နာယကအေျခခံဥပေဒ

“ ဆရာေတာ္ဘုရား ... နာယကဂုဏ္ ၆ ပါး၊ မိတ္ေဆြေကာင္းတို ့၏လကၡဏာမ်ား (သို ့) ဂုဏ္ပုဒ္ မ်ား၊ မင္းက်င့္တရား ၁၀ ပါး တို ့ကို လကၤာ အပါအ၀င္ သင့္သမွ်အက်ယ္ႏွင့္တကြ တပည့္ေတာ္ သိလို၊ မွတ္လိုပါသျဖင့္ တပည့္ေတာ္၏ အီးေမးျဖင့္ ရွင္းလင္းသင္ျပေပးပါရန္ လက္ဆယ္ျဖာဦးထက္မိုးလွ်က္ ရွစ္ခိုးကန္ေတာ့ ေတာင္းခံအပ္ပါတယ္ဘုရား။ ”

ဖင္လန္ႏုုိင္ငံ ကူအုုိပီအုိျမိဳ ႔ ဒကာၾကီးဦးေဇာ္ဝင္းမွ မိမိအားအထက္ပါအတုုိင္း ေဖ့စ္ဘုုတ္ေပၚမွ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းခံလာပါသည္။ “ အခြင့္သင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလုုိ ရွင္းျပေပးပါမည္ ဒကာၾကီး ” ဟုု မိမိက လက္ခံသည့္အေနျဖင့္ေဖ့စ္ဘုုတ္ေပၚမွပင္ အေၾကာင္းျပန္ထားခဲ့သည္။ မိမိသည္ သင္ယူေလ့လာစရာႏွင့္အျခားဖတ္မွတ္စရာမ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ဤကဲ့သုုိ႔ ဒကာ/ဒကာမမ်ားက

သိလုုိေရးျဖင့္ေမးျမန္းလာေသာအခ်က္မ်ားကုုိ ေမတၱာႏွလုုံးသြင္း၍လက္ခံေျဖဆုုိေပးျခင္းသည္လည္း ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအတြက္ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္ေသာအလုုပ္ပင္ျဖစ္သည္ကတေၾကာင္း၊ အမ်ားသူငါသိသင့္သိထုုိက္ေသာ ေမးခြန္းျဖစ္သည္လည္းတေၾကာင္းေၾကာင့္ကုုိယ္ပုိင္အလုုပ္ခ်ိန္

မ်ားမွ အခ်ိန္ကုုိအက်ိဴးရွိရွိဖဲ့ယူသုုံးစြဲကာ ေျဖဆုုိလုုိက္ပါသည္။

အထက္ပါအေမးတြင္ ၁။ နာယကဂုုဏ္ေျခာက္ပါး၊ ၂။ မိတ္ေဆြေကာင္းတုုိ႔၏ လကၡဏာမ်ား (သုုိ႔) ဂုုဏ္ပုုဒ္မ်ား၊ ၃။ မင္းက်င့္တရား (၁၀) ပါး ဟူ၍ သိလုုိေသာအခ်က္ သုုံးခ်က္ပါဝင္ပါသည္။ အဆုုိပါ သုုံးခ်က္စလုုံးသည္ အဓိပၺါယ္ရွိရွိ အႏွစ္သာရျပည့္ဝစြာျဖင့္ရွင္သန္လုုိေသာလူသားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သိသင့္သိထုုိက္ေသာ အေရးၾကီးသည့္ဘဝစည္းကမ္းနည္းလမ္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သက္ဆုုိင္ရာဘဝအသီးသီးအတြက္ လမ္းညႊန္တရားဟုုလည္း ဆုုိႏုုိင္သည္။ နာယကျဖစ္သူမွာ နာယကတုုိ႔လုုိက္နာရမည့္စည္းကမ္းမ်ား က်င့္ထုုံးမ်ားကုုိသိဖုုိ႔လုုိအပ္သလုုိ လူမႈအေပါင္းအသင္းႏွင့္

