းမ်ား
ျဖစ္ေသာယမုုိက္ႏွင့္ပ႒ာန္းအရေကာက္က်မ္းၾကီးမ်ားကုုိေရးသားခဲ့သည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤက်မ္းၾကီးမ်ားကုုိ ကမၻာတြင္လူသိမ်ားေအာင္ ခ်မျပႏုုိင္ၾကေသးေသာေၾကာင့္သာ တိမ္ျမဳပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကမၻာသိေအာင္ ခ်ျပႏုုိင္လွ်င္ ကမၻာတြင္အလြန္အ့ံၾသစရာေကာင္းေသာ ပညာရပ္မ်ားျဖစ္မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုုိ႔ျမန္မာလူမ်ိဴးမ်ားသည္ ပင္ကုုိယ္ဗီဇအားျဖင့္ ည့ံသူမ်ားမဟုုတ္ၾကဘဲ ႏုုိ္င္ငံေရး
ပတ္ဝန္းက်င္၏အေျခအေနေၾကာင့္သာ စြမ္းရည္မ်ား တိမ္ျမဳပ္ငုုတ္လွ်ိဴးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟုု ခံစားမိသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဴးမ်ားသည္ ပင္ကုုိယ္စြမ္းရည္အရ အေျပးသန္ေသာ္လည္း ေလ့က်င့္မႈမရွိ၊ ေလ့က်င့္္ခြင့္လည္းမရေသာေၾကာင့္ ျပိဳင္ပြဲရႈံးရျခင္းႏွင့္တူသည္။ လက္ေဝွ႔ထုုိးႏုုိင္ေသာ ပင္ကုုိယ္စြမ္းရည္
ရွိေသာ္လည္း လက္ေဝွ႔ထုုိးနည္းပညာကုုိ သင္ၾကားခြင့္ ေလ့လာခြင့္မရေသာေၾကာင့္သာ ျပိဳင္ပြဲဝင္ခြင့္
မရျခင္းျဖစ္ေနသည္ႏွင့္တူေလသည္။ Nature and nurture ဗီဇႏွင့္ပတ္ဝန္းက်င္ဟူေသာအေၾကာင္းတရား
ႏွစ္ပါးတြင္ ဗီဇည့ံဖ်င္းမႈေၾကာင့္မဟုုတ္မူဘဲ ပတ္ဝန္းက်င္၏အားနဲခြ်တ္ယြင္းျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္ဟုု မိမိဆုုိခ်င္သည္။

    အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အသုုံးတည့္ပညာမ်ားျပည့္စုုံေအာင္ကုုိယ္က်င့္သီလမ်ားကုုိလည္းျဖည့္က်င့္ၾက
ရမည္ျဖစ္သည္။ ပညာရည္မ်ားအေရာင္ေတာက္ပလာေအာင္လည္း ကုုိယ္က်င့္ရည္မ်ားျဖင့္
အေရာင္ျခယ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ I Q မ်ားအသုုံးတည့္ေအာင္ E Q မ်ားကုုိေမြးျမဴၾကရမည္ျဖစ္သည္။ တနည္းဆုုိေသာ္ I Q ( intelligence quotient ) E Q ( emotional quotient ) and M Q ( morality quotient ) သုုံးမ်ိဴးျပည့္စုုံေအာင္ျဖည့္က်င့္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သုုိ႔မွသာ ႏွလုုံးရည္ႏွင့္ကုုိယ္က်င့္ရည္မ်ားကုုိအေျခခံ၍
အသုုံးတည့္ေသာပညာရည္ျဖင့္ ဖြ႔ံျဖိဴးတုုိးတက္ေအးခ်မ္းသာယာေသာႏုုိင္ငံေတာ္ၾကီးကုုိတည္ေဆာက္ႏုုိင္
ျပီးလွ်င္ သာကီမ်ိဴးေရႊဗမာတုုိ႔ ကမၻာတြင္ဂုုဏ္ယူဝင့္ၾကြားႏုုိင္ၾကေပမည္။ အားလုုံးေသာ သာကီမ်ိဴး
ေရႊျမန္မာမ်ား အသုုံးတည့္ပညာရပ္မ်ားျဖင့္ အမ်ိဴးဘာသာ သာသနာေတာ္ႏွင့္ႏုုိင္ငံေတာ္ကုုိ ျမွင့္တင္ႏုုိင္
ၾကပါေစဟုု နစ္ေနာစြာတမ္းတလွ်က္။ 


Monday, September 2, 2013

အသုုံးတည့္ပညာ

ယေန႔ေခတ္ကုုိ knowledge era ပညာေခတ္ဟုုဆုုိၾကသည္။ ဆုုိသေလာက္ပင္ ပညာရပ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း လုုိက္စား၍မကုုန္ႏုုိင္ေအာင္ မ်ားျပားက်ယ္ျပန္႔လွသလုိ ပညာတတ္သူမ်ားလည္း မ်ားျပားလွသည္။ မိမိအေနျဖင့္မူ မ်ားျပားက်ယ္ျပန္႔လွေသာ ပညာရပ္မ်ားကုုိ ေလ့လာတတ္ေျမာက္ဘုုိ႔ရန္ မဆုုိထားဘိ၊ မိမိႏွင့္သက္ဆုုိင္သည့္ ပညာရပ္မ်ားကုုိပင္ ႏွစ္မ်ားစြာေလ့လာပါေသာ္လည္း အျပီးဆုုံးသုုိ႔မေရာက္ႏုုိင္ မတတ္ႏုုိင္ေသးဘဲျဖစ္ရေလသည္။ အမွန္စင္စစ္ ပညာရပ္တစ္ခုုကုုိ အမွန္တကယ္ တတ္ေျမာက္ဘုုိ႔ဆုုိသည္မွာ လြယ္ကူေသာကိစၥေတာ့မဟုုတ္ေခ်။ ေရွးေရွးကမၻာဦးေခတ္မွသည္ ယေန႔ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုုေခတ္တုုိင္ေအာင္ လူသားတုုိ႔သည္  အုုပ္ခ်ဳပ္ေရး လူမႈဆက္ဆံေရး ဘာသာေရး ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး လူေနမႈပုုံစံႏွင့္ ေန႔စဥ္လူမႈဘဝမ်ားစြာအတြက္ စနစ္အမ်ိဴးမ်ိဴး နည္းလမ္းအသြယ္သြယ္ ယဥ္ေက်းမႈအဖုုံဖုုံ ဘာသာစကားအမ်ိဴးစုုံ ပညာရပ္အသီးသီးတုုိ႔ျဖင့္ လူ႔ေလာကၾကီးကုုိ ခ်ီတက္ခဲ့ၾက ပုုံေဖၚခဲ့ၾကသည္။ လူ႔သမုုိင္းကုုိ လူသားမ်ားကုုိယ္တုုိင္ စိတ္တုုိင္းက် တစ္ေခတ္ျပီးတစ္ေခတ္ စနစ္အသစ္အသစ္တုုိ႔ျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့ၾကသည္။ ေတြးေခၚခဲ့ ေရးသားခဲ့ၾကသည္။ လူသားတုုိ႔သည္ အသိပညာေရာ အတတ္ပညာပါ ႏွစ္ခုုလုုံးမဖြ႔ံျဖိဴးမီဝယ္ လူသားဘဝႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အရာရာသည္လည္း ေနာက္က်ခဲ့သည္။ ေႏွးေကြးခဲ့သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အသိပညာေရာ အတတ္ပညာပါ  ဖြံ႔ျဖိဴးလာသည္ႏွင့္အမွ် လူသားဘဝႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အရာရာသည္ သူ႔ထက္ငါ ေရွ႔ေရာက္ေအာင္ၾကိဴးစားျခင္းျဖင့္ ျပိဳင္ဆုုိင္မႈအေျခအေနသုုိ႔ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ လုုပ္ေဆာင္ခ်က္မွန္သမွ်တုုိ႔သည္လည္း အရင္ထက္စာလွ်င္ ျမန္သည္ထက္ျမန္လာသည္။ သြက္သည္ထက္ သြက္လာသည္။

