ဒုုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား (၃၇) ရုုံးသုုံးဘာသာစကား မ်ားေသာႏုုိင္ငံ

ဆက္လက္၍ ေအဒီ (၁၃) ရာစုုႏွစ္တြင္တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ

 ေရွးေဟာင္းခရစ္ယန္ဘုုရားရွိခုုိးေက်ာင္းၾကီးသုုိ႔သြားေရာက္ေလ့လာၾကသည္။

 ဘုုရားေက်ာင္းၾကီးသည္ျမင့္လည္းျမင့္မားသည္။ က်ယ္လည္းက်ယ္ျပန္႔သည္။ အတြင္းအျပင္စီခ်ယ္ထားေသာပန္းခ်ီလက္ရာမ်ား၊ ထုုလုုပ္ထားေသာပန္းပုု

အႏုုပညာလက္ရာမ်ားသည္ လည္းေျပာင္ေျမွာက္လွသျဖင့္ ၾကည့္ရႈေလ့လာရသည္မွာ

အရသာေတြ႔လွသည္။ အႏုုပညာကုုိနားမလည္ေသာ္လည္း နားလည္သလုုိ

ခံစားၾကည့္ရင္းအရသာေတြ ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရွးေခတ္တြင္

ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုုိင္ငံသည္ခရစ္ယန္ဘာသာကုုိအလြန္ပင္ယုုံၾကည္ကုုိးကြယ္ခဲ့ေၾကာင္း အဆုုိပါဘုုရားေက်ာင္းေဟာင္းၾကီးကသက္ေသထူကာေျပာျပေနသည္။

၎ေနာက္ Gellerery သုု႔ိသြားေရာက္ၾကသည္။ Gellerery သည္ေရွးေဟာင္း

အေဆာက္အဦကုုိအတြင္းပုုိင္းတြင္ေခတ္သစ္ဒီဇုုိင္းမ်ားျဖင့္

ခမ္းနားစြာအလွဆင္ထားသျဖင့္ အလွဆင္တုုိင္းတင့္ေနေသာခပ္ေခ်ာေခ်ာ

အမ်ိဳးသမီးၾကီးႏွင့္တူသည္ဟုုထင္သည္။ အတြင္းထဲဝယ္ဖြင့္ထားေသာ

စားေသာက္ဆုုိင္တြင္ စားသုုံးသူမ်ားျပည့္ေနျခင္းမွာလည္း ဤ Gellerery အမ်ိဳးသမီးေခ်ာၾကီး၏ရုုပ္ရည္တင့္တယ္မႈႏွင့္ဧည့္ခံေကာင္းေသာ

စြမ္းရည္တုုိ႔ေၾကာင့္ျဖစ္မည္ထင္သည္။ အမွတ္တရအေနျဖင့္

တခုုခုုစားခ်င္ေသာဆႏၵျဖစ္ေပၚမိေသာ္လည္း ရဟန္းတပါးအတြက္

စည္းျခားထားရေသာအခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆႏၵကုုိသာမ်ိဳသိပ္လုုိက္ရေတာ့သည္။

 “ ငါ၏ရဟန္းအျဖစ္သည္ မိသားစုုသံေယာဇဥ္ေႏွာင္ၾကိဳးမွကင္းလြတ္သည္ဟုု

ဆုုိႏုုိင္ေသာ္ျငားလည္း ဆႏၵေႏွာင္ၾကိဳးမွမလြတ္ကင္းေသးေသာေၾကာင့္ 

ဆႏၵကုုိခ်ိဴးႏွိမ္မ်ိဳသိပ္ရေသာအေနအထားမွ်သာရွိပါေသးလား” ဟုုလည္းကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိဆင္ျခင္သည့္အေတြးစမ်ားလည္း ဝင္လာေသးသည္။

Antwerp river ဆိပ္ကမ္းသုုိ႔ေရာက္ၾကေသာအခါ တုုိက္ခတ္လာေသာေလသည္

အၾကင္နာမဲ့လြန္းသည္ဟုုထင္သည္။ ေဆာင္းရာသီ၏အပူခ်ိန္အႏႈတ္ဒီဂရီရွိေနခုုိက္ဝယ္

 ျမစ္ကမ္းပါး၏အလွကုုိရႈစားရင္းၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေပ်ာ္ျမဴးလုုိသူတုုိ႔အားမနာလုုိဝန္တုုိစြာ

 ေမာင္းထုုတ္ေနသည့္အလားထင္ရေလာက္ေအာင္မညွာမတာ 

တဟူးဟူးတုုိက္ခတ္ေနသည္။ သုုိ႔ျဖစ္၍ အမွတ္တရဓါတ္ပုံမ်ားကုုိ

ခပ္သုုတ္သုုတ္ရုုိက္၍ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ ညေန (၆) နာရီတြင္

 မိမိတုုိ႔တည္းခုုိရာ Colombus hotel သိုု႔ျပန္ေရာက္ၾကသည္။ 

အဆုုိပါေဟာ္တယ္ကုုိပုုိင္ဆုုိင္သူမွာ Antwerp ျမိဳ ႔တြင္ေနထုုိင္ေသာ ေရႊျပည္မွ

ကုုိဇင္မင္းထြန္း မဂ်ဳးဂ်ဳးမိသားစုုျဖစ္သည္။ သူတုုိ႔သည္ ထုုိဟုုိတယ္ကုုိပုုိင္သည္သာမက ဘားဆုုိင္လည္းဖြင့္ထားသည့္ျပင္ ကားႏွစ္စီးသုုံးစီးပင္ပုိင္ဆုုိင္လုုိက္ေသးသည္။

 ထုုိမွ်သာမက အိမ္ႏွစ္လုုံးသုုံးလုုံးပါပုုိင္ဆုုိင္ထားသူျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

 ေရႊျပည္သားတေယာက္က ဥေရာပတြင္စီးပြါးေရးလုုပ္ငန္းမ်ားအေျခက်

ေအာင္ျမင္ေနသည္ကုုိျမင္ရ သိရသျဖင့္မုုဒိတာအခါခါပြါးရသည္။

နယ္သာလန္သည္ဘယ္လ္ဂ်ီယံထက္အနည္းငယ္ဖြ႔ံျဖိဳးတုုိးတက္မႈေနာက္က်ေသာ္လည္း

 လူေနမႈစနစ္ႏွင့္ လူေနမႈအဆင့္အတန္းတုုိ႔သည္အတူတူပင္ျဖစ္သည္ဟုုထင္ရေလာက္ေအာင္

မတိမ္းမယိမ္းသာျဖစ္ေနသည္။ ရာသီဥတုု၊ ေရေျမသဘာဝေတာေတာင္ႏွင့္

အေဆာက္အဦတုုိ႔မွာ အတူတူသာျဖစ္ၾကသည္ကုုိေတြ႔ရသည္။ 

ထုုိ႔ေၾကာင့္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုုိင္ငံတြင္းသုုိ႔ေရာက္သြားေသာ္လည္း ထူးျခားေသာခံစားမႈကုုိ

မထိေတြ႔ရေပ။ ထုုိ႔ျပင္ ဒကာကုုိဇင္မင္းထြန္း၏ေျပာျပခ်က္အရ Antwerp ျမိဳ ႔တြင္

 ဂ်ဴးလူမ်ိဳးငါးေသာင္းခန္႔ရွိသည္။ ဂ်ဳးလူမ်ိဴးတုုိ႔သည္ အျခားသူမ်ားႏွင့္မေရာဘဲသီးျခားေနထုုိင္ၾကသည္

ဟုုသိရသည္။ ဂ်ဳးအမ်ိဳးသားတုုိ႔၏ရုုိးရာလူေနမႈပုုံစံမွာ အျခားသူမ်ားႏွင့္မတူဘဲတမူထူးေနသည္။ 

သူတုု႔ိ၏ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္ေသာရုုိးရာဝတ္ဆင္ေနထုုိင္မႈပုုံစံတုုိ႔ကုုိ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္

ထိန္းသိမ္းထားသျဖင့္ဇာတိမာန္ အမ်ိဳးမာန္ရွိေသာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟုု စိတ္ထဲမွတုုိးတုုိးတိတ္တိတ္ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ ထုုိ႔ျပင္ 

တခ်ိန္ကနာမည္ၾကီးမင္းသား ဗန္ဒိန္းသည္လည္း ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုုိင္ငံသားဟုုသိရျပန္သည္။

ဘယ္လ္ဂ်ီယံတြင္ေခါင္းမီးျခံဳေသာမြတ္ဆလင္အမ်ိဴးသမီးမ်ားေတာ္ေတာ္ေတြ႔ရသည္။ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားအေတာ္ပင္မ်ားေပလိမ့္မည္။ နယ္သာလန္တြင္လည္း

