အသုုံးတည့္ပညာ ( ၂ )

ယေန႔ပညာရပ္အမ်ိဴးမ်ိဴးကုုိ ႏုုိ္င္ငံအသီးသီးတြင္ လူမ်ိဴးအသီးသီးႏွင့္အလႊာတန္းစားေျမာက္မ်ားစြာတုုိ႔

သင္ယူေနၾကျခင္းသည္ ထုုိထုုိပညာရပ္တုုိ႔ုကုုိ မိမိတုုိ႔သက္ဆုုိင္ရာဘဝနယ္ပယ္ႏွင့္မ်က္ႏွာစာအသီးသီးတြင္ အသုုံးခ်ရန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိထုုိပညာရပ္အသီးသီးသည္ သက္ဆုုိင္ရာနယ္ပယ္ႏွင့္မ်က္ႏွာစာအတြက္ အသုုံးတည့္ေအာင္အသုုံးျပဳပါက အသုုံးတည့္မည္သာျဖစ္သည္။ သုုိ႔ေသာ္ ထုုိအသုုံးတည့္မႈသည္

လူ႔ေလာကအတြက္အမွန္တကယ္ေကာင္းက်ိဴးျပဳ မျပဳကုုိေတာ့ သတိျပဳကာဆန္းစစ္ဘုုိ႔လုုိမည္ပင္ျဖစ္

သည္။ ေကာင္းသည့္ေနရာတြင္ အသုုံးတည့္ျခင္းေလာ သုုိ႔မဟုုတ္ မေကာင္းသည့္ေနရာတြင္အသုုံးတည့္
ျခင္းေလာ ဆုုိသည္ကုုိမူ သတိဥာဏ္ပညာႏွင့္ကရုုဏာတရားတုုိ႔ကုုိအေျခခံ၍ စဥ္းစားလုုပ္ေဆာင္
ရမည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ျပင္ အခ်ိဳ ႔ေသာပညာရပ္တုုိ႔သည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ သုုိ႔မဟုုတ္

အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုုအတြက္ ယာယီအားျဖင့္အသုုံးတည့္သေယာင္ထင္ရေသာ္လည္း ေရရွည္တြင္

အမ်ားအတြက္ေရာ မိမိအတြက္ပါနစ္နာေစႏုုိင္ေစေလသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကုုိယ္က်င့္တရား

ကင္းမဲ့ေသာ အတတ္ပညာရပ္မ်ားႏွင့္ကုုိယ္က်င့္တရားမွေသြဖည္သြားေစေသာအသိပညာရပ္မ်ားျဖစ္သည္။ မွန္၏။ ကုုိယ္က်င့္တရားကင္းမဲ့လွ်င္ မည္သည့္ပညာရပ္ပင္ျဖစ္ေစကာမူ လူမႈေလာကအတြက္ေကာင္း

က်ိဴးမျပဳႏုုိ္င္ေခ်။ 

  ဤေနရာ၌အလ်ဥ္းသင့္သျဖင့္ သီလကၡန္ပါဠိေတာ္ ေသာဏဒ႑သုုတ္၌လာရွိေသာ ေသာဏဒ႑ပုုဏၰား

မွ ျမတ္စြာဘုုရားအားေလွ်ာက္ထားသည့္စကားရပ္ကုုိထည့္သြင္း၍အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကာသုုံးသပ္ျပခ်င္ပါသည္။
 ျမတ္ဗုုဒၶသည္ ေသာဏဒ႑ပုုဏၰားအား အဂၤါအခ်က္အလက္မည္မွ်ျပည့္စုုံမွ ပုုဏၰားဟုုေခၚဆုုိသတ္မွတ္ႏုုိင္

သနည္းဟုု ေမးေတာ္မူရာတြင္ ေသာဏဒ႑ပုုဏၰားမွဤသုုိ႔ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့သည္။ 

“ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုုရား ပုုဏၰားဟုုေခၚဆုုိသတ္မွတ္ႏုုိင္ရန္အတြက္ ၁။ ရုုပ္အဆင္းအဂၤါေခ်ာေမာလွပတင့္

တယ္ျခင္း၊ ၂။ ေဝဒက်မ္းဂန္မႏ ၱာန္တုုိ႔ကုုိတတ္သိနားလည္ျခင္း၊ ၃။ ပုုဏၰားအမ်ိဴးဇာတ္၏စင္ၾကယ္ျခင္း၊ 