   ေရွးယခင္က သက္ဆုုိင္ရာပညာရပ္မ်ားသည္ သက္ဆုုိင္ရာလူမႈအဖြဲ႔အစည္းအတြက္ သီးျခားစီအသုုံးျပဳ၍ အကန္႔အသတ္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲေစခဲ့ရာမွ ယေန႔ကမၻာသည္ သီးျခားစီခြဲျခား၍ မရေတာ့ဘဲ အားလုုံးတေျပးညီ တခ်ိန္တည္း တျပိဳင္တည္း သက္ဆုုိင္သည့္အေနအထားသုုိ႔ေရာက္ရွိလာသည္။ ေရွးယခင္က ေဒသတစ္ခုု၏ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ အျခားေဒသတစ္ခုုသုုိ႔ မကူးစက္ႏုုိင္ေသာ္လည္း သုုိ႔မဟုုတ္ ကူးစက္မႈေႏွးေကြးေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္တြင္ ကူးစက္မႈကား တမုုဟုုတ္ တခဏခ်င္းပင္ျမန္ဆန္လွသည္။ စီးပြါးေရးသတင္းမ်ားကုုိဖတ္မိသည့္အခါ စီးပြါးေရး၏ ရုုိက္ခတ္မႈသည္ အသီးသီးေသာအားၾကီး အားေသးအတုုိင္းအတာအရ ကူးစက္မႈအင္းအားျပင္ထန္လွသည္ကုုိ သိရသည္။ ထုုိစီးပြါးေရးအရွိန္၏ရုုိက္ခတ္မႈမွတဆင့္ ႏုုိင္ငံေရး လူမႈေရး ပညာေရး စသည့္အရာရာတုုိ႔သည္လည္း ကူးစက္ခံရကာ အေျပာင္းအလဲမ်ားျဖစ္ကုုန္ၾကသည္။ ထုုိ႔အတူပင္ ႏုုိင္ငံေရးအေဆာက္အအုုံတစ္ခုု ေျပာင္းလဲသည့္အခါလည္း အျခားလူႏွင့္ပတ္သက္သမွ်ေသာ အရာရာသည္ ကူးစက္ခံရမႈျမန္ဆန္လွသည္။ အထူးသျဖင့္ ေကာင္းသည့္အရာတုုိင္း အျဖစ္အပ်က္တုုိင္းတြင္ ကူးစက္မႈေႏွးေကြးသည္ဟုု ဆုုိႏုုိင္ရန္ရွိေသာ္လည္း မေကာင္းသည့္ျဖစ္ရပ္တုုိင္းတြင္ ကူးစက္မႈကား အ့ံၾသဘြယ္ျမန္ဆန္လွသည္။ ဤသည္တုုိ႔မွာ တိုုးတက္လာေသာ ပညာရပ္မ်ား၏ ရုုိက္ခတ္မႈ သုုိ႔မဟုုတ္ တြန္းအား သုုိ႔မဟုုတ္ အက်ိဴးသက္ေရာက္မႈပင္ျဖစ္သည္။ ပညာရပ္မ်ားမတုုိးတက္မီက ယခုုကဲ့သုုိ႔ ရုုိက္ခတ္မႈ မျမန္ဆန္ခဲ့ေခ်။ သုုိ႔ေသာ္ တုုိးတက္လာေသာ ပညာရပ္မ်ားသည္ အားလုုံးအေကာင္းဘက္သုုိ႔ခ်ည္း ဦးတည္သည္ေတာ့မဟုုတ္။ အေကာင္းႏွင့္အဆုုိးဒြန္တြဲလွ်က္သာ ခရီးဆက္ေနၾကသည္ကုုိေတြ႔ရသည္။ ဤသည္မွာလည္း ေလာက၏သဘာဝဟုုသာ ဆုုိရမည္ထင္သည္။

   အတတ္ပညာႏွင့္ အသိပညာႏွစ္မ်ိဴးတြင္ အတတ္ပညာသည္ ရုုပ္ဝတၳဳမ်ားႏွင့္ပုုိ၍သက္ဆုုိင္မႈမ်ားသည္ဟုုထင္သည္။ အေၾကာင္းမွာ အတတ္ပညာပုုိင္းတြင္ ရုုပ္ဝတၳဳမ်ားကုုိအေျခခံကာ စီမံခန္႔ခြဲျခင္း ဖန္တီးျခင္း စမ္းသပ္ေလ့လာျခင္းတုုိ႔ျဖင့္ လုုပ္ကုုိင္ရေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ အသိပညာသည္ နာမ္တရားပုုိင္္းႏွင့္ပုုိ၍ သက္ဆုုိင္မႈမ်ားျပားသည္ဟုု ဆုုိခ်င္သည္။ အေၾကာင္းမွာ အသိပညာပုုိင္းတြင္ ဘဝ၏ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား၊ စိတ္ပုုိင္းႏွင့္ဆုုိင္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ ယူဆခ်က္တုုိ႔ကုုိ အေျခခံ၍ တုုိးတက္လာေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိထုုိအတတ္ပညာႏွင့္ အသိပညာႏွစ္မ်ိဴးလုုံးသည္ မိမိတုုိ႔ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ဘဝအတြက္ေရာ လူမႈအစုုအဖြဲ႔အတြက္ပါ ေကာင္းက်ိဴးကုုိျဖစ္ထြန္းေစခဲ့သည္မွန္ေသာ္လည္း ဆုုိးက်ိဴးကိုုဖန္တီးခဲ့သည္မွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ရွိခဲ့ျပီးျဖစ္သည္ကုုိ ကမၻာ့သမုုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ အဆက္မျပတ္ေသာ ေဒသဆုုိင္ရာစစ္ပြဲမ်ား၊ ကမၻာ့စစ္ပြဲၾကီးမ်ားကုုိေထာက္ထား၍ သိႏုုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထုုိထုုိပညာရပ္မ်ားသည္ ဆုုိးက်ိဴးမ်ားကုုိျဖစ္ေစခဲ့သနည္းဟူမူ ထုုိထုုိအတတ္ပညာႏွင့္အသိပညာတုုိ႔သည္ ကုုိယ္က်င့္တရားကုုိ အျမဲတန္းအေျခမျပဳ ( မ႑ိဳင္မျပဳ ) ခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

