ဒုုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား ( ၁၅ ) ငါတကယ္ေပါက္ပါျပီ

ဤသုုိ႔ေျဖဆုုိျပီးေသာအခါ လူငယ္အမ်ိဴးသားတစ္ေယာက္မွ ေမးခြန္းထုုတ္လာျပန္သည္ကုုိလည္း အသာတၾကည္ပင္လက္ခံလုုိက္သည္။

ေမးခြန္း….၆။ မဂၢင္လမ္းစဥ္ ရွစ္သြယ္မွာ ဘယ္လမ္းစဥ္ကိုု ပထမစက်င့္ရမလဲ?

ေျဖ……။ ၆။ ဘယ္လမ္းစဥ္ကုုိ စက်င့္ရမလဲဆုုိေတာ့ သမၼာဒိ႒ိ/ Right understanding လမ္းစဥ္ပဲျဖစ္တယ္။ ဒီ Right understanding ဟာ ဗုုဒၶဓမၼရဲ့ အဦးအစ ပထမရွိရမယ့္ အခ်က္ပါပဲ။ မွန္ကန္ေသာနားလည္မႈဆုုိတာ သူမ်ားေျပာလုုိ႔ မွန္တယ္ထင္ျပီး ( နားေယာင္ျပီး ) လက္ခံထားတာမ်ိဴးမဟုုတ္ဘူး။ ကုုိယ္တုုိင္ကုုိယ္က် အရွိကုုိအရွိအတုုိင္း နားလည္တာ သိျမင္တာျဖစ္တယ္။ ခရစ္ယန္ဘာသာအရ ေယရႈသခင္က ေျပာလုုိ႔မွန္တာပဲ ဆုုိျပီးလက္ခံတာမဟုုတ္ဘူး။ အစ္စလာမ္ဘာသာအရ မုုဟုုမ္မဒ္က ေျပာလုုိ႔ သူ႔ကုုိေလးစားလုုိ႔ နားလည္လက္ခံထားတာလည္းမဟုုတ္ဘူး။ ဗုုဒၶဘာသာအရ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ေဟာတာကုုိ ၾကိဳက္လုုိ႔ဆုုိျပီး လက္ခံနားလည္တာမ်ိဴးလည္းမဟုုတ္ဘူး။ အျခားဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ဘယ္တန္ခုုိးရွင္ကမွ ( ဆုုေပးမယ္ ဒဏ္ေပးမယ္ဆုုိတဲ့ အေျခာက္တရား အေမွ်ာ္တရားေတြနဲ႔ ) ဖိအားေပးလုုိ႔လည္းမဟုုတ္ဘူး။ သဘာဝတရားတုုိ႔ရဲ့ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြကုုိ ကုုိယ့္ရဲ့ကိုုယ္ပုုိင္ဥာဏ္စြမ္းနဲ႔ သဘာဝအတုုိင္း ( အရွိအတုုိင္း ) သိျမင္နားလည္တာ လက္ခံထားတာကုုိဆုုိလုုိတယ္။ ဘုုရားရွင္ကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ ဘုုရားမျဖစ္မီမွာ ဒီလမ္းစဥ္ကုုိမေလွ်ာက္ခဲ့မိဘဲ အစြန္းတရားကုုိေလွ်ာက္ခဲ့မိလုုိ႔ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ဆင္းရဲခံခဲ့ရျပီး တရားထူးကုုိမရခဲ့ဘူး။ ဒီ Right understanding ဆုုိတဲ့ ပထမလမ္းစဥ္ကုုိ စေတြ ႔ေတာ့မွ လမ္းစဥ္အမွန္ကုုိေရာက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုုံး ဘုုရားျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ဒီလမ္းစဥ္ကုုိ သိျမင္ဘုုိ႔အတြက္ ပထမရွိိရမယ့္ အရည္အေသြးက Clear vision ျဖစ္တယ္လုုိ႔ ငါယူဆတယ္။ Clear vision ရွိမွသာ Right understanding ဆီသုုိ႔ဦးတည္သြားႏုုိင္တယ္။ အဲဒီ Clear vision ဟာ မင္းရဲ့ ပထမရွိရမယ့္ ကုုိယ့္ရည္ကုုိယ္ေသြးပဲ။ ဗုုဒၶက ဒီလုုိအရည္ေသြးေတြ ထက္ျမက္လာေအာင္ သင္ၾကားေပးတယ္။ အဲဒီအရည္အေသြးေတြနဲ႔ မင္းကုုိယ္တုုိင္ဆုုံးျဖတ္ခြင့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတယ္။ မင္းရ့ဲ ကုုိယ္ပုုိင္ ေရြးခ်ယ္မႈ၊ ဆုုံးျဖတ္မႈအေပၚမွာ ဆုုေပးျခင္း ဒဏ္ေပးျခင္း ဘာမွမလုုပ္ဘူး။ မင္းကုုိယ္တုုိင္ တာဝန္ယူရတယ္၊ တာဝန္ခံရတယ္။ အျခားဘာသာေတြမွာေတာ့ ကုုိယ့္ဘဝကုုိ ကုုိယ္တုုိင္တာဝန္ယူစရာမလုုိဘူး။ တာဝန္ခံစရာလဲမလုုိဘူး။ Clear vision and right understanding ဆုုိတာလဲ ရွိဘုုိ႔မလုုိအပ္ဘူး။ ဖန္ဆင္းရွင္ကုုိ ယုုံၾကည္မႈရွိမယ္ ဆုုေတာင္းမယ္ဆုုိရင္ လုုံေလာက္ပီ။ ဗုုဒၶရဲ့တရားေတာ္မွာေတာ့ လုုပ္ခ်င္တာေတြလုုပ္ျပီးမွ တန္ခုုိးရွင္ထံမွာ ဆုုေတာင္းရုုံနဲ႔မရႏုုိင္ဘူး၊ ကုုိယ္တုုိင္လုုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ ကုုိယ္တုုိင္သာ တာဝန္ရွိသူျဖစ္တယ္။ တာဝန္ခံရတယ္။  သုုိ႔ေသာ္ ကုုိယ့္လုုပ္ရပ္္ကုုိ ကုုိယ္တုုိင္တာဝန္မယူခ်င္သူေတြ၊ မယူရဲသူေတြကေတာ့ တန္ခုုိးရွင္ရဲ့အထံမွာ ဆုုေတာင္းေတာင္းတဲ့ အေလ့အထကုုိ ႏွစ္သက္ၾကတယ္။

