ေလးစားပါတယ္

 ၁၉ ၆၂ ခုုႏွစ္ကတည္းက 

ယေန႔အထိအာဏာရွင္စစ္အစုုိးရကနည္းမ်ိဴးစုုံခ်ိဴးႏွိမ္ခဲ့ေသာ္လည္း

က်ိဴးပဲ့မသြားခဲ့ၾကဘဲ ထက္ျမက္ေတာက္ေျပာင္လာခဲ့ၾကသူမ်ားကုုိအ့ံၾသေလးစားမိတယ္။

*~*~*~*~*~*~*~*

ေဝဖန္ပါ သုုိ႔ေသာ္ ဓမၼသေဘာေဆာင္ပါေစ

ဘုုရား တရား သံဃာ မိဘ ဆရာ အနေႏ ၱာအနႏ ၱငါးပါးကုုိေဝဖန္ေကာင္းတယ္။

 ေဝဖန္ခြင့္ရွိတယ္။ ေဝဖန္တာဟာ ရွိသင့္ျဖစ္သင့္တဲ့အလုုပ္တခုုပါ။

 သုုိ႔ေသာ္ 

အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာ၊ အျပစ္ျမင္ျပီးအျပစ္တင္တဲ့သေဘာမ်ိဴးနဲ႔ေတာ့ 

မေဝဖန္သင့္ဘူး။ မေဝဖန္ေကာင္းဘူး။

 ေနာက္ျပီးေတာ့ စည္းဝါးလြတ္ေဝဖန္မႈ (Blind or unreasonable critique) မ်ိဴးလည္း 

မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အေၾကာင္းက ဒီလုုိေဝဖန္မႈေတြဟာအပ်က္သေဘာ၊ အဖ်က္သေဘာကုုိသာေဆာင္ႏုုိင္တာေၾကာင့္ပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ေဝဖန္သူဟာ 

၁။ ၾကမ္းတမ္းရုုိင္းျပေမာက္မာသူ မျဖစ္လွ်င္

၂။ အျပဳသေဘာကုုိသာေဆာင္လုုိျပီး စိတ္ထားလိမၼာေျပျပစ္သူျဖစ္လွ်င္

၃။ ဟုုတ္ မဟုုတ္၊ အပ္ မအပ္၊ ရာ မရာ၊ သင့္ မသင့္ကုုိ ကြဲကြဲျပားျပား

သိျမင္နားလည္သူျဖစ္လွ်င္ (ဌာနာဌာနေကာသလႅဥာဏ္ရွိသူျဖစ္လွ်င္)

 ဆုုိတဲ့ ဒီ “လွ်င္ ” သုုံးခ်က္ျပည့္စုုံလွ်င္ သူဟာေဝဖန္ႏုုိင္တယ္။

 ေဝဖန္သင့္တယ္။ ေဝဖန္ခြင့္ရွိသူျဖစ္တယ္။

 ေဝဖန္ႏုုိင္တဲ့အရည္အေသြးျပည့္စုုံသူျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုုိပုဂၢိဳလ္ကေဝဖန္လွ်င္ အမ်ားအတြက္အျပဳသေဘာအေကာင္းသေဘာကုုိေဖၚေဆာင္ေပးႏုုိင္တယ္။ တရားမွ်တလြတ္လပ္ျခင္းေတြျဖစ္ႏုုိင္တယ္။

ဒီမုုိကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရးဆုုိတဲ့ဆုုိင္းဘုုတ္ကုုိခ်ိတ္ဆြဲျပီးေတာ့ 

ကုုိယ္နဲ႔အၾကိဳက္ခ်င္းမတုုိက္ဆုုိင္တုုိင္း အယူဆခ်င္းမတူတုုိင္း 

အလုုိမက်တုုိင္းစည္းလြတ္ဝါးလြတ္ ပရမ္းပတာေျပာဆုုိတတ္တဲ့အက်င့္ဟာ

 ေဝဖန္ေရးမဟုုတ္ေတာ့ဘူး။ မလုုိသူကုုိထုုိးႏွက္ပုုတ္ခတ္မႈျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ေထရဝါဒဗုုဒၶဓမၼ၏သင္ၾကားခ်က္မွ ကင္းကြာသြားေတာ့တယ္။