    ျမတ္ဗုုဒၶပြင့္ေတာ္မမူမီကာလ ဘီစီေျခာက္ရာစုုတြင္ပင္ လူသားတုုိ႔သည္ သူတုုိ႔၏ေန႔စဥ္လူမႈဘဝမ်ားအတြက္ အဆင့္ျမင့္ေသာ အတတ္ပညာမ်ားျဖင့္ ဖန္တီးေနႏုုိင္ခဲ့ၾကသည္။ ေဆာက္လုုပ္ေရးပုုိင္းဆုုိင္ရာ အတတ္ပညာမ်ား၊ ပန္းတိမ္ ပန္းတည္း ပန္းဘဲ စေသာ ပန္းအတတ္ပညာရပ္မ်ား၊ ခ်ည္ထည္အမ်ိဴးမ်ိဴး ပုုိးထည္အမ်ိဴးမ်ိဴးတုုိ႔ကိုု ရက္လုုပ္ႏုုိင္ေသာ အဝတ္အထည္ခ်ဳပ္အတတ္ပညာရပ္မ်ား၊ နကၡတၱေဗဒပညာရပ္မ်ား၊ အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုုိင္းတြင္လည္း ပေဒသရာဇ္ ဧကရာဇ္အုုပ္ခ်ဳပ္မႈပုုံစံမ်ား၊ ေဝသာလီႏုုိင္ငံႏွင့္ကုုသိနာရုုံျပည္တုုိ႔ကဲ့သုုိ႔ ပါလီမန္စနစ္ျဖင့္အုုပ္ခ်ဳပ္ေသာႏုုိင္ငံမ်ား၊ ေဆးပညာဘက္တြင္လည္း ဆရာဇီဝကကဲ့သုုိ႔ အေထြေထြႏွင့္ခြဲစိတ္အထူးကုုဆရာဝန္မ်ားေပၚေပါက္ခဲ့သည္အထိ ပညာရပ္မ်ားထြန္းကားခဲ့သည္ကုုိ ပိဋကတ္စာေပတြင္ အထင္အရွားေတြ႔ႏုုိင္ေပသည္။ အသိပညာပုုိင္းအေနျဖင့္မူလည္း မ်ားစြာထြန္းကားခဲ့သည္။ ျမတ္ဗုုဒၶပြင့္ေတာ္မမူမီတြင္ အရင္ဘုုရားအျဖစ္ကုုိခံယူေနၾကေသာပုုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားမွာ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါအရ အလြန္ထင္ရွားေသာ အသိပညာရွင္မ်ား သုုိ႔မဟုုတ္ အေတြးအေခၚပညာရွင္မ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။ သူတုုိ႔၏ အခ်ိဴ႔ေသာအသိႏွင့္အေတြးအေခၚပညာရပ္တုုိ႔သည္ မဂ္ဥာဏ္ဖိုုလ္ဥာဏ္ႏွင့္နိဗၺာန္ကုုိမရႏုုိင္ မသိႏုုိင္ေသာ္လည္း အတုုိင္းအတာတစ္ခုုအထိ  ေလာကအေပၚလႊမ္းႏုုိင္ခဲ့သည္ကေတာ့
အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္တုုိင္ေအာင္ပင္္ ဘီစီေျခာက္ရာစုုကအေတြးအေခၚပညာရပ္မ်ားကုုိ အိႏၵိယတကၠသုုိလ္မ်ားႏွင့္ႏုုိင္ငံတကာတကၠသုုိလ္မ်ားတြင္ ဒႆနိကေဗဒ႒ာနတုုိ႔၌ ေလ့လာသင္ၾကားေနရဆဲပင္ျဖစ္သည္။ မိမိကုုိယ္တုုိင္သည္လည္း အိႏၵိယတြင္ပညာသင္စဥ္ကာလဝယ္ Department of Buddhist Studies ႏွင့္ Department of Pali and Prakrit တုုိ႔၌ မသင္ယူခဲ့ဘဲ Department of Philosophy ၌သာပညာသင္ယူခဲ့သည္။

   ျမတ္ဗုုဒၶပြင့္ထြန္းေတာ္မူလာေသာအခါမွသာ အေတြးအေခၚပညာရပ္ထက္ေက်ာ္လြန္ေသာ ထုုိးထြင္းသိပညာရပ္တုုိ႔ကုုိ လူသားတုုိ႔သည္ သိခြင့္ ခံစားခြင့္ က်င့္သုုံးခြင့္တုုိ႔ လက္ဝယ္ပုုိင္ပုုိင္ရရွိလာခဲ့ၾကသည္။ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ ထုိးထြင္းသိပညာရပ္တုုိ႔ကိုု ယေန႔ဗုုဒၶဘာသာ သာသနာဟုု  လူအမ်ားကသုုံးစြဲေနၾကသည္။ ယေန႔ကမၻာတြင္ အခ်ိဳ႔ေသာပညာတတ္မ်ားသည္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ထုုိးထြင္းသိပညာရပ္မ်ားကုုိ ဒႆနိကေဗဒေခၚ အေတြးအေခၚပညာရပ္၌ ထည့္သြင္း၍သင္ၾကားေနၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေသာ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုုပင္ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ မိမိအိႏၵိယႏုုိင္ငံ ဘီဟာျပည္နယ္ မဂဓတကၠသုုိလ္တြင္ မာစတာတန္းကုုိသင္ယူေနစဥ္ ဆရာမ်ားႏွင့္ အျငင္းအခုုံ အေျခအတင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ခဲ့ရဖူးသည္။ အၾကိမ္မ်ားစြာထဲက မွတ္မိသမွ် အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုုကုုိတင္ျပခ်င္သည္။ တစ္ေန႔ စာသင္ခန္းတြင္ မိမိ၏ဆရာျဖစ္သူႏွင့္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ဓမၼအေၾကာင္းကုုိ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကစဥ္ " မိမိ၏ဆရာက ဗုုဒၶ၏ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ အလြန္ထူးျခားေၾကာင္း၊ အိႏၵိယတြင္ေပၚေပါက္ခဲ့ၾကေသာအေတြးအေခၚမ်ားစြာတုုိ႔တြင္ ဗုုဒၶ၏အေတြးအေခၚတုုိ႔သည္ လက္ေတြ႔က်ျပီး ေခတ္အဆက္ဆက္ မေမွးမွိန္ခဲ့ဘဲ ထြန္းေတာက္ပေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုုိ႔ေသာ္ ဟိႏၵဴဘာသာမွလာရွိသည့္ အေတြးအေခၚတုုိ႔ကုုိ ဗုုဒၶသည္ျပန္လည္ဆန္းသစ္ေအာင္လုုပ္ျပီးတင္ျပခဲ့ေၾကာင္း" စသည္ျဖင့္ မိမိအားေျပာျပေလသည္။

   မိမိသည္ဤစကားကုုိၾကားရေသာအခါ ျဖစ္စဥ္အမွန္ကုုိ သိေစရန္ ခံစားခ်က္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ျပန္လည္ေခ်ပလုုိက္သည္။ " ျမတ္ဗုုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားသည္ အေတြးအေခၚပညာရပ္မ်ားလုုံးဝမဟုုတ္ပါေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ျမတ္ဗုုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားသည္ အေတြးအေခၚပညာရပ္မ်ားသာျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ျမတ္ဗုုဒၶသည္ အေတြးအေခၚပညာရွင္တစ္ေယာက္သာလွ်င္ျဖစ္ခဲ့လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကမၻာတြင္ေပၚေပါက္ခဲ့ၾကေသာ တရုုပ္မွ ကြန္ျဖဴးရွပ္စ္၊ ေလာင္ဇူး၊ အိႏၵိယမွ ဂ်ိန္းေခါင္းေဆာင္ မဟာဝီရႏွင့္ တိတၳိဆရာၾကီးမ်ား၊ အေနာက္မွ ပုုိက္သာဂုုိးရပ္စ္၊  ဆုုိကေရတီးစ္၊ ပေလတုုိ စေသာအေတြးအေခၚပညာရွင္တုုိ႔ႏွင့္ တစ္တန္းစားထဲျဖစ္သြားႏုုိင္ေၾကာင္း၊ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဗုုဒၶသည္ မည္သည့္သေဘာတရားတစ္ခုုကုုိမွ် ေတြးေခၚၾကံဆ၍ေဟာေျပာခဲ့ျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ တုုိက္ရုုိက္ထုုိးထြင္းသိေသာ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ေတာ္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္သာ ေဟာၾကားခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုုိ႔ေၾကာင့္ျမတ္ဗုုဒၶသည္ အေတြးအေခၚပညာရွင္မဟုုတ္ဘဲ အႏႈိင္းမဲ့သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရွင္သာလွ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း၊  ျမတ္ဗုုဒၶကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ကလည္း ပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ အတကၠာဝစေရာ ငါေဟာထားသည့္တရားေတာ္မ်ားကုုိ ေတြးေခၚၾကံဆ၍သိႏုုိင္မည္မဟုုတ္ဟုု ေဟာထားေၾကာင္း၊ လက္ေတြ႔မ်က္ေတြ႔ႏွင့္ဥာဏ္ေတြ႔တုုိ႔ျဖင့္ တုုိက္ရုုိက္ထုုိးထြင္းသိထားသည့္အရာတုုိ႔ကုုိသာေဟာၾကားထားေၾကာင္း၊ ထုုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကုုိ ဒႆနိကေဗဒ႒ာန၌ ထည့္သြင္းသင္ၾကားသည္ကုုိ မိမိတစ္ဦးတည္းအေနျဖင့္လက္မခံႏုုိ္င္ပါေၾကာင္း"  ျပန္ေျပာင္းရွင္းျပခဲ့ဖူးသည္။