ေခါင္းျမီးျခံဳအမ်ိဳးသမီးမ်ားအေတာ္ပင္ေတြ႔ရသည္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံတြင္ လူျဖဴဗုဒၶဘာသာမ်ားလည္း

 အေတာ္ပင္မ်ားသည္ဟုုသိရျပီး ဗမာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၏ပိဋကတ္ပညာ

အရည္အေသြးႏွင့္ကမၼ႒ာန္းနည္းစနစ္ကုုိေလးစားအားထား

ၾကေၾကာင္းလည္းသိရသည္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ၏ရုုံးသုုံးဘာသာစကားမွာ 

ဘယ္လ္ဂ်ီယံ၊ ဂ်ာမာန္၊ဒတ္ခ်္ႏွင့္ျပင္သစ္ဘာသာအားျဖင့္ စကားေလးမ်ိဴးသုုံးသည္ဟုုသိရသည္။ ရုုံးသုုံးဘာသာစကားအမ်ားဆံုုးသုုံးေသာႏုုိင္ငံတႏုုိင္ငံျဖစ္သည္ဟုုပင္ဆုုိခ်င္ပါသည္။

ျမိဳ ႔ေတာ္ Brussel တြင္ကား ျပင္သစ္စကားေျပာၾကသည္ဟုုသိရသည္။

 နယ္သာလန္ႏွင့္နီးေသာAntwerp ျမိဳ ႔တြင္ကား ဒတ္ခ်္ဘာသာစကားကိုုအေျပာမ်ားသည္

ဟုုသိရသည္။ ဤျမိဳ ႔သည္ ဗမာသေဘၤာသားမ်ားအလုုပ္လုုပ္ကုုိင္သည့္ 

သေဘၤာမ်ားအမ်ားစုဆုုိက္ကပ္ရာျမိဳ ႔ျဖစ္သည္ဟုလည္းသိရသည္။ 

အထူးသတိျပဳမိသည့္အခ်က္မွာ လမ္းေပၚတြင္သြားလာေနၾကေသာ

 ျပည္သူအမ်ားစုု၏မ်က္ႏွာမ်ားမွာ လူၾကီးလူငယ္မေရြးေအးေဆးလွ်က္ေသာက

ကင္းေဝးမႈ၏သရုုပ္သကန္ေပၚလြင္ေနသည္။အပူရုုပ္ေပၚေနေသာ

မ်က္ႏွာမ်ားကိုုမေတြ႔မိခဲ့ပါ။ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ပူေလာင္စြာ

ခုုန္ေက်ာ္ခြနင္း၍ရုန္းကန္ရေသာအေနအထားတြင္မရွိၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္မည္

ထင္သည္။မိမိေရာက္ဖူးေသာဥေရာပႏုုိင္ငံမ်ားတြင္ဤကဲ့သုုိ႔အပူကင္းေသာ

မ်က္ႏွာမ်ားကုုိသာေတြ႔ရသည္ကမ်ားေလသည္။ ဤသုုိ႔ျဖင့္

 ထုုိေန႔ (၂၁.၁.၁၅) တြင္ Antwerp ျမိဳ ႔ ဒကာကုုိဇင္မင္းထြန္း၏ဟုုိတယ္၌

က်ိန္းစက္အနားယူလုုိက္သည္။ (ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)

ဒုုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား (၃၆) မွတ္မွတ္ရရ ေန႔တေန႔

“ အရွင္ဘုုရား ေနာက္တေခါက္လာလည္လွ်င္ မတ္လေလာက္မွာအေရာက္လာပါ။ 

အဲဒီလဟာ တႏုုိင္ငံလုုံးရဲ့ေနရာတုုိင္းမွာပန္းေတြနဲ႔ေဝျပီးလွပေနပါတယ္။

 အဲဒီလမွာေတာ့နယ္သာလန္ဟာ ကမ ၻာမွာသဘာဝပန္းမ်ိဴးစုုံေတြနဲ႔

စီခ်ယ္ထားတဲ့ အလွပဆုုံးႏုုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခုထူးျခားတာက 

မတ္လေနာက္ဆုုံးရက္ပတ္မွ ေမလေနာက္ဆုုံးရက္ပတ္အထိ Leiden ျမိဳ ႔မွာ

ကမ ၻာ့အၾကီးဆုုံးပန္းျခံၾကီးျဖစ္တဲ့ “Keukenhof” ဆုုိတာရွိတယ္။

 အဲဒီပန္းျခံထဲကုုိဝင္ဖုုိ႔ဝင္ေၾကးကေတာ့ (၁၅) ယူရုုိေပးရတယ္။ ပန္းျခံထဲမွာ

တကမ ၻာလုုံးမွခရီးသြားဧည့္သည့္ေတြဟာ တေနကုုန္စားၾကေသာက္ၾကရင္း

အပန္းေျဖၾကပါတယ္။ ခရီးသြားဧည့္သည္အမ်ားစုုကေတာ့ အာရွမွ

တရုုပ္ေတြမ်ားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာပန္းျခံပုိင္ရွင္အတြက္ဝင္ေငြအလြန္ေကာင္းတဲ့

အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္” ဟုု ဒကာကုုိထြန္းေအာင္ႏွင့္ဒကာဆက္မ်ိဳးဦးတုုိ႔မွ

အားပါးတရေျပာျပၾကရင္းေနာက္တၾကိမ္လာလည္ဖုုိ႔ဖိတ္ေခၚၾကသည္။

၎ေနာက္ “ အရွင္ဘုုရား ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုုိင္းဧျပီလ (၃၁) ရက္ေန႔ဟာ ဘုုရင္မၾကီး

Beofrix ရဲ့ေမြးေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ (၂၀၁၃) ခုုႏွစ္အထိအဲဒီဘုရင္မၾကီးရဲ့ေမြးေန႔ကုုိ

ႏွစ္စဥ္က်င္းပလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုုရင္မၾကီးဟာ သားေတာ္

Willem-Alexander ကုုိထီးနန္းလႊဲအပ္ျပီးေနာက္ပုုိင္းမွာေတာ့

 (၂၀၁၄) ခုႏွစ္မွစတင္ျပီး ဧျပီလ (၃၀) ရက္ေန႔ကုုိ ဘုရင္ေမြးေန႔အျဖစ္စတင္

သတ္မွတ္က်င္းပပါတယ္။ ဘုုရင္မၾကီးေမြးေန႔ကိုုေတာ့မက်င္းပေတာ့ပါဘူး။ 

ဘုရင္မေမြးေန႔ကုုိKoninginneday ဟုုေခၚဆုုိျပီးေတာ့ ဘုုရင္ေမြးေန႔ကုုိ Koningsday

 လုုိ႔ေခၚဆုုိပါတယ္။ ဟုုိအရင္ကဆုုိရင္ ဘုုရင္မိသားစုုအျပင္သြားရင္ 

သူတုုိ႔ဖာသာပဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားတယ္။ 

ဘုုရင္မၾကီးကုုိကားနဲ႔ဝင္တုုိက္ျပီးလုုပ္ၾကံတဲ့ကိစၥေပၚေပါက္ျပီး

မေအာင္ျမင္တဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အေစာင့္ေတြရွိလာပါတယ္္။ ဘုရင္ကုုိ

ျပည္သူအမ်ားစုုကေလးစားၾကည္ညုုိၾကပါတယ္ဘုုရား ” ဟုု 

သိသင့္သိထုုိက္သည့္မ်ား မက်န္ရေလေအာင္ဗဟုုသုုတဒါနျပဳၾကျပန္ေလသည္။

ကမ ၻာေပၚဝယ္ အခ်ိဳ႔ႏုုိင္ငံမ်ားတြင္လူၾကည္ညုုိေသာဘုရင္ေတြရွိၾကေသးသည္။ 

သုုိ႔ေသာ္ အမ်ားစုုမွာ အုုပ္ခ်ဳပ္သည့္ဘုုရင္မဟုုတ္ဘဲ အၾကည္ညုုိခံရသည့္ႏုုိင္ငံ့

ဥေသွ်ာင္ေတာ္ဝင္လူတန္းစားမိသားစုုမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။ 

အခ်ိဳ ႔ႏုုိင္ငံမ်ားတြင္ကား ေတာ္ဝင္ဘုုရင္မိသားစုုႏွင့္အစုုိးရႏွစ္ခုုစလုုံးသည္ လူထုု၏ၾကည္ညုုိေလးစားမႈကုုိခံယူရရွိႏုုိင္ၾကသည္ကုုိေတြ႔ရသည္။ 