ဒီ မဂၢင္လမ္းစဥ္ရွစ္သြယ္ထဲမွာ တန္ခုုိးရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္ကုုိ ယုုံၾကည္ရမယ္လုုိ႔လဲ အၾကပ္မကုုိင္ဘူး။ ဆုုေတာင္းရမယ္လုုိ႔လဲျပဌာန္းမထားပါဘူး။ ဖန္ဆင္းရွင္ဆုုိတဲ့သူက ( တကယ္လဲမရွိပါဘူး ) ငါ့ကုုိ ရွိခုုိးလုုိ႔ ေလးေလးစားစား ဆုုေတာင္းလုုိ႔ သေဘာက်ျပီး ဆုုေပးမယ္၊ ငါ့ကုုိ မေလးစားလုုိ႔ ေဒါသထြက္ျပီး ဒဏ္ေပးမယ္ဆုုိတာလဲ မပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးဆုုိတာ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ အရည္အေသြးေတြကိုု ျမွင့္တင္ေပးျပီး ကုုိယ္ပုုိင္အရည္အေသြးနဲ႔ ကိုုယ္တုုိင္ဆုုံးျဖတ္ႏုုိင္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုုိင္ေအာင္ လမ္းညႊန္ထားတဲ့ သေဘာတရားလမ္းစဥ္သာျဖစ္တယ္။

  ဒီလမ္းစဥ္ရွစ္သြယ္ဟာ တစ္ခုုနဲ႔တစ္ခုု အျပန္အလွန္ေၾကာင္းက်ိဴးဆက္စပ္ေနတယ္။ အုုပ္စုုခြဲရင္ သီလ အုုပ္စုု၊ သမာဓိအုုပ္စုုနဲ႔ ပညာအုုပ္စုုရယ္လုုိ႔ သုုံးအုုပ္စုျဖစ္လာတယ္။  ဒီသုုံးအုုပ္စုုထဲမွာ ပညာအုုပ္စုုကုုိ အစပထမက်င့္သင့္တယ္။ အဲဒါက Right understanding and right thought / သမၼာဒိ႒ိနဲ႔သမၼာသကၤပၺ တုုိ႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ခုုထဲကမွ သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္ေအာင္၊ အဲဒီသမၼာဒိ႒ိလမ္းစဥ္ကုုိေလွ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ ပထမၾကိဳးစားရမယ္။ အဲဒီပထမလမ္းစဥ္ကုုိ က်င့္ႏုုိင္ျပီဆုုိရင္ အျခားလမ္းစဥ္ ( ၇ ) သြယ္ဟာလဲ တြဲပါလာျပီးသားျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိေတာ့ ေၾကာင္းက်ိဴးဆက္စပ္ေနလုု႔ိျဖစ္တယ္။

 မိမိလည္း ေျပာလုုိက္သည့္စကားမ်ား ရွည္သြားျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ရပ္တန္႔ျပီး “ မင္း ဒီေလာက္ဆုုိ သေဘာေပါက္ျပီလုုိ႔ ငါထင္တယ္ ” ဟုု ေျပာလုုိက္ေသာအခါ “ ငါ တကယ္ပဲ ရွင္းရွင္း သေဘာေပါက္ပါျပီ ” တဲ့။

ဆြမ္းစားခ်ိန္က်ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ မိမိကုုိ အနီးအနားရွိ အိႏၵိယ စားေသာက္ဆုုိင္သုုိ႔ ပင့္သြားၾကသည္။ ( ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္ )