   ဤေနရာ၌ မိမိအဓိကေျပာလုုိသည္မွာ ဘီစီေျခာက္ရာစုုေခတ္သည္ လူ႔သမုုိင္းတြင္ ျမင့္မားေသာ အသိပညာစတင္ေပၚထြန္းေသာေခတ္ျဖစ္သည္ဟုု။ တနည္းအားျဖင့္ သစၥာဓမၼေပၚထြန္းေသာေခတ္ဟုုလည္း ေျပာႏုုိင္ေပသည္။ ဘီစီေျခာက္ရာစုုမွစ၍ ယေန႔ေခတ္ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုုတုုိင္ေအာင္   ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ ၾကာသည္အထိ လူ႔သမုုိင္းကုုိခရီးဆက္ခဲ့ၾကရင္း ရုုပ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာႏွင့္စိတ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာပညာရပ္မ်ား မ်ားစြာတုုိးတက္လာခဲ့သည္မွန္ေသာ္လည္း ျမတ္ဗုုဒၶ၏ သစၥာဓမၼကုုိ တုုိး၍တုုိး၍သိသူမ်ား နည္းပါးလာသည္ဟုုဆုုိက သင့္ေလ်ာ္မည္ထင္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏သစၥာဓမၼကုုိ မခံစားတတ္ၾက မသိၾကလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ ခံစားတတ္သူ သိသူမ်ားနည္းပါးလာလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏သင္ၾကားခ်က္မ်ားႏွင့္ေဝးကြာေနၾကလွ်င္  ယေန႔ေျပာဆုုိေနေသာ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟူသည္ စာရြက္ေပၚတြင္သာ ခဏတာ သရုုပ္ေဆာင္အျဖစ္ႏွင့္ တည္ရွိေနေပလိမ့္မည္။ တကယ္တန္းအသက္ဝင္ႏုုိင္မည္မဟုုတ္ေခ်။ သုုိ႔မဟုုတ္ မီဒီယာမ်ားအတြက္ေရးသားစရာအခ်က္အလက္ တစ္ခုုမွ်သာ
ျဖစ္ေနေပမည္။ ယေန႔ေခတ္သည္ အတတ္ပညာမ်ားေရာ အသိပညာမ်ားပါ တုုိးတက္ထြန္းကားလာေသာေခတ္ျဖစ္သည္ကုုိ လူတုုိင္းသိၾကသည္။ သုုိ႔ေသာ္ ထုုိထုုိအတတ္ပညာႏွင့္ အသိပညာရပ္တုုိ႔သည္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ သစၥာဓမၼႏွင့္မယွဥ္ေသာအခါ သုုိ႔မဟုုတ္ ကုုိယ္က်င့္တရားကုုိ မ႑ိဳင္မျပဳေသာအခါ ေလာကအတြက္" ေဆးမျဖစ္ဘဲ ေဘးျဖစ္ေနသည္ကမ်ားပါသည္။ အားကိုုးစရာ အင္အားမျဖစ္ဘဲ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ က်ားပမာလည္းျဖစ္လာခဲ့သည္" ။

   ယေန႔ေခတ္ ႏ်ဴကလီးယားဗုုံတစ္လုုံး၏တန္ဘုုိးသည္ မည္မွ်ၾကီးမားမည္ကုုိ မိမိ မသိေသာ္လည္း ဖြ႔ံျဖိဴးေရးလုုပ္ငန္းတြင္ အသံုုးျပဳႏုုိင္ပါက လူတစ္သိန္းအတြက္ ဆယ္ႏွစ္စီမံကိန္းျဖင့္ ဖြ႔ံျဖိဴးေရးျမွင့္တင္ႏုုိင္လိမ့္မည္ထင္မိသည္။ ထုုိ႔ျပင္ တစ္ကမၻာလုုံးအတုုိင္းအတာအရ ျခံဳငံုၾကည့္ရလွ်င္ ေန႔စဥ္ လက္နက္ၾကီးငယ္ အထူးအဆန္းတုုိ႔ကုုိ ထုုတ္လုုပ္မႈ၊ အသုုံးျပဳမႈ၊ အသုုံးျပဳမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးဆုုံးရႈံးသြားမႈ ကုုန္က်စားရိတ္ႏွင့္ ေန႔စဥ္တစ္ကမၻာလုုံး၏ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ပုုံမွန္ စုုစုုေပါင္းအသုုံးစားရိတ္ကုုိႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ 50% 50% ျဖစ္ေနမည္ဟုု မိမိအေနျဖင့္ထင္မိသည္။ ( သုုေတသနအညႊန္းကိန္းမ်ားအရ ေျပာျခင္းမဟုုတ္ဘဲ မိမိ၏ ထင္ျမင္ခ်က္သက္သက္သာျဖစ္ပါသည္ )  အေၾကာင္းမွာ ကမၻာတြင္ စစ္ပြဲမျဖစ္ေသာေန႔ဟူ၍ မိမိမၾကားဖူး မဖတ္ဖူးေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ေဒသအလုုိက္ လူမ်ိဴးစုုအလိုုက္ ႏုုိင္ငံအလုုိက္ ဘယ္ေသာအခါမွ မျပတ္စဲေသာ စစ္ပြဲတုုိ႔သည္ အနဲႏွင့္အမ်ား အၾကီးႏွင့္အငယ္သာကြာ၍ ေန႔စဥ္စစ္ပြဲမ်ား ဆက္တုုိက္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ထုုိထုုိစစ္ပြဲတုုိ႔တြင္လည္း အတတ္ပညာရပ္မ်ားႏွင့္ အသိပညာရပ္မ်ားကုုိ အသုုံးျပဳခဲ့ၾကရသည္။ ျပဳေနၾကဆဲလည္းျဖစ္သည္။ ေနာင္လည္း အသုုံးျပဳၾကေပအုုံးမည္။ ( ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္ )
  

Tuesday, August 27, 2013

ကမၻာေျမေအးေစဖုုိ႔ ခ်မ္းေျမ့စႏၵီ တည္ၾကစုုိ႔

မဇၥ်ိမေဒသအိႏၵိယႏိုုင္ငံ၊ဗီဟာျပည္နယ္၊ဗုုဒၶဂယာေျမျမတ္မဟာ၊
ခ်မ္းေျမ႕စႏၵီျမန္မာသာသနာျပဳေက်ာင္းေတာ္တည္ေဆာက္ေရးႏႈိးလႊာ
----------------------------------------------------------------------------------

''ဝိဟာရဒါနံ သံဃႆ၊ အဂၢံ ဗုေဒၶန ဝဏၰိတံ။
တသၼာ ဟိ ပ႑ိေတာ၊ ေပါေသာ သမၸႆံ အတၳမတၱေနာ။
ဝိဟာေရ ကာရေယ ရေမၼ၊ ဝါသေယတၳ ဗဟုႆုေတ။
ေတသံ အႏၷၪၥ ပါနၪၥ၊ ဝတၳေသနာသနာနိ စ။
ဒေဒယ် ဥဇုဘူေတသု၊ ဝိပၸသေႏၷန ေစတသာ။
ေတ တႆ ဓမၼံ ေဒေသႏၲိ၊ သဗၺဒုကၡာပႏူဒနံ။
ယံ ေသာ ဓမၼံ ဣဓညာယ၊ ပရိနိဗၺာတိ အနာသေဝါ ။”