ကင္းကြာ၍ မရႏုုိင္ေသာလူသားတစ္ဦးအေနျဖင့္လည္း မိတ္ေဆြေကာင္းႏွင့္မိတ္ေဆြယုုတ္တုုိ႔၏ သေဘာလကၡဏာမ်ားကုုိ ကြဲျပားစြာနားလည္ထားဖုုိ႔လိုုအပ္လွသည္။ မင္းျဖစ္သူသည္လည္း မင္းႏွင့္ဆုုိင္ေသာ က်င့္ဝတ္မ်ားကုုိ သိဖုုိ႔ႏွင့္အမွန္တကယ္လုုိက္နာဖုုိ႔အေရးၾကီးေၾကာင္းမွာ ေျပာျပစရာမလုုိေအာင္ပင္ထင္ရွားလွသည္။  အခ်က္ပါသိလုုိေသာအေၾကာင္းအရာသုုံးမ်ိဴးတြင္ နာယကဂုုဏ္ေျခာက္ပါးကုုိ ဦးစြာေျဖဆုုိပါမည္။

"နာယကဂုုဏ္ေျခာက္ပါး"

ခမာ ဇာဂရိ ယု႒ာနံ၊ သံဝိဘာေဂါ ဒယိကၡဏာ။

နာယကႆ ဂုဏာဧေတ၊ ဣစ ၦိတဗၺာ သတံ ဂုုဏာ။

( ေလာကနီတိ ဂါထာနံပါတ္ ၁၁၉ )

အဓိပၺါယ္မွာ ၁။ သည္းခံျခင္း၊ ၂။ ႏုုိးၾကားျခင္း၊ ၃။ လုုံ႔လဝီရိယရွိျခင္း၊ ၄။ ခြဲေဝေပးကမ္းျခင္း၊ ၅။ သနားၾကင္နာျခင္း၊ ၆။ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိျခင္း တုုိ႔သည္ 
အဖြဲ ႔အစည္း၏အၾကီးအကဲျဖစ္သူ မိဘျဖစ္သူႏွင့္အစုုိးရလုုပ္သူတုုိ႔၏ ဂုုဏ္ေက်းဇူးမ်ားျဖစ္သည္။ ရွိထား သိထား က်င့္သုုံးရမည့္ စည္းကမ္းႏွင့္ နည္းလမ္းတုုိ႔ျဖစ္သည္။ သူေတာ္ေကာင္းတုုိ႔ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုုိးေသာ စည္းကမ္းနည္းလမ္းမ်ားျဖစ္သည္ ဟုုဆုုိလုုိပါသည္။

အနည္းငယ္ခ်ဲ ႔ပါမည္။ ဤေနရာ၌ နံပါတ္ ၁။ ခမာ၊ သည္းခံျခင္းဟူသည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ခႏ ၱီဝါဒီရွင္ရေသ့အား   ကလာဗုုမင္းက ၾကမ္းတမ္းရုုိင္းျပစြာေျပာဆုုိ ရုုိက္ႏွက္ညွင္းဆဲျပီးလွ်င္ လက္ျဖတ္ ေျခေထာက္ျဖတ္ ႏွာေခါင္းျဖတ္ နားရြက္ျဖတ္ ေခါင္းျဖတ္ျခင္းခံရသည္ကုုိ ရွင္ရေသ့မွ ဘာမွ်မခုခံ မတုုန္႔ျပန္ဘဲ ေသသည္အထိ သည္းခံသြားသည့္ သည္းခံျခင္းမ်ိဴးကုုိမဆုုိလုုိပါ။ ထုုိကဲ့သုုိ႔ ေသာ သည္းခံျခင္းမ်ိဴးသည္ ခႏ ၱီပါရမီကုုိ ျဖည့္ဆည္းေတာ္မူေသာ ဘုုရားအေလာင္းေတာ္တုုိ႔၏ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရရွိေရး က်င့္စဥ္ လမ္းစဥ္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။

