ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၇ )

ဤ သုေမဓာခ်စ္သားသည္ ေနာင္အခါ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းေရာက္ေသာကာလ၌ ဘဒၵကမၻာဝယ္ သိစရာမွန္သမွ် ၾကြင္းမဲ့ဥႆံုအလံုးစံုသိျမင္ေတာ္မူသည့္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိခ်ိမ့္မည္၊ ဤ သုမိတၱာ ခ်စ္သမီးသည္လည္း ေလးသေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္းတုိ႔ပတ္လုံး ပါရမီျဖည့္ဘက္အျဖစ္ျဖင့္ ပါဝင္ျဖည့္ဆည္းလိမ့္မည္ ဟူ၍။  မိမိတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ယေန႔ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနၾကေသာ

ေဂါတမဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္သည္ ဤသုိ႔ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကုိခံယူရာမွ အစျပဳခဲ့ေလ၏။ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္သည္ ယေန႔သာသနာေတာ္ကုိ ၾကိဳတင္၍ အသိမွတ္ျပဳခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္၏ ဟုဆုိႏုိ္င္၏။ ထုိ႔ျပင္ဤဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကုိ ခံယူသည့္အခမ္းအနားသည္ ယေန႔သာသနာေတာ္၏ အစဦးဆုံးေသာ အခင္းအက်င္း ျဖစ္၏ ဟူ၍လည္းဆုိနုိင္ခ်ိမ့္မည္ထင္၏။  ဤသို႔ေသာ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကုိ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္အား ဖူးေျမွာ္

ၾကည္ညုိၾကေသာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါအေပါင္းၾကားသိၾကရေသာအခါ စၾကာဝဠာ၏ အႏႈိင္းမဲ့ေခါင္းေဆာင္ သုိ႔မဟုတ္ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံ၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ ယခုေပၚေပါက္ေခ်ျပီဟူ၍ မ်ားစြာ

ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္ၾက၏။ ဝမ္းသာပီတိ အျဖစ္ၾကီးျဖစ္ၾကရ၏။ သူတုိ႔၏ဝမ္းသာပီတိသည္ အႏႈိင္းအဆမဲ့၏၊ အလြန္တရာျမင့္ျမတ္ျဖဴစင္၏၊ သျဂိဳၤဟ္စကားျဖင့္ေျပာရလွ်င္ ေသာမနႆ သဟဂုတ္ဥာဏသမၸယုတ္ အသခၤါရိက မဟာကုသုိလ္စိတ္ပင္ျဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကိေလသာပြါးစီး အားၾကီးေရးအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ကိေလသာကုန္ခန္း ျမတ္ရဟန္း ( ဘုရား ) ျဖစ္ေရးအတြက္

ဝမ္းေျမာက္ျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတုိ႔သည္ ဤသုိ႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ၾကျပန္ေလ၏။ အကယ္၍မိမိတုိ႔သည္ ဤဒီပကၤရာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္၌ တရားထူးကုိမရခဲ့လွ်င္