သံဃာအား ေက်ာင္းလွဴရျခင္းကို ျမတ္၏ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏အက်ဳိးကို ျမင္ေသာ ပညာရွိသူသည္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ေက်ာင္းတို႔ကို ေဆာက္လုပ္ေစရာ၏၊ ဤေက်ာင္းတို႔၌ အၾကားအျမင္မ်ားေသာ ရဟန္းတို႔ကို ေနေစရာ၏၊ ထို ေျဖာင့္မတ္ေသာ ရဟန္းတို႔အား ေလ်ာ္ေသာ စားဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေသာက္ဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ သကၤန္း အိပ္ရာ ေနရာတို႔ကိုလည္းေကာင္း ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ျဖင့္ လွဴရာ၏။
ထိုရဟန္းတို႔သည္ ထိုေက်ာင္းဒါယကာအား ဆင္းရဲအလံုးစံုကို ပယ္ေဖ်ာက္တတ္ေသာ တရားကို ေဟာကုန္၏၊
ဤသာသနာေတာ္၌ ထိုေက်ာင္းဒါယကာသည္ ထိုတရားကို သိ၍ အာသေဝါ တရားမရွိဘဲ ၿငိမ္းေအးရေလ၏။
ဗုုဒၶ'(စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္၊ ေသနာသနကၡႏၶက)
ျမန္မာႏိုုင္ငံသားဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္စႏၵိမာသည္ အိႏၵိယႏိုုင္ငံ၊ဗာရာဏသီၿမိဳ႕၊သကၠတတကၠသိုုလ္မွ ပါဠိစာေပဆိုုင္ရာပါရဂူ(PhD)ဘြဲဲ႕ကိုု ၂၀၁၀ ခုုႏွစ္တြင္ ဆြတ္ခူးေအာင္ျမင္ေတာ္မူခဲ့ၿပီး ၂၀၁၁ ခုုႏွစ္တြင္
အိႏၵိယႏိုုင္ငံ၏ ပထမဆံုုးႏွင့္ တစ္ပါးတည္းေသာ စာေပပါရဂူတန္း(DLitt)တက္ခြင့္ရျမန္မာအမ်ိဳးသားရဟန္းေတာ္အျဖစ္ မွတ္တမ္း၀င္ခဲ့ပါသည္။

ယခုုအခါ ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္စႏၵိမာသည္ စာေပပါရဂူ(DLitt)ဘြဲ႕အတြက္ သုုေတသနက်မ္းျပဳစုုေတာ္မူရင္း ဗုုဒၶအရွင္သစၥာေလးပါးသိျမင္ေတာ္မူ၍ စၾကာ၀ဠာေလာကအလင္းကိုုေဆာင္ေတာ္မူရာ အိႏၵိယႏိုုင္ငံ၊ဗုုဒၶဂယာေျမျမတ္မဟာတြင္ အေျခခ်ေနထိုုင္သီတင္းသံုုးလ်က္ ကမၻာ့သာသနာျပဳေတာ္မူရန္ ရည္သန္ကာ ခ်မ္းေျမ႕စႏၵီျမန္မာသာသနာျပဳေက်ာင္းတုုိက္ႀကီး တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ႏိုုင္ေရးအတြက္ ဗုုဒၶဂယာမဟာေဗာဓိေစတီေတာ္၀န္းက်င္ဗီယက္နမ္ဗုုဒၶဘာသာေက်ာင္းအနီးေျမကြက္ကိုု စရံေငြေပးေခ်၍ စတင္၀ယ္ယူေနၿပီျဖစ္ပါသည္။

သိုု႔ပါ၍ ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္စႏၵိမာတည္ေထာင္မည့္ ဗုဒၶဂယာေျမျမတ္မဟာခ်မ္းေျမ႕စႏၵီျမန္မာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး
အျမန္ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ေစတနာသဒၶါတရားထက္သန္သူတုိင္း
၃ စတုရန္းေပ တစ္ကြက္လွ်င္ ျမန္မာေငြ ၃၀၀၀၀ က်ပ္၊
သို႔မဟုတ္ အိႏၵိယ ရူပီးေငြ ၂၀၀၀၊
သို႔မဟုတ္ အေမရိကန္ ၄၀ ေဒၚလာ၊
သို႔မဟုတ္ စင္ကာပူ ၅၀ ေဒၚလာျဖင့့္
သာသနာဘူမိ၊ဓမၼဘူမိ သာသနာ့ေအာင္ေျမ၊ဓမၼေအာင္ေျမတစ္ကြက္စီလွဴဒါန္းႏုိင္ၾကၿပီး
ထုိအစီအစဥ္အရ သဒၶါၾကည္လင္၊ပါရမီကုုသိုုလ္ေတာ္ရွင္မ်ားအေနျဖင့္
မိမိတုိ႔၏ ေစတနာသဒၶါတရားအေလ်ာက္ နည္းမ်ားမဟူ လွဴဒါန္းေတာ္မူၾကပါရန္ နိဗၺာန္အက်ိဳးေမ ွ်ာ္၍
ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္။

ယင္းသို႔ထူးျမတ္ေသာသာသနာတြင္းမဇၥ်ိမေဒသအလွဴတြင္ ပါရမီေတာ္ယူ၊ကုသုုိလ္ေတာ္ပါ၀င္ႏိုုင္ၾကရန္အတြက္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားတြင္ ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရာဌာနမ်ား ဖြင့္လွစ္ထားရွိပါသည္။

ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္ဌာနမ်ား
---------------------
၁) ေဒါက္တာအရွင္စႏၵိမာ
အခန္း (၁၉ ) ဆန္ဆခရစ္တကၠသိုုလ္၊ဗာရာဏသီျမိဳ႕၊ အိႏၵိယႏိုုင္ငံ၊
ဖုုန္း ၀၀-၉၁-၉၉ ၅၆၄၈၃၇၈၅၊

၂)ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၱေကာ၀ိဒဓဇ
ေက်ာက္ကုုန္းေတာရေမဒိနီစာသင္တိုုက္
ေက်ာင္းသစ္ေဆာင္
(၁၄)ရပ္ကြက္ ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္၊ရန္ကုုန္
ဖုုန္း၀၉ ၇၃၁၇၅၃၂၃

၃)ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၱအဂၢ၀ရ
ဓမၼရကၡိတျဖဴးမဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ
အမွတ္(၂)ရပ္ကြက္၊ ကမာရြတ္ဘူတာရံုုအနီး၊ ေအးရိပ္မြန္ရိပ္သာ
လႈိင္ျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုုန္
ဖုုန္း ၀၉၅၃၉ ၀၄၁၇ ၊ ၀၁-၅၃၀၀၆၈၊ ၅၃၀၁၁၃

၄)ေဒါက္တာ၀ိလာသ
ဓမၼပါရဂူေက်ာင္းတိုုက္
ကာယ (၁၂) ၊ ဥာဏရပ္ကြက္
ပုုလဲၿမိဳ႕သစ္
မဂၤလာဒံုုၿမိဳ႕နယ္
ရန္ကုုန္
ဖုုန္း ၀၉ ၇၃၁၂၈၆၃၃၊၀၉ ၅၄၀၇၀၀၆

၅)ေဒါက္တာ၀ိစိတၱ
၀ိစိတၱာရာမဗုုဒၶဂယာေက်ာင္း
ငါးထပ္ႀကီးတိုုက္၊ဗဟန္ၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုုန္
ဖုုန္း ၀၉ ၅၀၂ ၈၉ ၁၁

၆) ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၱအာေလာကာစာရ
ေရႊေဖာင္ဦးပရိယတၱိစာသင္တိုုက္
ရန္ႀကီးေအာင္ရပ္ကြက္
ထန္းတပင္ဇီးကုုန္း
ကန္႕ဘလူၿမိဳ႕နယ္
စစ္ကိုုင္းတိုုင္းေဒသၾကီး
ဖုုန္း ၀၉ ၄၇၁၃၅၄၁၃