 အဲဒီလုုိကင္းကြာသြားလွ်င္

 မလုုိခ်င္တဲ့ ခါးသီးတဲ့ဆုုိးက်ိဴးေတြ ေတြ႔ၾကံဳၾကရမွာေတာ့ ဧကန္ပါပဲ။

 *~*~*~*~*~*~*~*

အနာဂတ္မွာ

ႏုုိင္ငံေရးမွာ သက္ဦးဆံပုုိင္အာဏာရွင္အယူအဆေတြပ်က္သုုဥ္းျပီး

 ျပည္သူသာလွ်င္ပဓာနျဖစ္လာသလုုိ

 အနာဂတ္ကာလရဲ့ဘာသာေရးမွာ

 တစ္ဦးတည္းပုုိင္ျဖစ္တဲ့အာဏာရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္ဘာသာေရးဟာက်ဆုုံးျပီး လူသားေတြကုုိယ္တုုိင္က်င့္သုုံးျပီးျပ႒ာန္းဆုုံးျဖတ္ဖုု႔ိအခြင့္အေရးရွိတဲ့ လူသားပဓာနဘာသာတရားဟာၾကီးစုုိးလာမယ္။

*~*~*~*~*~*~*~*

ျပည္သူ႔ေပၚလစီ (၂၀၁၅)

၁။ ျပည္သူအတြက္ စိတ္ထားလဲေျဖာင့္မတ္တဲ့သူ

 ၂။ ျပည္သူအတြက္ အသိဥာဏ္ပညာအားလဲၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့သူ

၃။ ျပည္သူအတြက္ ေဆာင္ရြက္လုုပ္ကုုိင္ရဲတဲ့သတၱိလဲရွိတဲ့သူ

၄။ ျပည္သူအတြက္ စည္းရုုံးေရးအားလဲေကာင္းတဲ့သူ

၅။ ျပည္သူအတြက္ စြန္႔လႊတ္ရဲတဲ့သူ

၆။ ျပည္သူအတြက္ လုုိအပ္ေနတဲ့အေျပာင္းအလဲကိုု စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္တဲ့သူ…။

*~*~*~*~*~*~*~*

ေက်နပ္တယ္

ငါစားခဲ့ရတဲ့ဆြမ္းတလုုပ္

ဘယ္သူ႔ကုုိမွ အပုုပ္မခ်ဘဲ

အလုုပ္တကယ္လုုပ္ရင္းရခဲ့တယ္။

ငါသင္ခဲ့ရတဲ့ပညာ

ဘယ္လုုိအဆင္တန္ဆာကုုိမွမသုုံးဘဲ….

