ဒုုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား ( ၁၆ ) စိတ္သာပဓာန

အိႏၵိယစားေသာက္ဆုုိင္သည္ အိႏၵိယႏုုိင္ငံတြင္ရွိေသာ ဆုုိင္မ်ားႏွင့္ကြာျခားလြန္းေနသည္။ အိႏၵိယပုုံစံႏွင့္ ဥေရာပပုုံစံတုုိ႔၏ျခားနားမႈကား ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ ( သုုိ႔ေသာ္ ဟုုိတယ္ဝန္ေဆာင္မႈပုုိင္းတြင္ကား ျခားနားမႈ သိပ္မရွိလွပါ။ ) သန္႔ရွင္းမႈ၊ ေငြေပးေခ်မႈစနစ္၊ စားေသာက္မႈပုုံသဏၭာန္ႏွင့္ဝန္ေဆာင္မႈတုုိ႔မွအစ အရာအားလုုံးျခားနားေနသည္။ အစားအစာမ်ားမွာေသာအခါ မိမိက “ အိႏၵိယ ဟင္းခတ္အေမႊးအၾကိဳင္ သုုံးသလား ” ဟုု ေမးလုုိက္သည္တြင္ “ မသုုံးပါဘူး ” ဟုု ဆုုိေလသည္။ “ ဘယ္ဟင္းခတ္အေမႊးအၾကိဳင္ကုုိ ထည့့္ေပးရမလဲ ” ဟုု ျပန္ေမးလာသည္ကုုိ “ ဘယ္ဟာမွ မသုုံးဘူး ” ဟုု မိမိကျပန္ေျပာလုုိက္သည္။ သုုိ႔ႏွင့္ အစားအစာလာခ်ေပးသျဖင့္ စားေတာ့မည္ျပဳစဥ္ ဆုုိင္ဝန္ထမ္းတစ္ဦးက “ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဟင္းခတ္အေမႊးအၾကိဳင္မွားထည့္ေပးမိပါတယ္၊ အသစ္ျပန္လုုပ္ေပးပါမည္ ” ဟုုဆုုိကာ စားခါနီးဆဲဆဲ ဆြမ္းပြဲကုုိျပန္သိမ္းသြားေလသည္။ မိမိကလည္း အသစ္လဲခုုိင္းသည္မဟုုတ္၊ သိလဲမသိေသးဘဲ သူ႔တုုိ႔၏ အားနဲခ်က္ကုုိ သူတုုိ႔ကိုုယ္တုုိင္ တာဝန္ယူသြားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အသစ္လာခ်ေပးေသာ ဆြမ္းကုုိဘုုန္းေပးျပီး၍ အၾကိဳက္ဆုုံးျဖစ္သည့္ဘလက္ခ္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ျဖင့္ တစ္ေန႔တာဆြမ္းကိစၥကုုိ အဆုုံးသတ္လုုိက္သည္။

ေန႔လည္ခင္း အဘိဓမၼာသင္တန္းျပန္စေသာအခါ စိတ္၏အေရးၾကီးပုုံကုုိ ဓမၼပဒမွာလာရွိသည့္ မေနာပုုဗၺဂၤမာ ဓမၼာ စေသာ ဂါထာကုုိ အနဲငယ္ခ်ဲ ႔ထြင္၍ ရွင္းျပလုုိက္သည္။ ေလာကတြင္ သက္ရွိ သက္မဲ့အရာရာ၏ ျဖစ္ပ်က္သမွ်သည္ စိတ္အေပၚတြင္သာ မူတည္ေၾကာင္း၊ စိတ္ကသာ ေရွ ႔သြားျဖစ္ေၾကာင္း၊ အၾကီးအမႈးျဖစ္ေၾကာင္း၊ စိတ္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေနရေၾကာင္းမ်ားကုုိ လူ႔သမုုိင္းႏွင့္ယွဥ္၍ ရွင္းျပလုုိက္သည္။ ကမၻာဦးမွသည္ ယေန႔အထိ ႏုုိင္ငံေရးစနစ္၊ လူမႈစနစ္၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္း၊ တုုိးတက္မႈႏွင့္ဆုုတ္ယုုတ္မႈ၊ ေျပာင္းလဲလာေနေသာ လူေနမႈပုုံစံ စသည္တုုိ႔သည္ လူသားတုုိ႔၏ စိတ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ရေၾကာင္း၊ ေကာင္းကင္ဘုုံမွ မည္သည့္တန္ခုုိးရွင္ကမွ် ဝင္ေရာက္ဖန္တီးျခင္း ကူညီျခင္း ဖ်န္ေျဖျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေခတ္အလုုိက္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္သမုုိင္းမ်ားႏွင့္ယွဥ္ထုုိး၍ ရွင္းျပလုုိက္သည္။