၇)ေက်ာ္ေအာင္စံထားႏွင့္ သုုခခ်မ္းသာမဇၥိ်မေဒသဘုုရားဖူးအဖြဲ႕
ဦးျမတ္စိုုး-ေဒၚသူဇာညြန္႕
အမွတ္ ၂၂ ေျမညီထပ္၊ ဇမၺဴရာဇ္လမ္း၊ ကြ်န္းေတာ(ေတာင္)ရပ္ကြက္၊ စမ္းေခ်ာင္းမီးသတ္အနီး၊ စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုုန္ၿမိဳ႕
ဖုုန္း၊ ၀၁ ၊ ၅၀၂၃၆၅ ၀၁၊၅၁၀၆၉ ၅ ၊ ၀၉ ၅၀၇၇၉ ၈၄၊၀၉ ၄၂၀၀၉ ၀၃၉ ၉ ၊
မႏၱေလးဖုုန္း၊ ၀၂-၃၆၈၀၀ ၊၀၉ ၂၀၅၁၃၅၉

၈)OD Tour ခရီးသြားလုုပ္ငန္း
ဦးေအးသိန္း
အမွတ္ ၅၃ ၊ ကြ်န္းေတာလမ္း၊ စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုုန္
ဖုုန္း၊ ၀၁-၅၃၆၈၅၅၊၅၂၃၁၈၇၊၅၀၄၈၀၈၊၅၂၆၃၄၉

၉ )ဦးေအာင္၀င္း+ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္
မြန္မေလးစတိုုး
အမွတ္(၁၀၅၂)
ဘုုရင့္ေနာင္လမ္း၊ ၅/၆ ရပ္ကြက္
ေရႊျပည္သာျမိဳ႕နယ္၊
ရန္ကုုန္
ဖုုန္း။ ၀၉ ၅၁၁၆၁၈၅၊ ၀၉ ၄၅၀၀၀၅၂၈၅
၀၁-၆၁၀၆၂၄

၁၀) ဦးက်င္ဟင္း-ေဒၚက်င္ပိုု႕
အမွတ္(၁၀၁) ၄ ရပ္ကြက္
ဒုုတိယလမ္း
ဖ်ာပံုုျမိဳ႕
ဖုုန္း ၀၉ ၄၂၂၅ ၅၂၅၀၉ ၊ ၀၄၅-၄၀၄၇၄

၁၁) ေဒၚသိဂႌစိုုး
ေအာ္တိုုအိတ္ခ်ိန္းရံုုး၀င္း
ဧရာရပ္ကြက္
ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ႕
ဖုုန္း ၀၉ ၄၃၁၂၁၂၁၈၊၀၇၄-၂၂၄၆၉

၁၂)စင္ကာပူႏိုုင္ငံ
မေဆြဇင္
ဖုုန္း ၀၀-၆၅-၉ ၀၀၅၃၂၄

Saturday, August 17, 2013

လူေတာ္ လူေကာင္းမ်ားျဖင့္ အားျဖည့္ႏုုိင္ၾကေစသား

မိမိ တစ္ဦးတည္း၏ ကုုိယ္ပုုိင္ဘဝ ၾကီးပြါးေရးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုုဘဝ၏ ၾကီးပြါးေရးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ ႏုုိင္ငံေတာ္၏ ၾကီးပြါးတုုိးတက္ေရအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း လူေတာ္ႏွင့္လူေကာင္းမ်ားလုုိအပ္သည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ကမၻာတြင္ ၾကီးပြါးတုုိးတက္ေအာင္ျမင္ေနၾကေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ကုုမၼဏီၾကီးမ်ားႏွင့္ ႏုုိင္ငံၾကီးမ်ားသည္ လူေတာ္ႏွင့္ လူေကာင္းမ်ားကုုိ လူမွန္ေနရာမွန္ျဖစ္ေအာင္ အသုုံးခ်ႏုုိင္သည္ကုုိ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ားကုုိလည္း စဥ္ဆက္မျပတ္ေမြးထုုတ္ေပးႏုုိင္ၾကသည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္အေနျဖင့္ ေျပာင္းျပန္ေတြးလွ်င္ လူေတာ္ႏွင့္လူေကာင္းမ်ားကုုိ ေနရာမွန္ေအာင္ မသုုံးတတ္လွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ မသုုံးႏုုိင္ၾကလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ မေရြးခ်ယ္ႏုုိင္ၾကလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ မေတာ္မေကာင္းသူတုုိ႔ ေရွ ႔တန္းသုုိ႔ေရာက္ေနၾကလွ်င္ ထုုိသူ၊ ထုုိမိသားစုု၊ထုုိအဖြဲ႔အစည္း၊ ထုုိႏုုိင္ငံသည္ ေရရွည္တြင္ ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိသုုိ႔ ေအာက္က် ေနာက္က်ျဖစ္ျပီ ဆုုိကတည္းက ဘယ္အရာေလးမွ် အဆင္ေျပမည္မဟုုတ္ေတာ့။ စည္းကမ္းပုုိင္းတြင္းလည္း ဖရုုိဖရဲ၊ ကုုိယ္က်င့္ပုုိင္းတြင္လည္း က်ိဴးက်ိဴးပဲ့ပဲ့၊ ရည္မွန္းခ်က္ပုုိင္းတြင္လည္း ေရတုုိေရရွည္မသဲကြဲ၊ လုုပ္ေဆာင္မႈပုုိင္းတြင္လည္း အကြဲကြဲအျပဲျပဲ၊ ေတြးေခၚမႈပုုိင္းတြင္လည္း မနက္နဲ၊ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အက်ိဴးဆက္ပုုိင္းကုုိလည္း သဲသဲကြဲကြဲ မသိဘဲ ေမွာင္နဲ႔မဲမဲတြင္ စမ္းတဝါးဝါးလမ္းေလွ်ာက္ရေသာ မ်က္မျမင္ကဲ့သုုိ႔ ျဖစ္ေခ်မည္။

   ျမတ္ဗုုဒၶ၏သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးသည္ ဘုုရားရွင္၏လက္ထက္ေတာ္မွာပင္ အရင္ရွိႏွင့္ျပီးျဖစ္ေသာ ဂုုိဏ္းဆရာၾကီးတုုိ႔၏ အရွိန္အဟုုန္ႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈတုုိ႔ကိုု အလ်င္အျမန္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုုိင္ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ထိပ္တန္းလူေတာ္ႏွင့္လူေကာင္းျဖစ္ေသာ အရွင္သာရိပုုတၱရာႏွင့္ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္တုုိ႔ကုုိ သာသနာေတာ္ဝယ္ ထိပ္တန္းေနရာကုုိေပး၍ လူမွန္ေနရာမွန္ကုုိ အသုုံးခ်ႏုုိင္ခဲ့ျခင္းသည္ အဓိကက်ေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္ဟုု ဆုုိခ်င္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ပဥၥဝဂၢီငါးဦးတုုိ႔တြင္ အရွင္ေကာ႑ညသည္ သာသနာေတာ္ဝယ္ ဘုုရားရွင္ျပီးလွ်င္ ဝါေတာ္အၾကီးဆုုံးျဖစ္သည္။ ရဟန္းတုုိ႔၏ ကုုိယ့္က်င့္သီလႏွင့္ျပည့္စုုံေသာ လူေကာင္း ရဟန္းေကာင္းတစ္ပါးလည္းျဖစ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ ပညာအရာဝယ္ ဧတဒဂ္အရာထားႏုုိင္ ေပးအပ္ႏုုိင္ေလာက္သည့္ အရည္အခ်င္းမရွိေပ။ ပညာအရာ ဧတဒဂ္ ေပးအပ္ႏုုိင္ေလာက္သည့္ လူတတ္ လူေတာ္ ရဟန္းတစ္ပါး မဟုုတ္ေခ်။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ အလြန္အေရးပါေသာ ပညာအရာဧတဒဂ္ကုုိ ျမတ္ဗုုဒၶက မအပ္ႏွင္းခဲ့ေခ်။ ဆုုိလုုိသည္မွာ လူႏွင့္ေနရာကုုိ ဟန္ခ်က္ညီ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ အသုုံးခ်ႏုုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ သံဃအဖြဲ႔အစည္းၾကီးသည္ အလ်င္အျမန္တုုိးတက္ ျပန္႔ပြါး ထြန္းကားခဲ့သည္။ ယေန႔ထိတုုိင္ေအာင္လည္း တည္တ့ံထြန္းကားဆဲျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ပထမဆုုံးေသာ ဒီမုုိကေရစီ စံနစ္ကုုိက်င့္သုုံးသည့္ အဖြဲ႔အစည္းလည္းျဖစ္သည္။ ( ရဟန္းျဖစ္ဘုုိ႔အတြက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ အမိန္႔အာဏာကုုိ အသုုံးမျပဳရဘဲ သိမ္ထဲတြင္ ရဟန္းေတာ္အားလုုံး၏ ဆႏၵႏွင့္ကုုိက္ညီမွသာ ရဟန္းအျဖစ္ကုုိရေသာေၾကာင့္ ဤစကားကုုိ ဆုုိျခင္းျဖစ္သည္။ )