ဤေနရာ၌ “ဆုုိလုုိေသာသည္းခံျခင္းဟူသည္ မိသားတစုု သုုိ႔မဟုုတ္
 အဖြဲ ႔အစည္းတစ္ခုုခုု သုုိ႔မဟုုတ္ ႏုုိင္ငံတႏုုိင္ငံကုုိဦးေဆာင္ရသည့္အခါ လက္ေလာက္ငယ္သားမ်ား၏အထင္အျမင္လြဲမွားမႈေၾကာင္႔

ျဖစ္ေစ သုုိ႔မဟုုတ္ ျပိဳင္ဘက္မ်ား၏ မလုုိလားမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ေဝဘန္ပုုတ္ခတ္ေျပာဆုုိသံမ်ားကုုိ သည္းခံရမည္။ ဟုုတ္လွ်င္ဟုုတ္မွန္သည့္အတုုိင္းဝန္ခံရမည္။ မဟုုတ္လွ်င္ မဟုုတ္သည့္အတုုိင္း တရားမွ်တေသာဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ တည္ျငိမ္စြာရွင္းလင္းေျပာၾကားရမည္၊ မွန္ကန္စြာသတင္းထုုတ္ျပန္ေပးရမည္ ” ဟုုဆုုိလုုိပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ပုုထုုဇဥ္တုုိ႔၏ဥာဥ္အရ အၾကီးအကဲျဖစ္လာလွွ်င္ “ ငါက ဥကၠ႒ပဲ အတြင္းေရးမႈးပဲ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ပဲ သမၼတပဲ ” ဟုု မသိစိတ္တြင္ မထင္မရွားျဖစ္ေစ၊ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္ေစ အတၱမာနစိတ္ကား ဝင္ေရာက္လာတတ္စျမဲျဖစ္သည္။ ထုုိအတၱစိတ္ကေလးကား ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ရင္တြင္းသႏ ၱာန္ဝယ္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ႔သည့္အဆင့္မွ ခုုိင္မာျပင္းထန္ေသာအဆင့္သုုိ႔ေရာက္ရွိလာတတ္သည္။ 
အခ်ိဳ ႔ကလည္း ႏူးည့ံစြာရက္စက္တတ္သည့္အေျခအေနသုုိ႔ေရာက္ရွိလာတတ္သည္။ 
မည္သုုိ႔ဆုုိေစ အသိဥာဏ္သာေရွ ႔သြားမျပဳ ဦးမစီးပါက ထုုိျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းရက္စက္တတ္ေသာအဆင့္သုုိ႔

အလြယ္တကူပင္ေရာက္ရွိတတ္ေလသည္။

အဆုုိပါ အဆင့္သုုိ႔ေရာက္ရွိလာေသာအတၱကုုိ ထိန္းသိမ္းဖုုိ႔အေရးမွာ မုန္ယုုိေသာဆင္တေကာင္ပမာ ထိန္းသိမ္းရခက္ေပမည္။ ထုုိအခါ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား၏ က်ိဴးေၾကာင္းတင္ျပခ်က္မ်ားကုုိလည္း အေလးမထား ဂရုုမစုုိက္ဘဲ “ ငါေျပာသည္သာအမွန္၊ ငါေတြးသည္သာအဟုုတ္၊ ငါလုုပ္သည္သာ ေကာင္းက်ိဴးရွိတယ္ ” ဟုု ေမွာက္မွားစြာျမင့္တက္လာေသာအတၱဘဝင္စိတ္ျဖင့္ အမ်ားတကာကုုိ

ႏွိပ္စက္မိေတာ့သည္။ ထုုိသုုိ႔ အတၱၾကီး၍ သည္းခံျခင္းကင္းလာေသာအခါ ေဒါသအေလ်ာက္ျပဳမူေဆာက္ရြက္ေတာ့သည္။ ေဒါသစိတ္ျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖၚေတာ့သည္။ အပ္/မအပ္၊ ရာ/မရာ၊ သင့္/မသင့္ကုုိမခ်င့္ခ်ိန္ေတာ့။ လက္ေအာက္ငယ္သားအမ်ား၏ ဆႏၵကုုိမေလးစားေတာ့။ ထုုိသုုိ႔ဆင္ျခင္ဥာဏ္ကင္းမဲ့စြာ ငယ္သားမ်ား၏ဆႏၵကုုိလည္းမေလးစားေတာ့ဘဲ ေဒါသအလုုိက်ေဆာင္ရြက္သည္ကုုိ
 ေဒါသာဂတိဟုုေခၚဆုုိသည္။ ေဒါသေရွ ႔သြားျပဳ၍ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။