သည္မွ်သာမကေသး အလုုပ္သမားမ်ားအတြက္အာမခံခ်က္ရွိေသာ လုုပ္ငန္းရွင္ကုုမၼဏီမ်ားလည္းရွိေနၾကသည္။ လူအခ်င္းခ်င္းတန္ဖုုိးထားရေသာ

လူမႈစနစ္ၾကီးကုုိလည္းခုုိင္မာစြာတည္ေဆာက္ထားႏုုိင္ၾကသည္ကုုိ

ေတြ႔ရသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဒီမုုိကေရစီစနစ္တြင္လူထုုၾကည္ညုုိမွသာလွ်င္

အစုုိးရအဖြဲ ႔သည္လည္းတည္ျမဲႏုုိင္သည္။

အကယ္၍ လူထုုမၾကည္ညုုိဘဲအာဏာတည္ျမဲေနေသာဒီမုုိကေရစီႏုုိင္ငံရွိခဲ့လွ်င္

 ထုုိႏုုိင္ငံသည္ စစ္မွန္ေသာဒီမုုိကေရစီအစုုိးရမဟုုတ္ေသာေၾကာင့္ပင္

ျဖစ္သည္ဟုုဆိုုခ်င္ပါသည္။လူထုုမၾကည္ညုုိဘဲအုုပ္ခ်ဳပ္ေသာ

အစုုိးရျဖစ္လွ်င္ လူထုုၾကီးကုုိယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲျဖစ္မည္မွာေသခ်ာသည္။

အမွန္စင္စစ္ လူထုုၾကည္ညုုိေသာအစုုိးရျဖစ္လွ်င္ နတ္မ်ားလည္းၾကည္ညုုိေပမည္။ လူေရာနတ္ပါၾကည္ညုုိႏုုိင္ေသာအစုုိးရတရပ္ရွိသည္ဆုုိလွ်င္ ဓမၼႏွင့္

ညီညြတ္ေသာေၾကာင့္သာျဖစ္ရမည္။ ဓမၼႏွင့္ညီလွ်င္ထုုိျပည္သည္မဆင္းရဲဘဲ

ေခတ္မီဖြံ ႔ျဖိဳးတုုိးတက္ေသာႏုုိင္ငံေတာ္ၾကီးျဖစ္မည္မွာ ေဗဒင္ဆရာမလုုိဘဲ

 အေသအခ်ာသိႏုုိင္သည္…. စသည္ျဖင့္ ဒကာမ်ား၏ဘုုရင္အေၾကာင္း

စကားကုုိနားေထာင္ျပီးေနာက္ ရွည္လ်ားေသာအေတြးမ်ားကုုိ

ဆက္လက္ေတြးေနမိသည္။

၂၁.၁.၁၅ ေန႔တြင္ကား ဒကာဦးထြန္းေအာင္ ဒကာဆက္မ်ိဳးဦးတုုိ႔ႏွစ္ဦးႏွင့္အတူ

နံနက္ (၈း၄၅) တြင္ Amstelveen မွ ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုုိင္ငံသုုိ႔အလည္အပတ္

ခရီးထြက္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ မိမိသြားေရာက္လည္ပတ္ခ်င္ေသာႏုုိင္ငံျဖစ္၍ေက်နပ္မိသည္။ 

လုုိက္ပုုိ႔ေပးေသာဒကာဦးထြန္းေအာင္ႏွင့္ဒကာဆက္မ်ိုဳးဦးတုုိ႔ကုုိလည္း

အထူးေက်းဇူးတင္မိျပန္သည္။ ဒကာဦးထြန္းေအာင္၏ကားေလးသည္ အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးေပၚတြင္အပူအပင္ အခက္အခဲကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ျငိမ့္ျငိမ့္ေျငာင္းေျငာင္းလွ်င္ျမန္စြာေျပးေနသည္။ လမ္းေပၚတြင္တိတိက်က်

လမ္းညႊန္ျပထားေသာဆုုိင္းဘုုတ္မ်ားသည္ လုုိအပ္သည့္ေနရာတုုိင္းတြင္ရွိေနၾက

သျဖင့္ လမ္းမွားမည္ကုုိစုုိးရိမ္ရသည့္ေသာကမွကင္းေဝးေစသည္။ 

ထုုိ႔ျပင္ ကားကုုိဘယ္ေကြ႔ရမည္ ညာေကြ႔ရမည္၊ ေရွ ႔တည့္တည့္ဆက္ေမာင္းရမည္၊

ေရွ ႔ကီလုုိမီတာဘယ္ေလာက္တြင္ လမ္းခြဲရွိသည္၊ မီးပြိဳင့္ရွိသည္၊ ျမန္ႏႈန္းျမင့္လွ်င္မွတ္တမ္းတင္မည့္ကင္မရာရွိသည္၊ ဘယ္ႏွစ္နာရီတြင္

ခရီးဆုုံးသုုိ႔ေရာက္မည္၊ ဤခရီးကား ဘယ္ႏွစ္နာရီၾကာျမင့္မည္

စသည္ျဖင့္အေသးစိတ္ေျပာျပေပးေသာလမ္းညြန္စက္မွ အေသးစိတ္ေျပာျပေနသျဖင့္ ကားသမားအဖုုိ႔ပုုိ၍သက္သာျပီးခရီးသြားမ်ားအတြက္အဆင္ေျပလွသည္။

နယ္သာလန္အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးသည္ ဝဲယာတဖက္စီတြင္ (၅) လမ္းသြား

လမ္းမၾကီးျဖစ္သျဖင့္ ၾကီးမားလွသည္။ ႏွစ္ဖက္ေပါင္းလွ်င္ (၁၀) လမ္းသြား

လမ္းမၾကီးျဖစ္သည္။ လမ္းအက်ယ္သည္ဤမွ်သာမကေသး၊ ဝဲႏွင့္ယာႏွစ္ဖက္

စလုုံးတြင္ အေရးေပၚလမ္းကုုိလည္းထည့္သြင္းေဖါက္လုုပ္ထားသျဖင့္ အေရးၾကီးကိစၥေပၚေပါက္လာေသာ္လည္း လမ္းပိတ္ဆုုိ႔မႈမျဖစ္ႏုုိင္ေတာ့ေခ်။ 

ထုုိ႔ျပင္ လမ္းမၾကီးသည္ အဖုုအထစ္အခ်ိဳင့္အခြက္တုုိ႔ကင္းစင္လွ်က္

ညီညာျပန္႔ျပဴးေနသည္။ ကားေသးေသာ္လည္းမခုုန္ဘဲႏွင့္ျငိမ္ျငိမ္ေလးပင္ေျပးေနသည္။

 ကီလုုိမီတာ (၁၂၀၊ ၁၃၀) ေလာက္ေမာင္းေနေသာ္လည္း ျမန္သည္ဟုု

မထင္ရေလာက္ေအာင္ပင္လမ္းမၾကီးကညက္ေညာအိစက္ေနသည္။ တုုိင္းသူျပည္သားတုုိ႔၏လုပ္အားမွေကာက္ယူထားေသာအခြန္အတုပ္

တုုိ႔သည္ ျပည္သူအတြက္အမွန္တကယ္ပင္အသက္ဝင္ကာ

ေကာင္းက်ိဴးျဖစ္ေစသည္မွာ ဤလမ္းမၾကီးတခုတည္းၾကည့္ရုုံမွ်ျဖင့္ပင္

ထင္ရွားေလသည္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုုိင္ငံေရာက္သည္အထိ ဟုုိင္းေဝး

လမ္းမၾကီးတေလွ်ာက္ အၾကားအေပ်ာက္မရွိဘဲ လွ်ပ္စစ္မီးတုုိင္မ်ား

အျပည့္တပ္ဆင္ထားသည္။ လွ်ပ္စစ္မီးကုုိျပည္သူအတြက္ အဖက္ဖက္မွ

လုုိေလေသးမရွိသုုံးစြဲေပးထားသည္။ လွ်ပ္စစ္ကုုိဤမွ်အထိလုုိေလေသးမရွိေအာင္

သုုံးစြဲေပးထားႏုုိင္ေသာ္လည္းပုုိလွ်ံေသာေၾကာင့္ေရာင္းစားသည္ဟုု

မၾကားဘူးေခ်။ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ရႈမဆုုံးေသာျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ၾကီး

မ်ားလည္းေတြ႔ရသည္။ သစ္ေတာငယ္မ်ားကုုိထိန္းသိမ္းထားသည္ကုုိလည္း

ေတြ႔႔ရျပန္သည္။

နံနက္ (၁၀း၄၅) မိနစ္တြင္ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုုိင္ငံသုုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ 

ဘယ္လ္ဂ်ီယံဘက္ျခမ္းတြင္ကား အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးသည္အနည္းငယ္