၄။ ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ျပည့္စုုံျခင္းႏွင့္၊ ၅။ ပညာႏွင့္ျပည့္စုုံျခင္းဟူ၍ အဂၤါငါးခ်က္ျပည့္စုုံဘုုိ႔လုုိအပ္ပါသည္။ 

သုုိ႔ေသာ္လည္း အထက္ပါအခ်က္ငါးခ်က္တြင္ နံပါတ္ ၁၊ ၂၊ ၃၊ အခ်က္တုု႔ိသည္ ပဓာနမက် အဓိကမဟုုတ္

ေၾကာင္း၊ နံပါတ္ ၄ ႏွင့္ ၅ ျဖစ္သည့္ ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ပညာတုုိ႔ျပည့္စုုံျခင္းဟူေသာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္

သည္သာ ပဓာနအဓိကျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ထုုိပဓာနအခ်က္ႏွစ္ခ်က္တြင္ ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိျဖစ္ေစ သုုိ႔မဟုုတ္ ပညာကိုုျဖစ္ေစ တစ္ခုုခုုကုုိဖယ္ထုုတ္လုိက္ပါက ပုုဏၰားဟူ၍ေခၚဆုုိသတ္မွတ္၍မရႏုုိင္ေတာ့ေၾကာင္း ” ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္ဘုုိ႔ႏွင့္ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုုိေဆာင္ႏုုိင္ေရးအတြက္ ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္အသိ အတတ္ပညာႏွစ္ပါးတုုိ႔ မရွိမျဖစ္လုုိအပ္သည္ဟုု ဆုုိလုုိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ 

   ဆက္လက္၍ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ “ အုုိအရွင္ ေဂါတမ ပညာ သီလပရိေဓာတာ၊ ပညာကုုိသီလျဖင့္

ထက္ဝန္းက်င္ေဆးေၾကာအပ္ပါ၏။ သီလံ ပညာပရိေဓာတံ၊ ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိ ပညာျဖင့္ထက္ဝန္းက်င္

ေဆးေၾကာအပ္ပါ၏။ ဥပမာအားျဖင့္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အျခားလက္တစ္ဖက္ကုုိေဆးေၾကားသကဲ့သုုိ႔

လည္းေကာင္း၊ ေျခတစ္ဖက္ျဖင့္အျခားေျခတစ္ဖက္ကုုိေဆးေၾကာသကဲ့သုုိ႔လည္းေကာင္း ျဖစ္ပါ၏ ”ဟုု ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ဆုုိလုုိသည္မွာ ပညာေရာင္ကုုိ ကုုိယ္က်င့္တရားျဖင့္ထြန္းေျပာင္ေစႏုုိင္သလုုိ

ကုုိယ္က်င့္တရား၏အေရာင္အရွိန္အဝါကုုိလည္း ပညာျဖင့္ထြန္းေျပာင္ေစႏုုိင္ပါ၏ဟုု ဆုုိလုုိရင္းျဖစ္သည္။ 

မွန္၏။ ကိုုယ္က်င့္သီလကင္းမဲ့ေသာ ေလာကီပညာရပ္မ်ားသည္ ေျခလက္တုုိ႔က်ိဴးသူႏွင့္တူ၍ အသိႏွင့္အတတ္ပညာကင္းမဲ့ေသာ ကုုိယ္က်င့္သီလသည္ အကန္းႏွင့္တူသည္ဟုု မိမိဆုုိခ်င္သည္။ ၎ကုုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ ပညာႏွစ္ပါးျပည့္စုုံမွသာလွ်င္ မိမိႏွင့္ေလာကေကာင္းက်ိဴးအတြက္ ေရတုုိေရာ

ေရရွည္ပါ လုုိရာပန္းတုုိင္ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းႏုုိင္ေမာင္းႏွင္ႏုုိင္ေပမည္။ ယေန႔ေခတ္စကားႏွင့္