ေနာင္အခါဝယ္ ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္၌ တရားထူးကုိရရွိၾကမည္ ဟူ၍။ သူတုိ႔၏ ေမွ်ာ္လင့္တမ္းတခ်က္သည္ ျမင့္ျမတ္ေပစြတကား။ အတုယူ အားက်ထုိက္ေလစြ။ စံျပဳထုိက္ေလစြတကား။ ယေန႔သာသနာေတာ္၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာ အစဦးဆုံး အခမ္းအနားသည္ ဤမွ်သာျဖစ္၏။ ဤအခမ္းအနားႏွင့္ပတ္သက္၍ မိမိဤသုိ႔ဆက္လက္၍ အေတြးပထ်ာျဖန္႔ စဥ္းစားျခင္း သံသရာခ်ဲ႔ဆန္႔မိပါေတာ့၏။ ေလာကုတၱရာမွလြဲ၍ ေလာက၏ နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ ဘုိ႔ႏွစ္ဘုိ႔လုိအပ္၏။ ဘက္ႏွစ္ဘက္သည္ရွိ၏။ ထုိဘုိ႔ႏွစ္ဘုိ႔ ဘက္ႏွစ္ဘက္ ညီညြတ္မွ်တ ျပည့္စုံပါမွ ရလာဒ္တစ္ခု ထြက္ေပၚလာျမဲျဖစ္၏။ အဆုိးနယ္ပယ္တြင္ျဖစ္ေစ အေကာင္းနယ္ပယ္တြင္ျဖစ္ေစ သိပၸံပညာရပ္ နယ္ပယ္တြင္ျဖစ္ေစ ဝိဇၨာပညာရပ္ နယ္ပယ္တြင္ျဖစ္ေစ အဆုိပါ ဘုိ႔ႏွစ္ဘုိ႔ ဘက္ႏွစ္ဘက္သည္ မလြဲမေသြရွိသည္သာျဖစ္၏။ ထုိအရာကား ဖုိသဘာဝႏွင့္ မသဘာဝပင္တည္း။ တနည္းဆုိေသာ္ ဖုိသတၱိစြမ္းအင္ႏွင့္ မသတၱိစြမ္းအင္ပင္ျဖစ္ေခ်၏။ ဤသတၱိစြမ္းအင္ႏွစ္ခုသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္လည္းျဖစ္၏။ အလြန္အားၾကီးေသာဆြဲအားလည္းျဖစ္၏။ ထုိဆန္႔က်င္ဘက္ဆြဲအားတုိ႔၏ ဟန္ခ်က္ညီညီျဖင့္ ညီညြတ္ေပါင္းစည္းမိေသာအခါ ရလာဒ္တစ္ခုသည္ မုခ်ျဖစ္ေပၚလာရေလေတာ့၏။ ေလာကဓံတရားဟု အမ်ားသိေနၾကသည့္ ေပါမ်ားျခင္းႏွင့္ ရွားပါးျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ဆင္းရဲျခင္း၊ ကဲ့ရဲ့ျခင္းႏွင့္ခ်ီးမြမ္းျခင္း၊ မိတ္ေဆြသဂၤဟ ေပါမ်ားျခင္းႏွင့္ အထိီးက်န္ျခင္း ဟူေသာ ဒြႏၵဒြႏၵ အစုံအစုံသဘာဝတုိ႔သည္လည္း မည္သည့္ေလာကီနယ္ပယ္တြင္မွ
ေရွာင္လႊဲ၍မရဘဲ ထုိအစုံအစုံ သဘာဝတုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အရာရာသည္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္ တုိးတက္ ဆုတ္ယုတ္လွ်က္ ခရီးဆက္ေနၾကရျခင္းျဖစ္ေတာ့၏။ ဤေနရာ၌ မိမိအဓိကတင္ျပလုိသည္မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္တုိ႔၏ အစုံအစုံသဘာဝျဖစ္ပါ၏။ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံသားတုိ႔အားကယ္တင္ေရးအတြက္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရရွိေရး ရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကုိခံယူလွ်က္ ပါရမီေတာ္ဆယ္ပါးကုိ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ျဖည့္က်င့္ေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ သုမိတၱာမည္ေသာ အမ်ိဴးသမီးေလးပါဝင္လာသည္ကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ လက္ခံဘိသနည္း။ ထုိ္႔ျပင္ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္သည္လည္း အဘယ့္ေၾကာင့္ တစ္ဦးတည္းမခြဲဘဲ ႏွစ္ဦးတြဲ၍ ဗ်ာဒိတ္ေပးခဲ့ေလသနည္း။ အထူးသျဖင့္ အလြန္ရွည္ၾကာလွေသာ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းကာလအတြင္းဝယ္ သူတုိ႔ ႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားသည္ အလြန္ပင္ၾကီးမားလွသည္ကုိ ေတြ႔ရ ျမင္ရ သိရ ဖတ္ရ၏။ ထုိခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားသည္ ပါရမီေတာ္တုိ႔ေၾကာင့္ၾကီးမားလာေလသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားေၾကာင့္ပင္ ပါရမီေတာ္တုိ႔ကုိ ျဖည့္ဆည္းႏုိင္ခဲ့ေလသေလာ။ ဤသို႔ေသာ ေလာ မ်ားစြာ ဘိသနည္း အသီးသီးကုိ မိမိဘာသာ ေမးခြန္းထုတ္၍ မိမိဘာသာ ဤသုိ႔ဆက္လက္၍ အေတြးစိတ္ကူး ျမဴးမိပါေတာ့သတည္း။
( ဆက္ရန္......)