Helsinki Time
Yangon (Rangoon) Time
ေဝဖန္ခြင့္ရွိတယ္။ ေဝဖန္တာဟာ ရွိသင့္ျဖစ္သင့္တဲ့အလုုပ္တခုုပါ။
သုုိ႔ေသာ္
အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာ၊ အျပစ္ျမင္ျပီးအျပစ္တင္တဲ့သေဘာမ်ိဴးနဲ႔ေတာ့
မေဝဖန္သင့္ဘူး။ မေဝဖန္ေကာင္းဘူး။
ေနာက္ျပီးေတာ့ စည္းဝါးလြတ္ေဝဖန္မႈ (Blind or unreasonable critique) မ်ိဴးလည္း
မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အေၾကာင္းက ဒီလုုိေဝဖန္မႈေတြဟာအပ်က္သေဘာ၊ အဖ်က္သေဘာကုုိသာေဆာင္ႏုုိင္တာေၾကာင့္ပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ေဝဖန္သူဟာ
၁။ ၾကမ္းတမ္းရုုိင္းျပေမာက္မာသူ မျဖစ္လွ်င္
၂။ အျပဳသေဘာကုုိသာေဆာင္လုုိျပီး စိတ္ထားလိမၼာေျပျပစ္သူျဖစ္လွ်င္
၃။ ဟုုတ္ မဟုုတ္၊ အပ္ မအပ္၊ ရာ မရာ၊ သင့္ မသင့္ကုုိ ကြဲကြဲျပားျပား
သိျမင္နားလည္သူျဖစ္လွ်င္ (ဌာနာဌာနေကာသလႅဥာဏ္ရွိသူျဖစ္လွ်င္)
ဆုုိတဲ့ ဒီ “လွ်င္ ” သုုံးခ်က္ျပည့္စုုံလွ်င္ သူဟာေဝဖန္ႏုုိင္တယ္။
ေဝဖန္သင့္တယ္။ ေဝဖန္ခြင့္ရွိသူျဖစ္တယ္။
ေဝဖန္ႏုုိင္တဲ့အရည္အေသြးျပည့္စုုံသူျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုုိပုဂၢိဳလ္ကေဝဖန္လွ်င္ အမ်ားအတြက္အျပဳသေဘာအေကာင္းသေဘာကုုိေဖၚေဆာင္ေပးႏုုိင္တယ္။ တရားမွ်တလြတ္လပ္ျခင္းေတြျဖစ္ႏုုိင္တယ္။
ဒီမုုိကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရးဆုုိတဲ့ဆုုိင္းဘုုတ္ကုုိခ်ိတ္ဆြဲျပီးေတာ့
ကုုိယ္နဲ႔အၾကိဳက္ခ်င္းမတုုိက္ဆုုိင္တုုိင္း အယူဆခ်င္းမတူတုုိင္း
အလုုိမက်တုုိင္းစည္းလြတ္ဝါးလြတ္ ပရမ္းပတာေျပာဆုုိတတ္တဲ့အက်င့္ဟာ
ေဝဖန္ေရးမဟုုတ္ေတာ့ဘူး။ မလုုိသူကုုိထုုိးႏွက္ပုုတ္ခတ္မႈျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ေထရဝါဒဗုုဒၶဓမၼ၏သင္ၾကားခ်က္မွ ကင္းကြာသြားေတာ့တယ္။
အဲဒီလုုိကင္းကြာသြားလွ်င္
မလုုိခ်င္တဲ့ ခါးသီးတဲ့ဆုုိးက်ိဴးေတြ ေတြ႔ၾကံဳၾကရမွာေတာ့ ဧကန္ပါပဲ။
*~*~*~*~*~*~*~*
*~*~*~*~*~*~*~*
0 comments:
Post a Comment