ေျပာရလွ်င္ I Q and E Q ႏွစ္ခုုလုုံးျပည့္စုုံဘုုိ႔လုုိအပ္ေလသည္။ 

   I Q ( intelligence quotient ) ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးသာရွိ၍ E Q ( emotional quotient ) ႏွလုုံးရည္မရွိလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ E Q သာရွိ၍ I Q မရွိလွ်င္ ျပည့္စုုံလွပျပီးအမ်ားကစံျပဳေလာက္ေသာဘဝတစ္ခုုအေနျဖင့္ ေတာက္ပႏုုိင္မည္မဟုုတ္ေခ်။ ထုုိႏွစ္မ်ိဴးတြင္ I Q သည္ ပညာကုုိကုုိယ္စားျပဳ၍ E Q သည္ကုုိယ္က်င့္သီလ
ကုုိ ကုုိယ္စားျပဳပါသည္။ E Q သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိကုုိယ္စားျပဳႏုုိင္သနည္းဆုုိလွ်င္ ႏွလုုံးရည္ျမင့္မားေသာသူမ်ားသည္သာ ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိေစာင့္ထိန္းႏုုိင္ၾကျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မွန္၏ ႏွလုုံးရည္ည့ံဖ်င္းသူသည္ မည္သည့္ကုုိယ္က်င့္တရားကုုိမွ် ေစာင့္ထိန္းႏုုိင္စြမ္းရွိမည္မဟုုတ္ေခ်။ ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ည့ံ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲျဖင့္ အေခ်ာင္လမ္းစဥ္ကုုိသာလုုိက္၍ ေလာကအတြက္အမွန္တကယ္ အသုုံးတည့္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္မည္မဟုုတ္ေခ်။ သုုေတသနစစ္တမ္းမ်ားအရ I Q သာျမင့္၍ E Q နိမ့္က်ေသာသူမ်ားသည္ ေရရွည္တြင္အမ်ားအက်ိဴးျပဳလုုပ္ငန္းမ်ား၌ မေအာင္ျမင္ဘဲဆုုံးရႈံးရေၾကာင္း
ေဖၚျပထားသည္ကုုိ မိမိဖတ္ဖူးပါသည္။ သုုိ႔ျဖစ္၍ မိမိတစ္ဦးတည္း၏ေရရွည္ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ျဖစ္ေစ၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဴးအတြက္ျဖစ္ေစ လုုိရာပန္းတုုိင္သုုိ႔ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုုိင္ရန္အတြက္ သီလႏွင့္ပညာ၊ ျမန္မာေဝါဟာရအားျဖင့္ ပညာရည္ႏွင့္ကုုိယ္က်င့္ရည္၊ ယေန႔ေခတ္စကားႏွင့္ေျပာရလွ်င္ I Q and E Q တုုိ႔ဟန္ခ်က္ညီညီျပည့္စုုံဘုုိ႔လုုိအပ္လွပါသည္။ သုုိ႔မွသာလွ်င္ မိမိတုုိ႔သင္ယူတတ္ေျမာက္
ထားေသာ ပညာသည္ မိမိတုုိ႔တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ေရာ လူမႈေလာကအတြက္ပါ အသုုံးတည့္ေသာ
ပညာရပ္ျဖစ္ႏုုိင္ေပမည္။ ထုုိသုုိ႔အသုုံးတည့္မွသာလွ်င္ လူမႈေလာကသည္လည္း ဖြ႔ံျဖိဴးတုုိးတက္ကာ သာယာေအးခ်မ္းႏုုိင္မည္ျဖစ္သည္။ 

 မိမိတုုိ႔ႏုုိင္ငံသည္ ဗုုဒၶဘာသာအထြန္းကားဆုုံးႏုုိင္ငံဟုုဂုုဏ္ယူဝင့္ၾကြားေနၾကေသာ္လည္း ေလာကီပုုိင္းတြင္ ပညာရည္အားျဖင့္လည္း ကမၻာတြင္နိမ့္က်ေသာစာရင္းတြင္ပါဝင္ေနသလုုိ ကုုိယ္က်င့္ရည္အားျဖင့္လည္း အပ်က္ဆီးဆုုံး ျခအစားဆုုံးႏုုိင္ငံစာရင္းတြင္ပါဝင္ေနသည္ကုုိေတြ႔ရသည္။ တနည္းဆုုိေသာ္ I Q ေရာ E Q ပါ ႏွစ္မ်ိဴးလုုံးနိမ့္က်ေသာႏုုိင္ငံျဖစ္သည္မွာ အားလုုံးအသိပင္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ဝမ္းနဲဘြယ္ရာ ရွက္ဘြယ္ရာေကာင္းေသာအခ်က္ျဖစ္သလုုိ အထူးသတိျပဳဆင္ျခင္ကာ ျပျပင္ရမည့္အခ်က္လည္းျဖစ္သည္။ 

