ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁၈ ) ေနကၡမၼပါရမီ

ေနကၡမၼ ဟူေသာ ပါဠိစကားလုံးကုိ မိမိငယ္စဥ္က ေတာထြက္ျခင္းဟူ၍နားလည္ခဲ့၏။ မွန္သင့္သေလာက္ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့မွန္၏။ သုိ႔ေသာ္ မူရင္းစကားလုံး၏ အဓိပၸါယ္ကုိ မထိမိေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေနကၡမၼဟူေသာစကားလုံးသည္ ကိေလသာမွထြက္ေျမာက္ျခင္း တနည္း ကာမမွ ထြက္ေျမာက္ျခင္း ဟူ၍အဓိပၸါယ္ရွိေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ဤေနရာ၌ ထြက္ေျမာက္ျခင္းဟူသည္ ကိေလသာတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္းပင္တည္း။ မွန္၏။ ကိေလသာတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္မွသာလွ်င္ ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိသယ္ပုိးႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ေလာကပြါးစီးေရး ေအးခ်မ္းေရး ဖြ႔ံျဖိဴးေရးတုိ႔ကုိ နည္းမွန္လမ္းက် ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ပစၥကၡအေျခအေနဆုိးတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္ သံသရာေဘး အုိေဘး နာေဘး ေသေဘးစေသာ ေဘးဒုကၡအမ်ိဴးမ်ိဴးမွလည္း မုခ် လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေပမည္။ ေနကၡမၼဟူေသာ စကားလုံးအရ စြန္႔လႊတ္ဟူရာ၌ ျပင္ပဗဟိဒၶအရာဝတၳဳတုိ႔ကုိစြန္႔လႊတ္ျခင္းႏွင့္ အတြင္းအစၨ်တၱအရာတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဴးရွိ၏။ တနည္းဆုိေသာ္ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္းႏွင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သတည္း။ ထုိႏွစ္မ်ိဴးတြင္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာကို စြန္႔လႊတ္ႏုိင္ပါမွ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိစြန္္႔ႏုိင္မည္ အမွန္ျဖစ္၏။ အရာရာကုိ တပ္မက္ခင္မင္လုိခ်င္တတ္ေသာ တဏွာေလာဘကုိ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္လွ်င္ ရာထူးကုိလည္းစြန္႔ႏုိင္၏။ အာဏာကုိလည္းစြန္႔ႏုိင္၏။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ အေလးျမတ္ျပဳျခင္းကုိခံရမႈ အျခံအရံမ်ားမႈ စသည့္ျပင္ပအာရုံဝတၳဳမ်ားကုိ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္၏။ ထုိ႔အတူပင္ ေဒါသစိတ္ကုိစြန္႔လႊတ္ႏုိင္လွ်င္ ရန္သူကုိလည္း ေမတၱာပြါးႏုိင္၏။ ၾကမ္းတမ္းစြာေျပာဆုိျခင္း သတ္ျခင္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ႏုိင္ထက္စီးနင္းျပဳျခင္းတုိ႔ကုိလည္း ျပဳလုပ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေတာ့။ ေမာဟကုိစြန္႔လႊတ္ႏုိင္လွ်င္လည္း မသိမုိက္မဲစြာ မွားယြင္းျခင္း ေတြေဝျခင္း