ဒုုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား ( ၃ )

" ေရႊျပည္တြင္ ေတြ႔ၾကံဳမိသမွ် --(အပိုင္း- ၃ )"
ေရႊျပည္ကုုိျပန္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း အဓိကအသုုံးျပဳလုုိသည့္ဆႏၵမွာ ဖုုန္းႏွင့္အင္တာနက္ျဖစ္သည္။ ဖုုန္းႏွင့္အင္တာနက္ဆက္သြယ္ေရးသည္ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ ပညာေရးေလ့လာမႈမ်ား လူမႈေရးလုုပ္ငန္းမ်ား၊ စီးပြါးေရးလုုပ္ငန္းမ်ား ႏုုိင္ငံေရးလုုပ္ငန္းမ်ားစသည့္စသည့္အေရးအရာတုုိ႔အတြက္ မရွိမျဖစ္ အေရးၾကီးေသာအခန္းက႑တြင္ပါဝင္ေနေသာ္လည္း ေရႊျပည္သူ/သားမ်ားတုုိ႔အတြက္မူ တမူထူးေနေလသည္။ အင္တာနက္ အင္တာျဖဴတုုိ႔ထက္ ေန႔စဥ္ မိသားစုုစားဝတ္ေနေရးျပႆနာကုုိသာ အေလးေပးေနရသည္ကိုုေတြ႔မိသည္။ အကယ္၍ အင္တာနက္ကုုိသုုံးသည္ဆုုိလွ်င္လည္း စီးပြါးေရး ၾကီးပြါးေရး ဆက္သြယ္ေရး သြားလာေရး ပညာေရးစသည္တုုိ႔အတြက္ အသုုံးျပဳမႈထက္  ဂိမ္းေဆာ့ဖုုိ႔အေရးႏွင့္  အီစီကလီအေရးစေသာ အခ်ိန္ျဖဳန္းသည့္လုုပ္ငန္းမ်ားတြင္သာ အမ်ားစုုအသုုံးျပဳေနၾကကသည္ကုုိေတြ႔ျမင္ၾကားသိရသည္။ ဤအခ်က္က အင္တာနက္ဆက္သြယ္ေရးသည္ ေန႔စဥ္လူမႈဘဝ၏ျဖတ္သန္းမႈထဲသုုိ႔ လက္ေတြ႔က်က် ထဲထဲဝင္ဝင္မေရာက္ေသးေၾကာင္းကုုိ ေဖၚျပေနျခင္းပင္သည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညီသိရမည့္အခ်က္အလက္မ်ားကုုိ မသိႏုုိင္ၾက၊ ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာ အေတြးအေခၚမ်ားလည္း ပြင့္လန္းမလာၾကေတာ့ေပ။ ပြင့္လန္းလတ္ဆတ္၍ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အေတြးအျမင္မ်ားမရွိဘဲ  ̔ေခတ္မီဖြံ႔ ႔ျဖိဴးတုုိးတက္ေသာႏုုိင္ငံေတာ္သုုိ႔ ̕ ဟူေသာဆုုိင္းဘုုတ္္ကုုိ ကုုိင္ေဆာင္၍ေၾကြးေၾကာ္ဟစ္ေအာ္ေနျခင္းသည္ ယုုတၱိမဲ့စြာ ၾကမ္းပုုိးကိုု လိပ္ျဖစ္ေအာင္ေျပာေနသည္ႏွင့္တူလွေတာ့သည္။   

  လူမ်ားစုုၾကီးျဖစ္ေသာ ေတာရပ္ေဒသမ်ားတြင္ အင္တာနက္ကုုိ မသုုံးတတ္ၾက၊ ျမင္လဲမျမင္ဘူးၾကေပ။ သုုိ႔ေသာ္ အင္တာနက္ဟူေသာ အေခၚအေဝၚကုုိနားရည္ဝေအာင္ ၾကားဖူးေနၾကသည္ကုုိပင္ တုုိးတက္မႈအပုုိင္းအစတစ္ခုုဟုု ဆုုိရေပမည္။ ထုုိ႔ျပင္ ေရႊျပည္တြင္ ဖုုန္းခကလည္းေဈ းၾကီးလွသည္။ ယခုု ဖင္လန္ႏုုိင္ငံတြင္ မိမိအသုုံးျပဳေနေသာလုုိင္းမွာ တစ္လလွ်င္ ယူရုုိေငြ ၂၀ သာလွ်င္ကုုန္ၾကပါသည္။