ဤအခ်က္ကုုိေထာက္ဆလွ်င္ မိမိတုုိ႔ႏုုိင္ငံသည္ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ဓမၼမ်ားကုုိလူမႈ ့ေလာကအတြက္ အမွန္တကယ္
ထိေရာက္ေအာင္ အသုုံးမျပဳ မက်င့္ၾကံၾကေသးေၾကာင္း၊ အကယ္၍ အသုုံးျပဳ က်င့္ၾကံသည္ဆုုိလွ်င္လည္း အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မညွာမတာဘဲ အမွန္အတုုိင္းသုုံးသပ္ရမည္ပင္ျဖစ္သည္။ မွန္၏။ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ဓမၼမ်ားကုုိ လူမႈ ့ေလာကအတြက္အမွန္တကယ္သာက်င့္သုုံး၍ အေကာင္အထည္ေဖၚၾကမည္
ဆုုိလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဴးသည္ ကမၻာတြင္ I Q and E Q ႏွစ္မ်ိဴးလုုံးအျမင့္ဆုုံးျဖစ္ကာ အခ်မ္းသာဆုုံးႏုုိင္ငံ
စာရင္းဝင္မည္မွာလည္း ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲပင္ျဖစ္မည္ဟုု မိမိမမွိတ္မသုုံယုုံၾကည္ပါသည္။

   အကယ္၍ ျမတ္ဗုုဒၶ၏ညႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္သင္ျပခ်က္မ်ားအတုုိင္းသာ လူမႈ ့ေလာကအတြက္
( နိဗၺာန္အတြက္မဆုုိလုုိပါ ) လက္ေတြ႔က်က်က်င့္ၾကံကာအေကာင္အထည္ေဖၚၾကမည္ဆုုိလွ်င္ ကမၻာတြင္ ဂုုဏ္ယူစရာအေကာင္းဆုုံးလူမ်ိဴးမ်ားသည္ အခ်မ္းသာဆုုံးေသာႏုုိင္ငံတြင္ အျမင့္ျမတ္ဆုုံးေသာ ျမတ္ဗုုဒၶ၏သာသနာေတာ္ၾကီးကုုိ ပုုိင္ဆုုိင္ခြင့္ ကုုိးကြယ္ခြင့္ကုုိ အလြန္ကံေကာင္းစြာရရွိထားၾကသူမ်ားအျဖစ္ ဝင့္ၾကြားေနႏုုိင္မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ မိမိဤစကားကုုိ ဤကဲ့သုုိ႔ ရဲရဲၾကီးေျပာရဲသည္မွာ သာဓကမဲ့စြာ
ေျပာေနျခင္းမဟုုတ္ပါေခ်။ သာဓကအေနျဖင့္ မေလးရွားႏုုိင္ငံလက္ေအာက္မွလြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ စကၤာပူႏုုိင္ငံကုုိတည္ေဆာက္ရာတြင္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္ယူ၏ အၾကံေပးအျဖစ္ ျမန္မာတစ္ဦးပါဝင္ခဲ့သည္။ အေမရိကန္သမၼတ ကလင္တန္လက္ထက္တြင္ စီးပြါးေရးအၾကံေပးထိပ္တန္းပုုဂၢိဳလ္ ( ၁၀ ) ဦးအနက္ ျမန္မာတစ္ဦးပါဝင္ခဲ့သည္ဟုု မိမိဖတ္ရဖူးသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ကုုလသမဂၢအတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔သည္လည္း ကမၻာ့ႏုုိင္ငံမ်ား၏ဦးေဆာင္ႏုုိင္ငံမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ အေမရိကန္ႏွင့္ဆုုိဗီယက္တုုိ႔၏ အလြန္ျပင္းထန္ေသာပဋိပကၡအေျခအေနကုုိ အေကာင္းဆုုံးေျပလည္ေအာင္ တည္ျငိမ္စြာဦးေဆာင္
ေျဖရွင္းႏုုိင္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ တတိယကမၻာစစ္ေဘးမွကင္းေဝးေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုုိင္ခဲ့သည္။