 အေပါက္အျပဲေလးမ်ား ဖာေထးရာေလးမ်ားကုုိေတြ႔ရသျဖင့္ “ေအာ္ သူတုုိ႔လည္း

 တုုိ႔နဲ႔နဲနဲေတာ့တူပါလား” ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။ သုုိ႔ေသာ္ မဆုုိစေလာက္ေနရာအနည္းငယ္ေလးမွ်သာေတြ႔ရသည္။

 ဘယ္လ္ဂ်ီယံ၏ဒုုတိယျမိဳ ႔ေတာ္ျဖစ္သည့္ Antwerp ျမိဳ ႔ွတြင္ေနထုုိင္ေသာ

 ဒကာဦးဇင္မင္းထြန္း ဒကာမေဒၚဂ်ဳးဂ်ဴးတုုိ႔မွ သူတုိ႔ေနအိမ္တြင္ေန႔ဆြမ္းကပ္ၾကသည္။

 ထူးျခားသည္မွာထုုိေန႔ဆြမ္းပြဲဝယ္ ငါးပိသုုံးေလးမ်ိဴးစားရျခင္းျဖစ္သည္။ 

ထုုိမွ်ငါးပိေပါေပါရေနသည္ကုုိအ့ံၾသစြာေမးၾကည့္ေတာ့

 “ ဒီမွာထုုိင္းေတြမ်ားတယ္ဘုုရား၊ ဒါေၾကာင့္ငါးပိကေတာ့ေပါပါတယ္” ဟုုဆုုိေလသည္။

ေန႔ဆြမ္းစားျပီး၍ ျမိဳ ႔ထဲသုုိ႔ ဒကာဦးထြန္းေအာင္ ဒကာဆက္မ်ိဳးဦးႏွင့္မိမိတုုိ႔သုုံးဦးသား

အတူတူလည္ပတ္ၾကသည္။ ကုုန္တုုိက္ၾကီးမ်ားမွာအျခားႏုုိင္ငံမ်ားကဲ့သုုိ႔ပင္

ျဖစ္၍ထူးထူးျခားျခားမေတြ႔ရေပ။ ထုုိေန႔သည္ကား လမ္းလည္းသာ 

ဆြမ္းဘုုန္းလည္းေကာင္း လည္ပတ္ရသည္မွာလည္းပီတိျဖစ္ရသျဖင့္ မွတ္မွတ္ရရစြဲထင္ေသာေန႔တေန႔ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

 (ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)

ဒိုုင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား (၃၅) ဓမၼႏွင့္ညီညြတ္ေသာႏုုိင္ငံသည္ဖြံ ႔ျဖိဳး၏

ေနာက္တခုုထူးျခားသည့္အရာမွာ နယ္သာလန္သည္ျပတုုိက္ေပါေသာ

နုုိင္ငံမ်ားထဲတြင္တခုုအပါအဝင္ျဖစ္သည္ဟုုဆုုိခ်င္သည္။ ေရွးေဟာင္းျပတုုိက္ရွိသလုုိ ပန္းခ်ီျပတုုိက္လည္းရွိသည္။ သမုုိင္းျပတုုိက္လည္းရွိသည္။ ကုုန္ကုုန္ေျပာရလွ်င္ 

Sex Museum ပင္ရွိသည္။ မိမိအျမင္အရမူ ျပတိုုက္တုုိ႔ရွိျခင္းသည္ ျပည္သူတုုိ႔အားအလုုပ္အကုုိင္ကုုိဖန္တီးေပးႏုုိင္သည့္ျပင္ဝင္ေငြလည္းရေစသည္။ ျပည္သူတုုိ႔အားအသိဥာဏ္တုုိးေစသည္။ အမွန္စင္စစ္ ျပတုုိက္ဟူသည္ လူသားတုုိ႔အား

အတိတ္ႏွင့္ပစၥဳပၺန္တုုိ႔၏ျဖစ္ေၾကာင္းစုုံလင္ကုုိခ်ိတ္ဆက္ကာအသိပညာေပးေသာ မဟာပညာဌာနၾကီးျဖစ္သည္ဟုု ခံယူနားလည္မိသည္။ တနည္းဆုုိေသာ္

 ျပတုုိက္တုိ႔သည္ အတိတ္၏ဓါတ္ပုုံကုုိပစၥဳပၺန္ဗီဒီယုုိကင္မရာထဲသုုိ႔

ထည့္သြင္း၍ၾကည့္ရႈရင္းအနာဂတ္ဘဝကုုိပုုံေဖၚေစႏုုိင္ေသာသခၤန္းစာႏွင့္

ဘဝအလင္းဥာဏ္ကုုိျဖစ္ေစသည္ဟုု သုုံးသပ္မိသည္။

 (၁၇. ၁. ၁၅) ေန႔တြင္ကား Amstelveen ျမိဳ ႔ေန ဦးထြန္းေအာင္ ေဒၚေအးေအးစုုိး 

မိသားစုုတုုိ႔၏ဓမၼဒါန ဓမၼပူဇာအျဖစ္္ျဖင့္ Utretch ျမိဳ ႔တြင္ မစၨ်ိမနိကာယ္ ဥပရိပဏၰာသပါဠိေတာ္ စူဠကမၼဝိဘဂၤသုုတ္ကုုိအေျခခံ၍ “ ဘာေၾကာင့္လူတန္းစားကြဲျပားရသလဲ” ဟူေသာတရားေတာ္ကုုိေဟာၾကားခဲ့သည္။ တရားနာပရိသတ္မွာ (၅၀)

 ေလာက္မွ်သာရွိမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း တရားေတာ္၏အႏွစ္သာရတန္ဖုုိးကုုိ

သိလုုိၾကသည့္ျပင္ တရား၏ျငိမ္းေအးမႈအရသာကုုိျမိန္ယွက္စြာ

သံုုးေဆာင္ခံစားလုုိၾကေသာ သဒၶါတရားရႊန္းရႊန္းစုုိသည့္ဓမၼပရိသတ္ျဖစ္သျဖင့္ ေဟာၾကားသူေရာနာၾကားသူပါ ဓမၼအရသာကုုိႏွစ္ျခိဳက္စြာခံစားခြင့္ရခဲ့ေသာ

အျမဲအမွတ္ရဖြယ္ရာ ဓမၼသဘင္အခမ္းအနားတခုုျဖစ္ခဲ့သည္။ ေန႔လည္ (၁း၃၀) မိနစ္တြင္ဓမၼသဘင္ကုုိစတင္၍ ညေန (၄) နာရီတြင္မွသာျပီးဆုုံးခဲ့သျဖင့္ တရားေဟာခ်ိန္ၾကာသည္ဟုုဆုုိႏုုိင္ေသာ္လည္း ေဟာၾကားသူေရာ နာၾကားသူပါမည္သူမွ် ဤမွ်အထိအခ်ိန္ၾကာျမင့္သြားခဲ့ေၾကာင္း မထင္လုိက္ၾကေခ်။

မိမိသည္အေက်ာ္အေမာ္မဟုတ္ေသာအညတရဘုန္းၾကီးတပါးပင္ျဖစ္လင့္ကစား...

နာမည္ေက်ာ္ၾကားမႈထက္ တရား၏အႏွစ္သာရကုုိသာဦးစားေပး၍နာၾကားၾကေသာ ဒကာဒကာမတုုိ႔၏သဒၶါတရားႏွင့္ဓမၼ၏သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့ေသာအစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ 

အားလုုံးသည္ညြတ္ႏူးဆြတ္ပ်ံ ႔ေသာရဓမၼနံ႔ျဖင့္ပနံတင့္ခဲ့ၾကသည့္

ေန႔လည္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ဓမၼဒါနဓမၼပူဇာအလႈရွင္ ဦးထြန္းေအာင္ႏွင့္ေဒၚေအးေအးစုုိးတုုိ႔

မိသားစုုသည္လည္း ဓမၼပီတိႏွင့္ဓမၼသဘင္ေအာင္ျမင္ျခင္းပီတိႏွစ္မ်ိဳးလုံးကုိတျပိဳင္တည္း ႏွစ္ျခိဳက္စြာခံစားၾကရေသာေန႔ျဖစ္ခဲ့သည္။ အခ်ဳပ္ကုုိဆုုိရေသာ္ တရားေဟာသူ တရားနာသူႏွင့္ဓမၼဒါနအလႈရွင္မ်ားအားလုုံး ႏူးည့ံေသာဓမၼႏွလုုံးသား၏