 ျမန္မာေငြႏွင့္ဆုုိလွ်င္ ( ၂၆၀၀၀ ) ႏွစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွ်သာျဖစ္သည္။ တစ္လလုုံးလုုံး ( ၂၄ ) နာရီ ( ျပည္တြင္း ) စိတ္တုုိင္းက်ဖုုန္းဆက္ႏုုိင္သည္။ အင္တာနက္ကုုိ အျမဲတန္းဖြင့္ထား၍ ( ၂၄ ) နာရီသုုံးႏုုိင္သည္။  ေရႊျပည္တြင္ထုုိကဲ့သုုိ႔ အသုုံးျပဳပါက တစ္သိန္းလဲမေလာက္ ႏွစ္သိန္းလဲမေလာက္ျဖစ္မည္မွာေသခ်ာသည္။ ျပန္လာခါနီးတြင္ ဖုုန္းႏွင့္ပတ္၍ ဤသုုိ႔ၾကံဳရသည္။ ( ၁၅၀၀ ) တစ္ေထာင့္ငါးရာတန္ WCDMA ဖုုန္း ဆင္းကဒ္မ်ားကုုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဗုုံးေဘာလေအာ လုုိက္ေရာင္းေနသည္။ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္လည္း အရင္ထက္ အမ်ားၾကီး ဖုုန္းကဒ္မ်ားခ်ေပးေနသည္ဟုုသိရသည္။ ယခင္ကလုုိ တစ္ရပ္ကြက္လွ်င္ ႏွစ္ကဒ္ သုုံးကဒ္မဟုုတ္ေတာ့။ သံဃာမ်ားေသာ စာသင္တုုိက္ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားအတြက္ တစ္ကဒ္ ႏွစ္ကဒ္မဟုုတ္ေတာ့။
သုုိ႔ေသာ္ တစ္လလွ်င္ အနည္းဆုုံး ( ၂၅၀၀ ) ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာက်ပ္ကုန္ေအာင္ သုုံးကုုိသုုံးရမည္။ ဖုုန္းဆင္းကဒ္ တစ္ခုုခုုခြ်တ္ယြင္းမႈျဖစ္ခဲ့လွ်င္ သုုံးစြဲသူကသာ တာဝန္ယူရမည္၊ သူတုုိ႔ ၌တာဝန္မရွိေခ်။ စာခ်ဳပ္တြင္ဤအတုုိင္းပါသည္။ အေစာပုုိင္းတြင္ ျပည္သူအေပၚေတာ္ေတာ္ေစတနာေကာင္းလာျပီ၊ လုုပ္စားကုုိင္စားမ်ားနဲသြားျပီဟုု ခ်ီးက်ဴးကာ သာဓုုေခၚမိသည္။( ၈) လပုုိင္း ( ၉ )  လပုုိင္းေလာက္တြင္ ေအာ္ရီဒူးႏွင့္ တယ္လီေနာကုုမၼဏီတုုိ႔မွ ဟန္းဆက္ဝယ္လွ်င္ဖုုန္းဆင္းကဒ္အခမဲ့ေပးမည္ဟူေသာ သတင္းေကာင္းကုုိ ၾကိဳတင္ပူေဆြးၾကလွ်က္ ကတုုိက္ကရုုိက္ လုုိက္၍ညစ္ေနၾကတာပါလားဟုု ေနာက္မွစဥ္းစားမိရင္း သံေဝဂယူရေတာ့သည္။ 

  ဖုုန္းဆက္သည့္အခါ မၾကခဏဆုုိသလုုိ ဖုုန္းလုုိင္းအသံမၾကည္လင္မႈႏွင့္ၾကံဳရသည္။ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပသုုိ႔ေရာက္ရွိေနပါသျဖင့္ ေခၚဆုုိ၍မရႏုုိင္ပါရွင္ ဟူေသာ မုုသာဝါဒအသံမ်ားျဖင့္လည္း မၾကာခဏေႏွာက္ယွက္က်ီစယ္တတ္ၾကသည္။ ဆက္သြယ္မႈလုုိင္းမ်ား မအားေသးရွင္ ဟူေသာ တာဝန္မဲ့စြာတုုန္႔ျပန္သည့္ အသံမ်ားကုုိလည္း အျမဲလုုိလုုိၾကားေနရတတ္သည္မွာ ေရႊျပည္၏ ( ၂၁ ) ရာစုု ဆက္သြယ္ေရးယဥ္ေက်းမႈပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဤသုုိ႔ေသာအေျခအေနရွိသည့္ေရႊျပည္ၾကီးကုုိ " နယ္တကာလွည့္ပါးရုုိက္ရဲတယ္ " ဟုု အျပစ္မဲ့ျပည္သူကုုိ ၾကိမ္းေမာင္းရဲေသာ ( ဂ်ာနယ္မ်ားမ်ားမွေပးသျဖင့္ ) အာဇာနည္ ပါးရုုိက္ခ်န္ပီယံဘြဲ ႔ရ ဝန္းၾကီးတစ္ဦးက " ျမန္မာျပည္မတုုိးတက္ဘူးလုုိ႔ ေျပာတဲ့သူေတြဟာ ရူးလုုိ႔ေျပာတာ " ဟုု ရူးသြပ္မုုိက္မဲစြာ ေဒါသအုုိးေဖါက္ခြဲျပေသာေၾကာင့္ ေဒါသအခုိးအေငြ႔မ်ား ဂ်ာနယ္ေပၚမွရႈရႈိက္ခဲ့ရသည္။ အမွန္စင္စစ္ အႏွီဝန္ၾကီးဆုုိသူသည္ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံမွ သာမန္ရုုံးဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္၏ နွလုုံးရည္အဆင့္မွ်မမီေခ်။ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံတြင္ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုုခုုေၾကာင့္ အစုုိးရ ရုုံးမ်ားသုုိ႔သြားေသာအခါ ေနရာတြင္ထုုိင္လွ်င္ထုုိင္ျခင္းပင္ အျပဳံးျဖင့္ၾကိဴဆုုိသည္။ ေမးသမွ် ယဥ္ေက်းစြာေျဖသည္။ စိတ္မရွည္ဘဲ ေဒါသျဖင့္တုန္႔ျပန္ျခင္း ဟိတ္ဟန္ထုုတ္ျခင္း ေကာက္က်စ္ျခင္း လာဘ္ေမွ်ာ္ျခင္း ပုုဒ္မေလး ေပးမွလုုပ္ျခင္း စေသာ မႏွစ္ျမိဳ ႔ဖြယ္ရာအျပဳအမူမ်ား အလ်ဥ္းမေတြ႔ဘူးပါ။ ကုုိယ့္ကိစၥျပီးစီး၍ ထျပန္ေသာအခါတြင္လည္း သက္ဆုုိရာ အစုုိးရ ရုုံးဝန္ထမ္းမွ ေဖၚေရြေသာအျပဳံးျဖင့္ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္လုုိက္ေသးသည္။
  ထုုိ႔ျပင္ (၂၀၁၃ ) ခုႏွစ္က ဖင္လန္ ႏုုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးႏွင့္

ဟယ္ဆင္ကီတြင္ေတြ႔ဆုုံဖူးသည္။ ပရိသတ္မ်ားအတြက္စီမံထားေသာ အစားအစာထဲမွ သူ၏ကုုိယ္တာက်အစုုကုုိ သူကုုိယ္တုုိင္ယူစားသည္။ အမ်ားျပည္သူေရွ ႔ အစည္းေဝးခန္းမတြင္ ေနာက္လုုိက္အေျခြအရံမ်ား တစ္ေယာက္မွ်မပါဘဲ လြတ္လပ္စြာျပည္သူႏွင့္ေတြ႔သည္။  အမ်ားျပည္သူေျပာသည္ကုုိ စိတ္ရွည္စူးစုုိက္စြာနားေထာင္ကာ အေသအခ်ာမွတ္သားျပီးမွ အသင့္ေတာ္ဆုုံးျဖစ္မည့္အရာကုုိ ဆုုံးျဖတ္ခ်က္ခ်၍ ဝန္ေဆာင္မႈကုုိေပးသည္။ သူ၏ဝန္ေဆာင္မႈသည္ ၾကီးမားေသာ ႏွလုုံးသားတြင္အေျခတည္ေသာေၾကာင့္ ဝန္ၾကီးဟူေသာဂုုဏ္ပုုဒ္ႏွင့္ဆီေလ်ာ္လွသည္။ မွန္ပါသည္။ ႏွလုုံးသားၾကီးၾကီး ဥာဏ္ပညာၾကီးၾကီးျဖင့္ တာဝန္ၾကီးၾကီးကုုိေဆာင္ရြက္ႏုုိင္ပါမွ ဝန္ၾကီးျဖစ္ထုုိက္သည္ဟုု နားလည္ခံယူသည္။  ေရႊျပည္မွဝန္ၾကီးႏွင့္ျခားနားေပစြတကား။ 

