ဒုုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား (၂၆) စံျပအိမ္ေထာင္ေရးတရား

ပုုိ႔ခ်မႈမ်ားစတင္ေသာအခါ လင့္က်င့္ဝတ္ငါးပါးႏွင့္မယားက်င့္ဝတ္ငါးပါး ႏွစ္ရပ္ေပါင္း

ဆယ္ပါးကုုိ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ တခ်က္ခ်င္းေျပာျပလုုိက္သည္။ 

“ ဒီက်င့္ဝတ္ဆယ္ပါးဟာ မင္းတုုိ႔တသက္တာအတြက္ေန႔စဥ္ျဖည့္ဆည္းဖုုိ႔ တင္းက်ပ္မ်ားျပားေသာဥပေဒေတြျဖစ္တယ္လုုိ႔ မင္းတုုိ႔ေတြးထင္ေကာင္း

ထင္ဖြယ္ရာရွိတယ္၊ တကယ္ေတာ့ တူရာကုုိခ်ဳပ္လုုိက္ရင္ ငါးခ်က္္ပဲရွိပါတယ္” ။ 

အဲဒါေတြကေတာ့ 

၁။ Mutual understanding အျပန္အလွန္နားလည္မႈ

၂။ Mutual highly esteem အျပန္အလွန္ အမွန္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးမႈ

၃။ Mutual loyalty အျပန္အလွန္သစၥာရွိမႈ

၄။ Mutual belief အျပန္အလွန္ယုုံၾကည္မႈ

၅။ Mutual respect and valuation အျပန္အလွန္ေလးစား တန္ဖုုိးထားမႈဆုုိတဲ့ အခ်က္ငါးခ်က္ပဲျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္ငါးခ်က္ကုုိ လက္ေတြ႔က်က်က်င့္သုုံးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္စရာျဖစ္တဲ့စံျပအိမ္ေထာင္ေရးဘဝ၊ စံျပမိသားစုုျဖစ္လာႏုုိင္မွာျဖစ္တယ္။ မိမိကေျပာေဟာရင္းျဖင့္ ဤအခ်က္မ်ားကုုိဝႈိက္ဘုုတ္တြင္ေရးခ်ျပလုုိက္သည္။ သင္တန္းသားတုုိ႔ေလးေလးနက္နက္စိတ္ဝင္စားစြာေရးမွတ္ၾကသည္ကုုိေတြ႔ရသျဖင့္ ဝမ္းသာမိသည္။ ထုုိ႔ထက္အမွန္တကယ္လက္ေတြ႔က်ေအာင္က်င့္ၾကလွ်င္မူကား အားလုုံးအတြက္ ပုုိ၍ဝမ္းသာဖြယ္ရာပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

မိမိကပင္ဆက္လက္၍ “ေနာက္ျပီးေတာ့ ဒီငါးခ်က္ကုုိထပ္ျပီးခ်ဳပ္လုုိက္ရင္

Civilized and disciplinary heart ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ျပီးစည္းကမ္းျပည့္ဝ

ေသာႏွလုုံးသားရွိဖုုိ႔သာျဖစ္တယ္။ ဒီတခ်က္သာအဓိကျဖစ္တယ္။ 

ဒီအခ်က္ဟာ internal condition of mind between husband and wife ( ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္အၾကားကအတြင္းစိတ္အေျခအေန) ျဖစ္တယ္။ 

ဒီသင္ၾကားခ်က္ေတြဟာ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြအတြက္ တင္းက်ပ္တဲ့

အမိန္႔ေတြျဖစ္ႏုုိင္သလား သုုိ႔မဟုုတ္ ျပည္လည္အယူခံခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ တခ်က္လြတ္အမိန္႔ ဗီတုုိအာဏာျဖစ္သလား ” လုုိ႔ မိမိကေမးးခြန္းထုတ္လုုိက္သည္။ ထုုိသုုိ႔ေမးလုုိက္သည္အခါ 

အခ်ိဳ ႔က “ ဒီစည္းကမ္းေတြဟာ ျဖစ္သင့္ ရွိသင့္တဲ့စည္းကမ္းမ်ားျဖစ္တယ္” တဲ့။ 

အခ်ဳိ ႔က “ ငါတုုိ႔ေသေသခ်ာခ်ာ မစဥ္းစားမိေသးဘူး ” ဟုု တုုန္႔ျပန္ၾကသည္။

ထုုိစဥ္ မိမိကပင္ဆက္ဆက္၍ “ေအး ဟုုတ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမတ္ဗုုဒၶက