   ထုုိ႔ျပင္ ဘီစီသုုံးရာစုုတြင္ အေသာကဘုုရင္၏ ကုုိးတုုိင္းကုုိးဌာန သာသနာျပဳလုုပ္ငန္းစဥ္တြင္လည္း ထုုိ႔အတူ လူမွန္ေနရာမွန္ကုုိ အသုုံးခ်ႏုုိင္ျခင္းေၾကာင့္ သာသနာေတာ္သည္ အိႏၵိယႏုုိင္ငံ၏အျပင္ဘက္သုုိ႔ ေရာက္ရွိျပန္႔ႏွ႔ံခဲ့သည္မွာ အထင္အရွားျဖစ္သည္။ သီရိလကၤာတြင္ အရွင္မဟာ မဟိႏၵႏွင့္ ေဒဝါနံပိယတိႆတုုိ႔၏ လက္တြဲညီစြာလူႏွင့္ ေနရာမွန္ကုုိ အသုုံးျပဳႏုုိင္ခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ သာသနာေရးႏွင့္ႏုုိင္ငံေရးတုုိ႔ အထက္တန္းက်က်ေအာင္ျမင္ခဲ့သလုုိ ပုုဂံေခတ္တြင္လည္း အေနာ္ရထာႏွင့္ ရွင္အရဟံေခၚ အရွင္ဓမၼဒႆီတုုိ႔၏ လူႏွင့္ေနရာကုုိ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ အသုုံးျပဳႏုုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ႏုုိင္ငံေရးႏွင့္သာသနာေရး ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္မွာလည္း ဂုုဏ္ယူဖြယ္ႏွင့္ အတုုယူဖြယ္ရာပင္ျဖစ္သည္။ တနည္းဆုုိေသာ္ လူေတာ္ႏွင့္လူေကာင္းတုုိ႔ကုုိ သာသနာေရးႏွင့္ ႏုုိင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ တြင္က်ယ္ေအာင္ ေနရာေပးခဲ့သည္။ ဤသည့္သမုုိင္းတုုိ႔သည္ ယေန႔ေခတ္ျမန္မာႏုုိင္ငံ၏ နုုိင္ငံေရးႏွင့္သာသနာေရးကုုိ သခၤန္းစာရေစရန္ မီးေမာင္းထုုိးျပရာလည္းေရာက္သလုုိ ျပက္ရယ္ျပဳသေယာင္လည္း ျဖစ္ေနသည္ဟုု မိမိပုုဂၢလိကအေနျဖင့္ခံစားရမိသည္။

  ထုုိ႔ျပင္ ေသာဏဒ႑ပုုဏၰားၾကီးသည္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ေရွ ႔ေတာ္ေမွာက္ဝယ္ ပုုဏၰားျဖစ္ရန္ အဂၤါငါးခ်က္တြင္ အမ်ိဴးဇာတ္၊ အတတ္ပညာႏွင့္ ရုုပ္အဆင္းတုုိ႔ကိုု ခ်န္ထား၍ရေသာ္လည္း ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ အသိပညာကုုိ ခ်န္လွပ္၍ မရႏုုိင္ေၾကာင္းကုုိ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ထုုိေခတ္ထုုိအခါကမွစ၍ ယေန႔ေခတ္တုုိင္ေအာင္ အိႏၵိယႏုုိင္ငံတြင္ ပုုဏၰားမ်ိဴးဟူသည္ လူ႔မလိုုင္မ်ားျဖစ္သည္။အထက္တန္းလႊာျဖစ္သည္။ ထုုိအထက္တန္းလူတန္းစားဟုု သတ္မွတ္ႏုုိင္ေရးအတြက္ ( ပုုဏၰားအလုုိ) သီလႏွင့္အသိပညာသည္ မရွိမျဖစ္ေသာ အခ်က္ျဖစ္ေလ၏။ ထုုိအခ်က္ကုုိ ျမတ္ဗုုဒၶကလည္း ေထာက္ခံခဲ့သည္။ အမွန္စင္စစ္ ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ျပည့္စုုံသူသည္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ႏွလုုံးလွသူဟုုလည္း ဆုုိႏုုိင္၏။ သုုိ႔ေသာ္ လူေတာ္တစ္္ေယာက္ေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွဟုုတ္ေပမည္။ တဖန္ အသိပညာ အတတ္ပညာတုုိ႔ႏွင့္ျပည့္စုုံသူသည္ လူေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ သုုိ႔ေသာ္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္ေပမည္။ ကုုိယ္က်င့္သီလေရာ ပညာပါႏွစ္ခုုလုုံးျပည့္စုုံသူသည္ လူေတာ္ လူေကာင္းျဖစ္၏။ ေတာ္လည္းေတာ္ ေကာင္းလည္းေကာင္းပါမွသာ မိမိအတြက္ေရာ ေလာကၾကီးအတြက္ပါ မဂၤလာေကာင္းက်ိဴး ပြါးတုုိးႏုုိင္ေပမည္။

    ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မဃေဒဝမာန္လည္ဆရာေတာ္ၾကီးက " ပညာျပည့္ဝ၊ ႏွလုုံးလွေသာ္၊ ကိစၥၾကီးငယ္၊ ေဆာက္သဖြယ္လွ်င္၊ၾကီးက်ယ္ထြင္းေဖါက္၊ ျဖတ္ေတာက္လုုိရာ၊ ျပီးႏုုိင္စြာ၏"  ဟုုစပ္ဆုုိေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ မွန္ပါ၏။ ပညာျပည့္ဝျခင္းေၾကာင့္ လူေတာ္ျဖစ္ရျပီးလွ်င္ ကုုိယ္က်င့္သီလရွိျခင္းေၾကာင့္ ႏွလုုံးလွသည့္ လူေကာင္းျဖစ္ရကား ပညာျပည့္ဝ ႏွလုုံးလွသည့္ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ားသည္ မိမိတုုိ႔အလုုိရွိရာ ေကာင္းက်ိဴးကုုိ စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္မည္မွာ မုုခ်ဆတ္ဆတ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိကဲ့သုုိ႔ သီလေရာ အသိပညာပါ ႏွစ္ဖက္လွျပည့္ဝၾကသည့္ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ားျဖင့္ အနာဂတ္ျမန္မာ့ႏုုိင္ငံအေရး၊ သာသနာအေရးႏွင့္ အမ်ိဴးသားေရးတုုိ႔အတြက္ အဖက္ဖက္မွျပည့္ုစုုံေအာင္ ၾကံေဆာင္ၾကိဴးစားသင့္ေသာ အခ်ိန္အခါေရာက္ေနေပျပီ။ ယခုုထက္ပုုိ၍ ေနာက္မက်သင့္ေတာ့ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ေနာက္က်ျခင္းမွတ္တုုိင္သည္ ေနာက္ဆုုံးတြင္ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ျပင္ မိမိတုုိ႔တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္လည္း ပညာျပည့္္ဝ ႏွလုုံးလွသည့္ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ားျဖစ္ဘုုိ႔အေရးၾကီးသလုုိ မိသားစုု၊ အဖြဲ႔အစည္း၊
ႏုုိငံႏွင့္ အမ်ိဴးဘာသာ သာသနာအတြက္လည္း အလြန္ပင္အေရးၾကီးလွေၾကာင္းမွာ အားလုုံးသိၾကျပီးျဖစ္သည္။