ဘာသာေရးပုုိင္းတြင္လည္း တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုုရားၾကီးသည္ မွတ္ဥာဏ္အေကာင္းဆုုံး
ေသာလူသားအျဖစ္ ကမၻာ့မွတ္တမ္းဝင္ခဲ့သည္။  အထူးသျဖင့္ အလြန္လည္းလူသိနည္း၍ ရဟန္းသံဃာ
စာသင္သားမ်ားသာသိေသာ ထန္းတပင္ဆရာေတာ္ဘုုရားၾကီးသည္ အထက္တန္းအဘိဓမၼာက်မ္းမ်ား
ျဖစ္ေသာယမုုိက္ႏွင့္ပ႒ာန္းအရေကာက္က်မ္းၾကီးမ်ားကုုိေရးသားခဲ့သည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤက်မ္းၾကီးမ်ားကုုိ ကမၻာတြင္လူသိမ်ားေအာင္ ခ်မျပႏုုိင္ၾကေသးေသာေၾကာင့္သာ တိမ္ျမဳပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကမၻာသိေအာင္ ခ်ျပႏုုိင္လွ်င္ ကမၻာတြင္အလြန္အ့ံၾသစရာေကာင္းေသာ ပညာရပ္မ်ားျဖစ္မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုုိ႔ျမန္မာလူမ်ိဴးမ်ားသည္ ပင္ကုုိယ္ဗီဇအားျဖင့္ ည့ံသူမ်ားမဟုုတ္ၾကဘဲ ႏုုိ္င္ငံေရး
ပတ္ဝန္းက်င္၏အေျခအေနေၾကာင့္သာ စြမ္းရည္မ်ား တိမ္ျမဳပ္ငုုတ္လွ်ိဴးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟုု ခံစားမိသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဴးမ်ားသည္ ပင္ကုုိယ္စြမ္းရည္အရ အေျပးသန္ေသာ္လည္း ေလ့က်င့္မႈမရွိ၊ ေလ့က်င့္္ခြင့္လည္းမရေသာေၾကာင့္ ျပိဳင္ပြဲရႈံးရျခင္းႏွင့္တူသည္။ လက္ေဝွ႔ထုုိးႏုုိင္ေသာ ပင္ကုုိယ္စြမ္းရည္
ရွိေသာ္လည္း လက္ေဝွ႔ထုုိးနည္းပညာကုုိ သင္ၾကားခြင့္ ေလ့လာခြင့္မရေသာေၾကာင့္သာ ျပိဳင္ပြဲဝင္ခြင့္
မရျခင္းျဖစ္ေနသည္ႏွင့္တူေလသည္။ Nature and nurture ဗီဇႏွင့္ပတ္ဝန္းက်င္ဟူေသာအေၾကာင္းတရား
ႏွစ္ပါးတြင္ ဗီဇည့ံဖ်င္းမႈေၾကာင့္မဟုုတ္မူဘဲ ပတ္ဝန္းက်င္၏အားနဲခြ်တ္ယြင္းျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္ဟုု မိမိဆုုိခ်င္သည္။

    အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အသုုံးတည့္ပညာမ်ားျပည့္စုုံေအာင္ကုုိယ္က်င့္သီလမ်ားကုုိလည္းျဖည့္က်င့္ၾက
ရမည္ျဖစ္သည္။ ပညာရည္မ်ားအေရာင္ေတာက္ပလာေအာင္လည္း ကုုိယ္က်င့္ရည္မ်ားျဖင့္
အေရာင္ျခယ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ I Q မ်ားအသုုံးတည့္ေအာင္ E Q မ်ားကုုိေမြးျမဴၾကရမည္ျဖစ္သည္။ တနည္းဆုုိေသာ္ I Q ( intelligence quotient ) E Q ( emotional quotient ) and M Q ( morality quotient ) သုုံးမ်ိဴးျပည့္စုုံေအာင္ျဖည့္က်င့္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သုုိ႔မွသာ ႏွလုုံးရည္ႏွင့္ကုုိယ္က်င့္ရည္မ်ားကုုိအေျခခံ၍
အသုုံးတည့္ေသာပညာရည္ျဖင့္ ဖြ႔ံျဖိဴးတုုိးတက္ေအးခ်မ္းသာယာေသာႏုုိင္ငံေတာ္ၾကီးကုုိတည္ေဆာက္ႏုုိင္
ျပီးလွ်င္ သာကီမ်ိဴးေရႊဗမာတုုိ႔ ကမၻာတြင္ဂုုဏ္ယူဝင့္ၾကြားႏုုိင္ၾကေပမည္။ အားလုုံးေသာ သာကီမ်ိဴး
ေရႊျမန္မာမ်ား အသုုံးတည့္ပညာရပ္မ်ားျဖင့္ အမ်ိဴးဘာသာ သာသနာေတာ္ႏွင့္ႏုုိင္ငံေတာ္ကုုိ ျမွင့္တင္ႏုုိင္
ၾကပါေစဟုု နစ္ေနာစြာတမ္းတလွ်က္။