အခ်င္းခ်င္းကူးစက္မႈေၾကာင့္ဓမၼအျပဳံးကုုိမ်က္ႏွာအသီးသီးတြင္ပန္ဆင္လွ်က္

ဓမၼျဖင့္ဘဝအလွဆင္ႏုုိင္ခဲ့ေသာေန႔တေန႔ျဖစ္ခဲ့သည္။ 

ထုုိ႔ျပင္ ေရႊျပည္ၾကီးမွ ခုနစ္ေယာက္ေျမာက္သမၼတျဖစ္သည့္

ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္သည္ ဤ Utretch ျမိဳ ႔မွ Utretch တကၠသုုိလ္တြင္

 ေက်ာင္းတက္ခဲ့ျပီး (၁၉ ၅၆) ခုုႏွစ္တြင္ LLD ကုုိရရွိခဲ့သည္ဟုု ေလ့လာသိရိွရသည္။ 

(၁၈. ၁. ၁၅) ေန႔တြင္ကား ဒကာကုုိထြန္းထြန္းဦး ဒကာမ မဂ်ဴးလီမိသားစုုတုုိ႔မွ

ပင့္ဖိတ္သျဖင့္ Velsel-zuid ေက်းရြာသုုိ႔ ဆြမ္းဘုုန္းေပးၾကြေရာက္ခဲ့သည္။

 ေက်းရြာဆုုိေသာ္လည္း ေရႊျပည္ၾကီးမွ ခရုုိင္ျမိဳ ႔ၾကီးအလား က်ယ္ျပန္႔သည္။ သန္႔ရွင္းလွပေသာရြာၾကီးပင္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဖြံ႔ျဖိဴးျပီးဥေရာပႏုုိင္ငံတုု႔ိတြင္ကား

 ေတာေက်းလက္ႏွင့္ျမိဳ ႔ျပဟူသည္ လူဦးေရအနည္းအမ်ားသာကြာျခား၍ 

အရာရာသည္ဘာမွ်မကြဲျပား မျခားနားၾကပါ။ လူေနမႈအဆင့္အတန္း အသုုံးအေဆာင္ အစုုိးရ၏လူမႈေထာက္ပံ့မႈစနစ္ ဆက္သြယ္ေရးမွအစအရာရာသည္တေျပးညီသာျဖစ္သည္။ ဆြမ္းအႏုုေမာဒနာတရားေဟာၾကားျပီးေသာအခါ အလြန္ၾကီးမားေသာ (ဗမာအေခၚ) သူခုုိးေစ်းလည္းသုုိ႔လည္းသြားေရာက္ခဲ့သည္။ အဆုုိပါ သူခုုိးေစ်းသည္

 ၾကီးလည္းၾကီးမားသည္။ ပစၥည္းအမ်ိဴးအမည္မ်ားလည္းစုုံလင္သည္။ 

ထူးျခားသည္မွာ ဗမာျပည္မွေစ်းမ်ားႏွင့္တူေနျခင္းပင္။ ေစ်းသည္ကလည္း

 သူဆုုိခ်င္သေလာက္ဆုုိသည္၊ ဝယ္သူကလည္း သူရခ်င္သည့္ေစ်းကုုိဆစ္သည္။

 ေစ်းဆစ္သည့္အတုုိင္းလည္းေလွ်ာ့ေပးသည္။ ေရာင္းသူႏွင့္ဝယ္သူသည္ အသံတူျဖစ္ဖုိ႔လြယ္ကူသျဖင့္ေစ်းညွိရသည္မွာလြယ္ကူေသာေစ်းၾကီးတခုျဖစ္သည္။

 ေရာင္းသူမ်ားကလည္း အတင္းဆြဲေဆာင္ကာေရာင္းျခင္းမ်ိဴးလုုပ္သည္ကုုိမေတြ႔ရေပ။ 

အခ်ိဳ ႔ပစၥည္းမ်ားမွာ ေစ်းေပါေပါႏွင့္အလြန္ေကာင္းမွန္းသိေသာ္လည္း

 မသယ္ယူႏုုိင္ျခင္းေၾကာင့္မဝယ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။

သူခုုိးေစ်းကုုိစုုံေအာင္လွည့္ပတ္ၾကည့္ျပီးေနာက္ျပန္လာခဲ့ၾကသည့္အခါ 

လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ သေဘၤာဆိပ္ကမ္းေပၚမွ ေရနံခ်က္စက္ရံုုႏွင့္ဆိပ္ကမ္းကပ္ထားေသာ

ေရနံတင္သေဘၤာမ်ားကုုိေတြ႔ရသည္။ ကားလမ္းေဘး၏ဝဲယာတုုိ႔တြင္ကား ေျဖာင့္တန္းညီညာေသာေရေျမွာင္းမ်ားျဖင့္ျခံစည္းရုိးကာရံထားသကဲ့သုုိ႔ စီရရီလွပေနေသာျမက္ခင္းျပင္မ်ားကုုိေတြ႔ရသည္။ လမ္းေဘးရွိသစ္ပင္မ်ားမွာ

 ေဆာင္းရာသီ၏က်ီစယ္မႈကုုိခံရသျဖင့္သစ္ရြက္မ်ားေဝျဖာမေနေသာ္လည္း

 စနစ္တက်စုုိက္ပ်ိဴးထားျခင္းေၾကာင့္ စီတန္းလွ်က္သပ္သပ္ရပ္ရပ္

လွပေနသည္ကုုိျမင္ရသည္။ ဤျမင္ကြင္းကုုိၾကည့္၍စကၤာပူႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္မိသည္။

 စကၤာပူႏွင့္နယ္သာလန္သည္ နယ္ေျမက်ဥ္း၍လူေနထူထပ္ေသာ္လည္း

ေျမယာကုုိအေလအလြင့္မျဖစ္ေစဘဲ လူထုုအတြက္လွလွပပအခ်ိဳးအစားက်စြာ

အသုုံးတည့္ေအာင္စီမံခန္႔ခြဲႏုုိင္ၾကသည္ကုုိသတိျပဳမိသည္။ “ ဤႏုုိင္ငံတုုိ႔ကား

 နယ္ေျမက်ဥ္းေသာ္လည္းစီမံခန္႔ခြဲမႈႏွင့္အုုပ္ခ်ဳပ္မႈတုုိ႔၏သန္႔ရွင္းေကာင္းမြန္မႈေၾကာင့္ နယ္ေျမလုုေသြးေခ်ာင္းစီးမႈမ်ားလည္းမရွိဘဲေသာက

 ကင္းေဝးေနေသာႏုုိင္ငံတုုိ႔ေပတကား…” ဟုု မုုဒိတာစိတ္ျဖစ္ပြါးရသည္။

 သုုိ႔ေသာ္ စကၤာပူသည္နယ္သာလန္ထက္ႏုုိင္ငံပုုိက်ဥ္းသည့္ျပင္

လူဦးေရလည္းပုုိမ်ားေလသည္။

ေနာက္တခုုထူးျခားသည့္အရာမွာေရသုုံးစြဲမႈျဖစ္သည္။ စကၤာပူသည္ေရကုုိ

မေလးရွားမွဝယ္ယူသုုံးစြဲရျပီး လက္ရွိခ်ဳပ္ဆုုိထားေသာစာခ်ဳပ္မွာ (၂၀၂၀) ခုုႏွစ္တြင္သက္တမ္းကုုန္ဆုုံးေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ ေနာက္ထပ္စာခ်ဳပ္အသစ္

ခ်ဳပ္ဆုိႏုုိင္ရန္အတြက္မေလးရွားႏွင့္ ေဆြးေႏြးေနသည္ဟုုသိရသည္။ နယ္သာလန္ႏုုိင္ငံကား ပင္လယ္ေရမ်က္နွာျပင္ေအာက္ 6-76 meter နိမ့္သည္။ ေသာက္သုုံးေရအတြက္

ေရခ်ိဳျမစ္ႏွင့္မိုးေရကိုစုေသာသီးသန္ ႔ေရခ်ိဳကန္ၾကီးမ်ားသည္ အဓိကအားျဖင့္ျမိဳ ႔ၾကီး

မ်ားတြင္ရွိေၾကာင္းသိရသည္။ေရခ်ိဳျမစ္မ်ားမွလာသမွ်ျမစ္ေရမ်ားသည္

 ေရကန္ၾကီးမ်ားတြင္အဆုုံးသတ္သည္။ ၎ေနာက္ ထုုိေရကန္ၾကီးမ်ားမွ

ေရကုုိေသာက္သံုးေရအျဖစ္ ျပန္လည္သန္႔စင္၍အသုုံးျပဳသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ပင္လယ္ေရကိုုလည္းေရခ်ိဳအျဖစ္က်ိဳခ်က္သန႔္စင္၍အသုုံးျပဳသည္ဟုုလည္းသိရသည္။

