ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁၃ ) အမ်ိဴးသားႏွင့္ အမ်ိဴးသမီး မည္သူကပုိ၍ ျမင့္ျမတ္သနည္း

မိမိိတုိ႔ အေရွ႔တုိင္းႏုိင္ငံအမ်ားစုတြင္ အမ်ိဴးသမီးမ်ားအား တစ္ဆင့္ႏွိမ့္၍ လြဲမွားစြာ  ၾကည့္တတ္ၾက ျမင္တတ္ၾက၏။ ထုိသုိ႔ အမ်ိဴးသမီးမ်ားအေပၚ လြဲမွားစြာ ဝမ္းနဲဘြယ္ရာ ႏွိမ္ခ်၍ၾကည့္ရာ၌ အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင့္ အာရပ္မူစလင္ႏုိ္င္ငံအမ်ားစုသည္ အဆုိးရြားဆုံးျဖစ္မည္ဟု ထင္မိ၏။ ၾကည့္ျမင္ပုံမွာ ဤသုိ႔... အမ်ိဴးသမီးမ်ားသည္ အမ်ိဴးသားမ်ားေအာက္ မူလဗီဇအေနျဖင့္ ယုတ္ည့ံၾက၏။ အမ်ိဴးသားမ်ားသည္ အမ်ိဴးသမီးမ်ားထက္ မူလဗီဇအားျဖင့္ ပုိ၍ ျမင့္ျမတ္ၾက၏ဟု ယူဆၾကသတတ္။ ပုိ၍ဆုိးသည့္အခ်က္မွာ  မိန္းမဘဝဟူသည္ ေခြးထီးေလာက္မွ မျမင့္ျမတ္ဟု ထင္မွတ္ယူဆၾကသည္ကုိလည္း မိမိေတြ႔ဖူး ၾကားဖူးသတတ္။ ထုိအျမင္ထုိအယူအဆတုိ႔သည္  လြဲျခင္းၾကီးလြဲ၍ မွားျခင္းၾကီးမွာေလစြ။ တစ္ဖက္သတ္ဆန္လြန္းေလစြ။ အဆင္ျခင္ဥာဏ္ကင္းမဲ့စြာ ေတြးမွေတြးေလစြ။
ျမတ္ဗုဒၶ၏ေဒသနာေတာ္မ်ားအရ  ေခြးသည္ အဟိတ္တိရစၦာန္ အပါယ္ဘုံသားျဖစ္ျပီး လုံးဝတရားထူးမရႏုိင္ေသာ ေအာက္တန္းစားသာျဖစ္၍ အမ်ိဴးသမီးသည္ သဟိတ္လူသားျဖစ္ကာ တရားထူးရႏုိင္ေသာ အဆင့္ျမင့္တန္းစားသုဂတိဘုံသားျဖစ္ေလ၏။ အဘိဓမၼာတရားေတာ္အရ ပဋိသေႏၶစိတ္အားျဖင့္လည္း လူသားႏွင့္ေခြးသည္ မတူျခားနားကြဲျပားပါ၏။ ထုိ႔ျပင္ ပစၥဳပၸန္ဘဝရႈေထာင့္အရ အေနအထုိင္ ဆက္ဆံေရး အျပဳအမူ အက်င့္အၾကံ အစားအစာ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္မႈ ယာဥ္ေက်းမႈကုိ လက္ခံက်င့္သုံးမႈ စသည့္ အခ်က္မ်ားတုိ႔ျဖင့္လည္း ျခားနားလြန္းလွ၏။ ထုိအခ်က္တုိ႔ကုိ နဲနဲေလးမွ်မစဥ္းစားဘဲ တမင္ႏွိမ္ခ်ကာ အစဥ္အလာအားျဖင့္မွား၍ အၾကင္နာမဲ့စြာသတ္မွတ္က်င့္သုံးေနျခင္းသည္ ဝမ္းနဲဘြယ္ေကာင္းေလစြ။ ထုိ႔ျပင္ အမ်ိဴးသမီးမ်ားသည္ ယုတ္ည့ံေသာေၾကာင့္ ဘုရားရင္ျပင္၏ အထက္ပစၥယံသုိ႔ မတက္ရ တက္ခြင့္မရွိဟုလည္း ယုံၾကည္ၾကျပန္ေလ၏။ ဤကဲ့သုိ႔ လြဲမွားစြာ ထင္ျမင္နားလည္ ယူဆေနၾကျခင္းသည္ ယာဥ္ေက်းမႈအေနျဖင့္ေရာ ဘာသာတရားအေနျဖင့္ပါ ေရာေထြး ယွက္တင္ကာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျပီးလွ်င္ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္စြာ ခုိင္ခံ့တည္ရွိလွ်က္ က်င့္သုံးလာခဲ့ေသာ အမွားတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ထင္မိ၏။ ဤသုိ႔အမ်ိဴးသမီးမ်ားကုိ ႏွိမ္ခ်၍ လြဲမွားသည့္ အယူအဆ အစဥ္အလာကုိ အမ်ိဴးသမီးမ်ားကုိယ္တုိင္ကေရာ အမ်ိဴးသားမ်ားကပါ ဘယ္ေခတ္ဘယ္ကာလက စတင္ခဲ့သည္မသိရေသာ အလြန္ၾကာျမင့္သည့္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုက အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင့္အေရွ႔အလယ္ပုိင္း အာရပ္ႏုိင္ငံမ်ားမွ စတင္ျဖစ္ထြန္းကာ က်င့္သုံးခဲ့သည္ဟု ထင္မိ၏။ အထူးသျဖင့္ ကမၻာဦးကာလ အမ်ိဴးသားမ်ား ကာယအား လက္ရုံးအားကုိး၍ လႊမ္းမုိးခဲ့သည့္အခ်ိန္မွစတင္ခဲ့ဟန္ရွိ၏။ ယေန႔ကာလ နည္းပညာမ်ား ထြန္းကားတုိးတက္လာျခင္းေၾကာင့္ ကာယအား လက္ရုံးအားကုိ အသုံးျပဳမႈမ်ားအားနဲလာေသာအခါ ဥာဏအား အသုံးျပဳမႈသည္
ပုိ၍အသုံးဝင္လာသည္ကုိေတြ႔ရ၏။ ဤသုိ႔ဥာဏအားအသုံးျပဳမႈသည္ ခရီးတြင္လွ်က္ အက်ိဴးျဖစ္ထြန္းလာေသာအခါ အမ်ိဴးသမီးမ်ားလည္း အမ်ိဴးသားမ်ားနည္းတူ ရင္ေဘာင္တန္း၍ အတူတြဲကာ ခ်ီတက္ႏုိင္စြမ္း လုပ္ႏုိင္ကုိင္ႏုိင္စြမ္းရွိသည္ကုိေတြ႔လာရ၏။ အမ်ိဴးသမီးမ်ား၏ ကံစြမ္းရည္ ဥာဏ္စြမ္းရည္ထူးတုိ႔သည္ အစဥ္အလာႏွင့္ ယာဥ္ေက်းမႈတုိ႔၏ ကန္႔သတ္မႈေဘာင္အတြင္းမွ ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္လာၾက၏။ အမ်ိဴးသမီးမ်ားသည္ ကာယအားမွလြဲ၍ ဥာဏအားမနိမ့္က်ေၾကာင္းမွာ ယေန႔ေခတ္ကာလ အေျခအေနမ်ားအရ အထင္အရွားပင္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ကမၻာ့သမုိင္းကုိျပန္လည္၍ ၾကည့္လွ်င္မူကား တီထြင္ဖန္တီးလုိစိတ္ျပင္းျပမႈ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားလုိစိတ္ရွိမႈ၊တုိက္ရဲခုိက္ရဲသည့္ ရဲစြမ္းသတၱိရွိမႈတုိ႔၌တြင္မူ အမ်ိဴးသားသည္ အမ်ိဴးသမီးထက္ ေယဘုယ်အားျဖင့္သာသည္ဟု ဆုိက မွားအံ့မထင္။တနည္းဆုိေသာ္ ဦးေဆာင္လုိစိတ္သည္ အမ်ိဴးသားကပုိ၍ အားေကာင္းခဲ့ေလ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အမ်ိဴးသားမ်ားက လႊမ္းမုိးခဲ့ကာ ျမင့္ျမတ္သူ အရွင္သခင္အျဖစ္ျဖင့္ ေနရာယူခဲ့ၾကဟန္ရွိ၏။ ထုိ႔ျပင္ ယုတ္ည့ံျခင္းႏွင့္ျမင့္ျမတ္ျခင္းတုိ႔သည္ အမ်ိဴးသားျဖစ္ျခင္း အမ်ိဴးသမီးျဖစ္ျခင္းတုိ႔ႏွင့္လုံးဝမသက္ဆုိင္ေခ်။ အမွန္စင္စင္ေသာ္ကား သဒၶါ သီလ သုတ စာဂ ပညာ ဟိရိ ၾသတၱပ တည္းဟူေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား ခုနစ္ပါးကုိလက္ကုိင္ထား၍ က်င့္သုံးသူသည္ ဤဘဝတြင္လည္း ျမင့္ျမတ္၏။ ေနာက္ဘဝတြင္လည္းျမင့္ျမတ္၏။ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက်ာ္းျဖစ္ေစ အထက္ပါ သူေတာ္တရား ခုနစ္ပါးမရွိ မက်င့္သုံးပါက ယခုဘဝ၌ျဖစ္ေစ ေနာက္ဘဝ၌ျဖစ္ေစ ယုတ္ည့ံသူပင္ျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသား၏ အဆင့္အတန္းကုိ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ အေျခခံ၍ သုံးသပ္ဆုံးျဖတ္၏။ လူသားတစ္ေယာက္၏ အဆင့္အတန္းသည္ အဇၥ်တၱသႏၱာန္ကုိ အရင္းခံကာ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ သူက်င့္သုံးေနေသာ အယူအဆ အက်င့္အၾကံ အေျပာအဆုိတုိ႔တြင္သာ မူတည္ပါ၏။ ရာထူး စည္းစိမ္ ဂုဏ္သိန္ အရွိန္အဝါတုိ႔ကုိ အေျခခံျခင္းလဲမရွိ၊ ဗဟုိလည္းမျပဳေခ်။ တနည္းဆုိေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသား၏ ယုတ္ည့ံမႈႏွင့္ ျမင့္ျမတ္မႈကုိ ျပင္ပသႏၱာန္၌ရွိေသာ အေျခအေန ျဖစ္ရပ္ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ အလႊာတုိ႔ကုိၾကည့္၍ မဆုံးျဖတ္ေပ။ လူသား၏ အဇၥ်တၱသႏၱာန္၌ရွိေသာ ပါရမီ အရည္အေသြး စိတ္ဓါတ္သဘာဝႏွင့္ကုိယ္က်င့္တရားတုိ႔ကုိ အေျခခံျပဳ စံနမူနာထား၍သာ ဆုံးျဖတ္၏။ အမ်ိဴးသားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္ျပီးလွ်င္ အမ်ိဴးသမီးျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ယုတ္ည့ံသည္ ဟူေသာ ေဟာၾကားခ်က္ သင္ၾကားခ်က္တုိ႔ကုိလည္း ပိဋကတ္ေတာ္တြင္ မိမိမေတြ႔ဘူးေပ။ နာလည္းမနာၾကားဘူးေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ိဴးသမီးျဖစ္ေစ အမ်ိဴးသားျဖစ္ေစ သဒၶါ သီလစေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရားျဖစ္သည့္ မူလလူသားအရင္းအျမစ္ တရားတုိ႔ရွိသူ က်င့္သုံးသူသည္ ျမင့္ျမတ္၏။ ထုိတရားမ်ား ရွိလဲမရွိ က်င့္လဲမက်င့္သုံးသူသည္ ယုတ္ည့ံ၏။ ယေန႔ေပၚျပဳဴလာျဖစ္ေနေသာ စကားလုံးႏွင့္ေျပာရလွ်င္မူကား Human Resources လူသားအရင္းအျမစ္ဟူသည္ ထုိသူေတာ္ေကာင္းတရား ခုနစ္ပါးတုိ႔ပင္ျဖစ္ေလ၏။  ထုိသုိ႔ လူသားအရင္းအျမစ္ျဖစ္သည့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား ရွင္သန္အားေကာင္းေသာေၾကာင့္ပင္ ယေသာဓရာေလာင္းလ်ာသည္ ျမင့္ျမတ္သည့္ ဘုရားေလာင္းႏွင့္အတူေပါင္းဖက္၍ ပါရမီျဖည့္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ အႏႈိင္းမဲ့ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိ သယ္ပုိးေတာ္မူသည့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ႏွင့္ တြဲဘက္၍ ကူညီလုပ္ကုိင္ႏုိင္စြမ္းရွိခဲ့၏။  အကယ္၍ မိန္းမက ယုတ္ည့ံသည္မွန္လွ်င္ ယေသာဓရာသည္ ဘုရားေလာင္းႏွင့္တြဲဘက္၍ ပါရမီမျဖည့္ႏုိင္ရာ။ တြဲဘက္၍ ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိ မသယ္ပုိးႏုိင္ရာ။  ဆုိလုိသည္မွာ အမ်ိဴးသမီးမ်ားသည္ မူလ သဘာဝလူသားဗီဇ ႏွင့္ လူသားဇာတ္သေဘာအရ အမ်ိဴးသားမ်ားေအာက္ယုတ္ညံ့ၾကသည္မဟုတ္။ မူလသဘာဝလူသား ဗီဇႏွင့္ လူသားဇာတ္အရ  အတူတူပင္ျဖစ္၏။( ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာျဖစ္သည့္ ဖုိမ်ိဴးေစ့ မမ်ိဴးေစ့ တနည္းအားျဖင့္ ကမၼဇရုပ္ကုိမဆုိလုိ။ လူသားဗီဇသဘာဝ တနည္းဆုိေသာ္ လူသားပဋိသေႏၶစိတ္ကုိသာဆုိလုိ၏။ အဘိဓမၼာတြင္ ေယာက်ာ္း ပဋိသေႏၶစိတ္ မိန္းမ ပဋိသေႏၶစိတ္ဟူ၍ သီးျခားမလာ မပါရွိေပ။ ) ဤသုိ႔ ရႈေထာင့္စုံမွ သုံးသပ္ၾကည့္လွ်င္ အမ်ိဴးသမီးျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ယုတ္ည့ံသည္၊ အမ်ိဴးသားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္သည္ဟု ယူဆ၍ မရႏုိင္ေၾကာင္းမွာ ထင္ရွားလွ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္အမ်ိဴးသမီးမ်ားသည္လည္း မိမိတုိ႔ကုိယ္မိမိတုိ႔ ယုတ္ည့ံၾကသည္ဟု ဆက္လက္၍ အထင္မွား အျမင္မွားမျဖစ္ေစလုိ၊ အမ်ိဴးသားမ်ားကလည္း အမ်ိဴးသမီးမ်ားအေပၚ တစ္ဖက္သတ္ အထင္ေသးမႈမ်ိဴးမျဖစ္ေစလုိေပ။ အထူးသျဖင့္ ေျပာလုိသည္မွာ အမ်ိဴးသမီးမ်ားသည္လည္း အမ်ိဴးသားမ်ားနည္းတူ ေလာကအတြက္ အသုံးဝင္တန္ဘုိးရွိေသာ အဆင့္ျမင့္လူသား လူသတၱဝါျဖစ္၏ ဟူသည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ အမ်ိဴးသမီးထုအေနျဖင့္ မိမိတုိ႔၏မူလစြမ္းပကား အရည္အေသြးတုိ႔ကုိ ေလာကအတြက္ ယေသာဓရာကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေစ၊အျခားအျခားေသာပါရမီရွင္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေစ ၾကိဴးစားေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္တုိက္တြန္းအပ္ပါ၏။ ( မိမိသည္​ ဤစကားခ်ပ္ကုိ စပ္မိ၍သာအက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ တင္ျပျခင္းျဖစ္၏။ အခါအခြင့္သင့္သည့္အခန္းသုိ႔ေရာက္လွ်င္မူ အက်ယ္ေဆြးေႏြးတင္ျပပါအုံးမည္။ ဤအေၾကာင္းအရာသည္ က်ယ္ျပန္႔မႈလည္းရွိသလုိ စိတ္ဝင္စားဘြယ္လည္းေကာင္းပါ၏။ )  သုိ႔ေသာ္ အမ်ိဴးသမီးဘဝျဖင့္ မရႏုိင္ မျဖစ္ႏုိင္ မေရာက္ႏုိ္င္ေသာ အေျခအေနတုိ႔ကားရွိ၏။ ယင္းတုိ႔မွာ.......