ဘယ္သူ႔အရွိန္အဝါကုုိမွမယူဘဲ

ငါကုုိယ္တုုိင္ ထုုိးေဖါက္

မီးေတာက္မတတ္ ေလ့လာၾကိဳးစားရင္း

ဆင္းရဲျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။

ငါလုုပ္ခဲ့တဲ့အလုုပ္

ပုုဂၢိဳလ္ေရးကုုိမၾကည့္ဘဲ

အဟုုတ္ကုုိအဟုုတ္ပဲျဖစ္ေအာင္

အမွန္ကုုိအမွန္ပဲျဖစ္ေအာင္

လုုပ္ငန္းေဘာင္ကုုိပဲၾကည့္ခဲ့တယ္။

ငါေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ခရီးၾကမ္း

ရုုပ္ဝတၳဳေတြႏြမ္းပါးခဲ့ေပမယ့္

စိတ္စြမ္းအားကလန္းဆန္းခ့ဲတယ္။

ငါစြဲကုုိင္ခဲ့တဲ့ရပ္တည္ခ်က္

တဖက္အျမင္မတူသူေတြကေျပာတယ္ “ေခါင္းမာတယ္” တဲ့

ငါျပန္ေျပာလုုိက္တယ္

“လူမႈ ့အဖြဲ ႔အစည္းၾကားမွာ

ပါးပါးေလးမလွီးခ်င္တဲ့ငါ့အတြက္

တသက္တာေပၚလစီအျဖစ္

လူသားအစစ္ရဲ့မူဝါဒ

သူမ်ားကုုိမထိခုုိက္တဲ့

Right and strong attitude ကုုိသုုံးတာပါ” လုု႔ိ။

ငါရခဲ့တဲ့လာဘ္လာဘ

ဘယ္သူ႔ကုုိမွ ဟန္ေရးမျပဘဲ

မွန္ကန္တဲ့သဒၶါတရားနဲ႔

ေျမွာက္စားတဲ့ေစတနာရွင္ကုုိသာ

ႏွစ္ျခိဳက္စြာၾကိဴဆုုိခဲ့တယ္။

ခုုေတာ့

ငါစုုိက္ပ်ိဳးခ်င္တဲ့ပန္း

ငါတည္ေထာင္ခ်င္တဲ့ဥယ်ာဥ္

ငါတည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့ျမိဳ ႔

ငါေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္တဲ့ဘဝ

ငါတမ္းတခဲ့တဲ့အိပ္မက္

လက္ေတြ ႔ဘဝနဲ႔နီးျပီမုုိ႔

တီးတုုိးေလး ျပံဳးမိ

ပီတိဥဒါန္းထြက္က်လာေတာ့…

“ ေက်နပ္တယ္..ငါေက်နပ္တယ္ ” တဲ့။ 

*~*~*~*~*~*~*~* 

ဘယ္ႏုုိင္ငံျဖစ္မလဲ

ေထရဝါဒဗုုဒၶဘာသာႏုုိင္ငံရယ္လုုိ႔ 

ဂုုဏ္ယူႏုုိင္ေလာက္စြာထိပ္တန္းအဆင့္ထိနာမည္ၾကီးသေလာက္

 အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမွာလဲ အလႊာစုုံနယ္ပယ္စုုံမွာ

ထိပ္တန္းေရာက္ေနတဲ့ ႏုုိင္ငံတႏုုိင္ငံဤကမၻာေပၚမွာရွိေနတယ္။

*~*~*~*~*~*~*~*

မယုုံၾကည္လုုိ႔

သူတပါးအေပၚမွာ 

ဣႆာနဲ႔မစ ၦရိယဆုုိတဲ့မနာလုုိျခင္းနဲ႔ဝန္တုုိျခင္းတုုိ႔ျဖစ္တာဟာ

 ကိုုယ့္ကုုိယ္ကုုိမယုုံၾကည္လုုိ႔ပါပဲ။

*~*~*~*~*~*~*~*

ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ ဒါေတြပါ

ႏုုိင္ငံတႏုုိင္ငံဆင္းရဲျခင္းရဲ့ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ 

၁။သဘာဝသယံဇာတေပါမ်ားျခင္း 

၂။ ပညာမတတ္ျခင္း

၃။ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနျခင္းနဲ႔

၄။ အိမ္နီးနားခ်င္းႏုုိင္ငံမေကာင္းျခင္းဆုုိတဲ့ 

အခ်က္ေလးခ်က္ပါဝင္ေၾကာင္း စာေရးဆရာမ “ဂ်ဴး” ေဟာေျပာတာကုုိ

 နားေထာင္ဖူးပါတယ္။ 

(အက်ယ္ရွင္းလင္းခ်က္ကုုိသိလုုိပါက ဆရာမေဟာေျပာခ်က္ကုုိ နားေထာင္ၾကပါကုုန္)

ဒီေဟာေျပာခ်က္ကုုိနားေထာင္ျပီးေနာက္ ရဟန္းတပါးအေနနဲ႔နားလည္မိသလုုိဆက္လက္စဥ္းစားမိတာက……..

 

သာသနာေတာ္ညိွဴးႏြမ္းျခင္းရဲ့ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ

၁။ ဆင္ျခင္တုုံတရားအသိပညာကင္းမဲ့စြာအရမ္းယုုံမ်က္ကန္းယုုံ ယုုံၾကည္တတ္တဲ့ 
“သဒၶါ” ဆုုိတဲ့သယံဇာတေပါမ်ားျခင္း

၂။ ေထရဝါဒမူရင္းပိဋကတ္စာေပကုုိအမွန္တကယ္မတတ္/မသိ/နားမလည္ျခင္း (ပိဋကတ္ပညာမတတ္ျခင္း) 