   ယေန႔ျမန္မာႏုုိင္ငံတြင္ လူေတာ္မ်ားလည္းရွိၾကသလုုိ လူေကာင္းမ်ားလည္းရွိၾကသည္။ ေတာ္လည္းမေတာ္ ေကာင္းလည္းမေကာင္းၾကသူမ်ားရွိသလုုိ
 ေတာ္လည္းေတာ္ ေကာင္းလည္းေကာင္းသူမ်ားရွိၾကသည္။
ထုုိသူမ်ားသည္ ဒူးေနရာဒူး ေတာ္ေနရာေတာ္ ျဖစ္ၾကပါရဲ့လား။ ဤကိစၥသည္ အေလးအနက္ထား၍ စဥ္းစားက်င့္သုုံးရမည့္ ကိစၥျဖစ္သည္ကုုိ အျမဲသတိျပဳအပ္ေပသည္။  ျမတ္ဗုုဒၶသည္ လူႏွင့္ေနရာသင့္ေတာ္ေအာင္ သုုိ႔မဟုုတ္ အရည္အခ်င္းႏွင့္ရာထူး ကုုိက္ညီေအာင္ ခန္႔အပ္သည့္ေနရာတြင္ အႏႈိင္းမဲ့ျဖစ္ေတာ္မူပါေပသည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ သံဃအဖြဲ႔အစည္းသည္ ျမတ္ဗုုဒၶလက္ထက္ေတာ္အခါဝယ္ အႏႈိင္းမဲ့ စံျပဳထုုိက္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ယေန႔ျမန္မာႏုုိင္ငံရွိ သံဃအဖြဲ႔အစည္းသည္ အမွန္တကယ္ ပညာျပည့္ဝ ႏွလုုံးလွသူတုုိ႔၏ ဦးေဆာင္မႈကုုိ ခံေနရပါသေလာ။ ဤအခ်က္သည္လည္း အစဥ္အျမဲ အေလးအနက္ထား၍ စဥ္းစားရမည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဴးဘာသာ သာသနာႏွင့္ ႏုုိင္ငံေကာင္းက်ိဴးအတြက္ ႏုုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ သာသနာေရးေခါင္းေဆာင္တုုိ႔သည္ အလြန္အေရးၾကီးလွပါ၏။ ႏုုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေနရာတြင္လည္း လူေတာ္လူေကာင္းမ်ား အင္အားေကာင္းေနဘုုိ႔လုုိအပ္သလုုိ သာသနာေရးေခါင္းၾကီးပုုိင္းတြင္လည္း ပညာျပည့္ဝ ႏွလုုံးလွသည့္ ႏွစ္ဘက္လွရဟန္းေတာ္မ်ား အားျပည့္ေနဘုုိ႔ အမွန္ပင္လုုိအပ္ေနပါသည္။ သုုိ႔မွသာ အနာဂတ္ျမန္မာႏုုိင္ငံေတာ္၏ အမ်ိဴးဘာသာ သာသနာႏွင့္ ႏုုိင္ငံ့အေရး စိတ္ေအးၾကရမည္ျဖစ္သလုုိ ဂုုဏ္လည္းယူႏုုိင္ၾကေပမည္။

  တုုိင္းျပည္ကုုိတည္ေဆာက္ရာဝယ္ ႏုုိင္ငံေရးႏွင့္ သာသနာေရးတုုိ႔ ဟန္ခ်က္ညီဘုုိ႔ အထူးလုုိအပ္သည္ဟုု ယူဆပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ႏုုိင္ငံေရးသက္သက္ကုုိသာ နားလည္၍ သာသနာေရးအျမင္အားနဲေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားတက္လာေသာအခါ သာသနာေတာ္ ညႈိးႏြမ္းနစ္နာႏုုိင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္္သည္။ တဖန္ သာသနာေရးအျမင္သာရွိ၍ ႏုုိင္ငံေရးအျမင္အားနဲေသာ ေခါင္းေဆာင္တုုိ႔တက္လာေသာအခါတြင္လည္း
 ႏုုိင္ငံေရာ သာသနာပါ ထိခုုိက္ေစႏုုိင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သုုိ႔ ထိခုုိက္နစ္နာခဲ့ရသည့္ သာဓကမ်ားမွာ ျမန္မာ့သမုုိင္းတြင္ေရာ ကမၻာ့သမုုိင္းမွာပါ အထင္အရွားရွိခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိတုုိ႔ျမန္မာႏုုိင္ငံသည္ ေထရဝါဒထြန္းကားေသာ ဗုုဒၶဘာသာႏုုိင္ငံေတာ္ျဖစ္သည္။ ျမတ္ဗုုဒၶသာသနာေတာ္တြင္းရွိ တရားေတာ္မ်ားသည္ အလြန္ပင္ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႔ပါသည္။ နက္နဲလြန္းလွသည္။ ကုုိယ္က်င့္ပုုိင္း၊ အေတြးအေခၚပုုိင္း၊ ထုုိးထြင္းသိအပုုိင္း၊ ေလာကုုတၱရာအပုုိင္း၊ ေလာကီအပုုိင္း၊ သိပၢံနည္းက်သည့္အပုုိင္း၊ လက္ေတြ႔ ဥာဏ္ေတြ႔အပုုိင္း စသည္စသည္တုုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ဝစုုံလင္လွသည္။ ဓမၼ ရသအလွေပါင္းစုုံတုုိ႔ျဖင့္ ေဝျဖာတင့္တယ္လွသည္။ ျမတ္ဗုုဒၶတရားေတာ္ေလာက္ ျပည့္ဝစုုံလင္ေသာ တရားေတာ္မ်ားရွိလွ်င္ ျပစမ္းပါ။ သိခ်င္စမ္းလွပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ တရားေတာ္ေလာက္ စုုံလင္ျပည့္ဝသည့္တရားေတာ္ဟူ၍ ဤကမၻာတြင္ မရွိႏုုိင္ေတာ့ပါ။ ထုုိကဲ့သုုိ႔ ျပီးျပည့္စုုံကာ တန္ဘုုိးၾကီးမားလွသည့္ တရားေတာ္တုုိ႔ကုုိ ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ ေက်ာ္တုုိင္ေအာင္ ယေန႔အထိ သယ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ သံဃာေတာ္အေပါင္းကုုိလည္း အထူးပင္ရုုိေသေလးစားထုုိက္လွပါသည္။
 ထုုိ႔ေၾကာင့္ ပညာျပည့္ဝ ႏွလုုံးလွသည့္ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ား၊ ရဟန္းေတာ္ ရဟန္းေကာင္းမ်ားျဖင့္ ႏုုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ အမ်ိဴးဘာသာ သာသနာေတာ္ကုုိ လူမွန္ေနရာမွန္ တာဝန္ယူၾကလွ်က္ တည္ေဆာက္ႏုုိင္ၾကလွ်င္ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ဂုုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ သမုုိင္းဂုုဏ္ေရာင္ေျပာင္ခဲ့သည့္နည္းတူ ယေန႔ေခတ္မွသည္ ေနာင္သမုုိင္းအဆက္ဆက္တုုိင္ေအာင္ ဂုုဏ္ေရာင္ေျပာင္ေနမည္သာျဖစ္ေတာ့သည္။ ယေန႔ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္း  မ်ိဴးစုုံမွ လြတ္ေျမာက္ကာ ဂုုဏ္ေရာင္ေျပာင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္ၾကပါေစဟုုလည္း ဆႏၵျပဳမိပါသတည္း။

***ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား၏အမွာစကား***