အသိဥာဏ္ အဆင္အျခင္မဲ့စြာ ေျပာဆုိျပဳမူၾကံစည္ျခင္းမ်ား ကင္းေဝးသြားေပမည္။ မာနကုိစြန္႔ႏုိင္လွ်င္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လာေပမည္။ ညီညြတ္မႈမ်ားပုိမုိရရွိလာမည္။ ေမာက္မာခက္ထန္ျခင္း ရုိင္းျပျခင္းမ်ားရွိမည္မဟုတ္ေတာ့။ မနာလုိဝန္တုိမႈတုိ႔ကုိစြန္႔ႏုိင္လွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားကာ သူတစ္ပါးၾကီးပြါးေအာင္ျမင္သည္ကုိ ေက်နပ္  ဝမ္းေျမာက္ႏုိင္ၾကေပမည္။ ယေန႔လူမႈအဖြဲ႔အစည္းၾကီးတစ္ခုလုံးအတြင္းဝယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာျပႆနာမ်ား၏ ဇစ္ျမစ္သည္ ကိေလသာတုိ႔ကုိ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ျခင္းပင္တည္း။ ကိေလသာမ်ားကုိ ျမဲျမံစြာဆုပ္ကုိင္ထားျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။  ေလာကီဆရာတုိ႔၏သမုိင္းမွတ္တမ္းအရ မည္သည့္ႏုိင္ငံေၾကာင့္ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းေၾကာင့္ မည္သူ႔ေၾကာင့္စသည္ျဖင့္ အေပၚယံပညတ္ကုိသုံးသပ္၍ ျပႆနာ၏ဇစ္ျမစ္ကုိရွာေဖြေဖၚထုတ္ မွတ္တမ္းတင္ၾကရုိးပင္တည္း။ သုိ႔ေသာ္ ဓမၼသေဘာစစ္စစ္အရသုံးသပ္လွ်င္ ကိေလသာမ်ားေၾကာင့္ျပႆနာမ်ားျဖစ္ပြါးေနရသည္မွာ ထင္ရွားလွ၏။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ျပႆနာ၏အေျဖကုိရွာရာ၌ ဇစ္ျမစ္အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ အခ်က္ပုိင္ပုိင္ တိတိက်က် မိမိရရ ေဖၚထုတ္သင္ၾကားခဲ့၏။ အဆုိပါ ထုိစြန္႔လႊတ္မႈႏွစ္မ်ိဴးတြင္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာစြန္႔လႊတ္မႈသည္ ပုိ၍လည္းခက္ခဲသလုိ ပို၍လည္း အဓိကက်၏။ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ စြန္႔လႊတ္ရာဝယ္ခက္၏ဟု ဆုိရာ၌ ကိေလသာမ်ားကုိ စြန္႔လႊတ္ဘုိ္႔ခက္၏ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အမ်ားစုအေနျဖင့္ ကုသုိလ္ စိတ္ေစတသိက္တုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ဘုိ႔ ဝန္မေလး မဖင့္ေႏွးတတ္ၾကေပ။ အေၾကာင္းမွာ ပုထုဇဥ္အမ်ားစုသည္ ပါပသၼိ ံရမတိ မေနာ ဆုိသည့္အတုိင္း မေကာင္းမႈ၌သာ ေမြ႔ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ပုိက္ၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ထုိထုိကိေလသာတုိ႔ကုိစြန္႔လႊတ္ႏုိင္လွ်င္ ေလာကၾကီးျငိ္မ္းခ်မ္း၏။ မစြန္႔ႏုိင္လွ်င္ နယ္ပယ္အသီးသီး၌ ျပႆနာၾကံဳ၏။ အခက္ေပြ၏။ ထုိသုိ႔ရုပ္ပုိင္းႏွင့္စိတ္ပုိင္းကုိစြန္႔လႊတ္ရာတြင္လည္း သာမန္ကုသုိလ္ျဖစ္စြန္႔လႊတ္ျခင္းႏွင့္ ပါရမီကုသုိလ္ျဖစ္စြန္႔လႊတ္ျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဴးရွိ၏။ မိမိအတြက္ လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ ျဗဟၼာစည္းစိမ္မ်ားကုိ ေတာင့္တ၍စြန္႔လႊတ္ျခင္းသည္ သာမန္ကုသုိလ္ျဖစ္၏။ ပါရမီကုသိုလ္မျဖစ္။ ထုိ႔ျပင္ ဤကုသုိလ္မ်ိဴးသည္ အခုိင္အမာအျမဳေတ အနွစ္အျဖစ္ျဖင့္ မတည္ျမဲႏုိ္္င္ေခ်။ ဘဝတစ္ေကြ႔ေကြ႔ဝယ္ အက်ိဴးမေပးဘဲ ပ်က္သုဥ္းႏုိင္၏။ အက်ိဴးမေပးေသာ အေဟာသိကံျဖစ္ႏုိ္င္၏ဟုဆုိလုိပါ၏။ အမွန္စင္စစ္ ပါရမီေျမာက္စြန္႔လႊတ္ျခင္းဟူသည္ (ဝါ) ေနကၡမၼပါရမီဟူသည္ ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိရည္ရြယ္၍ စြန္႔လႊတ္ျခင္းျဖစ္၏။ မိမိအတြက္ရည္ရြယ္ တမ္းတ မွန္းဆျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေခ်။ ထုိသုိ႔ ပါရမီေျမာက္စြန္႔လႊတ္ေသာ ကုသုိလ္မ်ိဴးသည္ အစဥ္ထာဝရတည္ျမဲ၏။ ဘဝအဆက္ဆက္ အျမဳေတအျဖစ္ျဖစ္လုိက္ပါ၏။ အရွိန္အဝါေကာင္း၏။ ခုိင္ခံ့၏။ အစစ္အမွန္အားကုိးထုိက္၏။ ျဖည့္က်င့္ထုိက္၏။ ထုိထုိပါရမီကုသုိလ္စိတ္ဓါတ္ရွိသူမ်ား၏ က်င့္ၾကံျဖည့္ဆည္းျခင္းေၾကာင့္ ယေန႔ကမၻာၾကီး တုိးတက္ခဲ့၏။ ထုိထုိပါရမီရွင္မ်ားသည္ မိမိအတြက္ ပစၥဳပၸန္အခြင့္အေရးႏွင့္ ေလာကအတြက္အမွန္တရားဟူေသာထုိႏွစ္ခုတြင္ တစ္္ခုခုကုိေရြးခ်ယ္ရသည့္အခါ ေလာကၾကီး၏အမွန္တရားအတြက္ ပစၥဳပၸန္အခြင့္အေရးတုိ႔ကုိစြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾက၏။ စြန္႔လႊတ္ရဲၾက၏။ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၌ အလြန္သတၱိေကာင္းသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ဂရိမွအေတြးအေခၚပညာရွင္ ေဆာ့ခရတၱိသည္ သူ၏သဘာဝတၳအမွန္တရားအတြက္ အဆိပ္ကုိတည္ျငိမ္စြာေသာက္ကာ အသက္ကုိပင္စြန္႔ျပခဲ့၏။ ထုိသုိ႔စြန္႔လႊတ္ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ေလာကသားအမ်ားမွာ သူ၏သဘာဝတၳတရားမ်ား သိခြင့္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ၾက၏။ ေလာကအတြက္ အေတြးအေခၚအယူအဆမ်ားလမ္းပြင့္ခဲ့၏။ ထုိ႔ျပင္ ေနက ကမၻာကုိပတ္သည္ဟူေသာ ေရွးေဟာင္းအယူအဆမွားၾကီးကုိ ျပင္ဆင္၍ ကမၻာကသာ ေနကုိလည္ပတ္ေနသည္ဟူေသာ ေနဗဟုိျပဳစၾကာဝဠာ အယူအဆမွန္ကုိေဖၚထုတ္ျပခဲ့ေသာ နီကုိလပ္စ္ ကုိပါးနီးကပ္စ္ သည္လည္း ေလာကသားမ်ားအမွန္သိေရးအတြက္ အသက္ကုိစြန္႔ခဲ့ရ၏။ တုိ႔အတူ ေနသည္ ကမၻာထက္ၾကီး၏ဟု ေဖၚထုတ္တင္ျပခဲ့သူ ဘရူႏုိသည္လည္း စစ္မွန္ေသာ ပညာရပ္အတြက္ အသက္စြန္႔ခဲ့ရသူပင္တည္း။ ထုိသူတုိ႔၏စြန္႔လႊတ္မႈေၾကာင့္ပင္ ယေန႔လူသားမ်ားအမွန္ကုိသိခြင့္ရခဲ့ၾက၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေလာကၾကီးက သူတုိ႔ကုိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ အစဥ္ထာဝရေနရာေပးေလးစားခဲ့ၾက၏။ ေမတၱာစိတ္ စာနာစိတ္တုိ႔ျဖင့္သမုိင္းတင္ခဲ့ၾက၏။ သူတုိ႔၏စြန္႔လႊတ္မႈသည္ ေလာကအတြက္ အသိဥာဏ္တံခါးဖြင့္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ စြန္႔လႊတ္မႈေၾကာင့္ပင္ သူတုိ႔သည္ ထိပ္တန္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ မစြန္႔လႊတ္ဘဲ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ တုိက္ခုိက္ ခိုးဆုိးသူတုိ႔သည္လည္း ဘဝတြင္အခုိက္အတန္႔အားျဖင့္ ေအာင္ျမင္သည္ဟုဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း ( အစစ္မွန္ေအာင္ျမင္သည္မဟုတ္သည့္တုိင္ )သူတုိ႔၏သမုိင္းသည္ အစဥ္အျမဲ အမဲစက္စြန္း၏။ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲ၏။ ေလာကအတြက္ အရုပ္ဆုိးအက်ဥ္းတန္၏။ သူတုိ႔သည္ ေလာက၏အသိဥာဏ္တံခါးကုိပိတ္၏။ ကုိယ္က်င့္တရား ေထာက္တုိင္ကုိ ရုိက္ခ်ိဴးၾက၏။ အခြင့္အေရးအတြက္ဆုိလွ်င္ ဘနဖူး သုိက္တူးရဲၾကသည့္ ငမုိက္သားတုိ႔ပင္တည္း။  မိမိတုိ႔ ပိဋကတ္စာေပတြင္လည္း ယေသာဓရာသည္ေလာကအတြက္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ႏွင့္တူယွဥ္ကာစြန္႔လႊတ္ခဲ့၏။ ထုိ႔အတူ ရွင္သာရိပုတၱရာ ရွင္ေမာဂၢလာန္ စေသာ မေထရ္ျမတ္ၾကီးတုိ႔သည္လည္းစြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾက ျဖည့္ဆည္းခဲ့ၾက၏။ ထုိထုိစြန္႔လႊတ္ၾကသူမ်ား ပိဋကတ္စာေပတြင္ မ်ားစြာရွိပါ၏။ ဤသည္မွာ ထုိထုိစြန္႔ဝ့ံသူမ်ား  သစၥာႏွင့္ပညာကုိခ်စ္ၾကသူမ်ား၏စြန္႔လႊတ္မႈမ်ားစြာထဲမွ ထင္ရွားရာကုိေျပာျခင္းျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္အထင္ရွားဆုံး အမ်ားဆုံးႏွင့္ အျမင့္ျမတ္ဆုံး စြန္႔ဝ့ံသူကုိေျပာရလွ်င္ အမ်ားသိျပီးျဖစ္သည့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အႏႈိင္းမဲ့ေသာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရွင္ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္စြန္႔လႊတ္ျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ေဇာေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ ဥာဏ္ပညာၾကီးမားေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ အစစ္အမွန္ ျငိမ္းေအးေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။ သမုိင္း၏ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးမႈကုိလည္း ခံရ၏။ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၏ ေကာင္းက်ိဴးတုိ႔ကုိ ပိဋကတ္ေတာ္ဝယ္ မ်ားစြာလာရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ေလာကလူသားအမ်ားစုအေနျဖင့္ ပါရမီကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ စြန႔္လႊတ္ၾကလွ်င္ မိမိတုိ႔္ေမွ်ာ္မွန္း တမ္းတေသာ အရာမ်ားျပီးျပည့္စုံႏုိင္ပါ၏။ မိမိအတြက္သာမက ေလာကအတြက္လည္းျပီးျပည့္စုံႏုိင္ပါ၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ မိမိေရာ ေလာကပါ ႏွစ္ျဖာႏွစ္ဝ ျပီးျပည့္စုံေစရန္ က်င့္ႏုိင္ၾက စြန္႔ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္းကုိလည္း ဆုေတာင္းပါ၏။