ဘယ္သူ႔ကုုိမွ ခက္ခဲေအာင္ နစ္နာသြားေအာင္တဖက္သတ္

အမိန္႔အာဏာသက္ေရာက္တဲ့ ဥပေဒမ်ိဴး ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ိဴးကုုိ မခ်မွတ္ခဲ့ဘူး။ တကယ္လုုိ႔ခ်မွတ္တယ္ဆုုိရင္ေတာင္ ေလာကအတြက္ ျငင္းခ်က္ထုုတ္မရေလာက္ေအာင္မရွိမျဖစ္လုုိအပ္တဲ့စဥ္းမ်ဥ္းျဖစ္လုုိ႔သာလွ်င္

ခ်မွတ္တာျဖစ္တယ္။ ဒီက်င့္ဝတ္ေတြဟာ မင္းတုုိ႔ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ အခက္ခဲေတြရွိလား၊ မင္းတုုိ႔ေန႔စဥ္ဘဝအတြက္ အဖုုအထစ္ေတြျဖစ္ေစသလား၊ အထူးသျဖင့္

လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ျငိစြန္းသလား” ဟုု မိမိကတဲ့တဲ့ပင္ေမးလုုိက္သည္။ 

ဤသုုိ႔ေမးသည့္အခါ “ငါတုုိ႔ယဥ္ေက်းမႈအသုုိင္းအဝန္းတြင္သာမဟုုတ္၊ 

တကမ ၻာလုုံးမွလူေတြအားလုုံးသိသင့္တဲ့တရားပါ” ဟုု အမ်ိဴးသားတေယာက္ကေထာက္ခံလာသည္။

ထုုိစဥ္ အမ်ိဴးသမီးတေယာက္မွ လက္ေထာင္ျပလာသည္။ ေမးခြန္းတခုုေမးပါရေစ

 ဟုုလည္းဆုုိလာသည္။ မိမိက အျပဳံးျဖင့္ၾကိဳဆုုိလုုိက္ရာ သူမက ဤသုုိ႔ေမးေလသည္။

 “တကယ္လုုိ႔ လူတေယာက္ဟာ ပထမဦးဆုုံးခ်စ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူရွိခဲ့မယ္။ 

တကယ္လဲခ်စ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ဘဝမွာအိမ္ေထာင္ျပဳရေတာ့ ဒုုတိယခ်စ္တဲ့သူနဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳလုုိက္တယ္။ ခ်စ္ဦးသူနဲ႔ျပန္လည္ဆုုံေတြ႔တဲ့အခါ သူနဲ႔အတူစားေသာက္ျဖစ္ၾကတယ္။ တြဲကျဖစ္ၾကတယ္။ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္ၾကတယ္။ 

ဒါဆုုိရင္ အိမ္ေထာင္ေရးစည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္ရာေရာက္သလား” တဲ့။ “ဘယ္အတုုိင္းအတာထိေရာက္ေအာင္ေပ်ာ္ၾကသလဲ” လုုိ႔ မိမိကျပန္ေမးလုုိက္ေတာ့ “ ခုုအရွင္ဘုရားကုုိေျပာလုုိက္တဲ့အထိပါပဲ။ ဒီေလာက္ပါပဲ” တဲ့။ 

သုုိ႔ႏွင့္မိမိက ဤသုုိ႔ေျပာျပလုိက္သည္။ “မင္းတုုိ႔ယဥ္ေက်းမႈမွာ 

ဘီယာအတူေသာက္ျပီးတြဲကတာ အတူတူစားေသာက္ၾကတာ

 ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာကုုိ စည္းကမ္းေဖါက္ဖ်က္မႈ ရုုိင္းျပမႈလုုိ႔ ယူဆထားတာမရွိဘူး။ 

အားလုုံးကလဲ လက္ခံထားတဲ့ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္တယ္။ နားလည္ေပးၾကတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ဒါဟာအိမ္ေထာင္ေရးစည္းကမ္းကုိေဖါက္ဖ်က္ရာ မေရာက္ပါဘူး၊ 

မင္းတုုိ႔ကုုိငါေျပာခဲ့တာပဲ။ ဒီစည္းမ်ဥ္းေတြဟာ လူမႈအဖြဲ ႔အစည္းၾကီးရဲ့ ေခတ္ကာလအေျပာင္းအလဲနဲ႔အညီက်င့္သုုံးႏုုိင္တဲ့စည္းကမ္းမ်ားျဖစ္တယ္။ 

မုခ်အမွန္တရားပရမတၳမဟုုတ္ဘူး။ ေန႔လည္ပုုိင္းမွာ မင္းတုုိ႔သင္ေနတဲ့

အဘိဓမၼာသေဘာတရားေတြလုုိမေျပာင္းလဲဘဲအျမဲမွန္ကန္ေနတဲ့

တရားေတြမဟုုတ္ဘူး” ဟုု ေျဖၾကားခဲ့သည္။ 

(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)