သင္ၾကားေရးကုုိ အာရုုံစုုိက္ထားရသျဖင့္ သင္တန္းခ်ိန္အတြင္းေမးၾကသည့္ တုုိလီမုုစၥေမးခြန္းမ်ားကုုိကား အကုုန္ မမွတ္မိေတာ့ေပ။ တစ္နာရီေက်ာ္မွ်ၾကာသြားေသာအခါ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်ိန္နားၾကသည္။ ထုုိစဥ္အတြင္း အမ်ိဴးသား တစ္ေယာက္မွ ဤသုုိ႔ေမးလာသည္။

ေမးခြန္း….. ၇။ မေနာပုုဗၺဂၤမာ ဓမၼာနဲ႔ပတ္သက္လုုိ႔ သိခ်င္ပါတယ္။ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆုုိတာလက္ခံေပမယ့္ အခ်ိဳ ႔အရာေတြကေတာ့ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တာမဟုုတ္ပါဘူး။ အေတြ႔အၾကံဳေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္သြားတာေတြ၊ ေျပာင္းလဲသြားတာေတြရွိပါတယ္။ အဲဒါကုုိ ဘယ္လုုိေျပာမလဲ?

ေျဖ……၇။ “ ဟုုတ္ပီ။ ဒါဆုုိရင္ အေတြ႔အၾကံဳေတြကေရာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲ ” ဟုု မိမိက ျပန္ေမးလုုိက္သည္တြင္ “ ကုုိယ့္ရဲ့ေရြးခ်ယ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္တာပါ ” ဟုု မဆုုိင္းမတြျပန္ေျဖလာသည္။ “ ဟုုတ္ပီ။ အဲဒီေရြးခ်ယ္မႈကုုိ ဘာနဲ႔ေရြးခ်ယ္တာလဲ ” ဟု မိမိက ထပ္ဆင့္ေမးလိုုက္သည္တြင္ သူကား သေဘာေပါက္သြားဟန္ျဖင့္ ျပန္မေျဖဘဲ ျပဳံးေနေလသည္။ သုုိ႔ႏွင့္ မိမိကပင္ဆက္လက္၍ ေျပာလုုိက္သည္။ “ ေရြးခ်ယ္တဲ့အခါမွာလဲ စိတ္နဲ႔ပဲေရြးခ်ယ္တယ္။ ေရြးခ်ယ္တဲ့အခါမွာ စိတ္အားထက္သန္သည္ျဖစ္ေစ မသန္သည္ျဖစ္ေစ စိတ္နဲ႔ပဲေရြးခ်ယ္တာ၊ ဆုုံးျဖတ္တာပါပဲ။ အဲဒီဆုုံးျဖတ္ခ်က္၊ ေရြးခ်ယ္ခ်က္အရ ေတြ ႔ၾကံဳလာၾကရတာပဲ၊ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့လူက အဲဒီအေတြ႔အၾကံဳေပၚမွာ သခၤန္းစာယူျပီးေတာ့ အေကာင္းဘက္ကုုိေျပာင္းလဲယူၾကတာျဖစ္တယ္။ ဥာဏ္နဲတဲသူေတြကေတာ့ သခၤန္းစာမယူတတ္ေလေတာ့ သူတုုိ႔ရဲ့အေတြ ႔အၾကံဳေတြဟာ ဘဝအတြက္ အရည္အေသြးေတြျဖစ္မလာဘူး။ အေတြ ႔အၾကံဳမည္ကာမွ်ပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဥာဏ္ရွိသူအတြက္ အေတြ ႔အၾကံဳဟာ အေရးအၾကီးဆုုံးပါပဲ။ ဟုုတ္တယ္။ အေတြ႔ ႔အၾကံဳရွိဖူးတဲ့ စိတ္ဟာလဲ ပုုိလုုိ႔ ရင့္က်က္လာတယ္။ အဲဒီရင့္က်က္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ရင္ အရာရာဟာ အမွားနဲမယ္။ အေကာင္းဘက္ကုုိ ဦးတည္ေစမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝမွာ အရာရာရဲ့အေၾကာင္းရင္းဟာ စိတ္သာပဓာနျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းအတြက္ ဒီေလာက္ဆုုိ ျပည့္စုုံပါျပီ။

မိမိကသာ ျပည့္စုုံျပီဟုုဆုုိေသာ္လည္း သူ၏ မ်က္ႏွာတြင္ကားမေက်နပ္၊ အားမရေသးသည့္ အမူအရာျပေနေလသည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ မိမိက သူ၏ မ်က္ႏွာကုုိ စုုိက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခုုျဖင့္ ထပ္ဆင့္၍ အတြန္႔တက္လာျပန္သည္။ ( ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္ )