ထုုိ႔ျပင္ သည္းခံစိတ္ကင္းေသာအၾကီးအကဲသည္ အမွားအမွန္ႏွင့္ေကာင္းက်ိဴးရွိျခင္း မရွိျခင္းကုုိ အေလးမထားေတာ့ဘဲ သူ၏ပုုဂၢလိကဆႏၵအေလ်ာက္ ေဆာက္ရြက္ေတာ့သည္။ သူ၏ဆႏၵသည္ မူဝါဒျဖစ္လာသည္၊ ပန္းတုုိင္ျဖစ္လာသည္၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ျဖစ္လာသည္၊ ျဖတ္ထုုံးျဖစ္လာသည္၊ သူတဦးတည္း၏ပုဂၢလိကဆႏၵကုုိ တရားဥပေဒဆုုိေသာနာမည္ျဖင့္ ကင္ပြန္းတပ္ကာ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းလာသည္အထိပင္ ဆႏၵနယ္နမိတ္ေက်ာ္လြန္လာသည္။ ဤသည္ကုုိ ဆႏၵာဂတိဟုုေခၚသည္။

၎ေနာက္ ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် သူ၏ဦးေဆာင္မႈအမွားမ်ားႏွင့္သူ၏က်ဴးလြန္မႈမ်ား

အတြက္ တရားခံျဖစ္မွာကုုိေၾကာက္လာသည္။ သူကုုိယ္တုုိင္၏အမွားမ်ားအတြက္ တာဝန္မခံရဲျဖစ္လာသည္။ တာဝန္ယူလုုပ္ခဲ့စဥ္က သည္းခံျခင္းကင္းမဲ့စြာ အတၱစိတ္မ်ား၊ ေဒါသာဂတိမ်ား၊ ဆႏၵာဂတိမ်ားတုုိ႔ႏွင့္လြဲမွားစြာေဆာင္ရြက္ခဲ့မႈမ်ားအတြက္ တာဝန္ခံခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ ေခါင္းေရွာင္ခ်င္လာသည္၊ တာဝန္ခံရမွာကုုိေၾကာက္လာသည္။ တာဝန္ယူျခင္းႏွင့္တာဝန္ခံျခင္း (Responsibility and accountability) တုုိ႔ ေရွ ႔ေနာက္မညီျဖစ္လာသည္။ ထုုိအခါ မမွ်တေသာ မတရားေသာနည္းလမ္းမ်ားကုုိ ကၾကိဴးကုုန္ေအာင္မ်ိဴးစုုံသုုံး၍ သူ႔ကုုိယ္သူကာကြယ္ေတာ့သည္။ ယုုတၱိမတန္ေသာဆင္ေျခမ်ား၊ ခုုိင္မာမႈမရွိေသာအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္လွည့္စားဖုုိ႔ၾကိဴးစားလာ

ေတာ့သည္။ တဖက္သားကုုိ အျပစ္ပုုံခ်လာသည္။ ဤသုုိ႔ တာဝန္ခံရမည္ကုုိေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ သုုိ႔မဟုုတ္ တရားခံျဖစ္ကာျပစ္ဒဏ္ခံရမည္ကုုိေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ သုုိ႔မဟုုတ္ အထက္ႏွင့္ေအာက္စသည္တုုိ႔မွ ဖိအားမ်ားကုုိေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ အမွန္ကုုိေက်ာခုုိင္းကာ လြဲလြဲမွားမွားေဆာင္ရြက္သည္ကုုိ ဘယာဂတိဟုုေခၚသည္။ (ဆက္ပါဦးမည္)