အႏႈိင္းမဲ့အျဖည့္ခံယေသာဓရာ ( ၅ )

မဒၵီမိဖုရားဟာ သားေလးနဲ႔ သမီးေလးရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေဆာ့ကစားေနၾကတဲ့ ၾကည္ႏူးဘြယ္ျမင္ကြင္းေလးကုိ မျမင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ မိခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အလြန္တရာပဲ ပူပန္မိပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ေမာင္ေတာ္ ေဝႆႏၱရာကုိလဲ တရားက်င့္တာပ်က္မွာ စုိးရိမ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မေမးမိဘဲ သားေလးနဲ႔ သမီးေလးရဲ့ နာမည္ကုိ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေခၚကာ ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲမွာ တစ္ကုိယ္တည္း ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ရွာပုံေတာ္ခရီးကုိ တစ္ညလုံးလုံး မေနမနားၾကိဴးစားခဲ့ရေသာ္လည္း သားေလးနဲ႔ သမီးေလးရဲ့ အရိပ္အေယာင္ကုိမွ် မေတြ႔မိ မၾကားမိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ သူမတုိ႔မိသားစု႔ ေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းသခၤန္းေလးဆီကုိ နံနက္လင္းအားၾကီးမွာ ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္။  ဒီအခါမွာ မဒၵီမိဖုရားရဲ့ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္မႈကလြဲလုိ႔ ဘာခံစားခ်က္ကုိမွ် မသိေတာ့ပါဘူး။ ေခါင္းထဲမွာလဲ မူးေဝေနာက္က်ိတာကလြဲလုိ႔ ဘာမွတ္သိစိတ္မွ ေကာင္းေကာင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း ေမာၾကီးပန္းၾကီးနဲ႔ သစ္သီးၾကီးငယ္ သစ္ဥသစ္ဖုတုိ႔ကုိ ရွာခဲ့ရပီးပီ။ ေနာက္ပီးေတာ့ တစ္ညလုံးလုံး မစားႏုိင္ မအိပ္ႏိုင္ဘဲ သားနဲ႔သမီးကုိ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ခဲ့ရပီးပီ။ ဒီေတာ့ ရင္မွာလဲပူ ေခါင္းမွာလဲေဝ ကုိယ္မွာလဲႏြမ္းလ်ေနတဲ့ မဒၵီဟာ မထိ္န္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေဝႆႏၱရာရဲ့ အနီးမွာ ေမ့ေမ်ာလဲက်သြားပါေတာ့တယ္။

           ဒါနဲ႔ ေဝႆႏၱရာဟာ မဒၵီမိဖုရားရဲ့ ရင္ကုိစမ္းၾကည့္ေတာ့ အပူေငြ႔ရွိေသးတာေၾကာင့္ အသက္ရွိေသးတယ္ဆုိတာသိရလုိ႔ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းမ်ားနဲ႔ျပဳစု ကုစားေပးလုိက္တဲ့အခါ မဒၵီမိဖုရားဟာ သတိျပန္ရလာပါေတာ့တယ္။ ဒီအခါမွာ မဒၵီက သားနဲ႔သမီးအေၾကာင္းကုိ ေမးေတာ့ ေဝႆႏၱရာက စိတ္ေအးေအးထားပီးနားေထာင္ဘုိ႔နဲ႔ ပါရမီကုသုိလ္အတြက္အေရးၾကီးေၾကာင္းကုိ နားခ်ပီးေတာ့မွ ဇူဇကာပုဏၰားကုိ လႈလုိက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလုိက္ေတာ့တယ္။ မဒၵီရဲ့ ရင္ထဲမွာ သားနဲ႔သမီးအတြက္ ပူေလာင္လွပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ တျပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ  ေမာင္ေတာ္ရဲ့ ေလာကကုိ ကယ္တင္ေရး ဘုရားျဖစ္ေရး ပါရမီျပည့္ဘုိ႔အတြက္ ျဖည့္ေပးရတာကုိ ေက်နပ္မိတယ္။ ဝမ္းထဲမွာ ဘာအစားအစာမွမရွိဘဲ တစ္ေနကုန္ တစ္ညလုံး အစာရွာထြက္ပီး သားနဲ႔သမီးအတြက္ ေမာပန္းခဲ့ရေသာ္လည္း ေမာင္ေတာ္ရဲ့ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အဂၢဗ်ဴဟာရည္မွန္းခ်က္အတြက္မုိ႔ ေျဖသိမ့္ႏုိင္ပါတယ္။ မိသားစုဘဝရဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ သာယာေက်နပ္မႈေတြကုိ လုိခ်င္ေသာ္လည္း ေမာင္ေတာ္ရဲ့ ေလာကသာယာဝေျပာေရးလုပ္ငန္းစဥ္အတြက္မုိ႔ အံၾကိတ္ပီး ကုိယ့္ကိုယ္ကုိႏွစ္သိမ့္ရတယ္။ ေလာကအတြက္ သူမရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းတဲ့မိသားစုဘဝကုိ စေတးရတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ သာမန္အမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ သားသမီးကုိ ခ်စ္တဲ့ မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ျဖစ္ေစ ေဝႆႏၱရာကုိ စူးရွတဲ့အၾကည့္ မာေက်ာတဲ့စကား ျပင္းထန္တဲ့ စကားလုံး မေက်တဲ့ ရန္ျငိဴးေတြနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းတုန္႔ျပန္မိေတာ့မွာပါ။ တကယ္ေတာ့ မဒၵီဟာ သားနဲ႔သမီးကုိလဲ ခ်စ္တယ္။ ေမာင္ေတာ္ ေဝႆႏၱရာကုိလဲ ခ်စ္တယ္။ ေလာကကုိလဲ ခ်စ္တယ္။ ဒီအခ်စ္ေတြထဲမွာ ေလာကၾကီးအတြက္ ႏွလုံးသားကုိစေတးပီး ဦးေႏွာက္ကုိ ဥိးစားေပးခဲ့တယ္။ ခံစားခ်က္ထက္ အသိဥာဏ္ကုိ ျမွင့္တင္ခဲ့တယ္။  ဒါ့အျပင္ သူမရဲ့အခ်စ္ဟာ မိသားစုတစ္ခုတည္းအတြက္ ကြက္ကြက္ေလးမွ် ခ်စ္တာဟုတ္ဘဲ ေလာကကုိ ပုိလုိ႔အေလးေပးသူျဖစ္ေၾကာင္း လက္ေတြ႔ျပခဲ့တာပါပဲ။ ဒီလုိစံနမူနာေကာင္းေတြျပသႏုိင္ဘုိ႔ဆုိတာ တစ္ေခတ္မွတစ္ခါေပၚေပါက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ကမၻာမွ တစ္ခါေပၚတာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံဆုိတဲ့ စၾကာဝဠာကုိ ကယ္တင္ေရးအတြက္ ပါရမီေတာ္ေတြကုိ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူၾကတဲ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ေတြရရဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ျဖစ္ပါမွသာ ေပၚေပါက္တတ္တာပါ။ ဒီေနရာမွာ ခ်စ္သူစုံတြဲမ်ားကုိ  အသိေပးခ်င္တာက မိမိခ်စ္သူကုိ သာမန္အိမ္ေထာက္ဖက္ေလာက္မွ်သာ သေဘာမထားဘဲ ပါရမီျဖည့္ဖက္အေနျဖင့္ အျပန္အလွန္ ခ်စ္ၾကပါလုိ႔ မွာခ်င္ပါတယ္။

        မဒၵီဟာ သာမန္အမ်ိဴးသမီးမဟုတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သာမန္တုန္႔ျပန္မႈေတြနဲ႔ မတုန္႔ျပန္ခဲ့ဘူး။ ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အမ်ိဴးသမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တာမုိ႔ ဘဝရဲ့အရာရာအတြက္ ဘာကုိမွ ဘယ္လုိဆုကုိမွ မပန္ဆင္ဘဲ အျဖည့္ခံသက္သက္နဲ႔ ေလာကၾကီးအတြက္ ေမာင္ေတာ္နဲ႔အတူ ျဖည့္ဆည္းရင္း ဘဝခရီးကုိ ဆက္ခဲ့တယ္။ ဒီလုိဘဝမ်ိဴးေတြ ဒီလုိျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ဘဝအၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြ႔ၾကံဳခံစားခဲ့ဖူးပါပီ။ သုိ႔ေသာ္ ေမာင္ေတာ္ကုိ စိတ္မနာရက္ဘူး။ မပစ္ရက္ဘူး။ ဘယ္ပစ္ရက္ပါ့မလဲေလ။ ေလာကအတြက္ ကရုဏာၾကီးမားလွတဲ့ မဟာကရုဏာရွင္ေမာင္ေတာ္၊ ေလာကေကာင္းက်ိဴးသယ္ပုိးေရးအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဖ်က္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ေတာ္၊ ေလာကကုိကယ္တင္ေရးအတြက္ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔မွ မူလရည္မွန္းခ်က္ကုိ မေျပာင္းလဲဘဲ စိတ္ဓါတ္တည္ၾကည္ခုိင္မွာလွတဲ့ ေမာင္ေတာ္၊ ေလာကရဲ႔ ခ်စ္တဲ့သူေတြကုိမဆုိထားနဲ႔ ရန္သူကုိေတာင္ သီးခံနားလည္ေပးႏုိင္တဲ့ စိတ္စြမ္းအားၾကီးမားလွတဲ့ေမာင္ေတာ္၊ ဘဝရဲ့ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသပဲေရာက္ေရာက္ သူမဘဝရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကုိ အျပည့္အဝျဖည့္စြမ္းေပးႏုိင္တဲ့ေမာင္ေတာ္၊ သူမအေပၚမွာ ဘယ္လုိအစြန္းအထင္းေလးမွ် မစြန္းထင္းရေလေအာင္ ခုိင္မာတဲ့ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ေမာင္ေတာ္၊  အုိ ေမာင္ရွိတဲ့ မဘဝဟာ အရာရာျပည့္စုံေနသလုိ ခံစားမႈကုိ ေပးႏုိင္တဲ့ ေမာင္ေတာ္ကုိ မဒၵီမိဖုရား မပစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အျပစ္မတင္ရက္ဘူး။ ေမာင္ေတာ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးမွ သူမလဲ စိတ္ဓါတ္ေတြ ကိုယ္က်င့္ေတြ သတၱိေတြ ဥာဏ္ပညာေတြ တစ္ဘဝပီး တစ္ဘဝတုိးတက္ ရင့္က်က္လာခဲ့ရသူမုိ႔ ေမာင့္လုိပဲ အရာရာကုိ တည္ျငိမ္ေအာင္ ခံစားႏုိင္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ေနပါပီ။

       မဒၵီက မပစ္ႏုိင္မခြါရက္ ခ်စ္ေပမယ့္ ေဝႆႏၱရာက မဒၵီကုိ စြန္႔လႊတ္ဘုိ႔အေရး ထပ္မံေတြ႔ၾကဳံရျပန္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သားနဲ႔သမီးကို လႈပီးလုိ႔ မၾကာခင္ေသာတစ္ေန႔မွာ သိၾကားမင္းဟာ ပုဏၰားေယာင္ေဆာင္ပီး မဒၵီမိဖုရားကုိ အလႈခံပါေတာ့တယ္။ ေဝႆႏၱာရာဟာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကုိရရွိေရးအတြက္ တုန္လႈပ္ျခင္း တုန္႔ဆုိင္းျခင္းအလ်ဥ္းမရွိဘဲ မဒၵီကုိလႈလုိက္ျပန္ပါေတာ့တယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာလဲ မဒၵီေၾကကြဲရျပန္ပါပီ။ သုိ႔ေသာ္ မနာက်င္ပါဘူး။ ဆုိ႔နင့္ပူေလာင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တည္ျငိမ္ေအာင္ ေျဖသိမ့္ႏုိင္ပါတယ္။ သူမကုိစြန္႔လႈပစ္ရက္တယ္။ သုိ႔ေသာ္ မုန္းလုိ႔ရက္စက္တာမွမဟုတ္ဘဲေလ။ ေမာင္ေတာ္ရဲ့ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႔လွတဲ ႏွလုံးသားရယ္ ခုိင္မာတဲ့ ကုိယ္က်င့္တရားရယ္ ျပတ္သားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြရယ္ ေလာကအတြက္ ၾကီးမားျမင့္ျမတ္လွတဲ့ ေမတၱာတရားရယ္ ဒါေတြ ဒါေတြကုိ သူမ နားလည္ထားသူမုိ႔ ေမာင္ေတာ္ကုိ ျမဴတစ္မႈန္ေလာက္မွ် အျပစ္ေတာ္မတင္ရက္ပါဘူး။ ခြင့္လႊတ္နားလည္တဲ့ စိတ္နဲ႔ပဲ ဆက္လက္ပီး ပါရမီျဖည့္ရင္း ခ်စ္ေနမွာပါ ေမာင္ေတာ္ လုိ႔စိတ္ထဲက ေရရြတ္ရင္း ေမာင္ေတာ္ရဲ့ အလႈေတာ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိလက္ခံခဲ့တယ္။ မဒၵီကုိလႈလုိ႔အပီးမွာ သိၾကားမင္းက သူဟာ ပုဏၰားမဟုတ္္ဘဲ သိၾကားမင္းျဖစ္ေၾကာင္းဖြင့္ေျပာလုိက္တဲ့အတြက္ ေဝႆႏၱရာနဲ႔ မဒၵီဟာ ျပန္လည္ေပါင္းထုတ္တဲ့ ပါရမီခရီးကုိ ဆက္ႏုိင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းကုိ ဒီေလာက္ပဲ အဆုံးသတ္ပါမယ္။ မဒၵီမိဖုရားရဲ့ အမ်ိဴးသမီးတုိင္း စံနမူနာယူေလာက္တဲ့ မိမိခ်စ္သူရဲ့အေပၚထားရွိတဲ့သေဘာထား ၾကီးျမတ္ပုံကုိ တင္ျပခ်င္တာေလာက္ပဲမုိ႔ပါ။ တစ္ခါ ေဝႆႏၱရာရဲ့ ေလာကအေပၚထားရွိတဲ့ မဟာကရုဏာစိတ္ေၾကာင့္ ပါရမီျဖည့္ရင္း မိသားစုဘဝေတြ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ေတြ ကုိယ္ခႏၶာအစိတ္အပုိင္းေတြ စတဲ့ ဘဝရဲ့ အရာရာကုိ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့ရပုံကုိသိေစခ်င္တာေလာက္မုိ႔ ဇာတ္လမ္းမဆုံးေသးေသာ္လည္း ရပ္တန္႔လုိက္ပါတယ္။ ( ဆက္လက္ေဖၚျပမယ္ )