 ေရႊျပည္တြင္ကား ေရကုုိဝယ္စရာလည္းမလိုု က်ိဳခ်က္သန္႔စင္စရာလည္းမလုုိဘဲ

သဘာဝသန္႔စင္ေနသျဖင့္ကံေကာင္းလွသည္။ ေရအတြက္ေငြလဲမကုုန္ 

သီးျခားဘတ္ဂ်က္လည္းသုုံးစြဲစရာမလုုိဘဲ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနရသည္မွာ

အလြန္အ့ံအားသင့္စရာအခ်က္မ်ားစြာအနက္မွတခုုျဖစ္သည္။

 နယ္သာလန္ႏွင့္စကၤာပူတုုိ႔သည္ နယ္ေျမကလည္းက်ဥ္းက်ဥ္း၊

 သယံဇာတကလည္းဆင္းရဲသျဖင့္ သဘာဝအေမြေကာင္းကုုိမခံယူရေသာ္လည္း 

လူသားတုုိ႔၏ ကံဥာဏ္ဝီရိယအေမြေကာင္းကုုိ အစုုိးရအဆက္ဆက္

မပ်က္မကြက္လက္ဆင့္ကမ္းျခင္းႏွင့္ခံယူျခင္းမ်ားရွိခဲ့သျဖင့္ ကမ ၻာဝယ္ 

လုုံျခံဳေသာ ဖြံ ႔ျဖိဳးေသာ သိကၡာရွိေသာႏုုိင္ငံမ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္ႏုုိင္ၾကေလျပီ။

 ဤႏုုိင္ငံတုုိ႔သည္ ေယဘုုယ်အားျဖင့္ဗုုဒၶဓမၼႏွင့္ညီညြတ္ေသာေၾကာင့္ ဤကဲ့သုုိ႔ေသာအဆင့္အတန္းကုုိေရာက္ေနသည္ဟုုသုုံးသပ္မိသည္။ 

ဗုုဒၶဘာသာႏုုိင္ငံမ်ားသည္လည္းဗုုဒၶဓမၼႏွင့္အညီအမွန္တကယ္က်င့္သုုံးႏုုိင္ၾကလွ်င္ 

အဘယ္မွာလွ်င္မဖြံ ႔ျဖိဳးဘဲ ရွိအ့ံနည္း..။ မွန္၏။ ႏုုိင္ငံတခုုဆင္းရဲတြင္းနက္ေနလွ်င္ 

သုုိ႔မဟုုတ္ မတရားမႈမ်ားလႊမ္းမုုိးေနလွ်င္ သုုိ႔မဟုုတ္ တရားဥပေဒစုုိးမုုိးမႈမရွိဘဲ

ပရမ္းပတာျဖစ္ေနလွ်င္ ဗုုဒၶဓမၼႏွင့္မညီေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္ဟုု ဧကန္မွတ္ယူထုိက္သည္။ (ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)

ဒုုိင္ယာရီအပုုိင္းအစေလးမ်ား (၃၄) တရားဥပေဒေသျခင္းမွာ ဘဝသည္အခါခါ နာရေသရ၏

(၉ .၁.၁၅) ေန႔တြင္ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏွင့္ဂ်ာမဏီႏုုိ္င္ငံတုုိ႔အနီးတြင္ရွိေသာ Maastricht ျမိဳ ႔ေန

 ဦးတင္ေသာင္း ေဒၚတင္တင္ဝင္းမိသားစုုေနအိမ္သုုိ႔ၾကြေရာက္၍ နယ္သာလန္ႏုုိ္င္ငံတြင္ဘုုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မိမိ၏

အေတြ႔အၾကံဳႏွင့္အေတြးအျမင္မ်ားကုုိအေျခခံ၍မခြ်င္းမခ်န္အၾကံျပဳေဆြးေႏြးေပးခ့ဲသည္။

 မိမိ၏ေဆြးေႏြးအၾကံျပဳခ်က္မ်ားကုုိ ေႏြးေထြးေက်နပ္စြာလက္ခံၾကိဳဆုုိၾကသျဖင့္

စိတ္ထဲမွသာဓုုေခၚရင္းဝမ္းသာရသည္။ ဒကာဒကာမတုုိ႔၏

သာသနာျပဳလုုိေသာသဒၶါတရားကုုိလည္းခ်ီးက်ဳးေလးစားမိိသည္။ 

မိမိအေနျဖင့္လည္းဘုုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းအျမန္ျဖစ္ေျမာက္ေစရန္ အမွန္ဆႏၵရွိပါသည္။ အျမန္ျဖစ္ေျမာက္ပါေစဟုုလည္း ရင္တြင္းမွဆုုေတာင္းေမတၱာ

အခါခါပုုိ႔သျဖစ္သည္။ အဆုုိပါေဆြးေႏြးပြဲငယ္ေလးတြင္ ဂ်ာမနီႏုုိင္ငံဖရန္႔ဖြတ္ျမိဳ ႔တြင္ သီးတင္းသုုံးေသာဦးကုုသလသာမိ၊ နယ္သာလန္ႏုုိင္ငံမွ 

ဦးတင္ေသာင္း ေဒၚတင္တင္ဝင္း၊ ကုုိဒညလင္း၊ ကုုိမုုိးေက်ာ္ႏွင့္ဖင္လန္ႏုုိင္ငံမွ

စာေရးသူတုုိ႔ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ အေရးအၾကီးဆုုံးအခ်က္အေနျဖင့္

သာသနာျပဳရာဝယ္ မိမိႏွလုုံးသားတြင္ ပထမဆုုံးသာသနာတည္ဖုုိ႔အေရးၾကီးေၾကာင္းကုုိ သမုုိင္းေၾကာင္းျဖစ္ရပ္မ်ား လက္ရွိပစၥကၡအေျခအေနမ်ားႏွင့္ယွဥ္ထုုိး၍ 

စုုံစုုံေစ့ေစ့သုုံးသပ္ျပခဲ့သည္။

“ ဘီစီသုုံးရာစုုတုုန္းက အိႏၵိယတုိက္ၾကီးမွာအလြန္တန္ခုုိးထြားခဲ့တဲ့သိရီဓမၼာေသာက

ဘုရင္ကုုိ ဒကာ/ဒကာမမ်ားတုုိ႔သိၾကမွာပါ။ အဲဒီဘုုရင္ဟာအလြန္ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့

အာဏာရွင္ဘုရင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ ႔

တဲ့ဘုုရင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သိမ္ေမြ႔ညင္သာျပီးထက္ျမက္လာခဲ့တယ္။ တနည္းေျပာရရင္ သာသနာမွာလာရွိတဲ့တရားေတြဟာ သူ႔ရဲ့ရင္တြင္းမွာတည္ခဲ့တယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ တုုိင္းျပည္ကုုိ ျဗာဟၼစုုိရ္တရားနဲ႔အုုပ္ခ်ဳပ္ႏုုိင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေခတ္ကာလရဲ့

 ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဖြံ ႔ျဖိဴးျပီးႏုုိင္ငံေတာ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္တည္ေထာင္ႏုုိင္ခဲ့တယ္။ 

သူ႔ရဲ့ျပည္တြင္းျပည္ပေပၚလစီေတြဟာ သာသနာေတာ္ကိုုမ႑ိဳင္ျပဳထားတာမုုိ႔ ခုုိင္ခံ့ျပီးႏုုိင္ငံတကာမွာဂုုဏ္သိကၡာတင့္ခဲ့တယ္။ ယေန႔အထိအတုယူ

ဂုဏ္ျပဳထုုိက္တဲ့သမုုိင္းအေမြအႏွစ္ေတြ လွပတဲ့သမုုိင္းစာမ်က္ႏွာေတြဟာ

ရွိေနဆဲဖြင့္ထားဆဲျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပီးေတာ့ စာေပေတြအႏုုပညာလက္ရာေတြ 

လူမႈဖြ႔ံျဖိဴးေရးေတြ တိရစ ၦာန္ေစာင့္ေရွာက္ေရးမွအစ အရာရာဟာ

စည္ပင္တုုိးတက္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက ဘီစီသုုံးရာစုုမွာ ျဖစ္ထြန္းခဲ့တဲ့ျဖစ္ရပ္မွန္တခုုကုုိ

မီးေမာင္းထုုိးျပရုုံသက္သက္ပါ။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ အေသာကဘုုရင္ဟာ စိတ္ႏွလုုံးႏူးည့ံလာတဲ့အတြက္ဗုုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာေတာ့ စိတ္ႏွလုုံးႏူးည့ံမႈဟာျမင့္ျမတ္မႈအဆင့္သုုိ႔ေရာက္လာျပီးေတာ့ပုုိလုုိ႔ခုုိင္မာခဲ့တယ္။