   ထုုိ႔ျပင္ အသက္ ( ၂၅ ) ဝန္းက်င္ရွိလူငယ္ေလးမ်ားသည္ တုုိးတက္ခ်င္ေသာဆႏၵေကာင္းေလးမ်ားေၾကာင့္ ထုုိးထြက္ေနၾကသည္ကုုိေတြ႔ရသည္။ သုုိ႔ေသာ္ ေရႊျပည္အတြင္းတြင္ ထုုိးစရာအေပါက္မရွိေသးေပ။ ထြက္စရာလမ္းစလည္း ပိတ္ေနဆဲသာျဖစ္သည္ဟုုျမင္မိသည္။ လူငယ္ေလးမ်ားတြင္ တက္ၾကြေသာစိတ္ဓာတ္ကေလးမ်ား ျမဴးထူးစြာပြင့္လန္းေနၾကသည္ကုုိ ျမင္ရေသာေၾကာင့္ တုုိးတက္ျခင္း၏ မ်ိဴးေစ့ေတာ့ သန္ေနျပီဟုု သုုံးသပ္မိသည္။ သုုိ႔ေသာ္ ထုုိမ်ိဴးေစ့ကုုိ ယခင္ကလုုိ အာဏာမွလြဲလွ်င္ဘာကုုိမွ မဆင္ျခင္တတ္ၾကေသာ လူတစ္စုု၏ အညြန္႔ခ်ိဴးမႈကုုိမခံရေအာင္ ဝုုိင္းဝန္းကာကြယ္တတ္ၾကဘုုိ႔ေတာ့လုုိေပမည္။ အထူးသျဖင့္ ရဟန္းတစ္ပါးအေနႏွင့္

ပုုိ၍ေတြ႔ရသည္မွာ လူငယ္တရားနာပရိသတ္ျဖစ္သည္။ ယခင္ကဆုုိလွ်င္ လူၾကီးသူမမ်ားသာ တရားနာေလ့ရွိေသာ္လည္း ယေန႔တြင္မူ လူငယ္မ်ားက တရားပြဲမ်ားကုုိဦးေဆာင္က်င္းပေနသည္ကုုိပင္ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ထုုိလူငယ္ေလးမ်ားကုုိ ျမင္ရသည္မွာ အနာဂတ္ႏုုိင္ငံေတာ္ႏွင့္သာသနာေတာ္အတြက္  ေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။  သူတုုိ႔သည္ ျမတ္ဗုုဒၶသာသနာေတာ္အတြက္ စိတ္အားထက္သန္စြာလုုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။ ကုုသုုိလ္ေရးမုုိ႔လည္း ေစတနာေရစီးေတြသန္ေနၾကသလုုိ အမ်ိဴး ဘာသာ သာသနာဟူေသာလႈိင္းလုုံးကလည္း သူတုုိ႔၏ဘာသာေရးလုုပ္ငန္းမ်ားကုုိပုုိ၍တက္ၾကြေစသည္ဟုသုုံးသပ္မိသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ယခင္မိမိတုုိ႔ငယ္စဥ္က ဘုုရားပြဲေက်ာင္းပြဲမ်ားတြင္ သံဃေဝယ်ာစၥမ်ားကုုိ အမ်ိဴးသားမ်ားသာလုုပ္ေဆာင္ၾကေသာ္လည္း ယခုုတြင္မူ အမ်ိဴးသမီးမ်ားက အစားထုုိးဝင္ေရာက္လာသည္ကုုိေတြ႔ရသည္။ အမ်ိဴးသမီးမ်ား၏ ေဝယ်ာဝစၥလုုပ္ေဆာင္မႈသည္ ေသသပ္က်န၍ ေထာင့္ေစ့အကြက္ေစ့လုုပ္ေဆာင္တတ္ၾကသည္။ အထူးသတိျပဳမိသည္မွာ ေရႊျပည္၏ လူမႈအဝန္းအဝုုိင္းသည္ လႈေရးတန္းေရး ကိစၥတုုိ႔တြင္ ရက္ေရာစြာေပးလႈတတ္ၾကေသာ္လည္း အမ်ားျပည္သူအတြက္ ရုုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈႏွင့္ယွဥ္တဲြေသာ ထက္ျမက္စြာေဆာင္ရြက္မႈမ်ိဴးကား ရွားပါးလွသည္။ အမွန္စင္စစ္ လူသားအရင္းအျမစ္၏ အေျခခံသည္ ရုုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈကုုိအေျခခံေသာ ထက္ျမက္မႈပင္ျဖစ္သည္ဟုု ဆုုိခ်င္သည္။ ( ဆက္ရန္ )