၃။ ဗုဒၶဘာသာဝင္အခ်င္းခ်င္းႏွင့္ရဟန္းသံဃာအခ်င္းခ်င္းတုုိ႔ အမႈအခင္း/ျပႆနာမ်ားထူထပ္စြာျဖစ္ပြါးေနျခင္း

၄။ အိမ္နီးနားခ်င္းဘာသာတရားမ်ားမေကာင္းျခင္း ဆုုိတဲ့အခ်က္ေလးခ်က္ပါဝင္တယ္လုုိ႔ အၾကမ္းဖ်င္းသုုံးသပ္မိပါတယ္။ 

(အက်ယ္ရွင္းလင္းခ်က္ကုုိ သိလုုိပါက တရားပြဲမ်ားပင့္ဖိတ္ၾကပါကုုန္…… :) :) :) )

*~*~*~*~*~*~*~*

အခက္ခဲဆုုံးအလုုပ္

 

ယဥ္ေက်းလိမၼာျပီးထက္ျမက္သူျဖစ္ေအာင္ 

ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိဆုုံးမရျခင္းသည္ အခက္ခဲဆုုံးအလုုပ္မ်ားထဲမွ 

ပုုိ၍အခက္ခဲဆုုံးျဖစ္သည္။

*~*~*~*~*~*~*~*

ကုုိယ္တုုိင္ေဖၚျပတာပါ

အၾကိဳက္ခ်င္းမတူသျဖင့္

 ရန္မူေသာစကား ပ်က္ရယ္ျပဳေသာစကား
 ၾကမ္းတမ္းေသာစကားကုုိဆုုိျခင္းသည္
 မိမိ၏ယဥ္ေက်းမႈအတုုိင္းအတာကုုိ
ကုုိယ္ပုုိင္မီဒီယာမွကုုိယ္တုုိင္ေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္။

*~*~*~*~*~*~*~*

သတိနဲ႔ပညာသည္သာ

ပညာေရး၊တရားဥပေဒစုုိးမုုိးေရး စီးပြါးေရးနဲ႔ ႏုုိင္ငံေရးစတဲ့အေရးၾကီးတဲ့

လူမႈအဖြဲ ႔အစည္းတည္ေဆာက္မႈစနစ္ေတြ မခိုုင္မာ မတည္ျငိမ္ေသးတဲ့ 

အဖြဲ ႔အစည္းနဲ႔ႏုုိင္ငံေတြမွာ “ေျမနိမ့္ရာ လွံစုုိက္” ၾကတဲ့ၾကီးႏုုိင္ငယ္ညွင္းလုုပ္သူေတြ၊

 ျပႆနာမီးပြါးေလးကုုိ ျပႆနာမီးေတာက္ၾကီးျဖစ္လာေအာင္

 “ေျမြပူရာ ကင္းေမွာက္” လုုပ္ၾကသူေတြ၊ အရာရာဝယ္အင္အားခ်ည့္နဲ႔ကာ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ေသာတုုိင္းျပည္ကုုိ 
ဂုုိးသြင္းဟန္အေပးအယူကစားျပ၍ မသိလြဲမွားစြာကုုိယ့္ဂုုိးကုုိယ္ျပန္သြင္းေနကာ

 Own Goal သူရဲေကာင္းေတြအျဖစ္ဂုုဏ္ယူဝင့္ၾကြားေနသူေတြ 

ရွိတတ္ၾကတာဟာ ႏုုိင္ငံတုုိင္းျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျဖစ္ရုုိးျဖစ္စဥ္ေတြပါ။

 အေကာင္းဆုုံးနည္းလမ္းကေတာ့

 ျမတ္ဗုုဒၶေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ သတိနဲ႔ပညာကုုိလူမႈနယ္ပယ္မွာ 

လက္ေတြ႔က်က်အသုုံးခ်ျပီးေက်ာ္လႊားၾကဖုုိ႔သာ လက္ေတြ႔အက်ဆုုံးနဲ႔ပဓာနအက်ဆုုံးပါ။

*~*~*~*~*~*~*~*

အဆင္တန္ဆာ

ပညာစြမ္းရည္နွင့္စိတ္ဓာတ္စြမ္းရည္တုုိ႔ျဖဴစင္စြာထက္ျမက္ျမင့္မားသူအတြက္ အတုုိက္အခံဆုုိတာအေတာက္ပဆုုံးႏွင့္အလွပဆုုံးအဆင္တန္ဆာပါပဲ။

*~*~*~*~*~*~*~*
 

တုုိ႔တာဝန္

 ျမတ္ဗုုဒၶသည္ ေဝဒေခတ္တြင္ပြင့္ထြန္းေတာ္မူခဲ့ျပီး

 ေဝဒေခတ္ကုုိသစၥာေခတ္ျဖစ္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

 ေဝဒဥာဏ္မွသစၥဥာဏ္ဆုုိက္ေအာင္ အလင္းေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ 

နိဗၺာန္ႏုုိင္ငံေတာ္ၾကီးကုုိ ရွင္းလင္းထုုတ္ေဖၚေပးခဲ့သည္။ ဓမၼအေဝးေျပးလမ္းမၾကီးမ်ားကုုိ စၾကာဝဠာအႏွ႔ံေဖာက္လုုပ္ေပးခဲ့သည္။ ပါရမီသေဘာၤၾကီးမ်ားတည္ေဆာက္ေပးခဲ့သည္။ အမ်ိဴးမ်ိဴးေသာစ်န္အဘိဥာဏ္ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားတီထြင္တပ္ဆင္ေပးခဲ့သည္။ အဆုုိပါယာဥ္မ်ားကုုိလူသားတုုိင္းထာဝရအသုုံးျပဳႏုုိင္ရန္

 ေမတၱာ ကရုုဏာ မုုဒိတာ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ပညာစေသာ စက္သုုံးဆီမ်ိဴးစုုံကုုိ တူးေဖၚထုုတ္လုုပ္ေပးခဲ့သည္။ မဂ္ဖုုိလ္ဥာဏအာဟာရကုုိတုုိက္ေကြ်းခဲ့သည္။ အဆင္သင့္စားသုုံးႏုုိင္ရန္ပိဋကတ္ဟင္းလ်ာမ်ားကုုိခ်က္ျပဳတ္ေပးခဲ့သည္။

ပူေလာင္ေနၾကရေသာေန႔စဥ္လူမႈဘဝမွလြတ္ေျမာက္၍ေအးခ်မ္းသက္သာစြာေနႏုုိင္ရန္ ကမၼ႒ာန္းေလးဆယ္အဲယားကြန္းကုုိတပ္ဆင္ေပးခဲ့သည္။ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး တရားဥပေဒစုုိးမုုိးေရးႏွင့္လူ႔အခြင့္အေရးျပႆနာမ်ား 

အျမစ္ျပတ္သည္အထိေျပလည္သြားေစရန္ ကုုသလကမၼပထတရားဆယ္ပါး ဥပေဒသကုုိထုုတ္ျပန္ေပးခဲ့သည္။

 ေခတ္အဆက္ဆက္ ကမ ၻာအဆက္ဆက္ ပညာဥာဏ္ရွိသူမွန္သမွ်

အမွားႏွင့္အမွန္ကုိလြတ္လပ္စြာတုုိင္းတာဆုုံးျဖတ္ႏုုိင္ရန္ မဂၢင္ရွစ္ပါးဓမၼေပတံကုုိခ်ီးျမွင့္ခဲ့သည္။ 

မည္သည့္ပုုဂၢိဳလ္တဦးတေယာက္၏ႏႈတ္ဖ်ားတြင္မွ မိမိ၏ဘဝကုုိမနစ္ျမဳတ္ေစဘဲ ကုုိယ္ပုုိင္အရည္အခ်င္းျဖင့္ကုုိယ္တုုိင္ဆုုံးျဖတ္ကာဘဝခရီးကုုိခ်ီတက္ႏုုိင္ရန္

 ကာလာမသုုတ္နည္းစနစ္မွတ္ေက်ာက္ကုုိသင္ၾကားေပးခဲ့သည္။

ဘဝ၏ျပႆနာမ်ား အခက္အခဲမ်ားႏွင့္၎တုုိ႔၏ရင္းျမစ္အေၾကာင္းတရားမ်ား၊ ဘဝ၏ေအးခ်မ္းရာလြတ္ေျမာက္ရာပန္းတုုိင္ႏွင့္ထုုိပန္းတုိင္သုုိ႔ေရာက္ရွိေစရန္နည္းပညာမ်ားကုုိ ရွာေဖြေဖၚထုုတ္ေပးခဲ့သည္။ အဘိဓမၼာတရားသိပၺံပညာမ်ားကုုိလက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ အုုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္အုုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားအသီးသီးတုုိ႔ ညြတ္ညြတ္မွ်တ၍

တုုိင္းျပည္ဖြံ ႔ျဖိဴးတုုိးတက္ေအးခ်မ္းေစရန္မင္းက်င့္တရား ဥပေဒသကုုိထုုတ္ျပန္ေပးခဲ့သည္။ 

လင္ႏွင့္မယား မိဘႏွင့္သားသမီး ဆရာႏွင့္တပည့္ မိမိႏွင့္မိတ္ေဆြတုုိ႔အၾကား ေႏြးေႏြးေထြးေထြးထာဝရလက္တြဲသြားေစႏုုိင္ေသာ

 မိသားစုုဆက္ဆံေရး ဆရာတပည့္ဆက္ဆံေရး လူမႈဆက္ဆံေရး

နည္းဥပေဒမ်ားကုုိေရးဆြဲေပးခဲ့သည္။

 ျဗာဟၼာျဖစ္လုုိသူကုုိ ျဗာဟၼာျဖစ္နည္း၊ သိၾကားမင္းျဖစ္လုုိသူကုုိသိၾကားမင္းျဖစ္နည္း ဘုုရင္ျဖစ္လုုိသူကုုိဘုုရင္ျဖစ္နည္း ဘုုရားျဖစ္လုုိသူကုုိဘုုရားျဖစ္နည္း အဂၢသာဝကျဖစ္လုုိသူကုုိအဂၢသာဝကျဖစ္နည္း သူေဌးျဖစ္လုုိသူကုုိသူေဌးျဖစ္နည္း 

ပညာရွင္ျဖစ္လုုိသူကုုိပညာရွင္ျဖစ္နည္း စသည္ျဖင့္စသည္ျဖင့္

 ျဖစ္လုုိေသာရည္မွန္းခ်က္အသီးသီးအတြက္နည္းလမ္းအသြယ္သြယ္ကုုိ

သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။

ကုုန္ကုုန္ေျပာရလွ်င္ ဘုုရားျဖစ္သည္အထိ နည္းလမ္းမ်ားကုုိဖြင့္ခ်ေပးခဲ့သည္။လူ႔ဘဝသည္ဘုုရားျဖစ္သည္အထိ

 အျမင့္ဆုုံးဘဝကုုိေလွ်ာက္လွမ္းႏုုိင္ေၾကာင္းသင္ၾကားလွ်က္လူ႔တန္ဘုုိးကုုိ နားလည္ေစခဲ့သည္။ တနည္းဆုုိေသာ္ လူသားတေယာက္ရယူႏုုိင္ေသာ လူ႔အခြင့္အေရးသည္ သာမာန္လူသားတေယာက္အျဖစ္မွ်သာမဟုုတ္ဘဲ 

ဘုုရားျဖစ္သည္အထိရယူႏုုိင္ေၾကာင္း ပြင့္လင္းလြတ္လပ္စြာထုုတ္ေဖၚေပးခဲ့သည္။ ကုုိင္းဘာမ်ားက်န္ပါေသးသနည္း။ ယေန႔ေခတ္ ၂၁ ရာစုု၏ရာစုသစ္လူသားသည္ မိမိတုုိ႔ပုုိင္ဆုုိင္ထားေသာနည္းပညာမ်ား

 ကုုိယ္ပုုိင္အရည္အေသြးမ်ားတုုိ႔ႏွင့္အညီ 

မိမိတုုိ႔ျဖစ္လုုိေသာဘဝကုုိပုုံေဖၚႏုုိင္ရန္ေရြးခ်ယ္က်င့္သုုံးဖုုိ႔အေရးမွာ

 မိမိတုုိ႔တာဝန္သာျဖစ္ေတာ့သည္။

*~*~*~*~*~*~*~*