 ဒီေနရာမွာစိတ္ႏွလုုံးျမင့္ျမတ္မႈဆုုိတာ သိမ္ေမြ႔ညင္သာျပီးထက္ျမက္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔သတၱိကုုိ

ဆုုိလုုိတာပါ။ အဲဒီစိတ္ထားနဲ႔သတၱိကုုိ သတိနဲ႔ပညာကျဖစ္ေစတာပါ။ 

သတိနဲ႔ပညာမရွိရင္မျဖစ္ႏုုိင္ပါဘူး။ အဲဒီျမင့္ျမတ္စိတ္ထားခုုိင္မာမႈဟာ 

ဦးဇင္းတုုိ႔ျမန္မာႏုုိင္ငံအပါအဝင္ အာဖဂန္နစၥတန္ တိဘက္ ဟိမဝႏ ၱာ 

တရုုပ္စတဲ့ႏုုိင္ငံေတြမွာ အလြန္သန္႔ရွင္းေသာသာသနာျပဳနည္းနဲ႔

သာသနာေတာ္ျပန္႔ပြါးေစခဲ့တယ္” ။

“ယခုုအေျခအေနကေတာ့ ေခတ္အေနနဲ႔ကလဲ (၂၁) ရာစုုကုုိေရာက္ေနျပီ။ ေဒသအေနနဲ႔

ကလည္း ဥေရာပျဖစ္ေနတယ္။ အထူးသျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈေတြလဲမတူၾကဘူး၊

 ႏုုိင္ငံေတာ္ရဲ့လက္ရွိက်င့္သုုံးေနဆဲဥပေဒေတြကလည္းကြာျခားျပန္တယ္။ ဓေလ့ထုုံးစံေတြဟာလဲ 

အေရွ ႔နဲ႔အေနာက္ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အစားအေသာက္မွအစရာသီဥတုုအဆုုံး

အလုုံးစုုံဟာ မတူညီၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဥေရာပမွာသာသနာျပဳေတာ့မယ္ဆုုိရင္ အရာရာမွာသတိနဲ႔ပညာဦးစီးျပီးေတာ့လုုပ္ကုုိင္ႏုုိင္မွသာယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ျပီး

ထက္ျမက္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔သတၱိကုုိရရွိႏုုိင္မယ္။ အဲဒီစိတ္ထားနဲ႔သတၱိရွိမွလဲ

 ေအာင္ျမင္ႏုုိင္မယ္။ သတိနဲ႔ပညာမဦးစီးဘဲပုုထုုဇဥ္ပီပီ ေျပာဆုုိမိလုုပ္မိရင္ ခုုတ္ရာတျခား ရွရာတလြဲျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္” ဟုု ပဏာမရွင္းျပလုုိက္သည္။ ထုုိ႔ေနာက္မွ ဖင္လန္ႏုုိင္ငံတြင္မိမိေတြ႔ၾကံဳခဲ့ဖူးေသာအေျခအေနမ်ားႏွင့္အသိအျမင္မ်ားကုုိ 

သေဘာတရားေရးထက္ လက္ေတြ႔ဆန္ေသာလုုပ္နည္းကုုိင္နည္းမ်ားကုုိ 

အက်ယ္တဝင့္ေျပာျပလုုိက္သည္။ မိမိေျပာျပီးသည့္အခါ အားလုုံးကဝမ္းသာအားရရွိၾကသျဖင့္ အဆင္ေျပ၍ေအးခ်မ္းေသာေကာင္းက်ိဴးရွိေသာေက်နပ္ဖြယ္ရာ ေတြ႔ဆုုံမႈတခုုျဖစ္ခဲ့သည္။

ေဆြးေႏြးပြဲျပီးဆုုံး၍အိပ္စက္နားေနရန္အတြက္ အခန္းအသီးသီးသုုိ႔ေရာက္ၾကေသာ

အခါ ဦးကုုသလသာမိႏွင့္ဥေရာပ၏သာသနာေရးအေတြ႔အၾကံဳအသီးသီးကုုိ

အျမင္ကုုိယ္စီျဖင့္ပြင့္လင္းစြာဖလွယ္ၾကသည္။ (၁၀.၀၁.၁၅) တြင္

ေန႔ဆြမ္းစားျပီးေသာအခါ ဆြမ္းအလႈေရစက္ခ်သည္။ ညေန (၃း၂၀) မိနစ္တြင္

 Maastricht ျမိဳ ႔မွ Utretch ျမိဳ ႔သုုိ႔ရထားစီး၍ျပန္လာခဲ့ၾကရာ Eindhoven

ျမိဳ ႔သုုိ႔အေရာက္တြင္ လွပေသသပ္ျပီးေခတ္သစ္ဗိသုုကာလက္ရာတုုိ႔ျဖင့္

ဝင့္ထည္ေနေသာ PSV ေဘာလုုံးကလပ္၏အသင္းပုုိင္ကြင္းၾကီးကုုိ

ရထားေပၚမွျမင္ရေလသည္။ Amsterdam ျမိဳ ႔တြင္ရွိေသာ Ajax ေအဂ်က္စ္

 (ဒတ္ခ်္တုုိ႔အသံထြက္မွာ “အာယားစ္” ) ကလာပ္၏အသင္းပုုိင္ကြင္းၾကီးကား

ပုုိ၍ခန္႔ညားသည္။ ေအာင္ျမင္မႈအဆင့္ဆင့္၏အေရာင္အရွိန္တုုိ႔ျဖင့္ ဝင့္ၾကြားေနသည့္ဟန္ေဆာက္လုပ္ထားသည္။ နယ္သာလန္မွရထားမ်ားသည္

ေကာင္းမြန္သည္မွန္ေသာ္လည္း ဖင္လန္မွရထားမ်ားေလာက္ ေတာက္ပ

သန္႔ရွင္းမႈမရွိေခ်။ ဖင္လန္မွရထားမ်ားသည္အဂၤလန္မွရထားမ်ားထက္လည္း

သာလြန္ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း အဂၤလန္မွဆရာေတာ္တပါးကခရီးအတူ

သြားရင္းေျပာျပဖူးသည္။ ဖြ႔ံျဖိဴးျပီးႏုုိင္ငံခ်င္းတူေသာ္လည္း မထင္ရွားေသာ

ျခားနားမႈမ်ားရွိေနေၾကာင္းကုုိလည္းသတိျပဳမိသည္။

ဤအျပန္ခရီးဝယ္ မွန္အလုုံကာထားေသာရထားတြဲအတြင္းမွ ဝဲယာပတ္ဝန္းက်င္ကုုိ

သတိထားကာလုုိက္ပါခဲ့သျဖင့္ က်ယ္ျပန္႔ေသာျမက္ခင္းျပင္ၾကီးမ်ား ယာခင္းစုုိက္ကြင္းၾကီးမ်ားကုုိတေမွ်ာ္တေခၚေတြ႔ရသည္။ ရံဖန္ရံခါ

သစ္ေတာမ်ားကုုိလည္းေတြ႔ရတတ္ေသးသည္။ လူဦးေရ (၁၆) သန္းရွိေသာ

ဤႏိုုင္ငံေသးေသးေလးတြင္ ဤကဲ့သုုိ႔က်ယ္ျပန္႔ေသာယာခင္းမ်ား ျမက္ခင္းမ်ား

ေတြ႔ရသျဖင့္အ့ံၾသမိသည္။ ဤနယ္သာလန္တြင္ ေျမယာကုုိမတရားလုုယက္ခံရေသာ

သတင္းလည္းမဖတ္ဘူးခဲ့သလုုိ ဥပေဒမဲ့စြာေျမယာဆုုံးရႈံးမႈေၾကာင့္

ပူဗ်ာေပြေနေသာျပည္သူတုိ႔၏ငုိရႈိက္သံတုုိ႔ကုုိလည္း မၾကားဘူးခဲ့ပါ။ တရားမွ်တတည္ျငိမ္ေသာဥပေဒျဖင့္ႏုုိင္ငံသားတုုိ႔၏ေျမယာပုုိင္ဆုုိင္မႈကုုိ

ကာကြယ္ေပးထားသည္မွာထင္ရွားလွသည္။ ထုုိ႔ျပင္ ယာစုုိက္ခင္းထဲတြင္

ေရအျမဲရွိေနေသာေရေျမွာင္းမ်ားကုုိေတြ႔ရသည္။ ထုုိေျမွာင္းေရတုုိ႔သည္ စီးဆင္းမေနဘဲေရေသမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္းအမႈိက္သရုုိက္မရွိဘဲသန႔္ရွင္း

ေနသည္ကုုိသာေတြ႔ရသည္။ ေတာေရာျမိဳ ႔ပါမက်န္လူအားလုုံးသည္ေရေျမွာင္းထဲသုုိ႔

အမႈိက္မပစ္ၾကျခင္းသည္ နယ္သာလန္၏ထူးျခားေသာလကၡဏာတရပ္ျဖစ္သည္။

ဤႏုုိင္ငံမွဤေရေျမွာင္းမ်ားကုုိျမင္ရသည့္အခါ ေရႊျပည္တြင္မႏ ၱေလးျမိဳ ႔အနီးမွ

ခရုိင္ျမိဳ ႔တျမိဳ ႔ကုုိသတိရမိျပန္သည္။ ထုုိျမိဳ ႔တြင္ကား ဤေရေျမွာင္းထဲမွေရကုုိခ်ိဳးသည္၊

သုံးသည္၊ ေျမွာင္းထဲတြင္ပင္ပန္းကန္ေဆးသည္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ျပန္သည္၊ 

တံေတြးေထြးသည္၊ ႏွပ္ညွစ္သည္။ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားပစ္ခ်သည္။ အမႈိက္မ်ားကိုုလည္း

ပစ္ခ်လုုိက္ျပန္ေသးသည္။ ဤေျမွာင္းေရကုုိအသုုံးျပဳ၍ပင္သြားတုုိက္လုုိက္ေသးသည္။ တခါတရံတြင္ေရစီးေရလာက ေျခမ်က္စိေလာက္အထိသာရွိေသာ္လည္း ထုုိေျဖးေျဖးေလးစီးဆင္းေနေသာေရေလးကုုိပင္လွ်င္မဆင္ျခင္ဘဲ သုုံးစြဲၾကလွ်က္

အမႈိက္ႏွင့္အညစ္အေၾကးမ်ားကုုိစြန္႔ပစ္ေနၾကျပန္သည္ကုုိ အမွတ္ရလွ်က္

ေတြးရင္းအ့ံၾသေနမိရသည္။ သုုိ႔ေသာ္ မိမိလည္းထုုိေရကုုိပင္သုုံးစြဲခဲ့ဖူးပါသည္။

ေနာက္တခုု ထူးထူးျခားျခားသိရသည့္အရာမွာ ဟုုိင္းေဝးလမ္းေဖါက္လုုပ္ရန္

အတြက္လမ္းနယ္ႏွင့္မလြတ္ေသာ ဟုုိတယ္တခုုကုုိနယ္သာလန္အစုုိးရမွ

ေရႊ ႔ခုုိင္းသည္ဟူ၏။ သုုိ႔ေသာ္ ပုုိင္ရွင္ကမေရႊ ႔။ သုုိ႔ႏွင့္ “ ေဟာ္တယ္ကုုိ

မူလပုုံစံလည္းမပ်က္တန္ဖုုိးလည္းမေလ်ာ့က်ေစဘဲ ျပန္လည္ေဆာက္လုုပ္ေပးမည္” ဟုုေဆြးေႏြးသည့္အခါလည္း ပုုိင္ရွင္ကလက္မခံဘဲျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ 

ထုုိ႔ေၾကာင့္ အစုုိးရမွေဟာ္တယ္ကုုိေရွာင္ကြင္း၍လမ္းေဖာက္လုုပ္

ခဲ့ရေလေသာေၾကာင့္လမ္းေၾကာင္းကေကာက္ေကြ႔သြားခဲ့သတဲ့။ အ့ံဘြယ္ရွိစြ…၊ 

ထူးဆန္းေလစြ…..။ ၎ေဟာ္တယ္မွာ Amsterdam ျမိဳ ႔ႏွင့္ Breukelen

ျမိဳ ႔အၾကားတြင္ယခုုရွိေနေသာ Hotel Breukelen ပင္ျဖစ္၍ ပုုိင္ရွင္မွာ

တရုပ္သေဌးျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ တရားဥပေဒ၏အကာအကြယ္ကုုိ

အျပည့္အဝရရွိေသာႏုုိင္ငံပါတကား….၊ တရားဥပေဒသည္မူလအဓိပၺါယ္အတုုိင္းပင္ အသက္ဝင္ရွင္သန္ေနပါလား……၊ တစုုံတေယာက္၏ သုုိ႔မဟုုတ္ အသင္းအဖြဲ ႔တခုုခုု၏

 ေသဆုုိေသ ရွင္ဆုုိရွင္ျဖစ္ေနရသည့္ ေသလုုိက္ရွင္လုုိက္တရားဥပေဒမဟုုတ္ပါလား…၊ သေဌး၏ပုုိင္ဆုုိင္မႈသည္ခုုိင္ခံ႔လွေလစြတကား….ဟုုေတြးရင္း “ရရွိျပီးေသာစည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားအၾကိတ္အခဲအျမဲတည္ပါေစ”ဟူေသာေရွးဆရာေတာ္

မ်ား၏ဆုုေပးကုုိသတိရမိသျဖင့္ ဤသေဌးသည္ဤေရွးဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားထံတြင္ ကုုသုုိလ္ျပဳမိခဲ့ဟန္ရွိသည္ဟုုလည္းျဖစ္ႏုုိင္ေခ်ရွိသမွ်မွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။

မဟာဓမၼပါလာဇာတ္ေတာ္တြင္လာရွိေသာ ဓေမၼာ ဟေဝ ရကၡတိ ဓမၼစာရိ ံ ၊ 

ဓေမၼာ သုုစိေဏၰာ သုုခမာဝဟတိ၊ “တရားဥပေဒကုုိအသက္သြင္းလွ်င္ တရားဥပေဒကလည္းလူကုုိေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္စြာရွင္သန္ေစ၏၊ တရားဥပေဒကုုိ

အျမဲေလးစားလုုိက္နာလွ်င္ ထုုိလူမႈအဖြဲ ႔အစည္းသည္ လုုံျခံဳ၏၊ ခ်မ္းသာ၏” ဟူေသာ ေဒသနာေတာ္ကုုိလည္းဆင္ျခင္ရင္းျဖင့္ဗုုဒၶဘာသာနာမည္မခံထားဘဲ 

သူတုုိ႔ႏုုိင္ငံ၏ျမတ္ဗုုဒၶေဒသနာႏွင့္ညီညြတ္ေနမႈကုုိသိရသည့္အခါ

 အ့ံၾသေလးစားျခင္းျဖစ္ရသည္။ 

အမွန္စင္စစ္ “တရားဥပေဒေသျခင္းမွာလူ႔ဘဝဟာအခါခါနစ္နာရ၊ ေသရပါလား” 

ဟုုလည္း သံေဝဂဥာဏ္ပြါးမိသည္။ ထုုိမွဆက္၍ ေရႊျပည္သုုိ႔စီရရီအေတြးမ်ားႏွင့္အတူ 

“တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔မေသြ တုုိ႔ျပည္ တုုိ႔ေျမ၊ မ်ားလူခပ္သိမ္း

 ျငိမ္းခ်မ္းေစဖုုိ႔ ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ျပည္ တုုိ႔ျပည္ တုုိ႔ေျမ၊ ျပည္ေထာင္စုုအေမြ

 အျမဲတည္တံ့ေစ၊ အဓိ႒ာန္ျပဳေပ ထိန္းသိမ္းစုုိ႔ေလ”ဟူေသာ

အႏွစ္သာရျပည့္ဝခုုိင္မာလွသည့္ႏုုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို

ျပန္လည္ၾကားေယာင္မိရင္း သီခ်င္းကပဲလြဲေနသလား၊ ငါၾကားမိတာပဲ လြဲေနေရာ့သလား….တစုုံတခုုကမ်ားလြဲေနေရာ့သလား…လား….လား….

လားေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ စဥ္းစားခန္းခ်ဲ ႔ေနမိခဲ့ေတာ့သည္။ 

ထုုိ႔ျပင္ နယ္သာလန္၏ထူးျခားေသာျမင္ကြင္းမ်ား၊ စနစ္က်ေသာလူမႈအဖြဲ ႔အစည္း၏

လႈပ္ရွားလည္ပတ္ေနပုုံမ်ား၊ အတုယူစရာမ်ား တုုိ႔ကုုိရထားေပၚဝယ္စိတ္ထဲတြင္

ထင္သမွ်စဥ္းစားရင္း ညေန (၅း၃၀) နာရီခြဲတြင္ Utretch ျမိဳ ႔သုုိ႔ျပန္လည္

ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထုုိမွတဖန္ မိမိတည္းခုုိရာ Amstelveen ျမိဳ ႔ ဦးထြန္းေအာင္

 ေဒၚေအးေအးစုုိးေနအိမ္သုုိ႔ ည (၇) နာရီတြင္ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ 

(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)