ဒုုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား ( ၉ ) ျပႆနာ၏ရင္းျမစ္

ရင့္မာလာျပီျဖစ္ေသာအဘိဓမၼာပဋိသေႏၶကုုိ ေမြးဖြားေပးရန္ ကတိေပးလုုိက္ျပီးေနာက္ မည္သုုိ႔ေမြးဖြားမည္၊ မည္သည့္ေနရာတြင္ေမြးမည္၊ မည္သည့္စာအုုပ္ကုုိ မ႑ိဳင္ျပဳ၍ သင္ၾကားမည္စသည္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးရသည္။ ေဆြးေႏြးသည္ဆုုိရာဝယ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုုိင္ေဆြးေႏြးျခင္းမဟုုတ္ဘဲ အီးေမးလ္မွ အျပန္အလွန္စာပုုိ႔ျခင္းျဖင့္သာ ေဆြးရသည္။ ရံဖန္ရံခါ ဖုုန္းျဖင့္ေျပာရသည္မ်ားလည္းရွိသည္။ ရက္သတၱတစ္ပတ္ေလာက္ ေဆြးေႏြးျပီးသည့္အခါ အဆင္ေျပသြားသည္။ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္း၍အဆုုံးတြင္ ဤသုုိ႔အတည္ျပဳခဲ့သည္။ ၁။ စေန တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္တြင္သာ သင္တန္းကျဖစ္မည္။ ( ၂ ) ရထားခ ဟုုိတယ္ခ စသည္အားလုုံးသူတုုိ႔တာဝန္ယူစီစဥ္မည္။ ( မိမိေနေသာ ျမိဳ ႔ႏွင့္ သင္တန္းျဖစ္မည့္ျမိဳ ႔သည္ ကီလုုိမီတာ ( ၄၀၀ ) ေလာက္ေဝးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ) ( ၃ ) တစ္ရက္လွ်င္ သုုံးၾကိမ္သင္ၾကားမည္။ နံနက္ပုုိင္း တစ္ၾကိမ္မွာ Buddhism ဘာသာရပ္ျဖစ္ျပီး ေန႔လည္ပုုိင္း ႏွစ္ၾကိမ္မွာ အဘိဓမၼာဘာသာရပ္ျဖစ္သည္။ ( ၄ ) သင္တန္းသား ဦးေရးမွာ (၂၀ ) မွ ( ၃၀ ) ထိရွိႏုုိင္မည္။ ( ၅ ) မိမိစိတ္တုုိင္းက် နည္းစနစ္အတုုိင္းသင္ၾကားႏုုိင္သည္၊ သိုု႔ေသာ္ ဥေရာပထုုံးစံအရ ေမးခြန္းမ်ားလြတ္လပ္စြာေမးမည္။ ( ၆ ) စက္တင္ဘာလ ( ၂၀ ) ရက္ေန႔တြင္ သင္တန္းစမည္။ ( ၇ ) စေန တနဂၤေႏြတုုိင္း ဆက္တုုိက္မဟုုတ္ဘဲ ရပ္နားသည့္အခါမ်ား ရွိမည္။

အထက္ပါ အခ်က္မ်ားကုုိသေဘာတူ အတည္ျပဳျပီးေနာက္ ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။ ျပင္ဆင္ရသည္ဆုုိေသာ္လည္း စာအုုပ္ကအလြယ္တကူမရွိ၍ ဟုုိရွာသည္ရွာ ရွာခဲ့ရသည္။ သုုိ႔ေသာ္ အိႏၵိယႏွင့္ သီရိလကၤာမွသူငယ္မ်ား၏ ( ဦးသုုစိတၱ၊ ဦးတိကၡ ) သာသနာစိတ္အရင္းခံႏွင့္ကူညီမႈေၾကာင့္ ေငြေၾကးမကုုန္က်ဘဲ စာအုုပ္မ်ားရရွိခဲ့သည္။ ဝမ္းသာလုုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ေရႊျပည္မွ ပါလာေသာသက္ဆုုိင္ရာစာအုုပ္မ်ားလည္း ရွိထားသည္မုုိ႔ ေလ့လာစရာ စာအုုပ္ေရာ အခ်ိန္ပါလုုံေလာက္ ျပည့္စုုံသြားခဲ့သည္။ ေရႊျပည္တြင္ စာခ်ခဲ့စဥ္က ဘာသာရပ္အေပၚတြင္လဲ ရင္မခုုန္ခဲ့၊ တပည့္မ်ားအေပၚလည္း မတုုန္လႈပ္ခဲ့၊ စာေမးပြဲအတြက္ အံဝင္ဘုုိ႔ႏွင့္ တပည့္မ်ား နည္းလည္ေစရန္သာ အေလးေပး၍သင္ၾကားခဲ့သည္။မ်ားေသာအားျဖင့္ စာေမးပြဲေမးခြန္းပုုံစံႏွင့္ကုုိက္ညီေအာင္ ေဘာင္ဝင္ေအာင္အေလးေပးခဲ့သည္သာမ်ားသည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ စာသင္သားမ်ား၏ အသိသည္စာေမးပြဲအဝန္းအဝုုိင္းတြင္ ရွိေနခဲ့သည္သာ မ်ားသည္ကုုိေနာက္ပုုိင္းမွသတိျပဳမိလာသည္။ အမွန္စင္စစ္ ေရႊျပည္မွ စာေမးပြဲစနစ္သည္ သီးျခားဆန္လြန္းေနသည္ဟုုထင္သည္။ အမွတ္ရေရးကုုိသာ ဦးစားေပးလြန္းျပီး တတ္ေျမာက္ေရးႏွင့္စာရိတၱေရးကုုိ ေမွးမွိန္ေစသည္ဟုု ယူဆမိသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ပညာကုုိတန္ဘုုိးထားတတ္၊ ခ်စ္ျမတ္ႏုုိးတတ္ေသာလူမႈအဖြဲ႔အစည္းၾကီးျဖစ္ေအာင္၊ အလႊာအသီးသီးမွလူအသီးသီးတုုိ႔ အခ်င္းခ်င္းသဟဇာတ အညမညျဖစ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးရမည့္အစား ဂုုဏ္တုုဂုုဏ္ျပိဳင္သင္ၾကားေရးႏွင့္စိတ္ဓာတ္စြမ္းရည္ အလြဲအသုုံးျပဳေရးတုုိ႔ဆီသုုိ႔ တြန္းပုုိ႔ေပးသကဲ့သုုိ႔ျဖစ္ေနသည္ဟုု ျမင္သည္။

ထုုိ႔ျပင္ အိႏၵိယႏုုိင္ငံ ဗာရာဏသီျမိဳ ႔ Central University of Tibetan Studies တြင္ ယာယီ lecturer လုုပ္ခဲ့စဥ္က ျပင္ဆင္ခ်ိန္သိပ္မရေသာ္လည္း ဘာသာရပ္အေပၚ သတိထားသင္ၾကားရျခင္းမွလြဲ၍ စုုိးရိမ္မႈကင္းခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္မ်ားအား အဂၤလိပ္စာသင္ေပးခဲ့စဥ္ကလည္း ေပါ့ပါ့ပါးပါးပင္ ခံစားခဲ့ရသည္။ ယခုုအၾကိမ္တြင္ေတာ့ သတိၾကီးစြာထား၍ ေလးေလးစားစားလုုပ္မွျဖစ္မည္ဟုု စိတ္ထဲတြင္အလုုိလုုိမွတ္ခ်က္ျပဳမိေနသည္။ စိတ္ထဲတြင္လည္း အနည္းငယ္ေလးေနမိသလုုိ ခံစားရသည္။ မည္သုုိ႔ဆုုိေစ ျပင္ဆင္သင့္သည္တုုိ႔ကုုိ ေစ့ေစ့ငုုငုု ေလးေလးစားစား ( ရံဖန္ရံခါ စိတ္အတက္အက်ေၾကာင့္ မလုုပ္ျဖစ္သည္မွလြဲ၍ ) ျပင္ဆင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာ ဒကာ ဒကာမမ်ားကလည္း ဆြမ္းကြမ္းစေသာေဝယ်ာဝစၥမ်ားကုုိ မခက္ခဲရေလေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ရင္း ကုုသုုိလ္ယူၾကသည္။ သုုိ႔ႏွင့္သင္တန္းစတင္ရမည့္ ( ၂၀. ၀၉. ၂၀၁၄ ) ရက္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ နံနက္ေစာေစာ ( ၄ ) နာရီထ၍ ဘူတာရုုံသုုိ႔အသြားတြင္ မိမိကုုိလုုိက္ပုုိ႔ေပးေသာ ( မိမိအား ေန႔စဥ္ ေဝယ်ာဝစၥမ်ားျပဳစုုလုုပ္ေကြ်းရင္း ကုုသုုိလ္ယူေနသူ ျမန္မာစာေက်ာင္းဆရာ ) ကုုိျမတ္သစ္မွာ ထုုိင္ခံုုနံပါတ္ရွာမရျဖစ္ေနေသာ မိမိကုုိ ရထားေပၚအထိလုုိက္ပုုိ႔ရင္း ရထားမွ ေအာ္တုုိတံခါးပိတ္သြားသျဖင့္ ျပန္ဆင္း၍မရေတာ့ဘဲ လုုိက္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ရထားထြက္၍ မၾကာမီပင္ လက္မွတ္စစ္ကလာေလျပီ။ ဒကာကုုိျမတ္သစ္မွ အက်ိဴးအေၾကာင္းကုုိရွင္းျပသည့္အခါ ေဘးနားမွပါလာေသာ ခရီးသည္အဖြားၾကီးက သူသည္ ( ကုုိျမတ္သစ္ ) ဆင္းရန္ၾကိဳးစားေသာ္လည္း တံခါးပိတ္သြားေသာေၾကာင့္ ယခုုလုုိလုုိက္ပါရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံေပးသျဖင့္ ဒဏ္ရုုိက္မခံရေတာ့ဘဲ လက္မွတ္စစ္မွ ေရွ႔ဘူတာတြင္ဆင္း၍ ရထားျပန္စီးသြားႏုုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ ရထားအခ်ိန္စာရင္းစာရြက္ပါ ပရင့္ထုုတ္ေပးလုုိက္သည္။ ခရီးသည္အခ်င္းခ်င္းကူညီရုုိင္းပင္းမႈႏွင့္ဝန္ထမ္းတုုိ႔၏ တာဝန္ဟူေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ မဆင္မျခင္မလုုပ္ဘဲ စာနာမႈအျပည့္ျဖင့္ ျပည္သူ႔တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည္ကုုိ ေတြ႔ၾကံဳရသည္။ ေရႊျပည္ႏွင့္ကြာျခားလွေလစြ။

သုုိ႔ႏွင့္ နံနက္ ၉ နာရီ ၄၈ မိနစ္တြင္ ဟယ္ဆင္ကီသုုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဟယ္ဆက္ကီဘူတာၾကီးတြင္ လာၾကိဳသူ Mrs Laura Porceddu ႏွင့္လြဲေခ်ာ္ျပီး အနည္းငယ္ေစာင့္ရသည္မွလြဲ၍ အခက္ခဲတစ္စုုံတရာမရွိဘဲ သင္တန္းဌာနသုုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ အားလုုံးမွ လႈိက္လွဲေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆုုိၾကသည္။ ခရီးေရာက္မဆုုိက္ပင္ Buddhism ျဖင့္သင္တန္းကုုိစတင္ခဲ့သည္။ ဓမၼစၾကာသုုတ္မွ ကာမသုုခလႅႎကာ ႏုုေယာဂ အစြန္း ( Indulgence in sensual pleasure ) ႏွင့္ အတၳကိလမထအစြန္း ( Addiction to self-mortification ) တုုိ႔ကုုိအေျခခံ၍ အစြန္းေရာက္လမ္းစဥ္၏ ဆုုိးက်ိဴးဟူသည္ သံသရာထြက္ေျမာက္ေရးလမ္းစဥ္ကုုိ က်င့္သူမ်ားအတြက္သာမက ႏုုိင္ငံေရး လူမႈေရး မိသားစုုေရး ဘာသာေရး စသည့္အေရးအရာအားလုုံးတုုိ႔တြင္ပါ ဆုုိးက်ိဴးသက္ေရာက္ေၾကာင္းႏွင့္ ယေန႔ႏုုိင္ငံတကာတြင္ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ျပႆနာအားလုုံးသည္ တနည္းနည္းျဖင့္ အနဲႏွင့္အမ်ား အစြန္းတရားမ်ားပါဝင္ေနမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အစြန္းတရားမွန္သမွ်သည္ ျပႆနာ၏ရင္းျမစ္ျဖစ္ေၾကာင္းတုုိ႔ကုုိ ဆီးရီးယားျပႆနာမွစ၍ ကမၻာ့စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ရျခင္းႏွင့္မိသားစုုျပႆနာမ်ားျဖစ္ရျခင္းအထိ ျခံဳငံုုရွင္းျပလုုိက္သည္။ အားလုုံးကႏွစ္ျခိဳက္သေဘာက်ၾကသည္။ နံနက္ခင္း တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွ် သင္ၾကားျပီးေနာက္ ( ၁၁ ) နာရီခြဲျပီျဖစ္သျဖင့္ အနီးအနားရွိစားေသာက္ဆုုိင္သုုိ႔ပင့္ကာ ဆြမ္းကပ္ၾကသည္။ ( ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္ )